Θα κοιμηθεις σε λιγο
Μαλακο κι υγρο κρεββατι στηνουν τα φυλλα κι οι τελευταιες πεταλουδες
πριν ξεψυχησουν,
σωπαινουν τα πουλια κι αλλαζουν πορειες
σε αιωνιες συντεταγμενες πετωντας , ενωνουν τα φτερα τους ,δεν κοιτουν πισω.
Σκουριαζεις αφοβα τα χρωματα σου κι οξειδωνεις τους κορμους
Κι εκει στην ακρη του μισχου που πεφτει και σαπιζει
εκει,ολη η ελπιδα της αναγεννησης σου.
