Θέατρο Δάσους

Η Θεσσαλονίκη περίμενε να σουρουπώσει για το άκουσμα.
Κάτω ο Θερμαϊκός καθρεφτιζόταν σε καπνισμένο γυαλί .
Μας χώριζαν άνθρωποι,εμπειρίες,σκέψεις ,η ζωή μας ολόκληρη.
Και μια κερκίδα.
Μέχρι τότε.
Χύθηκες στο σβέρκο μου.
Μετακινήθηκες, χάιδεψες.
Κατέβηκες στη μέση του λαιμού.
Στάθηκες .
Bελόνιαζες το μυαλό μου.

Πέρασαν εικοσιτέσσερα χρόνια.
Ακόμη εκεί κατοικείς.
Ρυθμίζεις
Ανατρέπεις.
Τραβάς απο μέσα μου τις ασφυξίες.
Ξεπλένεις τη σκόνη μου.
Ο,τι κι αν μεσολάβησε χάθηκε.
Η αφοσίωση είναι ευλογημένη διαδικασία.

Μάρτης 2017