...κι ετσι καπως οπως σ ολα τα παραμυθια που εχουν νεράιδες,μαγους,βασιλισσες,καλούς και κακους,αρχιζει και το δικο μου, καποια Παρασκευη μεσα στον Απριλη του 1955.
Εδω ειμαι στα δευτερα γενεθλια μου αγκαλια με την μαμα και την νονα μου την κυρια Κλειω .
Κι εδω επισης απο την ιδια μερα, με την αγαπημενη μου κουκλα η οποια υπαρχει αθικτη και μαλλον περιμενει καποιο εγγονι μου να την νανουρισει.
Εδω συσσωμο ολο το σοι πισω μου με το προσωπο του πατερα μου να φαινεται λιγο στα αριστερα ετσι οπως βλεπετε και φυσικα το δαχτυλο του ,που απο τοτε και μεχρι να φυγει απ αυτη τη ζωη κατι ειχε να μου δειξει .Απο τοτε περασαν 51 χρονια.Ελατε τωρα να φαμε,να πιουμε,να χορεψουμε και να τραγουδισουμε γιατι η ζωη περναει πολυ γρηγορα ...σαν μια ανασα ειναι λιγο μεγαλυτερης διαρκειας.
Να σβησω και τα κερακια μου μαζι σας και να σας αφιερωσω το μοναδικο τραγουδι που με κανει και χορευω.Εδω στον κηπο ,ξυπολητη ...Το αφιερωνω σ ολους εσας που συγκατοικειτε μαζι μου στο μπλογκοχωριο,σ ολους τους φιλους μου και τους ανθρωπους που ηρθαν ,εμειναν η εφυγαν απ τη ζωη μου.Ιδιαιτερα σε μια φιλη καρδιας στην Θεσσαλονικη που εμεινε διπλα μου με ηλιο και βροχη την Μαρια και που εδεσε κι εδεσα την ζωη μου κοντα της οπως τα καραβια στα λιμανια.
...και μετα ελατε να πιουμε κι ενα ωραιο μυρωδατο καφεδακι βλεποντας την δυση.... γιατι καποτε βραδιαζει και τα χρωματα αρχιζουν να γινονται σαν φωτια που καιει τους οριζοντες...γιατι καποτε οσο κι αν δεν το θελουμε ερχεται το σουρουπο.
Να ξερετε οτι ειμαι εδω για ο,τι...
για οποιους...
για ολους σας...
με πολλη αγαπη...
H αναρτηση θα παραμεινει μεχρι την δευτερη μερα του Πασχα για να γιορτασω ετσι μαζι σας και την γιορτη μου.
H αναρτηση θα παραμεινει μεχρι την δευτερη μερα του Πασχα για να γιορτασω ετσι μαζι σας και την γιορτη μου.
