ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Η ΜΕΣΗ

Kρατησε την, εραστη κι αγαπημενε κρατησε την,

σφραγισε με το χερι σου τον κοσμο της,

εκει που οι στημονες φιλουν τον υπερο,

εκει που ο καρπος της ζωης τιναζει τους

σπορους του στο απειρο.

Κρατησε την ορθη,να μη λυγισει...

Και μονο το χερι σου στη μεση της αρκει

για να ημερωνουν τα βαθιά νερα του Παραδεισου της,

για να μελωνει ο θωκος της αστρικης της υλης.
Σφιξε την μεση της αγαπημενε κι εραστη
για ν ανθιζει,να ψηλωνει,να μην ντρεπεται που σ εχει..
εκει στους κολπους των λυγμων της ,την ωρα της γεννας.

Δωσε με το αγκαλιασμα σου στην ψυχη της, το κλειδι ,

για να νικηθει ο θανατος και το δακρυ απ τις ζωες των
ανθρωπων..

Και μετα η γυναικα ειπε....ακου το τραγουδι μου
αγαπημενε κι εραστη.

Αφιερωμενο σ ολους τους ανθρωπους που θελουν

να βλεπουν με τα ματια της ψυχης τους.