Οι κρίνοι ,ο γιόγκι και το τουρσί.

Ετος :
Το τελευταίο που ήμουν στην Ελαφόνησο,δε θυμάμαι ποιό.

Ωρα:
4,30 το πρωί .

Η παραλία ήταν παράδεισος.

Ενα απέραντο κομμάτι με αμμόλοφους .

Θίνες που και που.
Λίγα αρμυρίκια.

Αγκαθωτοί θάμνοι , βούρλα και κρίνοι.

Άπειροι άσπροι κρίνοι που μοσχοβολούσαν κι έσταζαν μέλι.

Και μετά η θάλασσα.

Απίστευτα καθαρή χωρίς μια πέτρα ,χωρίς ένα φύκι κάπου.

Στις άκρες της ρόζιζαν μικρά κοχύλια στο πρώτο φως της μέρας .

Απόκοσμο το περιβάλλον.

Ιδανικό για προσευχή,διαλογισμό η ο,τι άλλο ιαματικό ψυχής και σώματος.

Επρεπε λέει να τα μαζέψουμε με το πρώτο φως τα κρινάκια .

Ηταν μια παλιά Βυζαντινή συνταγή για τουρσί.

Ολο τέτοια αυτός ο άνθρωπος .

Απορούσα που τα ήξερε, που τα ανακάλυπτε η αν τα κατέβαζε απλώς το μυαλό του αναμοχλεύοντας παλιές μνήμες.

Συναίνεσα φυσικά.

Χαζή ήμουν να μη συναινέσω?

Οπου παραξενιά και ιδιομορφία ,όπου λάθος της φύσης και πανηγύρι πάντα πρώτη.

Χρόνια προσπαθούσα να διαχειριστώ την βαρεμάρα μου μ αυτό τον τρόπο και το κατάφερνα.

Και φυσικά μιλούσαμε μεγαλόφωνα.

Και φυσικά πιστεύαμε οτι είμασταν μόνοι μας σ όλο τον κόσμο οχι μόνο εκεί.

Αυτό να λέγεται.

Το θέμα είναι οτι δεν είμασταν.

Ηταν εκεί λίγο πιο κάτω από μας.

Καθόταν στην άμμο στραμμένος προς την ανατολή σε στάση οκλαδόν.

Μαυρισμένος , ολόγυμνος,πετσί και κόκκαλο.

Διαλογιζόταν.

Είμαι σίγουρη οτι εκείνη τη στιγμή πίστευε κι αυτός οτι ήταν μόνος αν οχι σ όλο τον κόσμο ,αλλά στην περιοχή.

Και φυσικά τον ανησυχήσαμε.

Φυσικά τον αποσυντονίσαμε με τις βροντοφωνάρες μας απο την χαρά της συλλογής των κρίνων.

Ποιος γιόγκι τώρα και κουραφέξαλα!

Τους κρίνους έπρεπε να τους κόψουμε οπωσδήποτε χάραμα την ώρα που έσταζαν τους χυμούς τους.

Αλλιώς το τουρσί θα ήταν αποτυχημένο.

Ο άνθρωπος σηκώθηκε.

Είδε τι κάναμε.

Στάθηκε 5 δευτερόλεπτα .

Βεβαιώθηκε οτι δεν έβλεπε οράματα αλλά δυο βάρβαρους που μαδούσαν τη φύση πρωινιάτικα.

Κι έφυγε τρέχοντας, ίσως και για άλλη γη και άλλα μέρη.

Εμείς βέβαια συνεχίσαμε να κόβουμε κρίνους.

Με κέφι.

Μιλώντας ασταμάτητα.

Μετά τους βάλαμε σε γυάλινα βάζα.

Απο κει και πέρα δεν ξέρω τίποτε άλλο για την μυστική συνταγή.

Οταν μετα απο μήνες τα έφαγα με κρόκο αυγού νόμιζα οτι θα λιποθυμούσα απο ηδονή.