Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Οδός Μακεδονίας/1

Ευτέρπη και Τζώρτζης
ή αλλοιώς
παρλεβου φρανσε

Η αλάνα
Στην οδό Μακεδονίας ,μετέπειτα Δελφών,εκει που αρχίζει σήμερα η οδός Ζαϊμη, υπήρχε στην δεκαετία του 60 μια αλάνα κι ενα καταφύγιο. Χρησίμευαν και τα δυό για να παίζουμε όλες μαζί οι τσακαλοπαρέες της γειτονιάς ,οταν δεν τρωγόμασταν μεταξύ μας,πράγμα σπάνιο που ωστόσο όταν συνέβαινε ,οι φωνές μας έφταναν μέχρι την Παρασκευοπούλου. Ηταν τότε χωματόδρομος γεμάτος σφηνωμένες κοτρώνες και νερολακούβες.Η συμμετοχή μας στο παιγνίδι της γειτονιάς σήμαινε οτι με την επιστροφή μας απο το σχολείο και το σαβούρντισμα της σχολικής τσάντας στην αυλή του σπιτιού ,μπαίναμε όλοι σε διαδικασία προσωπικής εξόντωσης ,που μας οδηγούσε με σπασμένα ,κατα καιρούς, κεφάλια η το λιγότερο με ανοιγμένα γόνατα το βραδάκι στο σπίτι.Παρόλη την ταλαιπωρία μας όμως ,εκείνη η αλανα λειτουργούσε για ολους μας σαν μητρική αγκαλιά που προετοίμαζε με φυσιολογικό τρόπο την εξακόντιση μας στο μέλλον.Με δικαιοσύνη.Χωρίς τζιριτζάντζουλες και γλυκανάλατα τερτίπια ,που πολλές μητέρες μας είχαν υιοθετήσει και που πολλοί απο μας πλήρωσαν με το παραπάνω αργότερα.
Η Ευτέρπη
Πολλές φορές λαχανιασμένη απο το τρεχαλητό ,τραβιόμουν στην άκρη αυτής της πλατείας για μια ανάσα κοντά σε κατι χαμόσπιτα απο λαμαρίνες με ασβεστωμένες αυλές.Το μάτι μου κολλούσε στην γυναικεία φιγούρα που μπαινόβγαινε με ενα σύννεφο καπνού να την ακολουθεί. Ο αέρας εκεί μύριζε πάντα φρεσκοψημένο καφέ και τσιγαρισμένο κρεμμυδάκι.Η Ευτέρπη ειχε πάνω κάτω την ηλικία της μάνας μου.Ήταν μικροκαμωμένη,κοντούλα,με πολύ συμμετρικό σώμα,μελαχρινή με σπανιόλικο κότσο, χρυσούς χαλκάδες στ αυτιά κι ενα τσιγάρο μόνιμα στο στόμα .Αργότερα, πολυ αργότερα , έμαθα όλη την ιστορία.Τότε η μόνη προσωπική μου επαφή μ αυτή τη γυναίκα ήταν που την άκουγα να τραγουδάει τούρκικους αμανέδες και όταν μου χάιδευε στοργικά το κεφάλι τραβώντας απαλά τις φράντζες μου ,που κόλλαγαν απ τον ιδρώτα και τη σκόνη στο κούτελό μου.Με κοίταζε στα μάτια γλυκά και μου έδειχνε τα δόντια της μ΄ ενα χαμόγελο που περισσότερο με αναστάτωνε παρά με ανακούφιζε. Κι αυτό, γιατί το κίτρινο των δοντιών της ήταν τόσο έντονο κι ασυνήθιστο που με τρόμαζε. Ποτέ όμως τόσο, ώστε να τραβιέμαι η να τρέχω μακριά όπως σε ανάλογες περιπτώσεις χαδιών άλλων ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Το άδυτο
Ένα χαμόσπιτο πιο εκεί έμεναν η Τασούλα με τον Βαγγελάκη και την κόρη τους την Ξανθίππη.Το ζευγάρι κουβαλούσε τον κατατρεγμό όλης της γειτονιάς. Οχι γιατί ήταν αστεφάνωτοι με εξώγαμο παιδί αλλά γιατί ο Βαγγελάκης φιλοξενούσε με το αζημίωτο όλα τα παράνομα ζευγαράκια της περιοχής στα άδυτα της παράγκας του.
Τζώρτζης
Αυτός που προκαλούσε τον φόβο και τον τρόμο μας ήταν ο άντρας της Ευτέρπης, ο Τζώρτζης. Περιπτεράς, ανάπηρος πολέμου. Κοντόχοντρος, κουτσός ,με μαλλιά βούρτσα και μαυριδερός. Διέσχιζε την αλάνα μας το βραδάκι παραπατώντας κι αφήνοντας πίσω του τη μυρωδιά του «σπίρτου» ,έτσι έλεγαν τότε το οινόπνευμα η μάνα κι η γιαγιά μου.Ο Τζώρτζης έκλεινε το περίπτερο το βράδυ,πήγαινε στο καπηλειό κι έπινε μέχρι να σκάσει.Μάταια η Ευτέρπη τον περίμενε να μαζευτεί στο σπίτι οπως όλοι οι νοικοκυραίοι.Καθόταν σ ενα σκαμνί δίπλα στην πόρτα της με το μπρίκι γεμάτο καφέ και το τσιγάρο στο χέρι κι αγνάντευε τον δρόμο. Κάθε βράδυ η ίδια δουλειά και κάθε βράδυ η ίδια απογοήτευση .Ο Τζώρτζης άφαντος.

Το σεκλέτι
Τα πρωινά ασχολιόταν με το νοικοκυριό όσο της επέτρεπε η τεμπελιά της .Τα φαγητά της τις περισσότερες φορές ήταν πρόχειρα.Άφηνε όλες τις γάτες της αυλής να περνούν οριζοντίως και καθέτως μέσα απο το σπίτι της.Τραγουδούσε βαρειά ρεμπέτικα με φωνή που έθαβε την Νίνου και φορούσε πασουμάκια με φούντα απο τον Υφαντίδη.Ήταν μια γυναίκα που είχε μόνιμα σεκλέτια .Ο καημός της ήταν ρούχο απλωμένο στην αυλή.Όλοι οι γείτονες τον ήξεραν.Στα δεκαπέντε χρόνια του γάμου της μόνο κανα δυό φορές που άνοιξε το μάτι της πρωί ,είδε τον άντρα της με αριτσωμένα μαλλιά και τρόμαξε.Ήταν αδύνατο να συνηθίσει την φάτσα του αχτένιστη . Χωρίς τουλάχιστον μια οκά μπριόλ και την χωρίστρα στη μέση ίσια ,σιδηρόδρομο,δεν ήθελε ούτε να τον σκέφτεται.Κάθε μέρα η Ευτέρπη ζούσε με την ελπίδα οτι ο Τζώρτζης θα γύριζε μια λογική ώρα το βράδυ.Το απόγευμα έβαζε τα τσόκαρά της κι έκανε το μπάνιο της στο καμαράκι στην αυλή ,περνούσε στα μαλλιά της δαφνόλαδο ,πασάλειβε τη μούρη της με πομάδες και περίμενε μπας και φανεί ο αχαϊρευτος.Να κάνει ενα παιδί ήθελε κι ύστερα ας μην την ακούμπαγε ποτέ ξανά.Απο τότε που τον παντρεύτηκε ,νέο κοριτσάκι τότε κι αυτός σιτεμένος μεσήλικας,αυτός ηταν ο καημός κι ο φόβος της.Μη και δεν κάνει παιδί.Ο Τζώρτζης πατούσε πια τα 55 και το παιδί δεν ερχόταν.Όλες τις κατάλληλες ώρες γι αυτήν την υπόθεση ,αυτός έλειπε είτε στο περίπτερο ειτε μπεκροπίνοντας εδω κι εκει.Αλλά ως εδώ και μην παρέκει.
Αμπαρώματα
Η Ευτέρπη εκείνη τη χρονιά το αποφάσισε. Δεν ήξερε το πως, κι έβαζε με τον νου της ανομολόγητα πράματα που οδηγούσαν σε ακατονόμαστες μηχανορραφίες για μια παντρεμένη ,αλλά είχε πεισμώσει και δεν θά΄κανε πίσω.Εκείνο το βράδυ η αλάνα ήταν και πάλι γεμάτη παιδιά. Παίζαμε μέχρι αργά μια και ξημέρωνε Κυριακή και την είδα να χάνεται νωρις νωρις απ την πόρτα της.Κλείδωσε κι αμπάρωσε.Όταν φάνηκε ο Τζώρτζης , η γειτονιά ήδη κοιμόταν μακάρια.Έσπρωξε την πόρτα οπως συνήθιζε με το πλάι του σώματός του και βρίσκοντας αντίσταση άρχισε να χτυπάει και να φωνάζει σε αστείες μεθυσμένες διαλέκτους.Η Ευτέρπη σώπαινε ,το καντήλι τσιτσίρισε σβήνοντας, κι ο Τζώρτζης σωριάστηκε στο κατώφλι .Σε δευτερόλεπτα ακούστηκε το ροχαλητό του.Άναψε και κόρωσε το μέσα της.Πήγε στην κουζίνα ,τράβηξε το κουρτινάκι που σκέπαζε την πιατοθήκη ,πήρε μια αρμαθιά πιάτα και τα σαβούρντισε στην αυλή απο το παράθυρο.Μετα, ξανά και ξανά, ώσπου δεν έμεινε μήτε κατσαρολικό μήτε πιατάκι του καφέ στα ράφια.
Εντυπώσεις
Ήδη ήμασταν στα παράθυρα με κομμένο τον ύπνο μας στη μέση.Θυμάμαι τα γέλια μέχρι δακρύων ,των δικών μου και το ξενύχτι με το κουτσομπολιό .Όλοι έδιναν δίκιο στην Ευτέρπη.Εκείνη τη νύχτα άκουσα όλα τα επίθετα που άρμοζαν σε άντρες σαν τον Τζώρτζη και διέκρινα μια υποψία φόβου στα μάτια του πατέρα μου μαζι με απορία ...Η γιαγιά μου τον είπε ελεμέ, μισκίνη, σερσέμη και χάφτα.Η μανα μου ,σερσερή ,αρσούζη και κρασοκανάτα. Κι η θειά μου ,σχαμερό,μπέκρα κι αρκουδιάρη.
Στο περίπτερο
Απ τη θειά μου έμαθα αργότερα οτι την επομένη η Ευτέρπη σηκώθηκε κατα το μεσημέρι και βρήκε έξω απο την πόρτα της ενα σεφέρτασι με σιμιγδαλένιο χαλβά ,πεσκέσι της Τασούλας ,μπας και της γλυκάνει λίγο το μέσα της,αλλά που! Η Ευτέρπη ήταν ανεπανόρθωτα αγριεμένη και δεν κρατιόταν.Φόρεσε όπως όπως ένα τσίτι και τα ξώφτερνα παπούτσια της ,έφτιαξε τον κότσο της κι έφυγε καρφί για το περίπτερο του άντρα της.Έφτασε στη Διαγώνιο απογευματάκι πια και πλησιάζοντας δειλά στο περίπτερο ,ειδε το μαλλιαρό πόδι του Τζώρτζη να ξεπροβάλει απο το πίσω πορτάκι. Άκουσε το τρανζίστορ να παίζει ενα βαρύ του Τσαουσάκη στη διαπασών ,μισοκατάπιε το σάλιο της και είπε με φωνή που μόλις κι ακούγονταν : Τζώρτζη...βγες...θέλω να σου...πωωω.Εκείνος σηκώθηκε και βγαίνοντας κόντεψε να πάρει όλο το περίπτερο μαζί του.Στάθηκε μπροστά της βλοσυρός ,την έπιασε απ το μπράτσο και την τράβηξε προς την μερια του.Παλιορουφιανα, της ειπε, τι θες εδω;Η Ευτέρπη μούδιασε και τρομοκρατημένη όπως ήταν, έγειρε το κεφάλι της απ την μια μεριά και τον κοίταξε όσο μπορούσε πιο γλυκά στα μάτια .Αυτό ήταν.Ο Τζώρτζης χάθηκε μέσα σ εκείνο το βλέμμα.Την άρπαξε με το άλλο χέρι απ τη μέση και το στόμα του σκάλωσε υγρό πάνω στο δικό της.Έμεινε ακίνητη και σαστισμένη μέσα στην αγκαλιά του και μετά ένιωσε την παλάμη του να πέφτει με ορμή πανω στο μάγουλο της. Να! για να μάθεις.Σκρόφα! της είπε. Γύρισε την πλάτη της κι έφυγε τρέχοντας.Τζάμπα πήγαν όλα σκεφτόταν, τζάμπα τα σπασίματα ,τζάμπα και τα σχέδια για το τι και το πως θα του μιλούσε.Για το φιλί και το χαστούκι ούτε που την ένοιαξε .Ήταν γι αυτήν ανευ ουσίας.Να κάνει παιδί ήθελε, τιποτε αλλο.
Εκείνο της Νίνου
Εκείνο το βράδυ ο Τζώρτζης γύρισε νωρίς.Αγάλλιασε η ψυχή της όταν τον είδε να ακουμπάει στο τραπέζι της κουζίνας την νταμιτζάνα με την ρετσίνα και την λαδόκολα με τα ψητά κεφαλάκια.Έσιαξε με το σάλιο της τα φρύδια της στον καθρέφτη, έστρωσε το τραπέζι κι έκατσε να τον περιμένει μέχρι να πλυθει.Τσούγκρισαν τα ποτήρια τους ,η ρετσίνα ηταν απ την Αγχίαλο , και τα ματάκια της γιαλισαν στο δεύτερο ποτήρι.Πήγε λίγο πιό κοντά του και του έπιασε με στοργή το χέρι.Σχωρα με, του ψιθύρισε και βούρκωσε.Ο Τζώρτζης δεν έβγαλε άχνα.Χτύπησε το ποτήρι του στο τραπέζι και είπε: Άντε κανάρι μου, πες το εκείνο της Νίνου.Η φωνη της χύθηκε σαν μέλι απ τις αυλόπορτες, στέναξαν τα στήθη των γειτόνων ,σηκώθηκε το πετσί τους.Κι η Τασούλα απο δίπλα είπε στον Βαγγελάκη «αχάριστε, αστεφάνωτη θα με θάψεις» βγήκε στην αυλή ,πεταξε τα παπούτσια της και χόρεψε ξυπόλητη πολίτικο καρσιλαμά ,με τα δάκρυα να τρέχουν ως τον λαιμό της.Η μάνα μου με τράβηξε απο το παράθυρο με το ζόρι εκείνο το βράδυ κι έμαθα τη συνέχεια αργότερα ,όταν σήκωνε λόγω ηλικίας πιά, να μου την πούνε μάνα και θεία συμπληρώνοντας η μια την άλλη.Ο Τζώρτζης όταν τέλειωσε το τραγούδι έρριξε άγαρμπα την Ευτέρπη στο κρεββάτι και στέναξε μέσα στο κορμάκι της πολλές φορές ώσπου αποκαμωμένον πιά ,τον πήρε ο ύπνος δίπλα της.
Η Κοκκινη κλωστή
Απο εκείνη τη μερα τον καρτερούσε τα βράδυα χωρίς φωνές.Του έβγαζε τα παπούτσια ,τον ξάπλωνε στο κρεββάτι και ζάρωνε δίπλα του σαν νήπιο νανουρίζοντας και χαιδεύοντας την κοιλιά της.Πέρασε έτσι πάνω από ένας μήνας. Η Ευτέρπη ευχόταν ,ήλπιζε,αμφέβαλε κι απελπιζόταν ,όταν όμως διαπίστωσε καθυστέρηση στην περίοδό της ,μέτρησε ,ξαναμέτρησε και μετα, κτύπησε ένα πρωι την πόρτα της Τασούλας.Εκείνη, πιο έμπειρη, ξεσηκώθηκε αμέσως.Αντε να πάμε στην κυρά Ασημένια ,της ειπε,τόσα χρόνια μαμή ,θα καταλάβει με το πρώτο αν είσαι η δεν είσαι.Αγκαζέ οι δυο γυναίκες κατηφόρισαν το στενό της Ζαϊμη κι εκει στο φράχτη του Μουσείου δίπλα στο βρυσάκι ,θες απ την αγωνία ,θες γιατι πραγματικά ηταν γκαστρωμένη , η Ευτέρπη λιγώθηκε ,παραπάτησε κι η Τασούλα την κάθησε στην πεζούλα και της έβρεξε το πρόσωπο και τα χέρια.
Αχ, παναθεμάσε ,θα με μείνεις στα χέρια ,τσιριξε. Και μετα: Ασημένια, Ασημένιααα , τρέχα μωρε τρέχαααα.Τ ΄αντικρυνό παντζούρι άνοιξε .Μετά η πόρτα. Μια γυναίκα παχουλή, ασπρομάλλα πετάχτηκε έξω και τις πλησίασε .Αγκάλιασαν, η μια απ΄τη μια μερια κι η αλλη απ΄την αλλη ,την Ευτέρπη και μπήκανε στο σπίτι της μαμής.Την ξεγύμνωσαν απο τη μέση και κάτω,την ξάπλωσαν στο κρεββάτι και η κυρα Ασημένια της έβγαλε τη βέρα απο το χέρι .Η καρδιά της κόντευε να σπάσει.Η μαμή έφερε απ το εικονοστάσι της μια κόκκινη κλωστή κι έκανε τον σταυρό της. ‘Εδεσε τη βέρα στην μια άκρη της κλωστής ,άναψε το καντήλι και το θυμιατό κι είπε στην Ευτέρπη και στην Τασούλα να λένε το Πάτερ ημών.Τίναξε την κλωστή σαν αλφάδι πάνω απο την ξαπλωμένη γυναίκα και κεντράρισε στον αφαλό της το χρυσό μέταλλο.Το σήκωσε λίγο κι ανάσα δεν ακουγόταν στη μικρή κάμαρη.Απ εξω μόνο το βρυσάκι του Αρχαιολογικού Μουσείου κελάρυζε στην φαγωμένη γούρνα απαλά κι η άνοιξη έζωνε τους κήπους. Η βέρα εμενε ακίνητη κι η Ασημένια τελείωνε για τρίτη φορά την προσευχή της πάνω απο την γυναίκα ,τα δάκρυα της Ευτέρπης στάλαζαν στα αυτιά της κι η κοιλιά της ,κιτρινόμαυρη γαβάθα, ανεβοκατέβαινε αργά μεσα στο κοκκάλινο θηκάρι της .Μετα ,αργά στην αρχή αλλά με ρυθμό που ολοένα δυνάμωνε ,η κλωστή αρχισε να κινείται πανω-κατω.Η Ευτέρπη έβλεπε την κόκκινη κλωστή με τη βέρα της να΄ρχεται μια προς το κεφάλι της και μια να χάνεται προς το άνοιγμα των μηρών της.Η Τασούλα άρχισε να κλαίει με λυγμους. Θυμήθηκε πριν οκτώ χρόνια στο ίδιο δωμάτιο την Ασημένια να ψάχνει την βέρα του σχωρεμένου του άντρα της ,μια και η Τασούλα ηταν αστεφάνωτη και το παράπονο φούσκωσε το στήθος της.Μετά όμως νιώθοντας οτι ήταν άδικο (ωρα που ηταν) να σκέφτεται τον εαυτό της, σταμάτησε. Αγκάλιασε την Ευτέρπη και της είπε ένα σωρό τρυφερά λόγια. Γιαβρί μου ,γιαβρί μου, αχ πουλάκι μου ,αντε, χαϊρλίδικο, με το καλό να έρθει.Τρεις γυναίκες εκείνο το μεσημέρι δάκρυσαν μαζί. Προσευχήθηκαν μαζί. Γέλασαν μαζί. Αν ο Τζώρτζης είχε κάνει η δεν είχε κάνει κάτι για όλη αυτήν την υπόθεση ,λίγη σημασία είχε. Ο καημός και το σεκλέτι της Ευτέρπης ήταν που έφεραν το πάνω κάτω.Γύρισε στο σπίτι μεθυσμένη απο αλλόκοτα συναισθήματα , που έναν τροπο είχε πάντα να τα βάζει σε τάξη .΄Εβαλε το μπρίκι για καφέ κι έστριψε ενα τσιγάρο.Ένιωσε να της έρχεται ο πρώτος εμετός. Τέρμα ,αυτό ήταν. Δεν θα ξανακάπνιζε .Ήταν έγκυος.
Ο Δράκος
Έπρεπε όμως να το πει στον Τζώρτζη ,τώρα αμέσως.Όμως όχι,ας την εξέταζε κι ο γιατρός, και μετα.Την νύχτα ο Τζώρτζης μες τον ύπνο του φώναξε τον πεθαμένο πατέρα του δυο φορες . Μπαρμπα Δράκο! Μπαρμπα Δράκο!Πετάχτηκε τρομαγμένη και σκέφτηκε το αρσενικό που είχε στην κοιλιά της.Το είδε μπροστά στην κολυμπήθρα να το βαφτιζουνε Δράκο και πάγωσε το μέσα της. Όνομα ηταν αυτό ή κατάρα; Αλλα ξανακοιμήθηκε και το πρωι τό΄χε ξεχάσει γιατί ειχε στο νου της τον γιατρό.Ναι, ειστε σε ενδιαφέρουσα ,κυρία μου της είπε ,και κατεβαινοντας για το σπίτι, της ήρθαν στη μύτη όλες οι μυρωδιές της γειτονιάς. Ανθισμένα γιασεμιά, πασχαλιές,τηγανητά ψάρια και σκορδαλιά. Όλα μαζι μες τα ρουθούνια της και τα σηκώτια της γύρισαν ανάποδα.Έπρεπε να το πει στον Τζώρτζη ,δεν πήγαινε άλλο.
Στο τηλέφωνο
Τα τηλέφωνα στην αρχή της δεκαετίας του 60 ηταν λιγοστά. Ελάχιστα σπίτια είχαν συνδέσεις αλλά στο ψιλικατζίδικο Αθανασίου Διάκου και Μακεδονίας ,μόλις το είχαν βάλει.Μπήκε στο μαγαζάκι φουριόζα. Πισω απο τον πάγκο έχασκε με μισοξεκούμπωτα τα παντελόνια του ο ψηλολέλεκας ανηψιός της ψιλικατζούς. Ναθεμάσε πεχλιβάνη ,του πέταξε και σήκωσε το ακουστικό.Ο Αμίκος (Χαραλαμπος στο κανονικο του) την πλησιασε και ψιλοέτριψε το γόνατό του στο πίσω μέρος του κορμιού της. Α πάαινε πιο πέρα ρε χαμένε, του΄πε η Ευτέρπη, δεν ντρέπεσαι να κολλάς έγκυο γυναικα! Αχ , με τι περηφάνεια το ξεστόμισε ,τι προστασία ένιωθε μέσα απ τα ίδια της τα σπλάχνα! Ο Αμίκος χάθηκε στο βάθος του μαγαζιού κι εκείνη σχημάτισε τον αριθμό του περιπτέρου.Άκουσε τον χαρακτηριστικό ήχο και την γραμμή απ την άλλη πλευρά να ανοίγει αλλά ο Τζώρτζης πουθενα! Ακουγόταν μόνο στη διαπασών η αναμετάδοση απο κάποιον ποδοσφαιρικό αγωνα.Βρε Τζώρτζη ,εγώ είμαι ,η Ευτέρπη βρε. Φώναξε λίγο ,δεν ακούω. Εσυ μ ακούς; Πάλι τίποτα. Ένα γκολ που μολις ειχε μπει ,έκανε τον Τζώρτζη να βρίζει θεούς και δαίμονες, αλλά απάντηση προς την Ευτέρπη καμία. Βρε Τζώρτζη ,χαμήλωσε λίγο το ράδιο για να μ ακούσεις! Μ ακους; Τίποτα πάλι.Μετά ,ξαφνικά, ο Τζώρτζης άκουσε φαίνεται κάτι και είπε με βαρειά φωνή:-Έλα γράφε λέμε...Μια κούτα Ματσάγγο,μια Άρωμα... -Βρε Τζωρτζη δεν ειμαι ο Μπαμπίλας ,η Ευτέρπη ειμαι!
Απελπίστηκε. Έκλεισε το τηλέφωνο κι έκατσε κανένα δεκάλεπτο στο πεζούλι με υπομονή και μετά ξαναπήρε.Αυτή τη φορά ο άντρας της άκουγε Καζαντζίδη τοσο δυνατά που σήκωσε το ακουστικό στο ενδέκατο κουδούνισμα .Είπε «μπρος» και μετά χαμήλωσε την ένταση του τρανζίστορ.Έκπληκτος άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λεει:
Τζώρτζη παρλεβού φρανσέ; Να σε βράσω, να σε βράσω βρε αχαϊρευτε. Είμαστε έγκυοι βρε τρομάρα σου!
Και μετα, τουτ τουτ.Κατάλαβε οτι ήταν η Ευτέρπη ,κατάλαβε οτι τον έβριζε πάλι.Αλλά αυτό το έγκυοι και το παραλεβού,τι ήταν άραγε;

Η κάρτα

Πολλά χρόνια μετά άκουγα τη μάνα μου όποτε δεν μπορούσε να συνεννοηθεί σε κάτι με τον πατέρα μου, να επαναλαμβάνει το περιβόητο παρλεβού φρανσέ της Ευτέρπης σκασμένη στα γέλια και τον πατέρα μου να απαντάει ουί ,ουί ,ουί για να τον αφήσει ήσυχο.Ο Τζώρτζης συχωρέθηκε εδώ και πολλά χρόνια.Ο γιός του ,ενα ψηλόλιγνο μελαχρινό παληκάρι ,σπούδασε στην Γαλλία δοκιμαστής κρασιών και δουλεύει σε μεγάλο οινοποιείο της Θεσσαλονίκης.Ζει στην Κερασιά, ενα μικρό χωριό κοντά στη Νέα Μηχανιώνα με την οικογενειά του και την Ευτέρπη που ειναι στα ογδόντα πιά.Στην κάρτα του , που πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου είδα πως τον λένε Δράκο.










158 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχη ιστορία. Οι λέξεις, οι εκφράσεις, οι συνήθειες, εν γένει το άρωμα μιας άλλης εποχής! :)

dromaki είπε...

Θα σου πω μόνο αυτό.ΜΕ ΜΕΤΕΦΕΡΕΣ ΕΚΕΙ και αυτό είναι ότι πιο σημαντικό σένα κείμενο κατ'εμέ.Το να μπορώ να το βιώσω.
Γράφε,γράφε Φαραώνα μου.
Νάσαι καλά.

faraona είπε...

Renata μου
καλη σου μερα!
Ευχομαι μια ομορφη Κυριακη,ανοιξιατικη και με πολλες βολτες απ αυτες που συχνα κανετε εσυ και η καλη σου φιλη.
Φιλια κι ευχαριστω για τα καλα λογια.

faraona είπε...

dromaki μου
ευχαριστω ...
πηρες τα δρομακια απο το πρωι... σε βλεπω....

φιλια πολλα

Ελίζα είπε...

Πω πω....:)

faraona είπε...

Βρε καλως τη Ελιζα μου...


τι εγινε...αρχισανε τα σχεδια για εκδρομουλες και ταξιδια...η εχουμε κι αλλη εξεταστικη?

φιλι δροσερο!!!

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Γοητευτικό. Με χρώματα, με μυρωδιές, με στροβιλισμούς υπέροχους. Ενα κείμενο- κέντημα. Καλημέρα και καλή άνοιξη.

faraona είπε...

Εαρινη μου
Εσυ ξαναρθες μαζι με την εαρινη ισημερια κοριτσι μου...νασαι καλα.

καλημερα και σε σενα

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Πόσες "Ευτέρπες" τυλιγμένες στο κουβάρι της μνήμης σου περιμένουν να τις υφάνεις με τις εικόνες σου, να τις χωρέσεις στις λέξεις και να τις ραντίσεις με άρωμα ακριβού καφέ;
Το στήσιμο με μάγεψε ακόμη περισσότερο.

Είσαι χαρισματική, faraona μου.

Φιλί

rain είπε...

Τη ρούφηξα την ιστορία σου κυρά μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Φοβερή!! Σα να'μουν εκεί δίπλα σου να κρυφοβλέπω τα τερτίπια της Ευτέρπης!!

faraona είπε...

κοκκινη ομπρελα μου
οι "Ευτερπες" ειναι πολλες οντως,ειναι μεσα απο την ζωη μου...
τωρα πια που τα πραγματα, λογω των καιρων που κυλησαν,μπαινουν στη θεση τους μεσα μου...τις"υφαινω"καλυτερα...ακριβοδικαια θα ελεγα και το ελπιζω...
σ ευχαριστω
φιλια

faraona είπε...

rain μου
ειδες τερτιπια η ατιμη ,μεχρι να πετυχει το ποθουμενο...?

φιλια

Artanis είπε...

Αχ Φαραόνα, με ταξίδεψες πουλάκι μου...Αλλά έχεις και άγνωστες λέξεις καλή μου, που δεν τις καταλαβαίνω: Τί σημαίνει ελεμές, μισκίνης, σερσέμης,σερσερής και αρσούζης; Μπράβο της πάντως, το πάλεψε και τα κατάφερε να κάνει το μωράκι της...Ωστε Δράκος, έ; Χα,χα,χα,χα!

sombraluz είπε...

Η πόλις θα σε ακολουθεί.Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους./Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς/και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Έτσι δεν είναι, αγαπητή Φαραόνα;

faraona είπε...

Artanis
ελεμές=αχαίρευτος
μισκινης=βρώμικος
σερσερης=τεμπελης
σερσεμης=αμυαλος
αρσουζης=ιδιοτροπος

Ελπιζω να σε φωτισα λιγο τωρα αν και απο τα συμφραζομενα κατι θα καταλαβες.
Σε φιλω

faraona είπε...

sobraluz
Eτσι ακριβως αγαπητη μου
Μονο βαλε στο"η πολις θα σ ακολουθει"το:
"οι πολεις θα σ ακολουθουν"...
γιατι εχω βασιμες υποψιες οτι δεν τελειωσαν ακομη...


Καλο βραδυ
σ ευχαριστω

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ είπε...

Τι υπέροχη ιστορία , φαραόνα μου .Μούφτιαξες το κέφι .Εσύ παιδί μου είσαι έτοιμη πεζογράφος .Τό 'δειξες αυτό στον Πετεφρή να δει τι αξίζει η γυναίκα του ! Άντε να δούμε τι άλλο κάνεις ακόμα.Γιατί εσύ είσαι ανεξάντλητη .Φιλάκια

ΖΟΥΖΟΥ είπε...

Να ηξερες ποσες ομορφες αναμνησεις ξυπνησεις μεσα μου με αυτες τις ομορφες ιστοριες.Μοναδικα χρονια με αγνες φιλιες και συναισθηματα.Νασαι καλα.

faraona είπε...

Κατερινα μου
Ο Π.μου βγαζει οτι εχω και δεν εχω απο μεσα μου...κακα,καλα,ολα.
...δεν ηρθε ακομη η ωρα ομως για μενα.Ξερεις εσυ πως ειναι αυτα...χτυπαει το μηνιγγι καποια στιγμη κι ανοιγει ο δρομος.
Σ ευχαριστω φιλεναδα μου για τα καλα σου λογια ...

faraona είπε...

Ζουζου
καλωσορισες κι απο δω.
Χαιρομαι που ξυπνησα ομορφες εποχες μεσα σου.
Θα τα λεμε ...


Καλημερα

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Με ταξίδεψες σε άλλη εποχή, μία εποχή που ελάχιστα πρόλαβα να αγγίξω στα παιδικά μου χρόνια, στις γειτονιές της Νίκαιας. Αλλά με άρωμα, δεν ξεχνιέται... Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι το έζησα... Τόσο καλή αφήγηση, τόσο πραγματικά όλα... Τελικά σε ότι κάνεις, είτε γράφεις, είτε πλέκεις, ψυχή βάζεις. Ζωή δίνεις. :)) Είναι Υ π ε ρ ο χ ο ! ! !
Καλημέρα! :))

faraona είπε...

Νικο μου
ναι η δικη σου γενια μολις που αγγιξε αυτες τις καταστασεις.
Και το μονο που πιθανα να εχασες ηταν η αυθεντικοτητα που ειχαν τα πραγματα κι οι ανθρωποι.
Σ ευχαριστω πολυ και σου ευχομαι καλη εβδομαδα.

ZouZouna είπε...

Καλημέρα, τυπώνω και παίρνω μαζί να απολαύσω με ησυχία. Μύρισε κάτι σε παλιό που λατρεύω. φιλια πολλά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπέροχο κορίτσι μου, μου θύμησε Θεσσαλονική και μόνο Θεσσαλονίκη.Ξέρεις γράφω κι εγώ ένα διήγημα με ιστορίες απο τη γιαγιά μου και την οικογένεια της που ήταν απο τη Κωνσταντινούπολη, ιστορίες που μου τις έλεγε σαν παραμύθι όταν με μεγάλωνε.

Roadartist είπε...

Καταπληκτικό Φαραόνα μου, μπράβο!
Ένιωσα σαν να ζούσα κάπου εκεί ανάμεσα τους..Το παρουσιάσες και τόσο όμορφα με τις φωτο.. Σαν να μπήκα σε ένα παλιό όμορφο φιλόξενο κεφανέ και μύρισα το άρωμα.. Καλή εβδομάδα..

faraona είπε...

γλυκοκερασοζουζουνα
αααα!Το καλυτερο που ειχες να κανεις...ηταν αυτο.
με την ησυχια σου λοιπον.

φιλια

faraona είπε...

Αχτιδα μου αντε λοιπον να το γραψεις και να μας το εκθεσεις να το δουμε!

Φιλακια πολλα

faraona είπε...

Αρτιστα μου
το παρουσιασα με καφεδες σαν αυτους που μονιμα επινε η Ευτερπη...


καλη εβδομαδα και σε σενα.

Ανώνυμος είπε...

to tipwsa kai to diavasa arga kai apolaustika...eniwtha tin anagi na piw kafe tautoxrona...
poses eikones kai poses istories sinthetoun ena mikro mithistorima...oli i geitonia ena spiti!
simera tipota den tha ginotan antilipto, kanena asteio den tha emene, kamia empeiria den tha moirazotan! toulaxiston oxi me auton ton tropo!
(sugnwmi gia ta greeklish...mou vgazei ideogrammata to pc sta ellinika)....

filakia kai mia kali evdomada na exeiw faraona mou : ))

faraona είπε...

Mama μου

Ναι τοτε στις γειτονιες που εζησα και μεγαλωσα , μοιραζομασταν τα παντα.Απο τα παιγνιδια ...μεχρι τα μυστικα μας...

φιλια πολλα

Dee Dee είπε...

Ειναι τεραστιο, δεν προλαβαινω να το διαβασω!
Σημερα εκανα ψιλοκοπανα απο τη δουλεια, εβαλα μονο λιγα ραντεβου τωρα το απογευμα.

Περασα να πω "καλη εβδομαδα" :) Θα σε διαβασω την Τεταρτη που θα εχω περισσοτερο χρονο.

Φιλακιαα

faraona είπε...

Deedee μου
με την ησυχια σου κοπελα μου.
Δεν βιαζομαστε,εδω θαμαστε και την Τεταρτη.
Καλα να περασεις αυριο που ειναι αργια.

φιλια

Ανώνυμος είπε...

ταξιδι πίσω στο χρόνο με πήγες, μου εφερες εικόνες γνωστές που νόμιζα ότι είχα ξεχάσει,σ'ευχαριστώ γιατί μου ξύπνησες αναμνησεις απο τις γειτονιές μας που αλλαξαν,απο την τόσο ανθρώπινη παλιά γειτονια .... ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ

faraona είπε...

Γαρυφαλλια μου
σ αυτες τις γειτονιες ζησαμε εμεις και παιξαμε τα πρωτα μας παιγνιδια.
Θυμασαι?
Εγω παντως τα θυμαμαι ολα σου.
Την ξανθια σου κοτσιδα,την μπλε ποδια σου με τις πιετες και το ασπρο γιακαδακι ασορτι με το καλτσακι,θυμαμαι πως μυριζες σαπουνι και το ασπρο σου δερμα διαφανο σχεδον ελαμπε στον ηλιο μαζι με τα ματια σου ...Ολα τα θυμαμαι και τα ονοματα ολων των συμμαθητριων.Και την Δωρα την Χριστογλου που μας αφησε και πεταξε στον ουρανο ,τοσο μικρουλα...τοσο αθωα,παιδι ηταν τοτε...

Φιλια Γαρουφαλο μου
Να μου εισαι καλα...θελω να εισαι στη ζωη μου...μ οποιον τροπο.

Ανώνυμος είπε...

απο τότε προετοιμαζόσουν για συγραφέας γιαυτό μας παρατηρούσες...διαβάζεις και τις σκέψεις μήπως?μέρες τώρα ηθελα να θυμηθώ το όνομα της συμμαθήτριάς μας και δεν μπορούσα...τώρα τι να πώ!!!!μ'αφησες αφωνη....είσαι φοβερή......την αγάπη μου σου στέλνω και πολλα φιλιά. ΥΓ.είμαι περάφανη για σένα.ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ

faraona είπε...

Γαρουφαλο μου
Απελθετο απ εμου το "μεντιουμ" τουτο!
ΧΑΧΑ!
Βρε Γαρυφαλλια μου οταν σκεφτεσαι με αγαπη κι εισαι καθαρος,οταν ζεις αποτοξινωμενα και αφουγκραζεσαι τους αλλους ε !!!
ανοιγονται κι οι δρομοι του μυαλου...δεν γινεται κι αλλιως.

Αυτο βεβαια ειναι η μια εκδοχη του πραγματος,μια αλλη ειναι η συμπτωση.

Σημασια εχει οτι σ αγαπω πολυ και τιποτε αλλο.....


φιλια πολλα

σ αποθυμησα

Ανώνυμος είπε...

κι εγωωωωωωωωωωωω.πότε θα έρθεις?

faraona είπε...

Γαρυφαλλιτσα μου

θαρθω καλη μου...θαρθω συντομα.

Ανώνυμος είπε...

Χρώματα,μυρουδιές,εικόνες...
Υπέροχο το κείμενό σου Φαραώνα...ΥΠΕΡΟΧΟ!

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα!

faraona είπε...

Breathless
Καλησπερα νασαι καλα...
κι εσυ ομως με την ποιηση ...μμμ δεν πας πισω...


φιλι

fish eye είπε...

διαβασα μονο την αρχη..τις δυο οδους κι εκοψα φλεβες
συνεχιζω..με πεθανεςςς..

mareld είπε...

Μωράκι!
και εγώ που θέλω
να πιώ ένα καφεδάκι
μαζί σου..
μπες στο γλυκοχαράζει
σου έχω έκπληξη..
Φιλιά!

faraona είπε...

φεγγαραγγαλιτσα
εχεις καποια σχεση μ αυτες τις οδους η απλα τις εχεις ακουστα?
γιατι ηταν και ειναι η γειτονια μου στη Θεσσαλονικη...
χαιρομαι,οπως και ναχει,που σου αρεσε...

φιλια και καλημερες

faraona είπε...

Μαρινεττα
καλημερα
ευπροσδεκτο το καφεδακι.
θα ερθω

mareld είπε...

Καλημέρα, φαραονάκι!
Έξω χιονίζει..
Διάβασα τα λόγια σου και απόλαυσα το χάδι του λόγου σου που φυσικά είναι και της ψυχής σου..
Χρόνια Πολλά!
Φιλάκια!

Φαίδρα Φις είπε...

faraonaki μου,έλειψα και μεγαλούργησες,
μου το φύλαγες για τη μεγαλύτερη έκπληξη το συγγραφικό σου δαιμόνιο!
τι υπέροχο κείμενο είναι αυτό!
το απόλαυσα μέχρι το "άπειρο"...
συγχαρητήρια!
προσωπικά,σ'ευχαριστώ για τις μαγικές στιγμές που μου χάρισες.
μέθη...

σε φιλώ πολύ

faraona είπε...

mareld
χρονια πολλα και σε σενα και σ ολη την οικογενεια σου...
σε φιλω

faraona είπε...

Φαιδρα μου
χαιρομαι παρα πολυ που σου αρεσε το κεμενο...
ειδικα εσενα που ξερω ποσο καλα ξερεις τον χειρισμο του λογου.
σε φιλω

kalynama είπε...

κάθε φορά που γυρνάμε πίσω στα παλιά, νιώθω πως όλο αυτό μυρίζει σαν τον αχνιστό ελληνικό καφέ.. και το καϊμάκι που σχηματίζει τους πιο όμορφους "χάρτες" στην κούπα.

Γλυκιά καλημέρα. Πανέμορφο το ταξίδι σου :-))

faraona είπε...

Καλυναμα μου
οντως η μυρωδια του καφε ειναι αξεπεραστη και συνδεδεμενη παντα με κατι μεσα μας...
φιλια κοπελα μου

panagiota είπε...

Μπρε γιαβρίμ,τι'ναι τούτο που έγραψες?
Α,ρε αυτές οι αναμνήσεις όταν ξεδιπλώνονται πόσα βιβλία γράφουν!
Πραγματικά με άφησες άφωνη με τον τρόπο που τα διηγήθηκες και κουφάθηκα εντελώς που θυμάσαι ακόμα τις λέξεις των γιαγιάδων μας εκ Μ.Ασίας,συμπατριώτισσα!
Αλλά εκείνο το"αρτσωμένο μαλλί"είχα πολλά χρόνια να το ακούσω...
Σε φιλώ γκιουζιέλ μου!
Κι όσο για την κόκκινη κορδέλα...την χειρίζομαι πολύ καλά κι εγώ(καθώς και κάποια άλλα "πράγματα" φερμένα απο τις χαμένες πατρίδες)

faraona είπε...

Panagiota μου
τι να ξεχασω?ολα τα θυμαμαι με λεπτομερειες.
Κι οι λεξεις!Αλλα εκει που αισθανομαι θαυμασμο ειναι τα επιφωνηματα κι ο τροπος εκφωνησης τους.
Οταν η γιαγια μου ελεγε "ααχ",ΑΝΟΙΓΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ "αχ"...Πως να το ξεχασω αυτο ?Γινεται?
Χαιρομαι που θυμηθηκες τις χαμενες πατριδες και την κοκκινη κορδελα...
Παναγιωτα μου κι ευχαριστω για τα καλα λογια.
φιλια

Surrealist είπε...

Το χάρηκα, πολύ όμορφο, με συνέπεια λόγου, μοιάζει με χρονογράφημα, αλλά ήταν τόσο ζωντανή η διήγηση που με ταξίδεψε.
Mε πήγε σε εικόνες εκείνων των χρόνων, μα το ποιο σημαντικό είναι ότι είδα τους χαρακτήρες,
δεν έχει σημασία αν ήταν πρόσωπα υπαρκτά , σημασία έχει πως τα εισάγεις και τα εξελίσσεις μέσα στην ιστορία με την πραγματική τους συμπεριφορά, σε πραγματικές καταστάσεις.
Πολύ καλή η δομή λειτουργίας του κειμένου σου!
Με αυτόνομη σημασία ποιότητα και ποσότητα των απαραίτητων πληροφοριών ώστε να είναι κατανοητό και άμεσο.
Επίσης πολύ καλή η δομή μοντέλου σου με ατμόσφαιρα και εκφραστικότητα των συνθηκών ανάπτυξής του.
Έχει σύνταξη συνειρμική, αλλά με την δραματική του σύγκρουση σε ισορροπία με την κάθε εικόνα του!

Την καλησπέρα φίλη Faraona, όλα καλά και όμορφα να είναι!
Σ΄ευχαριστώ!

fish eye είπε...

σχεση εχω..
να σου πω
γυμνασιο στο 7 ο πισω απο την πυροσβεστικη..
πλακα θα εχει..χε χε..πολυ πλακα θα εχειιι..

και αναθεμα το αλτσχαιμερ μου,τελικα ξεκινησα το κειμενο σου εχθες αλλα ξεχασα να το τελειωσω..

παω λοιπον κι επανερχομαι..

faraona είπε...

Stevi μου
Ευχαριστω εγω ψυχη μου...εισαι πολυ νεοτερη και τα κειμενα που εχουν γεγονοτα αυτης της εποχης του 50-60 συνηθως δεν σας λενε τιποτα.
Χαιρομαι που βρικες κατι που σου αρεσε εδω σ αυτο.
Φιλια φιλη καλη
Λος ολα καλα.

faraona είπε...

Φεγγαραγγαλιασμενη μου


ΖΖΖΖΖΖΖΖ!!!!!κΑΙ πασης Ελλαδος λεμε...Θυμασαι στις παρελασεις τι ζουζουνιτο επεφτε με το Ζ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΑΜΕ ΣΤΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ?
αντε να δουμε παρακατω τωρα...μπας κι ειμαστε και απ το ιδιο θρανιο.

fish eye είπε...

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
θα τρελλαθω
μα προσπαθω να βρω ποια ειναι αυτη η πλατεια..και η ζα'ι'μη..

συνεχιζω..

αα ναι και δημοτικο στη βελλισσαριου στο 12 ο..
και λιγο στην ακαδημια
κ την τελευταια χρονια δε θυμαμαι νουμερο,στην δελφων πλαι στην εκκλησια του σωτηρος..

λυκειο εγω τελειωσα το '79..

πω πω τι μου θυμισες με το ΖΖΖΖ..

fish eye είπε...

αχ βρε φαραονιτσα μου..φανταστικη η ιστορια σου..γραφεις υπεροχα..
την ρουφηξα..παρλεβου φρανσε;;

φιλι ζεστο

faraona είπε...

Φεγγαρενια μου
λοιπον το Παλιο Αρχαιολογικο Μουσειο εχει τρεις πλευρες ελευθερες και μια κολλημενη σε πολυκατοικια.Η οδος που ειναι στην εισοδο του ειναι η Αρχαιολογικου Μουσειου,η οδος που ειναι στην απο πισω πλευρα του και παραλληλη με την Μουσειου ειναι η Ζαιμη και η οδος που ειναι στην πλαινη του πλευρα ειναι η Πραξιτελους.

faraona είπε...

Φεγγαρενια μου συνεχιζοντας...
η πλατεια αυτη βρισκοταν ακριβως στο ανταμωμα της Μακεδονιας(Δελφων) με την Ζαιμη,εκει τωρα, ειναι ακομη ενας μικρος ακαλυπτος χωρος που φιλοξενουσε μεχρι προσφατα σχεδον ενα μικρο οικημα με τους προσκοπους της περιοχης.
Σε φιλω και σ ευχαριστω ...

fish eye είπε...

εε ναι τωρα που ειπες για το κτιριακι με τους προσκοπους..

πολυ συχνα περναω απο εκει..ακομη υπαρχει..

εγω πολυ μικρη,επαιζα στην αετορραχης..χε χε..

fish eye είπε...

δες τα μειλ σου

faraona είπε...

Φεγγαρενια στην Αετορραχης ανεβαινα με τον πατερα μου και παιρναμε πολυ καλη χυμα ρετσινα απο ενα μικρο ταβερνακι που εγινε και στεκι φοιτητων την δεκαετια του 70-80.
ΑΧ αχ γειτονιες αξεχαστες γεματες μονοκατοικιες και κηπους που μοσχοβολουσαν γιασεμι και ακακια...

faraona είπε...

Bρε τι παθαμε σημερα φεγγαρενια μου...παω να δω

panagiota είπε...

Αμαν μπρε μανάρια!!!Τι γίνεται σήμερα εδώ?Ολη η Θεσ/νίκη θα βουλιάξει απο αναμνήσεις σε λίγο!!!
Αετοράχης έμενε ο Κιουρτσίδης που τραγούδαγε στους Στρειντζερς.Πες μου πως τον ξ΄ερεις και αυτόν να τραβήξω της κοτσίδες μου τελικά....

faraona είπε...

Panagiota
την γλιτωσαν οι κοτσιδες σου.
Τους Στρειντζερς τους ηξερα ,τον Κιουρτσιδη ομως προσωπικα οχι.
Ηξερα τον σαξοφωνιστα των Ολυμπιανς,να ειδες τωρα ,μου διαφευγει και το ονομα του. Τον ειδα τελευταια φορα στη Καλλιθεα στη Χαλκιδικη το 1998.Ειχε αγορασει εκεινο το φοβερο μπαρακι πανω απο το ξενοδοχειο "Αμμων Ζευς"
που εμεις το λεγαμε "μπαλκονακι"
λογω της εξαιρετικης του θεας.

Αντε φτανει...οι αναμνησεις τελος.
Οταν βρεθουμε τα υπολοιπα,που εχω την υποψια οτι θαναι και πολλα.

Donnaliza είπε...

Με μια ανασα το διαβασα....!
Ταξιδι στον χρονο, στον τοπο, στους χαρακτηρες.
Πολυ ομορφο!

faraona είπε...

Donna
Ελπιζω στο τελος να μη λαχανιασες...εισαι που εισαι το τρεξιμο ολη μερα!

καλο βραδυ και προπαντος καλη ξεκουραση

Ανώνυμος είπε...

Εκπληκτικό. Κι αυτή η ιδέα με τον καφέ υπέροχη. μαγική περιγραφή, χαθήκαμε μαζί με την Ευτέρπη, γελάσαμε με τα καμώματα, λυπηθήκαμε μαζί της, χαρήκαμε. Μα αυτή η γλώσσα που έβαλες νομίζω έκανε αυτό το κείμενο αριστούργημα.

faraona είπε...

Freedula
εχει πολυ πλακα που οταν η μαμα μου συνανταει καμμια απο τις παλιες της γειτονισσες και μονο τοτε ,χρησιμοποιουν μεταξυ τους αυτη την γλωσσα που εχει και πολλα επιφωνηματα...

χαιρομαι που το απολαυσες

drunk tank είπε...

καλημέρα φαραόνα μου,

δυστυχώς το κείμενο είναι πολύ μεγάλο για να το διαβάσω τώρα!
το "έσωσα" πάντως να το διαβάσω με πρώτη ευκαιρία.
ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος αυτό τον καιρό αλλά να ξέρεις ότι εδώ τριγύρω θα είμαι.
σε ευχαριστώ πολύ που περνάς και ενδιαφέρεσαι.
να είσαι καλά
καλή μας μέρα

faraona είπε...

Κωνσταντινε μου
νασαι καλα μονο ...τιποτε αλλο...


φιλια

μαριάννα είπε...

Πανέμορφο! Το ρούφηξα! Δροσερό με χιούμορ, ζωντανή γλώσσα με πολύ ενδιαφέρον λεξιλόγιο, κρατά την προσοχή του αναγνώστη! Απόλαυση οι χαραχτήρες και πολύ συγκινητικές οι λεπτομέρειες, όπως το όνομα του Δράκου!
Πραγματικά μπράβο σου φαραονάκι μου! Την έχεις τη φλέβα... σίγουρα!

Φιλιά και καλημέρα!

faraona είπε...

Μαριανα μου
νομιζω οτι ειναι ευκολο να περιγραψουμε αυτα που ζησαμε στην παιδικη μας ηλικια...
οσο για το λεξιλογιο ειναι αυτο που χρησιμοποιουσαν ολοι οι προσφυγες της Μ.Ασιας.

Σ ευχαριστω
Φοβερο το ποστ σου για τον Μαρξ με τον Αντωνοπουλο.
φιλια πολλα

BUTTERFLY είπε...

Ωραια ιστορια! φτωχια, πονος, νταλκας, σεκλετι, μα και αγαπη, συντροφικοτητα, συμπονια, γειτονια!
Τι γλυκια μελαγχολια πρωι πρωι...

Σπύρος είπε...

Kαλημέρα:) Το διάβαζα και ήταν να σαν έβλεπα ταινία του 60! πολύ ωραία ιστορία και χαρακτήρε κλασσικούς και γραφικούς....νοσταλγείς ε?

Dee Dee είπε...

Γνωστα λημερια, λιγο πιο ανατολικα και πανω μεγαλωσα κι εγω (Χαριλαου). Μου θυμισε λιγο τη σειρα "το 10", που επαιζε στον Αλφα μεχρι πριν λιγο καιρο! Πολυ δυνατες οι εικονες. Μας με μετεφερες την εννοια "γειτονια" του τοτε! Μπορει να ειμαι μικροτερη αλλα καποιες αλανες προλαβα κι εγω και γυρνουσα παντα με γδαρμενα γονατα στο σπιτι. Θυμαμαι τη μαμα μου να τσιριζει να παω σπιτι να κανω μπανιο, οταν με εβλεπε μεσα στα χωματα, γυρνωντας τα μεσημερια απο τη δουλεια :)

Καλημερα Φαραονιτσα μου!

faraona είπε...

Butterfly
καλημερα
ΩΩΩΩ!!!μη μου μελαγχολεις πεταλουδα εσυ!
Οι γειτονιες αυτες μπηκαν στη ζωη μου ,εδω στο χωριο που ηρθα...ξανα,αλλα με γειτονες πιο αναλαφρους ανθρωπους...
Οι ιστοριες επαναλαμβανονται βεβαια αλλα η αντιμετωπιση των προβληματων απο τους επτανησιους γινεται με εναν τροπο που μ αφηνει αναυδη τις περισσοτερες φορες.
Σ ευχαριστω
σε φιλω

faraona είπε...

Σπυρο μου
μου εγραψες ακριβως οτι μου ειπε κι ο γιος μου.
Σαν ασπρομαυρη ταινια ...ετσι καπως ...
Ναι νοσταλγω την παλια μου γειτονια
πολυ κι οταν παω στη Θεσσαλονικη ,καθε φορα και κατι εχει αλλαξει,εχει γκρεμιστει...αλλα ετσι ειναι η ζωη Σπυρο μου!
Σε φιλω

faraona είπε...

Deedee μου
ναι το ειδα κι εγω το "10" στην τηλεοραση κανα δυο φορες...
Μμμμ!!!Προηγουμαι γιατι το κειμενο αυτο το εγραψα το 2000,οταν εφυγα απο Θεσσαλονικη και πηγα στην Αθηνα.
Ωστε παιδι της Χαριλαου...ε ρε και τι γινοταν με τον ΑΡΗ τοτε στο γηπεδο της περιοχης αυτης ειδικα οταν επαιζε με τον ΠΑΟΚ...χαμος.
Κι ησουν και ζωηρο κοριτσακι Deedee
μου ε?
Γδαρμενα γονατα,χωματα...αντε τωρα να δεις τετοια πραγματα στα παιδια.Αποστηρωμενα ειναι ολα.Τοχει η εποχη ομως...καθε εποχη εχει τα δικα της.

Σε φιλω κοπελαρα μου
και σ ευχαριστω.

Dee Dee είπε...

Δυο φορες εσπασα τα ποδια μου και ειχα γυψο, εκανα και ραμματα 2 φορες στο κεφαλι, ημουν ζωηρουλα μπορω να πω. Εκει διπλα στο γηπεδο ειχε μια αλανα και κατι σαν πρασια με ενα χαμοσπιτο μεσα και παιζαμε. Τις Κυριακες στους αγωνες Αρης-Παοκ γινοτανε πανζουρλισμος, απο τα μαλλια τους τραβουσανε και τους βαζανε στην κλουβα μετα τον αγωνα. Διπλα στο γηπεδο εμενα :)

Ευτυχως η αδερφη της μαμας μου, μικροβιολογος στο επαγγελμα, ανεκαθεν της ελεγε να μη μας εχει αποστηρωμενα γιατι θα καταλληξουμε αρρωστιαρικα και γεματα αλλεργιες (οπως τα σημερινα παιδια). Χαρηκαμε παιχνιδι Φαραονα μου. Τα παιδακια σημερα θα εχουν να θυμουνται παιδοτοπους. Ελπιζω να τους θυμουνται το ιδιο ευχαριστα, οσο εμεις τις αλανες!

Πολλα πολλα φιλακια!!!

faraona είπε...

Deedee ΜΟΥ
Αχ !τι φρονιμο παιδακιιιιι!!!
Δυο φορες το κεφαλι,δυο φορες τα ποδια...βρε συ βρε!Ομως οντως χαρηκαμε παιγνιδι,εχεις δικιο που το λες.Την ξερω αυτη την αλανα εκει διπλα γιατι ερχομουν στην περιοχη.Απεναντι και λιγο διαγωνια απο το γηπεδο ειχε κατι πολυ ωραιες μονοκατοικιες οπου εμενε ενας αγαπημενος μου ξαδερφος στην ηλικια μου και μ ανεβαζε η μαμα μου με τα ποδια απο την Δελφων για να παιξουμε και πολλες φορες μας πηγαιναν και στο δασακι την Νεα Ελβετια.Καλα τι θυμηθηκα τωρα...!

Χαιρομασταν με το τιποτα τοτε...

φιλια κουκλα μου, χαιρομαι πολυ που καναμε αυτη την κουβεντα μεσα απο τοσες αναμνησεις.

witchofdaffodils είπε...

κόρη βασιλική,
Έχετε βλέπω κι άλλο τρόπο να γοητεύετε εκτός από τη χειρο-τέχνη σας!
Όμορφο, με χρώματα και αλλοτινά αρώματα..

faraona είπε...

Μοργκανα μου
...οταν η ψυχη σπρωχνει...το χερι οπλιζεται.

φιλια

ΩΣΗΕ είπε...

Χα χα χα. Μόλις το διαβάσαμε αγκαλιά με την Κλειώ!. Η Κλειώ ρωτά αν είσαι συγγραφέας. Ρε συ, νόμισα ότι μιλήσατε για τα κοσμήματα κι η Κλειώ δεν έχει ιδέα!
Παρλεβου Φρανσέ; Χαχα, θα το λέω κι εγώ τώρα!

Φιλάκια Φαραωνίτσα μου

faraona είπε...

Ωσηε μου?Επανηλθες και μαλιστα αγκαλια με την Κλειω?
Χαιρομαι που το φχαριστηθηκατε.Θα της στειλω μειλ πες της.Μηπως μου μεινε και καιρος?

φιλια και στους δυο σας.

Ra Ma είπε...

Με καθήλωσες!
Έμεινα τελευταίος στο γραφείο να σε διαβάζω και τα μάτια μου δεν έφυγαν από την οθόνη όταν το τελείωσα. Ούτε το χαμόγελο έφυγε και δεν ένα δάκρυ έμεινε, δεν ξέρω γιατί...

Καλό απόγευμα!!!!

faraona είπε...

Θυμιο μου
Εχω ενα ελαττωμα ...θες πες το...
προτερημα ουτε ξερω...
εαν διαγνωσω τρυφεροτητα,ευαισθησια και σεμνοτητα στα αρσενικα...μενω εκει.
Κι εσυ καλε μου φιλε απο οσο σε "διαβαζω" τοσο καιρο...ταχεις.
Χαρα στη γυναικα που σ εχει...μπραβο της που σε διαλεξε πρεπει ναναι φινα γυναικα κι εξυπνη.
Καλο απογευμα και σε σενα
φιλια και το δακρυ που δεν επεσε θα το κρεμασω σκουλαρικι...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Συγκλονιστική αναδρομή στην εποχή του Ματσάγγου...
Φοβερή η περιγραφή σου.
Μήπως να ΄γραφες βιβλίο;

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. θα 'ρθω να το ξαναδιαβάσω..
Να, εδώ στην άκρη της μύτης μου, ήρθε η μυρωδιά του άφιλτρου τσιγάρου του πατέρα μου...)

Mariel είπε...

Τι φοβερή ιστορία..αλήθεια κάποτε έτσι ήταν ε? δίκιο έχει η γλαρένια πρέπει να γράψεις βιβλίο περιγράφεις πολύ δυνατα..

faraona είπε...

Γλαρενια μου
και μενα οταν το εγραφα ,ετσι ολες αυτες οι μυρωδιες ηταν μεσα στα ρουθουνια μου.
Ενιωσα φοβερα πραγματα να ξαναζεσταινουν την ψυχη μου...
αγγιξα με την φαντασια μου ανθρωπους,πραγματα εκεινης της εποχης...
Σ ευχαριστω πολυ κοριτσι μου
ευχομαι ολη η οικογενεια σου ναναι παντα καλα.

faraona είπε...

Α! ΝΑ και το κοριτσι που δεν ταχει ζησει αυτα και τ ακουει σαν ναναι παραμυθι...
Mariel μου ετσι ηταν στο μεγαλο της ποσοστο η Θεσσαλονικη τοτε...
στις συνοικιες που εμεναν προσφυγες απο την Μ Ασια...
υπηρχαν βεβαια και οι αριστοκρατικες γειτονιες αλλα εγω δεν ανηκα σ αυτες.

φιλια πολλα και σ ευχαριστω

patsiouri είπε...

Eντάξει, ε΄μαι πτώμα και με πυρετό, έχω ένα κάρο δουλειά, αλλά η ιστορία σου με ρούφηξε...

Στη Μάνη δεν παίζει πολύ το όνομα "Δράκος"???

Σε καληνυχτίζω καλή μου...

patsiouri είπε...

Η άλλη η αστεφάνωτη παντρεύτηκε τελικά?????????

ΩΣΗΕ είπε...

ναι, ναι, στείλε εσύ και θα τα κανονίσετε. Ανοίγουμε 2 Μαη και μά΄λιστα 2 καταστήματα! Πήρε φόρα η μανταμ καπάτσα και τίποτα δε την σταματα!

faraona είπε...

Πατσιουρακι μου
περαστικα σου καλη μου...ε! ειδες αμα λεω εγω οτι αγαπω την οργη σου εχω δικιο....!Ακομη και με πυρετο κοντρα πας και καθεσαι και διαβαζεις...
χαιρομαι που σου αρεσε...
Και φυσικα θα με ρωτουσες για τον Δρακο για ποιον αλλο ειδικα εσυ!!!
Το ονομα τοχω συναντησει αλλη μια φορα στην Ξανθη ...για τη Μανη δεν ξερω.

Σε φιλω και περαστικα!

faraona είπε...

Oχι η αλλη δεν παντρευτηκε ποτε αλλα ουτε και χωρισε ποτε.

οκ πατσιουρακι?...τωρα υπνο και ξεκουραση.

faraona είπε...

Ωσηε μου τι μου λες?Δυο?Που θα προλαβαινει καλε το κοριτσι?
Θα βοηθας κι εσυ ξερω ...εκ του μακροθεν...χιχι!
Καλα σου κανει.

Σε φιλω

eva είπε...

Ταξιδιάρικη η ιστορία σου... με άρωμα Ελλάδας μιας άλλης εποχής που ζωντάνεψε από την πολύχρωμη παλέτα της φαντασίας σου... σκέτη ζωγραφιά!
Καλή σου μέρα, θα ξανάρθω.

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα faraonaki μου,
περνάω από τα "έργα σου" τα χειροποίητα γιατί θέλω να διαλέξω επιτέλους κάτι και να το φορέσω κιόλας...
βιάζομαι,θα προλάβουμε ως το Πάσχα,τι λες?
ξαναδιάβασα και την ιστορία σου,δεν τη χορταίνω,έχει κάτι από Καραγάτση,κάτι από Τερζάκη,κάτι από Ταχτσή...
ένα άρωμα παλιάς εποχής που με τρελαίνει,
έχεις γράψει κι άλλα τέτοια όμορφα?

ενημέρωσέ με, σε παρακαλώ

φιλιά

faraona είπε...

evaggelia-p
καλωσορισες απο δω απ τα μερη μας.
Σ ευχαριστω για τα καλα λογια...
και βεβαια να ερχεσαι...


Σε φιλω
Θαρθω κι εγω

faraona είπε...

Φαίδρα μου
Στο χερι σου ειναι καλη μου φιλη να διαλεξεις...προλαβαινουμε τα παντα οταν θελουμε...

Εχω γραψει πολλα και τετοια κι αλλα...θα σου πω...θα δεις.


φιλια πολλα

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχη, υπέροχη ιστορία!!!!!
Κι ακόμα πιο όμορφος ο τρόπος που την μετέφερες!!!
Είσαι φοβερή!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Την σημερινή μου ανάρτηση, στην αφιερώνω! :))Καλημέρα! :))

mareld είπε...

Καλημέρα, ψυχή μου!!!

"Το καθρεφτάκι σου παλιό
και το μυαλό χαμένο
σε ποιο τα ήπιες καπηλειό
και βγήκες μεθυσμένο

Μουτζουρωμένο το γυαλί
μα πίσω απ' τους καπνούς του
βλέπει ο Θεός το Αϊβαλί
και σταματάει ο νους του

Τα σμυρνέικα τραγούδια
ποιος σου τα 'μαθε
να τα λες και να δακρύζεις
της καρδιάς μου ανθέ"..
Φιλιά!

mAuVe είπε...

αχου ... θα τρελλαθώ

θέλω να το διαβάσω με την ησυχία μου, να το απολαύσω & δεν προλαβαίνω τώρα...

φαραώνα μου γλυκά πεθυμησμένη

σε καμαρώνω από μακρυά,
αλλά σε νοιώθω απίστευτα κοντά!

σε τυλίγω σε αγκαλιά ερμητικά ζεστή!

NinaC είπε...

Encore! Encore! Encore!

Κι άλλα τέτοια, Φαραώνα μου, πολλά τέτοια, εναλλάξ με τα χειροτεχνήματά σου. Ναι;

faraona είπε...

despinak καλλιτεχνιδα μου
κοιτα να ερθεις το καλοκαιρι στην Κερκυρα και θα σε παω εγω σε κατι μερη ,που δεν εχει πατησει ανθρωπος,να βγαλεις τις φωτογραφιες της ζωης σου...
φιλι

faraona είπε...

Nικο μου αχ εσυ poeta μου που εχεις και τ ονομα του γιου μου...πολυ σ ευχαριστω καρδια μου...πολυ.
Ερχομαι να δω...

faraona είπε...

Mareld μου
ζακυνθινο μου μπουγαρινι
η γιαγια η Σμυρνια, μου τα μαθε...
χορευε Μαρινεττα μου
μεχρι τα 80 της σαν ναταν
18 χρονων κοπελιτσα.
φιλια πολλα

ανθισαν οι πασχαλιες μας σημερα.

faraona είπε...

Mauve μου

α! εσυ επρεπε νασουν εδω σημερα που ανθισαν ολα τα μωβ μας...

θα σ εχανα εχω την εντυπωση...θα μεθουσες απο χρωμα κι αρωμα.

φιλια πολλα

faraona είπε...

Νινα?
Ω ! τι εκπληξη
επιστρεψατε?

Ελπιζω να καλοπερασατε...

Ετσι ε! κι αλλα τετοια εναλλαξ με τα χειροτεχνηματα...
Πετε, ακουτε τι λεει η Μπουτζουνις σας?

φιλια Νινα μου.

Jason είπε...

Ωραίες εικόνες, ωραίες μέρες που θα 'ταν αυτές.

faraona είπε...

jason
καλησπερα
ποιος ανεμος θαλασσινος σ εφερε απο δω πανω στο "κλεμμενο ποδηλατο" σου?
Η μηπως ηρθες απ τη στεργια απο το σπιτι φιλου?
Οπως και ναχει ευχαριστω
...ναι ηταν ωραιες μερες.

Artanis είπε...

Με εξυπηρέτησε το γλωσσάρι, είχα όντως πάρει μια ιδέα και από τα συμφαζόμενα...Σ' ευχαριστώ για τον κόπο...Τί καιρό έχετε στην όμορφη Κέρκυρα;

faraona είπε...

Artanis
Χαιρομαι που βοηθησα...με το γλωσσαρι.
Η Κερκυρα εχει σημερα βορειο καιρο δηλαδη κρυο,που ερχεται απο την μερια της Ιταλιας,με λιακαδα βεβαια αλλα μεχρι το βραδυ θα αγριεψει κι αλλο.
Φιλια καλη μου φιλη.

Artanis είπε...

Εμείς εδώ έχουμε συννεφιά προς το παρόν, αλλά περιμένουμε βροχή (πάλι)...Τί να γίνει, υπομονή...
Καλό απόγευμα από μένα, Φαραώνα...

faraona είπε...

Αrtanis
η ανοιξη τα κανει αυτα,εχουν λιγο απο ολα οι καιροι της,μεχρι να στρωσει το σεντονι του το καλοκαιρι...

φιλια κι απο μενα καλο απογευμα.

dromaki είπε...

Kαλή σου μέρα Φαραώνα μου.
Ομορφη είναι η άνοιξη με τα τερτίπια της.Αστατη και απρόβλεπτη αλλά μοναδική:)
Σε φιλώ γλυκά.

faraona είπε...

Δρομακι σε βλεπω απο το πρωι σε διαφορες γειτονιες.Τι εγινε?Σ επιασε η Ανοιξη?

φιλια

dromaki είπε...

Είναι που κατακρεούργησαν τις ανθισμένες πασχαλιές στο γειτονικό οικόπεδο για να χτίσουν πολυκατοικία.
Με πείραξε τόσο πολύ που γυρνάω από σπίτι σε σπίτι μήπως και ηρεμήσω:)

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Τη Λωξάνδρα μου θύμισες... Βαριέμαι να διαβάζω μεγάλα κείμενα, αλλά αυτό σε έμπαζε στην ατμόσφαιρα... Πολύ καλό.

mAuVe είπε...

οι εικόνες σου γεμάτες αρώματα & μυρωδιές φαραώνα μου… μας πήρες μαζί σου ταξίδι κανονικό!

σαν ταινία… σαν χαδάκι στα μαλλιά… σαν γλυκειά μελωδία… σαν γάργαρο γέλιο … σαν παιδικό αναφιλητό… με πλημμύρισες συναισθήματα / εικόνες / μυρωδιές / γεύσεις / μουσικές…

μη σταματάς να γράφεις…
σε θερμοπαρακαλώ


το πατρικό μου λίγους δρόμους πιο κάτω (τα έχουμε πει).. ήρθα εκεί το 72…
πήγα στο ίδιο δημοτικό σχολείο (Ε & ΣΤ) με την φεγγαροαγκαλιασμένη…
θεέ μου μια μπουκίτσα είναι η πόλη μας τελικά!

κοντινές ανάσες είμαστε...
σχεδόν συγγενικές...

mAuVe είπε...

όσο για τα λουλούδια σου τα μωβ έχω να σου πω ότι πολλές φορές μου κόβεται η ανάσα στη θέα τους..
ούτε καν να μιλήσω δεν μπορώ…
μόνο να δακρύζω & να μαγεύομαι

σε καμαρώνω πολύ

σου «σκαλώνω» κι εγώ ένα φιλί πελώριο…
σαν ελάχιστο ευχαριστώ

faraona είπε...

Mauve
εχεις δικιο,μια σταλιτσα ειναι η Θεσσαλονικη,ιδιαιτερα για μας που γενηηκαμε και μεγαλωσαμε στην αγκαλια της.
Στα μερη που καθοσουνα,Σχολη Τυφλων ηξερα και τις πετρες που σκονταφτα,ελιωσα πολλα ζευγη παπουτσιων στα σκαλακια του "Αθηναιον" και στο "Ριο" εφαγα πρωτη φορα με αντρα στη ζωη μου,εκτος του πατερα μου.
Τι να λεω τωρα...ασε γιατι μ αυτες τις αναδρομες ερχονται στο μυαλο και που δυσαρεστα γεγονοτα που μου στερησαν αγαπημενα ατομα για παντα...Θα μου πεις μαζι πανε αυτα,αλλα πονανε οσα χρονια κι αν περασουν.
Σε φιλω φιλη καλη

faraona είπε...

Δρομακι μου
Α! μη μου λυπασαι...γιατι τετοια συμβαινουν πολλα και συνεχεια ακομη και χειροτερα.Θα σου προτεινα να πας ν αγορασεις η να πιασεις μονη σου σ ενα γλαστρακι ενα φυτο...θα σανακουφισει πολυ...

Φιλια

faraona είπε...

Σινας
ευχαριστω απο καρδιας για τα καλα λογια.

faraona είπε...

Mauve
το μωβ ειναι υπεροχο χρωμα αλλα οταν ειναι στα λουλουδια και με αρωματα οπως της πασχαλιας...με τρελλαινει ακομη περισσοτερο.
Καλο βραδυ

leila είπε...

δε παει τα βρεχει σημερα..
εγω με αυτην την αναρτηση σαν να εγινε ανοιξη ξαφνικα ενιωσα..
ασε που ειναι σαν να ταξιδεψα σε αλλη εποχη..
καλο σκ!

faraona είπε...

leila
χαιρομαι που σε ταξιδεψε...
ευχομαι να ερθη η Ανοιξη για ολους μας.
Πολλα φιλια κοριτσι μου

marianaonice είπε...

Πολύ δυνατό και πολύ αληθινό για να είναι παραμύθι!!
Ένοιωσα σαν να το έζησα και σίγουρα τότε, θα είχα το ρόλο της ...αστεφάνωτης, αφού έχω κάνει πολιτικό γάμο! Χα,Χα!!!
Καλό Σ/Κ Φαραόνα μας.

faraona είπε...

Μαριανα μου
δεν ειναι παραμυθι οντως,ειναι απολυτη πραγματικοτητα...με ελαχιστες διαφοροποιησεις...ομως η πραγματικοτητα ειναι σαν παραμυθι καμμια φορα...για να μην πω παντα και ακουστω απολυτη.
Καλη Κυριακη

Aurelia Aurita είπε...

Εκείνο το"τι προστασία ένιωθε..",πόσο μου μίλησε..
Νά'σαι καλά φαραόνα μου,πολύ ωραίο κείμενο-σαν κόσμημα..;)φιλιά!:)

faraona είπε...

Aurelia
καλημερα
χαιρομαι που μιλησε μεσα σου το κειμενο ...
και ιδιαιτερα αυτη η φραση που αναφερεις...
εισαι ευαισθητο κοριτσι λοιπον...

ευχομαι γρηγορα επιτυχιες στη μαγειρικη.
Και καλο Σαββατοβραδο.

Ανώνυμος είπε...

Με απορρόφησε η ιστορία σου. Τρελλαίνομαι να διαβάζω για τις ζωές του κόσμου. Πόσο μάλλον για ιστορίες τέτοιου τύπου. Αχ την καϋμένη την Ευτέρπη, στο κεφάλι του αχαϊρευτου έπρεπε να σπάζει τα πιάτα, τα ποτήρια αλλά και τα ράφια. Πάλι καλά που τον έπεισε να την κάνει μαμά!

Σαν να σας βλέπω να κρέμεσθε απο τα παράθυρα και να γελάτε μέσα στις νύχτες. Και το φεγγάρι φαντάζομαι το ίδιο θα έκανε.
Σε ασπάζομαι και στα δύο μαγουλάκια

faraona είπε...

Θεια Λενα
καλωσορισες απο δω.
Χαιρομαι που σου αρεσε η ιστορια ...ναι, ηταν απο τις πολυ αστειες ιστοριες για τα τοτε παιδικα μου ματια και αυτια φυσικα.
Ευχαριστω για τον σταυρωτο ασπασμο, ανταποδιδω.
Καλη Κυριακη.

panagiota είπε...

Και στο"μπαλκονάκι"Χαλκιδικής Φαραωνούλα μου ε???
Και με τον Ακη τον σαξοφωνίστα με την Harley γνωστοί ε???
Ε,δεν μπορεί,κάπου θα γνωριστήκαμε και εμείς!
Σε φιλώ κούκλα μου και καλό σ/κ.

faraona είπε...

Βρε Παναγιωτα στο τελος μη βγουμε συγγενεις... εκει να δεις τι θα γινει...!
Καλο Σαββατοκυριακο και σε σενα!

πετρούλα είπε...

πολύ όμορφη ιστορία και όμορφα ειπωμένη! όλοι είχαμε μια αλάνα στην γειτονιά και αυτές οι ιστορίες είναι που μας γεμίζουν σαν κοιτάμε πίσω μας...την καλησπέρα μου!

faraona είπε...

Πετρουλα καλησπερα
ειχες κι εσυ αλανα?
Απιστευτο...εισαι τοσο μικρη,ομως μπορει να ησουν τυχερη.
Φιλια πολλα κι ευχαριστω.

Roadartist είπε...

Εχεις προσκλησούλα :-)

faraona είπε...

Αρτιστα μου ξενυχτας κι εσυ?
Ερχομαι.

mareld είπε...

Κουκλί μου!

Με συγκίνησες και βγήκα στο δάσος αλλά και προσπάθησα να σου δώσω λίγο από την αλήθεια μου..και να καταλάβεις τη λατρεία μου για την Ανδαλουσία.
Η αγάπη της φιλίας σου ανοίγει τη ψυχή και όχι μόνο..
Όσο για τη Γιαγιά σου..νομίζεις ότι μου είναι άγνωστη;

Φιλιά!

faraona είπε...

Μαρελντ μου
την καταλαβαινω απολυτα την αγαπη σου γι αυτη τη χωρα...μηπως ειναι μονο η Ανδαλουσια?
Νασαι καλα και ν αγαπας ...

zero είπε...

Πολυ καλο ποστ.
Την καλησπερα μου.

faraona είπε...

Zero
καλωσορισες απ τα μερη μου...τι γινεται πως παει η Ανοιξη?Xa xa!
Την τελευταια φορα που ηρθα εφυγα τοιχο -τοιχο,πιστευω οτι την επομενη θα ειμαι χαλαρη και θα σου αφησω χαμογελα...

Σ ευχαριστω που περασες ,καλο βραδυ...

luna είπε...

Καταπληκτικη ιστορια και διαδραματιζετε σε μερη που μου ειναι γνωστα. Καλησπερα

faraona είπε...

Xaιρομαι που σου αρεσε Λουνα.
Ειμαστε συντοπιτισσες λοιπον.
Καλο βραδυ

Rodia είπε...

Πολυ μου αρεσε Φαραωνα μου!:-)))
Ο τιτλος "παρλεβου φρανσε" απαιχτος, με αυτον τοποθετησα στις "Σημειωσεις" μου το συνδεσμο για εδω περα.
..οσο για την οδο Δελφων, εχω μια ιστορουλα επισης με ηρωιδα μια καποια Δαφνη..

faraona είπε...

Rodia χαιρομαι πραγματικα που σου αρεσε.
Σ ευχαριστω που με βαζεις ετσι στις 'ΣΗΜΕΙΩΣΕΙς' σου.
Εισαι για μενα ξεχωριστος ανθρωπος και το εννοω.
Σε φιλω

Daria είπε...

Καλημέρα και πολύ καλώς σε βρήκα. Τι μου θύμισες!!! Οδός Μακεδονίας, ε; Εγώ μεγάλωσα λίγα χρόνια αργότερα σε διπλανές αλάνες. Μεγάλωσα σε μια Μακεδονίας χωματόδρομο με τα αγόρια να κυλάνε τα κατρακύλια τους στο χώμα. Μας βλέπω να ψάχνουμε για "θησαυρούς" στο ρέμα της Καλλιδοπούλου και τις μανάδες μας να φωνάζουν πως θα πάθουμε χολέρα εκεί που πηγαίνουμε. Κανένας μας δεν έπαθε χολέρα όμως. Θυμάμαι τη θειά Φωτεινή που ζούσε σ' ένα σπιτάκι δίπλα το ρέμα με αυλή πνιγμένη στα φυτά που όποτε της κάναμε επίσκεψη με τη γιαγιά (με το ζόρι μας έσερνε μαζί της) μας κέρναγε μπαγιάτικες καραμέλες και κάτι λουκούμια σαν πέτρες και δεν έβλεπε την ώρα να της αδειάσουμε τη γωνιά.
Πόσα μου θύμισες!!! Να είσαι καλά.

faraona είπε...

Daria στο ρεμα της Καλλιδοπουλου επαιζα κι εγω ως τρελλη.Οι τσακαλοπαρεες μας πρεπει να συναντιοντουσαν σιγουρα σε ομαδικες συνευρεσεις κρυφτου η αγιούτου.Ειμαι γεννημενη το 1955.Αν εισαι κι εσυ κοντα εκει στην ημερ. γεννησης τοτε μπορει να γνωριζομαστε κιολας!!!!
Για φαντασου!

φιλια πολλα

Daria είπε...

Γεννημένη 6 χρόνια μετά. Και σε τέτοιες ηλικίες τα 6 χρόνια είναι πολλά. Σίγουρα θα μας κοιτούσατε -εσείς τα μεγαλύτερα- σαν μικρόβια εμάς τα πιτσιρίκια. Όμως σίγουρα κάπου θα έχουμε τρακαριστεί. Πες μου πως θυμάσαι και το ψιλικατζίδικο του κυρ Αβραάμ στη Φλέμιγκ, λίγα μέτρα πιο πάνω από τη Μακεδονίας ή το ζαχαροπλαστείο του κυρ Αντρέα στο ίδιο τεράγωνο που έφτιαχνε "μπανάνες" και φοινίκια...
Αν καθήσω να τα γράψω όλα αυτά που ήρθαν στο μυαλό μου σήμερα, βιβλίο θα γεμίσω. Και είναι όλα τόσο ζωντανά! Σαν να μυρίζω την καλοκαιρινή σκόνη και να τη βλέπω να μετατρέπεται σε λάσπη στα πόδια μου...
Θα καθήσω να τα γράψω.

faraona είπε...

Daria
απο το ψιλκατζιδικο αυτο αγοραζα τοτε φοβερες χαρτοπετσετες γιατι καναμε συλλογες και απ το κυρ Ανδρεα απο οπου περνουσαμε καθημερινα παιρναμε μονιμως φοινικι για να το φαμε μετα στο σχολειο.Πηγαινα στο Ζ΄ Θηλεων στη Μαρτιου- που το μισο εγινε ΙΒ΄ το 1972-καθημερινα με τα ποδια απο την οδο Μακεδονιας.
Φυσικα αποκλειεται να σε θυμαμαι γιατι οντως οι μεγαλυτεροι δεν θυμουνται τα πιτσιρικια.Μπορει ομως να με θυμασαι εσυ.
Επειδη κι εγω σαν μικροτερη θυμαμαι καποιες μεγαλυτερες.
Να τα γραψεις ολα οσα θυμασαι παντως,ειναι κριμα να τα ξεχασεις.
Σε φιλω και χαρηκα πολυ για την κουβεντουλα μας.
Πολλα φιλια καλη μου.

Daria είπε...

Βρε συ, απίστευτο...!!!... Πήγαμε στο ίδιο Γυμνάσιο -στο ΙΒ' εγώ- μιας και εκείνη τη χρονιά πήγα γυμνάσιο. Στη Μαρτίου κάθε μέρα με τα πόδια και από το μακρύ δρόμο. Από την Όλγας για να παίρνουμε μάτι και το Ε' αρρένων που σχόλαγε η πρωινή του βάρδια ή ερχόταν η μεσημεριανή. Και δημοτικό φυσικά στο 7ο, Μιαούλη και Δελφών. Στο ωραίο κτίριο που ακόμα υπάρχει. Θυμάσαι τι υπήρχε στη θέση της εκκλησίας;
Απίστευτο στ' αλήθεια... Θα τα γράψω, ναι γιατί με πλημμύρισαν. Και θα βρω και παλιές φωτογραφίες. Και θα πάρω και τη μαμά τηλέφωνο να μου θυμήσει μερικά όνόματα που έχω ξεχάσει.
Φιλιά κι από μένα

faraona είπε...

Daria
εγω πηγαινα στο 9ο Δημοτικο που ειναι Καραισκακη και Δελφων με τα μεγαλα πευκα στην αυλη.
Το δικο σου σχολειο το θυμαμαι πολυ καλα γιατι ερχομασταν σε Γυμναστικες επιδειξεις και βλεπαμε.
Καλα το Ε΄ αρρενων ιστορικο .Κι ο αντρας μου αυτο εβγαλε.
Ελα γραψε γραψε γι αυτα πουθυμασαι .Θαναι ωραια.
φιλια

nexar είπε...

Φαραωνα μου, ανακαλυψα αυτες τις ιστοριες σου τυχαια και τις βρηκα εντελως απολαυστικες. Και μια που ετυχε να τις διαβασω χθες, τις ελαβα σαν δωρο σου για τη γιορτη μου:-)
Σε φιλω.

faraona είπε...

Νάνσυ μου χρόνια σου πολλά μάτια μου!

Επαφές

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις