Γαλάζια και ταξιδεμένα

Πανω στη γαλαζια στοφφα της η σαϊτα μου

καραβι που υφαινει το πελαγος.
Ανοιγει τα πανια της στο τυρκουαζ,στο διαφανο,
σκαλωνει στα βοτσαλα
στριφογυρναει στην κορυφη απ το κυμα
παιζοντας με τον αφρο
κενταει τα θαλασσοπουλια,το πεταγμα των φτερων τους...
ακολουθει τις ελευθερες πτησεις τους
ακροπατωντας αφηνει το χναρι της ,

σημαδι στην αμμο

τραγουδαει τα ονειρα
στεκεται ακινητη στο μπλε ,στο πρασινο...

κι υστερα παλι σκαρφαλωνει στα ιστια με το ασπρο

και τον ουρανο

Των βυθων σου την σιωπη και της καρδιας σου την διαφανεια δωσμου

και παρε τα υφαδια μου ...να δεις πως ζουν οι ανθρωποι.