Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Για όσους ενδιαφέρονται :

 Μέχρι να αναρρώσει η ιδιοκτήτρια τo blog είναι σε οδοιπορική πορεία  εδώ   : Faraona-sentio1

αν συναντάτε δυσκολίες  πληκτρολογείστε www.pharaona2.blogspot.com


Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017


                                                  Τα κρεμμύδια,τα αυγά και τα καλάθια.


Εύκολο να τα χάσει κανείς.Τα αυγά και τα καλάθια.
Είσαι σε μια σχέση ,όλα ωραία και καλά.
Σχέση της εποχής .Που έχει απαρχή της ένα laptop κι ένα κινητό.
Ξηγημένα μιλημένα .
Τα χωράφια χωρισμένα με συρματοπλέγματα μέχρι τον έβδομο ουρανό ,τα Σαββατοκύριακα κλεισμένα με επετείους,μνηνόσυνα,γιορτούλες,γενέθλια του αδερφού της αδερφής του πρώτου και δεύτερου ξάδερφου και των γειτόνων .
Οι αποστάσεις γραδαρισμένες,οι ισορροπίες σωστές,η ανταλλαγή στερεών ,υγρών και αερίων ιδανική.
Αμυδρά στον ορίζοντα κατι παιδιά,κατι χωρισμοί που δεν λένε να τελειώσουν αλλά δεν σε αφορούν.Ολα υπο έλεγχο.
Κι αφού έχεις γράψει δύο με τρεις τόμους στα chat ,στα messenger, στα sms και στον ασυμμάζευτο ,αφού έχεις ανταλλάξει φωτογραφίες παιδικές,εφηβικές,νυφιάτικες ,τωρινές,της χθεσινής νύχτας και της επόμενης μέρας,αφού αφιερωθούν τραγούδια εκατέρωθεν και το κλίμα αποκτήσει τέλος πάντων μια κάποια ποιότητα που δεν σε κάνει να ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος, αποφασίζεις να βγεις απο την εικονική πραγματικότητα και να μπεις στην κανονική πραγματικότητα .
Αφελώς ;
Εντελώς.
Γιατί ;
Γιατί θεωρείς ντροπή να στέκεσαι το 2017 στη ρομαντίλα και ορμάς στον ηλεκτρονικό κόσμο του ίντερνετ όπως κάνουν όλοι.Και για να μην ακούς συνεχώς «μα που ζείς ;» και «γιατί δεν τολμάς ;» απ τη μία και γιατί για όλα τα πράγματα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και το κατάλληλο timing , έτσι το λένε τώρα,απ την άλλη. .
Παίρνεις λοιπόν παραμάσχαλα τον πρόλογο και τραβάς ντουγρού για το κρεσέντο της υπόθεσης.Κι εκεί κάπου σου ξεφεύγουν τα αυγά και τα καλάθια.
Γιατί οι θεωρίες απομυθοποιούνται και σε αναγκάζουν να κατέβεις απ τα θεωρεία στην πλατεία και μάλιστα γυμνός.
Τότε κοιτάς τα μάτια.
Για πρώτη φορά.
Και μένεις άναυδος.
Γιατι δεν βλέπεις βάθος.
Ερωτηματικά ;
Πολλά.
Αναρωτιέσαι τι συμβαίνει και μέχρι να συνέρθεις λίγο ανακαλύπτεις οτι ο άνθρωπος που έχεις μπροστά σου ,πάνω σου,κάτω σου,μέσα σου,δεν βλέπει.
Απλώς κοιτάει.Αυτό .Τίποτε άλλο.
Και δεν βλέπει γιατί δεν έχει ζήσει.
Είναι σε μια μέση ηλικία και οι εμπειρίες του είναι σε αναλογία με τις δικές σου όπως του έφηβου μ έναν μαθουσάλα διακοσίων ετών και βάλε.Πριν την εκ του σύνεγγυς συνάντηση ,η συμπεριφορά μέσα απο τα ηλεκτρονικά μέσα ήταν άριστη.
Μεστή.
Ατελείωτες ανταλλαγές θεωριών ,απόψεων επι παντός του επιστητού,νυχτέρια ολάκερα αφιερωμένα σε έξυπνες ερωτοαπαντήσεις ,εκμυστηρεύσεις ,ερωτισμός,υποσχέσεις,χιούμορ ,εύφορο κλίμα κι έδαφος όπου νόμιζες οτι μπορούν να φυτρώσουν αν οχι ορχιδέες , εστω χαμομήλια με ολίγες παπαρούνες δώθε κείθε.
Επρεπε να περάσουν 62 χρόνια απ την πλάτη μου για να καταλάβω οτι δεν γίνεται.
Ναι δεν γίνεται ένας πολύ έμπειρος ,γανωμένος άνθρωπος που εχει περάσει μέσα απο πόνους και συνειδητή τριβή διαρκείας με τους ανθρώπους να συμπορευτεί μ εναν εντελώς άπειρο άνθρωπο μέσης ηλικίας.
Εξι η ώρα τα χαράματα πάλι κι εγω έτριβα το κρεμμύδι να φτιάξω σπανακόρυζο .
Κρατώντας το μαχαίρι άτσαλα, έκοψα το δάχτυλό μου και τα δάκρυα ενώθηκαν με το αίμα.
Ωρες ώρες μετανοιώνω που δεν έμεινα στη κοσμάρα μου όπως ήμουν κάποτε πριν 100 χρόνια.
Με βλέμμα κι εγω τέτοιο που δεν έβλεπε.
Τέτοιο .
Που απλώς κοιτούσε.

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Όλες οι σκέψεις που κάνουν τα έμβια όντα αυτού του πλανήτη καταγράφονται σε ένα `Νοητικό Διαδίκτυο`


Ακασικά αρχεία -
 To συμπαντικό αιθερικό αρχείο που καταγράφει τα πάντα... Εκεί που κρύβονται το μέλλον και οι σκέψεις!
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι απέγιναν οι σκέψεις σας ή από πού σας ήρθε μια φαεινή ιδέα; Οι αρχαίες μυστικές παραδόσεις μιλούν για τα ακασικά αρχεία και οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. Η σχετική θεωρία έρχεται να εξηγήσει πολλά παράξενα της ζωής μας.
Tα πιθηκάκια ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον υπό τη στενή παρακολούθηση κάποιων επιστημόνων που συχνά τα τάιζαν με τον αγαπημένο τους μεζέ: νόστιμες γλυκοπατάτες. Mια μέρα κάποιες γλυκοπατάτες κύλησαν στα ρηχά νερά ενός κοντινού ποταμού και σιγά σιγά ξεπλύθηκαν. Ένα πιθηκάκι αποφάσισε να φάει αυτές ακριβώς τις ξεπλυμένες γλυκοπατάτες, που προφανώς τις βρήκε καλύτερες, γιατί και την άλλη μέρα πήγε μόνο του και τις ξέπλυνε. Kαθώς οι μέρες κυλούσαν, κάποια από τα νεότερα μέλη της φυλής αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Tελικά, ύστερα από ένα διάστημα ολόκληρος ο πληθυσμός των πιθήκων πήγαινε στο ποτάμι και ξέπλενε τις γλυκοπατάτες του. Oι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν, αλλά η έκπληξή τους έγινε τεράστια επιστημονική απορία όταν πληροφορήθηκαν πως την ίδια περίοδο κι ένας άλλος πληθυσμός πιθήκων σε ένα εντελώς απομακρυσμένο νησί άρχισε επίσης να πλένει τις πατάτες του.
Tι σήμαινε αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι.
Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας. Tο μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.

Tα μυστηριώδη "Aκασικά Aρχεία"

Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν.
Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί.
Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».

Oι "αναγνώστες" της συμπαντικής βιβλιοθήκης

Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται; Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο.
Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας.
Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. 
Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. 

Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Kέισι, ο "κοιμώμενος προφήτης".

O άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20ού αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Aτλαντίδας. Mπορούσε, επίσης, να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Kι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε πολύ μέτριες γνώσεις. Aπό πού, λοιπόν, αντλούσε αυτό τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών;
Aκόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό. H απάντηση δόθηκε σε μια από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του: τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Aκασικά Aρχεία.
O Έντγκαρ Kέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών. Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.

Tο φαινόμενο των Mορφογενετικών Πεδίων 

O Pούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Mορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες.
Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Mορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι κληρικοί, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας: έχουν κι αυτοί τα δικά τους.
Aυτό εξηγεί για παράδειγμα το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα ή δυο περιοδικά που κυκλοφορούν με παρόμοιο εξώφυλλο την ίδια περίοδο. Έχει συμβεί συχνά επίσης δυο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δυο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας, κι έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια "περιοχή` των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία.
Θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δυο να βρήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη "συμπαντική βιβλιοθήκη", ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση.
Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, "κλέβοντας" κατά κάποιον τρόπο τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Mπορεί, μάλιστα, να βρίσκονται στις δυο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου.
Tα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα. Tον Xένρι Pιντ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των HΠA, ο οποίος μιλάει για την "Iδεόσφαιρα", θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Kατά τον Xένρι Pιντ, η Iδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. Mε αυτό το χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.
Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Iδεόσφαιρα και "προσγειώνεται" στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση. Aυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα: "αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος".
Oι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις. Aλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Aϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα "βρισκόταν στον αέρα".


΄΄Αντιφάσεις σε αναιμικό τοπίο΄΄

"''Τα συναισθήματα  είναι οι τεκτονικές πλάκες του εγκεφάλου. 
Κοινωνείς το ατόφιο συναίσθημα στον άλλον.
 Είναι περίεργο πως το μίσος δεν το κρύβουμε τόσο εύκολα.
 Είναι ένα δερμάτινο ζωνάρι που σφίγγει τα γάγγλια των συναισθηματικών μας εκρήξεων.  Ευκολοδιατυπωμένο το μίσος.
 Βρίσκουμε το θάρρος να το αποδείξουμε με μια επιστημονική ακρίβεια στον δέκτη. 

Την αγάπη, όμως, πολύ δυσκολότερα. Για το μίσος είμαστε πάρα πολύ σίγουροι ότι το αισθανόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε χρόνο και επικοινωνία. Είναι απόφαση στιγμής με τελεσίδικη βαρύτητα. 

Η αγάπη, ελαφριά, μονότονη, παρακαλετή και αμφιβάλλει. Να περάσει ο καιρός, να γίνουμε πιο κοντικοί, πιο οικογένεια, πιο αδελφοποίητοι.. να μελοποιηθούμε πρώτα –στάσου! 
Είναι θέμα θερμότητας, βρασμού και εξάχνωσης σε τελική ανάλυση. 
Το ένα καίει, το άλλο θέλει ζέσταμα.
Δεν υπάρχουν αδελφές ψυχές, ταιριαστοί άνθρωποι, κοινά ενδιαφέροντα που μας φέρνουν πιο κοντά. 
Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το κορμί, το μυαλό και τη γλώσσα του άλλου και ζουν ψύχραιμα με τις ιδιοτροπίες εκείνων ως εικονίσματα. 
Υπάρχουν ζύμωση και  επιμονή.
 Μπορούμε να αγαπήσουμε τον καθένα, φτάνει να το βάλουμε σκοπό.
 Όλα είναι θέμα βούλησης. 
Εγγύτητας ανασών και ελπιδοφόρων πνευμάτων.""


Aπόσπασμα απο ενα κείμενο με τον τίτλο ''
΄΄Αντιφάσεις σε αναιμικό τοπίο΄΄
της  Βέρας Φραντζή απο το σοβαρότερο κατα την άποψή μου 
site του διαδικτύου το  thegreekcloud.com 


Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017


Κάθε έρωτας έχει το φινάλε που του αξίζει

Όταν διαλέγεις έναν έρωτα, διαλέγεις και το τέλος του...
Ξέρω πως με βρίσκεις απόλυτη. Θέλεις να φωνάξεις πως δεν είναι νόμος, αλλά και πως ακόμη και αν είναι, υπάρχουν εξαιρέσεις.Η πρώτη αντίδραση σου είναι να φέρεις στο μυαλό σου μια δική σου ιστορία από εκείνες τις σχεδόν ανομολόγητες, τις δυνατές, τις χωρίς προηγούμενο και δίχως επόμενο.Λυπάμαι που θα σου το χαλάσω, μα δεν είσαι ο μόνος που έχει μια τέτοια εμπειρία.Το δύσκολο θα είναι να βρούμε κάποιον που δεν έχει.
Σκέφτεσαι, επίσης, πως ο μακάβριος πλην όμως σοβαρός παράγοντας θάνατος, μπορεί να βάλει τέλος σε μια ιστορία χωρίς να το επιθυμούν οι πρωταγωνιστές του.Θα συμφωνήσω σε αυτή σου τη σκέψη, γιατί κι εγώ δεν πιστεύω στην απολυτότητα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, που έχουν να κάνουν με τα αξιώματα ζωής. Παρόλα αυτά, θα επιστήσω την προσοχή σου στο ποιους παράγοντες θεωρείς αστάθμητους και ικανούς να βάλουν τέλος σε μια ιστορία εραστών που -θεωρητικά- δεν το επιθυμούν.
Γιατί όταν θεωρείς αστάθμητο παράγοντα τη λάθος εποχή, τη λάθος μέρα, τη λάθος ώρα και ούτω καθεξής, λυπάμαι που θα σου το πω, μα δεν έχεις δίκιο. Ψάχνεις απλώς για δικαιολογίες.
Αυτό, γιατί κανένας έρωτας που σέβεται το μεγαλείο του δεν στέκεται στην έννοια λάθος.
Βουτά σε όσα παθιασμένα γεννά και παραδίνεται. Δεν συγκρατεί τις ορμές του και δεν συγκρατείται από φτηνές δικαιολογίες. Έρχεται και υπερκαλύπτει κάθε δισταγμό, κάθε φόβο, κάθε άλλη ανάγκη.
Και αν αυτός ο έρωτας κάποια στιγμή ρίξει αυλαία, τη ρίχνει μεγαλειωδώς, όπως του αξίζει.
Νικητής ακόμη και στην ήττα του χωρισμού.
Αυτός ο έρωτας έχει το φινάλε που του αξίζει. Έχει αφήσει το στίγμα του, έχει λατρευτεί και μένει παντοτινά μεγαλειώδης μέσα σου.
Θα σου πω και για τον ανολοκλήρωτο έρωτα. Είναι εκείνος που δείλιασε μπροστά στα «πρέπει», που φοβήθηκε να δώσει και να δοθεί, που είπε πολλά αλλά έκανε λίγα, που φρέναρε αντί να πατήσει γκάζι, που κρύφτηκε πίσω από τη σιγουριά.
Έρχεται κλεφτά τα βράδια στις σκέψεις σου, αλητεύει στους πόθους σου, αναστενάζει στο άκουσμα λέξεων που ματώνουν παλιές πληγές.
Μήπως αυτός ο έρωτας δεν έχει το φινάλε που του αξίζει; Τέλος μισό, διχασμένο, που γράφεται με στυλό που σβήνει, πριν καν τελειώσεις τη λέξη, παγιδευμένος σε ατέλειωτα "γιατί" και "αν", αιώνια καταδικασμένος να βασανίζεται για την επιλογή του να κάνει πίσω.
Ύστερα, είναι οι εραστές του τίποτα.
Εκείνοι που επιθύμησαν συναισθήματα που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να δώσουν, που λάτρεψαν την ιδέα του έρωτα κι όχι τον άνθρωπο στον οποίο μιλούσαν για έρωτα, που θέλησαν να ζήσουν την ένταση χωρίς να προσπαθήσουν, που είπαν μα δεν έπραξαν ή, που, οι πράξεις τους είπαν αυτό που δεν θέλησαν να παραδεχτούν, την ανικανότητα τους να μείνουν ανεξίτηλα ερωτικά ιδεώδη και αιτία να λατρεύεται η έννοια έρωτας.
Αυτοί οι υποτυπώδεις έρωτες έχουν ένα τέλος που χάνεται στη λήθη του χρόνου, σαν καράβι που στο πέρασμα του προκάλεσε ανασήκωμα της θάλασσας και μέχρι το πρώτο κύμα να φτάσει στη στεριά, είχαν κιόλας ξεχαστεί.
Αυτό το τέλος τους αξίζει, το ανεπαίσθητο και ασήμαντο.
Πάμε πάλι: Κάθε έρωτας έχει το φινάλε που του αξίζει. Νόμος. 
Αν συνεχίζεις να διαφωνείς, σκέψου πως κάθε ιστορία έχει πάντα δυο παρονομαστές που χαράζουν την ερωτική διαδρομή.
Όσο είναι στο χέρι σου να δημιουργήσεις τις συνθήκες, να δώσεις χαρακτήρα στον έρωτά σου, να χαράξεις το δρόμο του, άλλο τόσο είναι και στο χέρι του άλλου.
Όταν διαλέγεις έναν έρωτα, διαλέγεις και το τέλος του.
Η συμπεριφορά σου βρίσκει πάντα ένα τρόπο να έρχεται πίσω, γι' αυτό το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να φέρεσαι στον έρωτα όμορφα.
Αν μη τι άλλο, οι όμορφοι έρωτες, όμορφα καίγονται.
Γράφει η Ιωάννα Γκανέτσα 

Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Για καλημέρα .
Πέραν του καλού και του κακού.


David Garrett - Albinoni - Adagio

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

«Κυρία» θα πει μάγκας γένους θηλυκού

Φόρεμα κυριλέ, μαλλί αμπιγιέ και όλο το bitch attitude να ισορροπεί πάνω σε ένα ζευγάρι ψηλά τακούνια.

Απελπισμένες προσπάθειες, βαμμένες στην πέννα για να κερδίσεις τον πολυπόθητο τίτλο: αυτόν της κυρίας.
Τρεις συλλαβές εύκολες στην εκφορά τους, δύσκολα όμως κατακτημένες.
 Γιατί για να μπορείς να γράφεσαι με εκείνο το περιβόητο «Κ» το κεφαλαίο, δεν αρκεί μόνο να θεατροποιείς τη λέξη. Πρέπει να τη στιγματίσεις στο πετσί σου με δάκρυα και πόνο.
Η Κυρία είναι τίτλος μοναχικός, με μόνο υποζύγιο την αξιοπρέπεια. 
Δε στριμώχνεται μέσα στη συνάφεια του κόσμου, δεν περιφέρεται σαν αξιοθέατο τσίρκου, προσκαλώντας τον κόσμο να κόψει εισιτήριο σε θέαμα πρώτης προβολής.
Δεν πρόκειται για υπερήρωα, δεν πρόκειται για κανένα γκομενάκι της σειράς που επιδιώκει ν᾽ αναβαθμιστεί σε δύσκολο δόλωμα, μπας και ρεφάρει με μια σχέση στο Facebook status της.
Κυρία θα πει άνθρωπος. 
Ένας άνθρωπος που δε διστάζει να δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτόν που επιλέγει να έχει δίπλα της. Διεκδικεί, εξαντλεί περιθώρια κι αν αξίζει τον κόπο, δημιουργεί καινούργια.
Μια αληθινή Κυρία θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι. 
Θα γράψει στα παλιά της τα παπούτσια και το αμάξι σου, και τα λεφτά σου και ό,τι άλλο μοστράρεις στον κόσμο για να φουλάρεις τη ματαιοδοξία σου.
Για αυτήν είσαι τέλειος απλά φορώντας το φθαρμένο τζιν και το χαμόγελό σου. Της αρκεί μια βόλτα στην παραλία, δυο κουβέντες καρδιάς κι ένα τρυφερό φιλί καθώς θα τη γυρνάς σπίτι.
Μια Κυρία δε θα μπορέσει ποτέ να είναι η «κυρία του κυρίου».
 Είναι κυρία του εαυτού της. 
Δε στέκεται σαν γλαστρούλα δίπλα σου, μονάχα σε συνοδεύει.
Έχει προσωπικότητα και αυτήν προβάλει. 
Για αυτό και θέλει έναν άντρα σίγουρο δίπλα της, που δε θα φοβάται μήπως καπακωθεί, που δε νιώθει δίπλα της λίγος.
Είναι απαιτητική και δεν κάνει εκπτώσεις. Θα ζητήσει όσα της αξίζουν αλλά θα δώσει περισσότερα απʾ όσα εσύ θα τολμούσες να ονειρευτείς. Έτσι έχει μάθει.
Θα σπάσει για σένα σε χίλια κομμάτια αλλά δε θα επιτρέψει να της κλέψεις ούτε ένα. Ή θα την αγαπήσεις όπως ακριβώς είναι ή θα τη μισήσεις ακριβώς για τον ίδιο λόγο.
 Δε θα μπει στη διαδικασία να αλλάξει, δε θα σου αφήσει το παραμικρό περιθώριο να την ψαλιδίσεις και να τη φέρεις στα μέτρα σου.
Δεν θα σε εκμεταλλευτεί, δεν θα καταφύγει σε παιχνίδια ύπουλα.
Έχει μάθει να είναι γυναίκα κι όχι γατούλα του σαλονιού που θα γουργουρίσει στα πόδια σου, περιμένοντας να τη χαϊδέψεις.
Μια Κυρία αναγνωρίζει τα λάθη της και ξέρει να μετανιώνει έμπρακτα για αυτά. Δεν θα υψώσει μύτη, δε θα φορέσει τον εγωισμό καπέλο, δεν θα μπλέξει με τερτίπια για να βγει από πάνω και να σε κάνει να παρακαλέσεις. Έχει τη δύναμη να σε έχει του χεριού της, αλλά δεν θα δεχτεί να σε δει στα γόνατα.
Όταν, λοιπόν, την ακούσεις να χτυπάει το κουδούνι για να ζητήσει συγγνώμη, μη φερθείς σαν μαλάκας. Μην τολμήσεις να βάλεις την αλαζονεία πάνω από την αγάπη σου, μη διανοηθείς να το παίξεις ψευτόμαγκας για να πάρεις ικανοποίηση.
Όσο εύκολα σέρνει τα βήματά της ως την πόρτα σου, άλλο τόσο παίρνει φόρα και την κλείνει.
 Δεν είναι από εκείνες που ζητιανεύουν τον έρωτα, δεν είναι από εκείνες που έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις και να απορρίπτεις σύμφωνα με τις διαθέσεις σου.
Κυρία θα πει μάγκας γένους θηλυκού. 
Μάγκας από εκείνους που τραβούν μόνοι τους το σταυρό και δεν ασχολούνται να ψάξουν για φταίχτες. Είτε έχει ένα παιδί στην αγκαλιά, είτε κρατά την καρδιά της στα χέρια, ραγισμένη ή σπασμένη, θα βρει τη δύναμη να στερεώσει τα πόδια της και να περπατήσει στην ευθεία.
Θα σφίξει τα δόντια στη δυσκολία, θα κόψει τα χείλη σαλεμένη από τον πόνο της απώλειας αλλά θα προχωρήσει. Θα φορέσει μπροστά στον κόσμο το πιο λαμπερό και φωτεινό πρόσωπο και μόνο όταν θα πάει να ξαπλώσει βράδυ στο κρεβάτι της, θα επιτρέψει στον εαυτό της να λυγίσει.
Στα στενά τετραγωνικά της κρεβατοκάμαράς της θα αφήσει το λυγμό να ξεσπάσει και το πρωί, σαν να μην έχει γίνει τίποτα, θα βγει στο φως να διεκδικήσει τη ζωή της.
Δεν την τρομάζει η μοναξιά, δεν αναζητά ένα κορμί να ζεσταίνει το δικό της.
 Δεν αφήνει να την καταπίνει η ανάγκη της να ανήκει κάπου.
 Ή θα βρει εκείνο που πραγματικά την ολοκληρώνει ή θα σμιλέψει τα παράταιρα κομμάτια της ώστε να γίνει από μόνη της ολόκληρη.
Είναι δύσβατος ο δρόμος της, γεμάτος αγκάθια και στροφές απότομες, μα αυτό δεν τη φοβίζει. Έχει τη σιγουριά και τη δύναμη να φτιάξει την τύχη της, ακόμα κι αν αυτή της γυρνάει την πλάτη στα δύσκολα.
Μια Κυρία παραμένει όμορφη ακόμη κι όταν τα χρόνια περνούν βάναυσα από πάνω της. Κι ας της αφήσουν σημάδια και ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Εκείνη θα συνεχίσει να λάμπει γιατί, κάνοντας τον απολογισμό, θα ξέρει πως έπιασε τη ζωή από τα μαλλιά και την έφερε βόλτα. 
Μόνη. 
Χωρίς κάποιον να τη στοιβάξει στους ώμους.
Λένε πως είσαι ό,τι δηλώνεις κι είναι πολλές αυτές που αγοράζουν τίτλους τιμής από τα πανέρια της λαϊκής για να κάνουν εφέ ή για να παραστήσουν κάτι το σπουδαίο.
Το μαγικό, όμως, με μια αυθεντική του είδους, είναι πως η ίδια δεν έχει ιδέα πόσο κυρία είναι στα αλήθεια. Και εδώ που τα λέμε, δε χρειάζεται να το αποδείξει.
Μιλάει για αυτήν η ιστορία της και ο τρόπος που περπατά με το κεφάλι ψηλά. 
Μιλάει αντί για εκείνη, η νοσταλγία με την οποία τη θυμούνται όσοι, ηλίθια, την έχασαν.
Κείμενο: Έλενα Φλώρου
Πηγή: ilov.gr
Τον θαυμασμό μου στην Ελενα Φλώρου.

Kική Δημουλά | 

Αυτό που ισχύει στον έρωτα είναι ό,τι έχει ειπωθεί αφού τελειώσει...


Ο έρωτας όπως ξέρει μοναδικά να τον εκφράζει με λόγια, η ανεπανάληπτη ποίητρια που αγγίζει ακόμα και την πιο σκληρή καρδιά.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Αν κάποια Ελληνίδα συγγραφέα θαυμάζω και θα ήθελα έστω και λίγο να "αγγίξω" το ταλέντο της, είναι η Κική Δημουλά. Λατρεύω να διαβάζω τα δημιουργήματά της, ξανά και ξανά... Δεν είναι λίγα αυτά, δε, που έχω απομνημονεύσει... 
Σήμερα στα 86 της χρόνια, με 67 έτη ενεργής πορείας στον γοητευτικό κόσμο της ποίησης και πολλά, σπουδαία αποφθέγματα ζωής, έρωτα, προδοσίας κι εκδίκησης, αγάπης, αγκαλιάς, μνήμης και ληθης που μοιράστηκε με τους αναγνώστες της, έχει καθιερωθεί ως μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες και ακαδημαϊκούς της Ελλάδας.
Ο "Πληθυντικός Αριθμός", τα λόγια της για τον έρωτα, την αγάπη είναι τόσο αληθινά που νομίζεις ότι ταυτίζεσαι μαζί τους...Σε πολλά από αυτά, κάπου βρίσκω τον εαυτό μου... Σκέφτομαι πόσο δίκιο έχει... Συναισθήματα, αναζητήσεις που οι περισσότεροι έχουμε ζήσει.
"Αυτό που ισχύει στον έρωτα είναι ό,τι έχει ειπωθεί αφού τελειώσει..." γράφει η Κική Δημουλά. Ο πληγωμένος εγωισμός, έχει τη δύναμη να μας κάνει να απαρνηθούμε ακόμα και τα ωραιότερα συναισθήματα που μπορεί να έχουμε βιώσει. Νομίζω όμως, ότι δικαιολογία δεν υπάρχει... Ή ζήσαμε έναν αληθινό έρωτα και το παραδεχόμαστε, ή όχι. Δεν υπάρχει μέση λύση. Ίσως κάποια στιγμή τελειώσει, όχι απαραίτητα γιατί πρόδωσε ο ένας τον άλλον, αλλά γιατί έτσι τα έφερε η ζωή... Τότε όμως κρίνονται όλα... Τότε βγαίνουν οι πραγματικοί χαρακτήρες στην επιφάνεια...
Επέλεξα κάποια από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα για τον "έρωτα" της Κικής Δημουλά... Ακόμα και αν τα έχετε ξαναδιαβάσει, πάντα κάτι νέο θα ανακαλύψετε μέσα σε αυτά...
"Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός από το ότι το ένα μέρος παραπροσφέρει, παραπροσφέρεται, παρά είναι παράφορο.
Αλλά είναι και τόσο απίθανο να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, παρά ενδεχομένως για μία μόνο στιγμή. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα κι αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός, να μικραίνει του άλλου, και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό είτε παιχνίδι, είτε κυνηγητό, είτε μαρτύριο, αλλά οπωσδήποτε συναρπαστικό!
Τώρα, αν με ρωτήσετε από πού έχω βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, και από πόσα όρη και βουνά ερώτων πέρασα κι ανεβοκατέβηκα, θα σας πω ελάχιστα…
Αλλά έχω μια εμμονή με το θέμα και την αξία του, και το γεγονός ότι δεν το εξήντλησα, δεν το έζησα όσο έπρεπε, όσο το ήθελα κι όσο ήμουν προορισμένη ίσως να το ζήσω, μ΄ έχει κάνει να αισθάνομαι ολίγον μελετήτρια του πράγματος σαν να έχω μία πείρα (…)"
Ο έρωτας,
όνομα ουσιαστικόν,
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες...
 "Έρωτας είναι αυτό που δεν είχες. Το θλιβερό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι ερωτεύτηκαν ενώ δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ."
"Υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος θέλει κάποιον να τον αγκαλιάσει χωρίς να υπάρξει συνέχεια. Αυτή η στιγμή του αγκαλιάσματος είναι πάρα πολύ μεγάλη στιγμή, περιεκτική. Η αγκαλιά σε παίρνει ολόκληρο και σε προστατεύει. Σχεδόν δεν έχει σχέση με τον σαρκικό έρωτα."
"Ο έρωτας δε θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Είναι απόκτηση, μονοπωλιακό είδος. Θέλεις τον άλλο δικό σου. Δεν τον μοιράζεσαι. Είναι ένα μυστικό γι’ αυτό και πρέπει να μένει στα σκοτεινά. Είναι πάρα πολύ ωραίο όταν συμβαίνει, σε όποιον από τους δύο συμβαίνει και για όσο συμβαίνει. Αλλά πάντα τελειώνει. Είναι αδύνατο να συντονιστούν δύο άνθρωποι στον έρωτα. Μπορεί να συμβεί για ένα μήνα. Μέχρι εκεί. Μετά, ο ένας επιμένει. Είναι απαραίτητο ένας από τους δύο να παραμείνει ερωτευμένος. Η ζήλεια, βέβαια, είναι κριτήριο του αισθήματος. Ο έρωτας είναι φθαρτός και εφήμερος. Ο πρώτος σταθμός όταν εκείνος φεύγει είναι η λύπη. Λύπη και γι’ αυτόν που αγαπάει και ίσως και για εκείνον που δεν αγαπάει γιατί χάνει ένα αφοσιωμένο πρόσωπο. Δεν επιτρέπεται να αποφέρεται κανείς για τον έρωτα όσο είναι εν δράσει. Αυτό που ισχύει για τον έρωτα είναι ό,τι ειπωθεί αφού τελειώσει."
"Ο έρωτας είναι σαφέστερος και ειλικρινέστερος από την αγάπη. Η αγάπη είναι μια λέξη η οποία προσφέρεται για πάρα πολλές χρήσεις. Αγάπη μητρική, συζυγική, αγάπη προς τον ανήμπορο ή προς αυτό που ονειρευόμαστε. Η αγάπη έχει πάντα τις εξηγήσεις της. Ο έρωτας δεν τις έχει. Αυτή η αγάπη δεν μας παρατάει σύξυλους να φύγει όπως μας παρατάει ο έρωτας. Είναι λέξη μεγάλης αντοχής. Δεν τη βλέπεις ξαπλωμένη κάτω και διαψευδόμενη όπως βλέπεις τον έρωτα. Η αγάπη είναι κι αυτή ένα αίσθημα που δε συμβαίνει ποτέ ταυτόχρονα και στους δύο και πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει. Αγάπη και έρωτας είναι μια διεκδίκηση, όχι μια κατάκτηση. Είναι μια πάλη."
"Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας. Αυτοί που αγαπάμε είμαστε ζωντανοί νεκροί. Επί πόσο μπορείς να αγαπάς κάποιον που δεν σ’ αγαπάει; Ο βασανισμός κάνει πολύ καλό στα αισθήματα αλλά όχι για πολύ. Θα πρέπει ο βασανιστής να ξέρει τις δόσεις. Δεν τις ξέρει όμως. Πληγώνομαι, σημαίνει, κοντά στα άλλα, αποκτώ γνώσεις. Ε, με λίγη παραπάνω μελέτη της ματαιότητας, ένα Lower σοφίας κουτσά στραβά το παίρνεις. Σε έναν χωρισμό κλαίμε μόνο για μας. Όταν είσαι ερωτευμένος θέλεις να δώσεις στον άλλο. Αυτό είναι ο έρωτας. Υπάρχει όμως και η τραγική κατάσταση ο άλλος να μην θέλει να πάρει αυτό που του δίνεις. Εκεί αρχίζουν οι μεγάλες συγκρούσεις."

"Δεν επιτρέπεται να αποφέρεται κανείς για τον έρωτα όσο είναι εν δράσει. Αυτό που ισχύει για τον έρωτα είναι ό,τι ειπωθεί αφού τελειώσει."

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Για όλα αυτά

Για τις μουσικές που περπατήσαμε
Για τις λέξεις που μοιραστήκαμε
Για τους δρόμους που σφραγίστηκαν άδικα
Για τα δάκρυα χαράς που γύρισαν προς τα μέσα
Για την αφή και τα μάτια που έμειναν διψασμένα
Για τη σάρκα που ρυτίδιαζε στ ακούσματά μας
Για τα ταξίδια που κράτησαν τα ονόματά μας
Γι αυτή τη στιγμή που γλυστράω.
Γι αυτήν που θρυμματίζω το εγώ μου και ρωτάω
Για το ελάχιστο δευτερόλεπτο που ημουν κάτι για σένα
Για τις άπειρες ώρες που είσαι όλα για μένα

Πές μου ποιός  μέσα απο σένα αντέστρεψε;
Ποιός απειλήθηκε;
Ποιός φοβήθηκε;
Ποιός έκλαψε;
Ποιός πάγωσε την τρυφεράδα;
Ποιός σταύρωσε με  ευκολία τον πόθο;
Ποιός έθαψε με  έπαρση την αίσθηση;
Ποιός  έκοψε;
Ποιός μάτωσε;
Ποιός περιφρόνησε την τύχη που μακάριζε;
Ποιός  κατάργησε τον έρωτα που ζητούσε;


Ποιός τη νύχτα μύρωνε 
και το πρωί τίναζε 
νεκρή σάρκα στα σκουπίδια;
Ποιός έμεινε ψυχρός κοιτάζοντάς την;


Ποιός δίκασε;
Ποιός υπέγραψε;


Ποιός ειν αυτός που δεν γνώρισα;
Κι αν αυτός ηταν εκει αγκαλιά με τον ίσκιο του 
εγω τι γύρευα στο αριστερό του στήθος;
Ποιόν καθρέφτη φώτιζα ανέμελη;
Σε ποιό σκηνικό εξαθλίωσης ήμουν ταγμένη εξ αρχής;
 Ασε με ν αναρωτιέμαι.

Aκίνητος .
Αγέρωχος.
Επαναλαμβανόμενος τραγικά.

Η ακινησία κι η σιωπή, τιμωρία και μάθηση.

Η λύπη κι  ο χρόνος, λήθη.

Ν.Φ
17/11/2017
https://www.facebook.com/natassa.fokianidou


Να είστε εραστές και όχι ζευγάρι…

Να είστε εραστές κι όχι ζευγάρι. 
Ζευγάρι είναι οι κάλτσες, τα παπούτσια, τα οποία δεν μπορούν να υπάρξουν το ένα χωρίς το άλλο.Χαλάνε, φθείρονται, τρυπάνε.. Είναι αρκετή μια γρατζουνιά, μια τρυπούλα, μια μικρή φθορά στο ένα μέλος του ζευγαριού και το ζευγάρι χάλασε, έσπασε…Ζευγάρι σημαίνει πως δεν μπορείς να υπάρξεις χωρίς το άλλο μέλος. Σημαίνει πως μπορείς ανά πάσα στιγμή να μείνεις μόνος, άχρηστος ( με την έννοια της χρήσης) παρατημένος γιατί απλά το άλλο μισό «αποφάσισε» να φθαρεί.Γιατί ως μονάδα δεν θα μπορείς να υπάρξεις, δεν θα έχεις χρησιμότητα.Να είστε εραστές….Να θέλετε να δώσετε με πάθος στον άλλο αλλά και ό,τι πάρετε να είναι με πάθος. Να ερωτεύεστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Να μην έχετε ανάγκη ο ένας τον άλλο.Κάθε συνάντηση να είναι συνάντηση προσφοράς κι όχι ζήτησης. Γιατί είναι πραγματική απόλαυση όταν θέλουν κι οι δύο να δώσουν με πάθος.Να είστε εραστές της στιγμής κι όχι του «πάντα». Γιατί το «πάντα» υπόσχεται, δεσμεύει, πιέζει.Η στιγμή κρατάει, όσο την κρατάμε. Κι αν ξέρουμε ότι ίσως δεν κρατήσει για πάντα θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.Γιατί η στιγμή ίσως να μην έχει αύριο, δεν σηκώνει αναβολή.
Κι ίσως ζώντας τις στιγμές, να έλθει και το «για πάντα». Κι αν δεν έρθει το «για πάντα», θα έχεις μια υπέροχη στιγμή για να θυμάσαι…
Να μην ξεχνάτε να είστε εραστές….με τους ανθρώπους, με τη δουλειά, με τις στιγμές, με τη ζωή…
Πάμπος Ευσταθίου
Ψυχολόγος-Συστημικός Ψυχοθεραπευτής

Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017


Θηλυκότητα.
Θηλυκότητα είναι η τέχνη του να γίνεσαι ποθητή, αλλά όχι προκλητική, παίζοντας με τις ιδιότητες και αφήνοντας το αίσθημα του ανικανοποίητου, που θα κορεσθεί μόνο σταδιακά, αν κάποιος αποδειχθεί ικανός να σε κερδίσει.
Θηλυκότητα είναι η τέχνη της φιλαρέσκειας, δίχως έπαρση, της καλαισθησίας χωρίς εμμονή, της επίγνωσης των θέλω, χωρίς φλυαρία, ο συνδυασμός της τρυφερότητας με το δυναμισμό, της ευφυίας με την αφέλεια, η ικανότητα να κάνεις όσους πλησιάζουν να φαντάζονται και να μαντεύουν, ξέροντας πως ποτέ δε θα σε κατέχουν.
Θηλυκότητα είναι οι εμπειρίες, που δεν κατονομάζονται, τα αντίθετα που συναινούν με το χρόνο, η αγνότητα που έγινε σύνεση, η ευγένεια, όταν οι υπόλοιπες γίνονται αθυρόστομες, η προθυμία εκεί που οι άλλες επικαλούνται δικαιώματα και η διεκδίκηση, όταν κάποιες δειλιάζουν παρά τις μεγαλοστομίες τους.
Θηλυκότητα είναι η τέχνη του να χαρίζεσαι ως δώρο αποκλειστικά σε εκείνους που για σένα αγωνίστηκαν, η μαγεία του να αποκαλύπτεις λίγα και να πυροδοτείς πολλά, ο ρομαντισμός, που δε γίνεται γλυκανάλατος, η αυτοπεποίθηση, που δε μετατρέπεται σε θρασύτητα.
Θηλυκότητα είναι η σεξουαλική διαθεσιμότητα με τη σωφροσύνη της άρνησης, η αυτονομία, που γίνεται συγκατάβαση, το κάλλος, που εμποτίζεται από το μέτρο..
Η θηλυκότητα είναι, δυστυχώς, μια ξεχασμένη από τις πολλές τέχνη...

Δρ. Ευστράτιος Παπάνης*
*Ο Δρ. Ευστράτιος Παπάνης είναι Επίκουρος Καθηγητής και πρόεδρος της Ακαδημίας των Πολιτών. Σπούδασε Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και Μεθοδολογία Έρευνας σε μεταπτυχιακό επίπεδο (ΜSc) στη Βρετανία. 

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

ΕΜΑΘΑ.

Έμαθα ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σ’αγαπήσει.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να γίνεις κάποιος που μπορεί να αγαπηθεί.
Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τους άλλους.

Πως όσο και να ενδιαφερθώ, μερικοί άνθρωποι δεν το ανταποδίδουν.

Οτι μπορεί να πάρει μια ολόκληρη ζωή να χτίσεις μια σχέση και αρκούν μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα να καταστραφεί.
Οτι δεν έχει σημασία ποιόν έχεις στην ζωή σου, αλλά ποιόν έχεις στη ζωή σου που να μετρά.

Οτι μπορείς να καταφέρεις κάτι με την γοητεία σου για περίπου 15 λεπτά. Μετά καλό θα είναι να γνωρίζεις κάτι.
Έμαθα ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου με ότι καλύτερο μπορούν να κάνουν οι άλλοι, αλλά με ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις εσύ.
Πως όσο λεπτό και να κόψεις κάτι, εκείνο θα έχει πάντα δύο πλευρές.
Οτι μου έχει πάρει πολύ καιρό για να γίνω ο άνθρωπος που ήθελα να γίνω.
Οτι είναι πολύ πιο εύκολο να δράσω παρά να σκεφτώ.

Οτι πρέπει να αποχαιρετάς πάντα αγαπημένα πρόσωπα με λόγια αγάπης. Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που τα βλέπεις.
Οτι μπορείς να συνεχίζεις πολύ πιο πέρα από ότι νόμιζες ότι μπορούσες.
Έμαθα ότι είμαστε υπεύθυνοι για ότι κάνουμε, άσχετα με το πώς αισθανόμαστε.
Έμαθα ότι πρέπει να ελέγξεις την συμπεριφορά σου αλλιώς θα σε ελέγξει εκείνη.
Έμαθα ότι οι ήρωες είναι οι άνθρωποι που κάνουν αυτό που πρέπει να γίνει, την στιγμή που πρέπει να γίνει, άσχετα με τις συνέπειες.
Πώς το να συγχωρείς θέλει εξάσκηση.
Πως υπάρχουν άνθρωποι που σ’αγαπούν πολύ, αλλά δεν ξέρουν πώς να στο δείξουν.

Πως το χρήμα είναι ένας λάθος τρόπος να μετράς την επιτυχία.
Έμαθα ότι με τον καλύτερο μου φίλο μπορούμε να κάνουμε τα πάντα αλλά και τίποτα και να περνάμε εξαιρετικά.
Έμαθα πως όταν μερικές φορές είμαι θυμωμένη, έχω το δικαίωμα να είμαι θυμωμένη, αλλά αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα να είμαι κακή.
Έμαθα ότι η αληθινή φιλία συνεχώς εξελίσσεται, ακόμα και αν η απόσταση είναι μεγάλη. Το ίδιο συμβαίνει και με την αληθινή αγάπη.
Οτι αν κάποιος δεν σ’αγαπά με τον τρόπο που θα ήθελες να σ’αγαπά δεν σημαίνει πως δεν σ’αγαπά με όλη την καρδιά του.
Οτι η εμπειρία έχει να κάνει περισσότερο με τις διάφορες καταστάσεις που έζησες και πολύ λιγότερο με πόσα κεριά έσβησες.

Έμαθα ότι δεν πρέπει ποτέ να λες σε ένα παιδί ότι τα όνειρα του είναι απραγματοποίητα. Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο προσβλητικά και πολύ τραγικά, ειδικά αν το πιστέψει.
Έμαθα ότι η οικογένεια σου δεν θα είναι εκεί πάντα για σένα. Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά οι άνθρωποι που δεν είναι συγγενείς σου, σε φροντίζουν και σου μαθαίνουν να εμπιστεύεσαι ξανά τους ανθρώπους. Οι οικογένειες δεν είναι βιολογικές.
Έμαθα πως άσχετα πόσο καλός είναι κάποιος φίλος, θα σε πληγώσει κάποιες φορές και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρείς.
Έμαθα πως δεν είναι πάντα αρκετό να σε συγχωρούν οι άλλοι. Κάποιες φορές πρέπει και εσύ να συγχωρείς τον εαυτό σου.
Πως άσχετα πόσο στενοχωρημένος είσαι με κάτι, ο κόσμος δεν σταματά στη λύπη σου.
Πως το παρελθόν μας και οι καταστάσεις έχουν επηρεάσει αυτό που είμαστε, αλλά είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι γι’αυτό που έχουμε γίνει.
Πως επειδή δύο άνθρωποι μαλώνουν, δεν σημαίνει πως δεν αγαπιούνται. Αλλά και επειδή δεν μαλώνουν δεν σημαίνει ότι αγαπιούνται.

Έμαθα ότι δεν πρέπει να καίγεσαι να μάθεις κάποιο μυστικό. Μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή για πάντα.
Έμαθα ότι δύο άνθρωποι μπορεί να βλέπουν ακριβώς το ίδιο πράγμα και όμως να βλέπουν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Έμαθα πως δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπαθείς να προστατέψεις τα παιδιά σου, θα έρθει η στιγμή που θα πληγωθούν και μαζί τους θα πληγωθείς και εσύ.

Πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να αγαπήσεις και να συνεχίσεις να αγαπάς.
Έμαθα ότι παρά τις όποιες συνέπειες, εκείνοι που είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους, πηγαίνουν μακρύτερα στην ζωή.

Οτι πολλά πράγματα ξεκινούν από το μυαλό, αλλά το μυστικό είναι πάντα ο αυτοέλεγχος.

Έμαθα ότι η ζωή σου μπορεί να αλλάξει ακόμα και μέσα σε μερικές ώρες από ανθρώπους που δεν σε γνωρίζουν καν.

Πως ακόμη και όταν νομίζεις πως δεν έχεις να δώσεις, όταν ο φίλος στο ζητήσει, θα βρεις την δύναμη να δώσεις.
Έμαθα πως το να γράφεις, αλλά και να μιλάς, μπορεί να απαλύνει τον συναισθηματικό πόνο.
Έμαθα πως τα πτυχία στον τοίχο δεν σε κάνουν τον σωστό άνθρωπο.

Έμαθα ότι είναι δύσκολο να βάζεις τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο να είσαι καλός και να μην πληγώνεις τους ανθρώπους αλλά και  στο να διεκδικείς αυτό που πιστεύεις.

15/11/2017

Επαφές

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις