Πρώτη φορά.

Πρώτη φορά στα εξήντα πέντε μου κοιμάμαι με απαρηγόρητο ύπνο.
Δεν ήξερα πως είναι αυτό.
Κοιμάμαι μόνο με την αίσθηση του παρόντος.
Το μέσα μου δεν ανέχεται ούτε ένα ψήγμα ψευδαίσθησης σύνδεσης με ομφάλιους λώρους.
Προσπαθώ να συνηθίσω σ αυτή τη νέα αίσθηση.
Της αβεβαιότητας,του χάους.
Σαν κάποιος να ήρθε πίσω μου και να μ έσπρωξε σε ένα κενό χωρίς βαρύτητα.
Σαν εκείνη την αίσθηση που έχεις όταν κοιτάξεις τον βυθό για πρώτη φορά.
Που δεν βλέπεις κάτω απ τα πόδια σου τίποτα.
Τρομακτικό.
Αληθινό.
Άλλη ζωή.