Λεωφορείο η ταξί;

Αεράκι πάνω απ την πόλη σήμερα.
Τα αερικά είναι στις παραλίες απ τις αρχές του καλοκαιριού .
Θα λιάζονται ,θα ψυχανεμίζονται,θα ερωτεύονται ισα με δεκατρείς φορές μέχρι τον Σεπτέμβρη .
Μετά θα μαζέψουν παρεό,ψάθες κι αντηλιακά .
Θα ανανεώσουν τα πακέτα των δωρεάν λεπτών για τον χειμώνα να χουν να μιλάνε με τις ώρες και θα αναρωτηθούν πάλι για την ανεργία και τα επιδόματα.
Μέχρι να ξανάρθει η Ανοιξη.
Μέχρι να καταλάβουν οτι τα λεπτά της ανανέωσης χρόνου στη ζωή τους μυρίζουν μούχλα.
Οπότε θα εχουν ενηλικιωθεί.
Πικρά νιάτα που έλεγε κι η Βαγγελίτσα.
Το κορίτσι που στάθηκε στη στάση όμως ήρθε με
περπατησιά γαζέλας και τα μάτια του μισόκλειναν στον πρωινό ήλιο.
Το αεράκι σήκωνε τα μαλλιά απ το σβέρκο της.
Εβγαλε το πορτοφόλι για το εισιτήριο.
Eίχε λεπτό ξανθό χνουδάκι στο μελαχρινό της δέρμα .
Κι ύστερα
αρυτίδιαστο,ντελικάτο κι ευκίνητο το χέρι της κρατώντας το εισιτήριο υψώθηκε στο διερχόμενο ταξί.
Ο αέρας πίσω της μύρισε αρμύρα.
Γλυκά ανέμελα νιάτα!
                                                         

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΘΟΥΝ,

 ὅταν ταυτίζουν τὸν ἔρωτα μόνο μὲ τὴ χρήση τοῦ ἄλλου. 

Δὲν φταῖνε, γιατὶ δὲν ἀσκήθηκαν ποτὲ στὴ σχέση, δὲν ξέρουν νὰ σχετίζονται, κάθε ἐπιθυμία τους ἐκπληρώνεται πατώντας ἕνα κουμπί.

 Δὲν ἔμαθαν νὰ μοιράζονται τὸ θέλημά τους, νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸ ἐγώ τους. Ξέρουν μόνο τὴ χρήση, ὄχι τὴ σχέση, μόνο τὰ χρήματα, ὄχι τὰ πράγματα.

Ο Χρήστος Γιανναράς (10 Απριλίου 1935) είναι σύγχρονος Έλληνας καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας. Σπούδασε θεολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στη Βόννη και στο Παρίσι (Σορβόνη). Το συγγραφικό του έργο σχετίζεται πολύ με την έρευνα των διαφορών ανάμεσα στην ελληνική και στη δυτικοευρωπαϊκή φιλοσοφία και ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 10 γλώσσες.