Λεωφορείο η ταξί;

Αεράκι πάνω απ την πόλη σήμερα.
Τα αερικά είναι στις παραλίες απ τις αρχές του καλοκαιριού .
Θα λιάζονται ,θα ψυχανεμίζονται,θα ερωτεύονται ισα με δεκατρείς φορές μέχρι τον Σεπτέμβρη .
Μετά θα μαζέψουν παρεό,ψάθες κι αντηλιακά .
Θα ανανεώσουν τα πακέτα των δωρεάν λεπτών για τον χειμώνα να χουν να μιλάνε με τις ώρες και θα αναρωτηθούν πάλι για την ανεργία και τα επιδόματα.
Μέχρι να ξανάρθει η Ανοιξη.
Μέχρι να καταλάβουν οτι τα λεπτά της ανανέωσης χρόνου στη ζωή τους μυρίζουν μούχλα.
Οπότε θα εχουν ενηλικιωθεί.
Πικρά νιάτα που έλεγε κι η Βαγγελίτσα.
Το κορίτσι που στάθηκε στη στάση όμως ήρθε με
περπατησιά γαζέλας και τα μάτια του μισόκλειναν στον πρωινό ήλιο.
Το αεράκι σήκωνε τα μαλλιά απ το σβέρκο της.
Εβγαλε το πορτοφόλι για το εισιτήριο.
Eίχε λεπτό ξανθό χνουδάκι στο μελαχρινό της δέρμα .
Κι ύστερα
αρυτίδιαστο,ντελικάτο κι ευκίνητο το χέρι της κρατώντας το εισιτήριο υψώθηκε στο διερχόμενο ταξί.
Ο αέρας πίσω της μύρισε αρμύρα.
Γλυκά ανέμελα νιάτα!