Εκθέσεις,εξομολογήσεις ,απολογισμοί:
Το τέλος της χρονιάς και ο δικός μου ανεμοδείκτης.

Θέλω δε θέλω συμβαίνει.
Αρχίζει απαλά μαλακά στην αρχή μέσα μου.
Με γυρνάει πίσω και στην προηγούμενη και στην προ προηγούμενη χρονιά.
Ακόμη και στην προηγούμενη δεκαετία αν τον φορτσάρω με τις σκέψεις μου.
Τότε παίρνει ο τρελός κατήφορο και δεν έχει σταματημό μέχρι ν αποκοιμηθώ κουρασμένη.
Ερχονται υγρές οι σκέψεις και ξεπλένουν το μέσα μου κι αυτός μετά τις στεγνώνει .

Τις σιδερώνει στα συρταρωτά μου.
Τις καταγράφει και τις τακτοποιεί.
Μερικές φορές χωρίς έλεος.
Μερικές φορές με χάδια.
Μ αρέσει αυτό το ξεκαθάρισμα.
Φέτος έχει πολλά να κάνει.
Εχει να τακτοποιήσει:
Δύο ανακαινίσεις.
Δύο μετακομίσεις.
Τέσσερις ιώσεις με τις παρελκόμενες γαστρεντερίτιδες ,τραχειοβροχίτιδες και ουρολοιμώξεις.
Μια βαρβάτη διαρροή νερού.
Μια αναίμακτη κλοπή.
11000 χιλιόμετρα συνολικά οδικώς και αεροπορικώς.
Απειρες διδακτικές ώρες.
Σχεδόν 40 νέες μαθήτριες και μαθητές.
Εχει να ταξινομήσει μερικές δεκάδες απο νέους φίλους εδω μέσα κι εκεί εξω.
Ταυτόχρονα έχει να αποτελειώσει τα απομεινάρια όσων ξε ερωτεύτηκα .
Φέτος είδα την πρώτη μου ρυτίδα στο μάγουλο στη δεξιά μεριά του προσώπου μου
.Είναι σαν μικρή μαχαιριά απο φαλτσέτα .
Οπως οταν σε κόβει το γυαλί .

Οταν γελάω ζαρώνει σα να με κοροϊδεύει.
Αναμένω τις επόμενες με παρρησία .
Φέτος κατάλαβα οτι οσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο δυναμώνει μέσα μου η δύναμη να εκτίθεμαι.
Λειτουργεί προκλητικά και μόλις διστάζω μου δίνει μια σκουντιά και με βγάζει κυριολεκτικά στο "κλαρί".
Και το κατα ευχαριστιέμαι.
Φέτος όμως μου συνέβει και κάτι που το περίμενα καιρό.
Με καρτερικότητα και υπομονή.
Ενοιωσα για πρώτη φορά τι σημαίνει πραγματική αγάπη .
Δεν μιλώ για την αγάπη που όλοι αισθανόμαστε για τα παιδιά μας που είναι εκει στο βάθος μας οτι και να γίνει.
Μιλώ για την αγάπη που εχει το χρώμα της μόνιμης λαχτάρας να είσαι κοντά σ εναν άνθρωπο, να του μιλάς και να σου μιλάει.
Να τον κοιτάς και να σε κοιτάει.
Να του εκμυστηρεύεσαι απελευθερωμένα ΤΑ ΠΑΝΤΑ και να ξέρεις οτι δεν θα κάνει δεύτερη σκέψη .
Να είναι εκεί για σένα κι εσυ γι αυτόν.
Με απόλυτη εμπιστοσύνη .
Κάθε λέξη του, κάθε σκέψη του

 ναναι βάλσαμο ,χαρά ζωής ,πηγή έμπνευσης,κάθε συμβουλή του χρυσάφι.
Κάθε χαμόγελό του ευλογία.
Και μου συνέβει με δύο ανθρώπους .
Εναν άντρα και μια γυναίκα.
Που ήταν απο παλιά στην ζωή μου.
Μα που ωστόσο σιγά σιγά αναδίπλωσαν όλο το μεγαλείο της καρδιάς τους.
Μου το χάρισαν.
Συνεχίζουν να μου το χαρίζουν.
Κι εγω με τη σειρά μου σ αυτούς.
Μ έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
Με κράτησαν όρθια σε πολύ δύσκολες στιγμές χωρίς να ζητήσουν ποτέ το παραμικρό.
Νομίζω οτι παρ όλες τις αναποδιές, παρ όλο το οικονομικό ζόρισμα,τις στενοχώριες και τις αρρώστιες αυτό ηταν για μένα θείο δώρο.
Ευγνωμονώ την τύχη που μου τους έφερε.
Εύχομαι σε όλους σας να συναντήσετε έστω και έναν τέτοιο άνθρωπο.
Εύχομαι να ανοίξει ο δρόμος της ζωής σας και νάρθει κοντά σας το γρηγορότερο.
Πιστεύω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη τύχη.
Σας εύχομαι όλους καλές γιορτινές μέρες.

https://www.facebook.com/natassa.fokianidou 24/12/2017