...χανεται το φεγγαρι σου μες το χρονο...
...απογειωνεται ο κροκος των σπλαχνων σου...
....δενεσαι με το απειρο...
....σε καθε γυρισμα της σεληνης....
Φευγεις, ερχεσαι, ακροπατωντας στα ιχνη της ζωης και του θανατου...
και καθε φορα τα σπλαχνα σου προετοιμαζονται...
...σιωπηλα...
Να κυοφορησουν το συμπαν...
