΄΄Αντιφάσεις σε αναιμικό τοπίο΄΄

"''Τα συναισθήματα  είναι οι τεκτονικές πλάκες του εγκεφάλου. 

Κοινωνείς το ατόφιο συναίσθημα στον άλλον.

 Είναι περίεργο πως το μίσος δεν το κρύβουμε τόσο εύκολα.

 Είναι ένα δερμάτινο ζωνάρι που σφίγγει τα γάγγλια των συναισθηματικών μας εκρήξεων.  Ευκολοδιατυπωμένο το μίσος.

 Βρίσκουμε το θάρρος να το αποδείξουμε με μια επιστημονική ακρίβεια στον δέκτη. 

Την αγάπη, όμως, πολύ δυσκολότερα. Για το μίσος είμαστε πάρα πολύ σίγουροι ότι το αισθανόμαστε. Δεν χρειαζόμαστε χρόνο και επικοινωνία. Είναι απόφαση στιγμής με τελεσίδικη βαρύτητα. 

Η αγάπη, ελαφριά, μονότονη, παρακαλετή και αμφιβάλλει. Να περάσει ο καιρός, να γίνουμε πιο κοντικοί, πιο οικογένεια, πιο αδελφοποίητοι.. να μελοποιηθούμε πρώτα –στάσου! 

Είναι θέμα θερμότητας, βρασμού και εξάχνωσης σε τελική ανάλυση. 

Το ένα καίει, το άλλο θέλει ζέσταμα.

Δεν υπάρχουν αδελφές ψυχές, ταιριαστοί άνθρωποι, κοινά ενδιαφέροντα που μας φέρνουν πιο κοντά. 

Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν το κορμί, το μυαλό και τη γλώσσα του άλλου και ζουν ψύχραιμα με τις ιδιοτροπίες εκείνων ως εικονίσματα. 

Υπάρχουν ζύμωση και  επιμονή.

 Μπορούμε να αγαπήσουμε τον καθένα, φτάνει να το βάλουμε σκοπό.

 Όλα είναι θέμα βούλησης. 

Εγγύτητας ανασών και ελπιδοφόρων πνευμάτων.""

Aπόσπασμα απο ενα κείμενο με τον τίτλο ''

΄΄Αντιφάσεις σε αναιμικό τοπίο΄΄

της  Βέρας Φραντζή απο το σοβαρότερο κατα την άποψή μου 

site του διαδικτύου το  thegreekcloud.com