Kρατησε την, εραστη κι αγαπημενε κρατησε την,σφραγισε με το χερι σου τον κοσμο της,
εκει που οι στημονες φιλουν τον υπερο,
εκει που ο καρπος της ζωης τιναζει τους
σπορους του στο απειρο.
Κρατησε την ορθη,να μη λυγισει...
Και μονο το χερι σου στη μεση της αρκει
για να ημερωνουν τα βαθιά νερα του Παραδεισου της,
για να μελωνει ο θωκος της αστρικης της υλης.
Σφιξε την μεση της αγαπημενε κι εραστη
για ν ανθιζει,να ψηλωνει,να μην ντρεπεται που σ εχει..
εκει στους κολπους των λυγμων της ,την ωρα της γεννας.
Δωσε με το αγκαλιασμα σου στην ψυχη της, το κλειδι ,
για να νικηθει ο θανατος και το δακρυ απ τις ζωες των
ανθρωπων..
Και μετα η γυναικα ειπε....ακου το τραγουδι μου
αγαπημενε κι εραστη.
Αφιερωμενο σ ολους τους ανθρωπους που θελουν
αγαπημενε κι εραστη.
Αφιερωμενο σ ολους τους ανθρωπους που θελουν
να βλεπουν με τα ματια της ψυχης τους.
23 σχόλια:
Φαραονα μου
οποιανου η ψυχουλα αντεχει το κανει! Εγω ακομα δρομο, αλλα διαλεξα το σωστο μονοπατι μου φαινεται....ισως.
Υπεροχες και οι ζωνες, ειμαι περιεργη για την συνεχεια1
xxx
φαραόνα μου,
καλή μας μέρα και καλή μας εβδομάδα.
"να νικηθεί ο θάνατος και το δάκρυ από τις ψυχές των ανθρώπων"; γίνεται;
μακάρι να ήταν απλό, μακάρι.
μα μήπως δίχως αυτή την κοιλάδα των δακρύων ο παράδεισος θα μας φαινόταν ανιαρός; και μήπως κι η καλλιτεχνική δημιουργία θα ήταν περισσότερο φτωχή;
όλα έχουν το λόγο τους.
Κωνσταντινε καλημερα!
Στο κειμενο μιλαω μεταφορικα,το καταλαβες αυτο φυσικα και καλω ''τον ανδρα'' να κρατησει την ''γυναικα'' γενικοτερα,με αφορμη τη μεση και τις ζωνες που αναρτω.Πιστευω οτι ο τροπος που ''κραταμε'' τον συντροφο μας,με την εννοια της στηριξης και υπο-στηριξης, δημιουργει αναμεσα στο ζευγαρι η και στους φιλους ακομη, ενα υποβαθρο ανελιξης προς τα πανω.Δεν μπορω να κατανοησω εξ αλλου την αγαπη χωρις υποστηριξη.Κραταω τον αλλο σημαινει για μενα:δημιουργω στον αλλο με τις δυναμεις που διαθετω,ενα πεδιο για να εξεληχθει κι ετσι τον βοηθω να απαλλαγει οσο το δυνατον περισσοτερο απ τα δακρυα και τους πονους του.Επομενως κι απο τον φοβο του θανατου.Αν αυτο γινεται κι απο τους δυο ανθρωπους η κι απο ενα συνολο ακομη ανθρωπων (που δρουν ο ενας για το ανεβασμα του αλλου και τουμπαλιν)πιστευω οτι αυτος ο κοσμος ανεβαινει ,εστω κι ενα χιλιοστο.Αυτο δεν εχει σημασια.Ανεβαινει παντως.Σ ευχαριστω που περασες.Καλη βδομαδα.
Πολύ ωραίες οι ζώνες. Και τα κολιέ μου άρεσαν γιατί προυποθέτουν φορεσιές και όχι φορέματα, δηλαδή ρούχα με φαντασία. Τα ρούχα αυτά με την φαντασία μου λείπουν σήμερα γιατί βρίσκω ότι μπορεί οι γυναίκες να ντύνονται μεν κομψά αλλά άνοστα. Θα ήθελα να έχω την πρώτη.
Και τα λέτε πολύ όμορφα στις ποιητικές λεζάντες που τις συνοδεύουν. Εγώ τα νιώθω όλα αυτά που λέτε στο σχόλιό σας αλλά θα ντρεπόμουν να τα πω ...μήπως ανήκετε σε άλλη εποχή;
Αγαπητη dianathenes ευχαριστω για τον θαυμασμο σας οσον αφορα τις ζωνες και τα κολιε.Μου αρεσουν παρα πολυ οι γυναικες που εχουν την δικη τους προσωπικη αποψη για τα ρουχα τους και γενικοτερα την εμφανιση τους.Στην ουσια αυτο που μετραει στην εμφανιση μας ειναι το στιλ που φοραμε κατι κι οχι αυτο καθ αυτο, το ''τι' φοραμε.Γι αυτο πολλες φορες το ιδιο ρουχο φορεμενο απο δυο διαφορετικες γυναικες μοιαζει ναναι αλλο.Πιστευω οτι τα αξεσουαρ σε μια γυναικα ειναι το Α και το Ω της εμφανισης της.Κι ειναι ο καλυτερος τροπος, αν ξερει να τα συνδιαζει σωστα,να αποφευγει τα πολλα εξοδα.Θα περασω απο την γειτονια σας για να συνεχισω εκει πανω σ αυτη την ντροπη που λετε οτι αισθανεσθαι.Σας ευχαριστω και παλι.
"Αφιερωμενο σ ολους τους ανθρωπους που θελουν
να βλεπουν με τα ματια της ψυχης τους."
Afou.."l'essentiel est invisible pour les yeux..on ne voit bien qu'avec le coeur.."
(den blepoume kala para mono me tin kardia..tin ousia den tin blepoun ta matia.)
Καλημερα Ελιζα μου
με πιανεις αδιαβαστη οσον αφορα τα γαλλικα,οποτε λεω οκ ετσι που το γραφεις θα ειναι.Τα ματια της καρδιας παντως ειναι αλανθαστα.Γι αυτο και ξερουμε απο τα πρωτα λεπτα το τι και το πως απο ενα θεμα η απο εναν ανθρωπο κλπ.Απλως επειδη καρδια,μυαλο και συναισθηματα ειναι συνηθως ανακατεμενα μεσα μας γι αυτο κι αυτο που κανουμε ειναι το ρηθεν απο τον ποιητη''θα παω κι ας μου βγει και σε κακο''. Σε φιλω.
Deedee ναι οποιος μπορει το κανει.Φυσικα.Κι ο καθενας εχει τα δικα του ''μπορω'',''θελω''κλπ.Επ αυτου ουδεν σχολιον.Σε φιλω.
Αυτό που έγραψα δεν είναι δικό μου είναι απο τον μικρό πρίγκηπα που είναι απο τα πιο αγαπημένα μου διαβάσματα..Και όντως έτσι είναι.Το τραγούδι στο οποίο αναφέρεστε είναι επίσης πολύ ωραίο.
πανέμορφη εικόνα το χέρι ενός άντρα ν'αγκαλιάζει τη γυναικεία μέση με στοργή, με διάθεση (υπο)στήριξης ή απλά τρυφερά κι αγαπησιάρικα...
κι άλλη κούκλα εικόνα μια κομψή γυναίκα να φοράει αυτά τα χειροποίητα αριστουργήματα γύρω από τη μέση της!
νομίζω πως άρχισα κιόλας να ονειρεύομαι ένα μαγαζί με δικά σου δημιουργήματα, συμπληρώματα εμφάνισης μοναδικής και πλήρης γούστου, κεριά από μένα, πίνακες πολύχρωμους της mayas, χώρο για ζεστά ροφήματα, εκεί δίπλα, μέσα σ'αυτή την πλημμυρισμένη από δημιουργία ατμόσφαιρα...
τι λες? να ειδοποιήσουμε την maya? ή να κάνουμε μια ανοιχτή πρόταση και να συλλέξουμε ιδέες? ή και τα δύο? ή κάτι άλλο?
φιλί με τάσεις απογείωσης...
ωχ...
αυτά τα μάτια της ψυχής είναι που θα μας κάψουν...
Καλησπέρα Φαραόνα μου.
Ωραίο ποστ, αναδίδει ανάμεσα σ' άλλα ΚΑΙ αισθησιασμό.Κι αυτό μ' αρέσει πολύ στην τέχνη.
ΥΓ Εσύ τα φτιάχνεις αυτά;
Ελιζα μου η Κate Bush ειναι αγαπημενη μου απο το 1986.Οταν την πρωτοακουσα τρελλαθηκα κι οταν την ειδα να χορευει δεν μπορω να σου πω τι επαθα.Χρησιμοποιει πανω στη σκηνη μινιμαλ σκηνικα και η ιδια μπορει μ ενα καπελο η ενα μπαστουνι να σε κανει να πιστεψεις οτι φοραει δεν ξερω κι εγω τι!Μπορεις ευκολα να βρεις την δισκογραφια της κι αν μαλιστα διαβασεις την βιογραφια της θα εκπλαγεις.Σε φιλω.
Μωβουλα πεθαινω για τις ωραιες ιδεες που σου ρχονται.Να το πουμε και στη Maya κι οπου θελεις.Εχουμε ενα προβληματακι μονο.Εγω θα σας ερχομαι στο μυρωδατο παραμυθενιο μαγαζι μας μια φορα τον μηνα.Το υπολοιπο πρεπει να το αναλαβετε οι Θεσσαλονικιες.Αντε λοιπον με το καλο!!!!!
Ωσηε καλωσηρθες
Πως περασες?Θα ερθω απο εκει σε λιγο.Εδω φυσαει ενας τρομερος αερας απο βορρα,δηλαδη απο Αλβανια και κανει κρυο του διαολου.
Βρισκεις αισθησιασμο λοιπον στα κειμενα μου,ναι και μενα μ αρεσει αυτο στην τεχνη.Με μετρο παντα.Οσο για το αν τα φτιαχνω αυτα,οχι απλως τα φτιαχνω αλλα βγαινουν τα ματια μου για να τα φτιαξω.Σε χαιρετω.
Faraona, σας βάζω εδώ την διευκρίνιση που μου ζητήσατε σχετικά με το πού βρήκα τα στοιχεία της θεάς και της γαίας στο ποίημα σας- δεν έχει νόημα να γράφω από κει αφού το ποίημα είναι εδώ. Ζητώ συγγνώμνη από τους σχολιαστές για την παρέμβαση και βέβαια σας ευχαριστώ γιατί πέρασα καλά αναλύοντας το ποίημα.
1. Ο εραστής δεν είναι στα πρότυπα του σεξισμού αλλά του έρωτος. Είναι ο Αγαπημένος.
2. Οι προστακτικές (6 εκ των οποίων 3 το ρήμα «κρατώ») είναι επικλήσεις όπως σε μια Προσευχή. Η Γυναίκαι απευθύνεται στον Αγαπημένο και εραστή σαν στον Ουράνιο Πατέρα.Αναφέρω επί πλέον την συναισθηματική φόρτιση από την έκφραση δις « το χέρι σου / και μόνο το χέρι σου αρκεί» > ένα σου που διάβασα με κεφαλαίο – «το χέρι ΣΟΥ + την έννοια της σφραγίδας (σφράγισε). Επομένως έχουμε θεοποίηση του αγαπημένου όπως υπαγορεύει ο νόμος του Ερωτα. :)
Ωστόσο, οι επικλήσεις δεν εμφανίζονται σαν εξάρτηση αλλά σαν ανάγκη της γυναίκας να κατανοήσει εκείνος τον ιδιαίτερο Κόσμου της -η λέξη «κόσμος»αναφέρεται. Η γυναίκα παραμένει ένα ξεχωριστό ον, ένα σύμπαν που περιγράφεται κατά την διάρκεια του ποιήματος. Παρουσιάζεται- αποκαλύπτεται διεξοδικά στον άνδρα δηλώνοντας αυτό που περιμένει από εκείνον. Συγκεκριμένα, σε κάθε προστακτική δηλώνεται ο λόγος της επίκλησης πολλές φορές σε ζεύγη
"Kρατησε την, κρατησε την,
Κρατησε την (...) να μη λυγισει
για να ημερωνουν /για να μελωνει"
"Σφιξε την μεση της
για ν ανθιζει,να ψηλωνει /να μην ντρεπεται".
"Δωσε με το αγκαλιασμα σου στην ψυχη της, το κλειδι
/για να νικηθει ο θανατος".
Εχουμε δηλαδή 2 καλά δεμένα υφολογικά στοιχεία. Καλή γνώση της γυναικείας της φύσης και παρουσίασή της με μια ταπεινότητα που θυμίζει την χριστιανική ενώπιον του Δημιουργού χωρίς όμως το στοιχείο του ελέους που επικαλείται ο δούλος-χριστιανός.
Ετσι, η Γυναίκα και κατ επέκταση ο Αγαπημένος - εραστής, εμφανίζονται σαν σύντροφοι - συνοδοιπόροι που συνδέονται με έναν κοινό κρίκο, την ερωτική πράξη η οποία όμως έχει σαν συνέπεια για την Γυναίκα έναν Σταυρό: την οδύνη της γυναίκας κατά την γέννα, χαρακτηριστικό που εμφανίζεται σαν μοίρα που δε μπορεί να αποφύγει, ίσως και την κατατρέχει και την εξευτελίζει λίγο όσον αφορά το ζωώδες στοιχείο της. Παραθέτω: «για ν ανθιζει,να ψηλωνει,να μην ντρεπεται που σ εχει..εκει στους κολπους των λυγμων της ,την ωρα της γεννας». Σημειώνω το ρήμα «ντρέπεται» σε αντιπαράθεση με τα «ανθίζει και να ψηλώνει». Μια γυναίκα με ανοιχτά τα πόδια μέσα στο αίμα δεν είναι και κάτι τόσο εξυψωτικό.....και ο άνδρας μεταξύ μας, δεν υφίσταται τέτοια ταπείνωση σαν συνέπεια του ερωτικού του οίστρου....
Ο αγαπημένος εραστής από πλευράς του, εμφανίζεται συμπαραστάτης. Κρατώντας της ίσως υποβοηθητικά την μέση την ώρα της γέννας ή και σαν τόξο τεντωμένο την ώρα της ερωτικής πράξης, όταν το βέλος της ηδονής εκτινάσσει τον σπόρο στο Απειρο, είναι εκείνος που στον ύστατο σπασμό έχει συγχρόνως στο νου την ερωτική σύντροφο.
Ετσι η ερωτική πράξη δεν περιορίζεται στην στεγνή αναζήτηση της ηδονής αλλά μετατρέπεται σε τελετουργία. Εντύπωση που ενισχύει η πνευματικότητα-εσωτερικότητα του λεξιλογίου.Εχουμε «παράδεισος, νική θανάτου, εξύψωση, νίκη του ανθρωπίνου πόνου, μάτια της ψυχής». Κατ αυτό τον τρόπο, ηδονή και οδύνη αποκτούν εσωτερικότητα χωρίς να αδικείται καμιά πλευρά της ερωτικής πράξης. Ιδίως το κομμάτι που παραλληλίζει την ερωτική πράξη με την γονιμοποίηση των ανθέων (στήμονες + ύπερος) είναι καθαρά γήινο. Αλλλά και η αναφορα στο δάκρυ δηλαδή τον πανανθρώπινο πόνο τον οποίο η γυναίκα καλείται μέσα από το αγκάλιασμα του άνδρα να θεραπεύσει, της προσδίδει ένα στοιχείο αγιότητας, θυσίας που με έκανε να σκεφτώ την θυσία της Παναγίας> «δωσε με το αγκαλιασμα σου στην ψυχη της, το κλειδι / για να νικηθει ο θανατος και το δακρυ απ τις ζωες των ανθρωπων».
Επομένως, έχουμε ισορροπία στο ποίημα μεταξύ ύλης και πνεύματος. Ηδονής και εσωτερικότητας. Μεταξύ οδύνης και αποστολής. Εν τέλει έχουμε ένωση των στοιχείων. Το θέμα του ποιήματος, η ένωση των εραστών, αποδίδει και ταυτίζεται υφολογικά με μια Αλλη ένωση.
Ψυχή και σώμα αποζητούν στην ερωτική πράξη και την γέννα και πάντα μέσα από τον εραστή –αγαπημένο, την ένωση με ένα Αλλο στοιχείο, την ελευθερία από τα ανθρώπινα όρια, μιας και η γυναίκα είναι φτιαγμένη από «αστρική ύλη». Ενας εκπεσών άγγελος, αν το δούμε ευρύτερα. Κομμάτι από φωτιά, λάβα, σχήμα, ύλη αλλά που πάντα κρατά την ανάμνηση του Ουρανού (+ "θώκος" που με έκανε να σκεφτώ την γυναίκα βασίλισσα, με σκήπτρο και με στέμμα, τα πόδια να πατούν στη Γη και το κορμί να ψηλώνει και να ψηλώνει μέχρι το Στερέωμα).
φυσικά δεν είναι μόνο η διευκρίνιση αλλά και το άλλο που λέγαμε για τις γυναίκες που ανήκουν σε μια άλλη εποχή και που έγινε άφορμή να αρχίσει όλη αυτή όμορφη συζήτηση ...και πάλι ευχαριστώ.
Dianathenes μενω αφωνη!Χιλια ευχαριστω.
dianathenes eiste filologos?
Faraona, αν ένα κείμενο μπορεί να θέσει σε κίνηση την διαδικασία της σκέψης καιτης ανάλυσης ο κερδισμένος είναι εκείνος -στην προκειμένη περίπτωση εγώ- που το κάνει. Δεν έκαμα τίποτα παραπάνω από το να κόψω σε κομματάκια όσα εσείς γράψατε και μετά να τα ξανασυνθέσω, μια τεχνική που μαθαίνεται. Οταν το κάνω αυτό πάντα με συνοδεύει ένας μικρός φόβος μην απομακρυνθώ πολύ από το κείμενο και σιγά-σιγά γράφω εγώ αυτά που θέλω και προδώσω το πρωτότυπο και πολλές φορές ο πειρασμός είναι μεγάλος. Είναι σαν την ώρα που γράφει το χέρι να διαβάζει ο δημιουργός του κειμένου πάνω από τον ώμο σου σιωπηλός χωρίς να μπορεί να επέμβει ο κακόμοιρος και υπάρχει καμιά φορά ένας μικρός τσακωμός ανάμεσά σας. Καμιά φορά μάλιστα το ξέρεις ότι έχεις παρασυρθεί και ότι πιθανώς να βάζεις πολλά στοιχεία από τον εαυτό σου και είναι η ανάγκη τόση δυνατή να τα πεις που κάνεις ότι δεν βλέπεις το αυστηρό του βλέμμα που το στηλώνει πάνω στις αράδες σου΄και του αυθαδιάζεις μονολογώντας ότι είναι και εκείνος υπεύθυνος για αυτά που γράφεις και να μην γράφει άλλη φορά έτσι αν θέλει να λέει μόνο τα δικά του και να μιλάει μόνο αυτός. Τότε κι εκείνος παραιτείται και δεν ξέρει τι να απαντήσει και υφίσταται καρτερικά όσα βλέπουν τα μάτια του. Τότε είστε συνένοχοι. Ο καθένας έχει την ευθύνη του γι ό,τι διαδραματίζεται κι εσύ που γράφεις σαν τελευταία λέξη προτού πας να κοιμηθείς επαναλαμβάνεις μέσα σου αυτό που λέει ο λαός: αγαπητέ μου μισή ντροπή δική μου και μισή δική σου! :)
Χαίρομαι αφάνταστα που σας γνώρισα.
Ελίζα, ο όρος φιλόλογος με τρομάζει λίγο γιατί όλοι περιμένουν από αυτόν μια πολύ εξειδικευμένη προσέγγιση των κειμένων. Ωστόσο έχω κάνει φιλολογικές σπουδές αλλά στην γαλλική λογοτεχνία, όμως μου φαίνεται αυτό δεν παίζει και τόσο ρόλο εκτός από την τεχνική που λέω και παραπάνω.
Dianathenes,
κι εγω χαιρομαι να σας διαβαζω.Δεν εχω καμμια απολυτως αισθηση ενοχλησης,μα ουτε και αυστηροτητα υπαρχει απο μερους μου.Αλλωστε εχω μαθει να σεβομαι πρωτιστως κι επειτα να αγαπω ,τους ανθρωπους.Με συγκινει η προσεγγιση σας και θεωρω πολυ τυχερο τον εαυτο μου που γινομαι αφορμη για να αναπτυχθουν διαλογοι και με αλλα ατομα. Με ικανοποιει επισης το γεγονος οτι το κειμενο μου σταθηκε αφορμη για δικες σας εσωτερικες διαδικασιες κι ως εκ τουτου το κερδος που αποκομισατε απο αυτες.Νασται καλα παντα.
Όμορφο και ερωτικό πολύ αυτό που γράφεις. όμορφες και ιδιαίτερες και οι δημιουργίες σου.
Καλημέρα
Ευχαριστω pussy galore.Να περνας να σε βλεπω.Χιλια ευχαριστω!
Δημοσίευση σχολίου