«Κυρία» θα πει μάγκας γένους θηλυκού

Φόρεμα κυριλέ, μαλλί αμπιγιέ και όλο το bitch attitude να ισορροπεί πάνω σε ένα ζευγάρι ψηλά τακούνια.

Απελπισμένες προσπάθειες, βαμμένες στην πέννα για να κερδίσεις τον πολυπόθητο τίτλο: αυτόν της κυρίας.

Τρεις συλλαβές εύκολες στην εκφορά τους, δύσκολα όμως κατακτημένες.

 Γιατί για να μπορείς να γράφεσαι με εκείνο το περιβόητο «Κ» το κεφαλαίο, δεν αρκεί μόνο να θεατροποιείς τη λέξη. Πρέπει να τη στιγματίσεις στο πετσί σου με δάκρυα και πόνο.

Η Κυρία είναι τίτλος μοναχικός, με μόνο υποζύγιο την αξιοπρέπεια. 

Δε στριμώχνεται μέσα στη συνάφεια του κόσμου, δεν περιφέρεται σαν αξιοθέατο τσίρκου, προσκαλώντας τον κόσμο να κόψει εισιτήριο σε θέαμα πρώτης προβολής.
Δεν πρόκειται για υπερήρωα, δεν πρόκειται για κανένα γκομενάκι της σειράς που επιδιώκει ν᾽ αναβαθμιστεί σε δύσκολο δόλωμα, μπας και ρεφάρει με μια σχέση στο Facebook status της.

Κυρία θα πει άνθρωπος. 

Ένας άνθρωπος που δε διστάζει να δίνεται ολοκληρωτικά σε αυτόν που επιλέγει να έχει δίπλα της. Διεκδικεί, εξαντλεί περιθώρια κι αν αξίζει τον κόπο, δημιουργεί καινούργια.
Μια αληθινή Κυρία θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι. 

Θα γράψει στα παλιά της τα παπούτσια και το αμάξι σου, και τα λεφτά σου και ό,τι άλλο μοστράρεις στον κόσμο για να φουλάρεις τη ματαιοδοξία σου.

Για αυτήν είσαι τέλειος απλά φορώντας το φθαρμένο τζιν και το χαμόγελό σου. Της αρκεί μια βόλτα στην παραλία, δυο κουβέντες καρδιάς κι ένα τρυφερό φιλί καθώς θα τη γυρνάς σπίτι.

Μια Κυρία δε θα μπορέσει ποτέ να είναι η «κυρία του κυρίου».

 Είναι κυρία του εαυτού της. 

Δε στέκεται σαν γλαστρούλα δίπλα σου, μονάχα σε συνοδεύει.

Έχει προσωπικότητα και αυτήν προβάλει. 

Για αυτό και θέλει έναν άντρα σίγουρο δίπλα της, που δε θα φοβάται μήπως καπακωθεί, που δε νιώθει δίπλα της λίγος.

Είναι απαιτητική και δεν κάνει εκπτώσεις. Θα ζητήσει όσα της αξίζουν αλλά θα δώσει περισσότερα απʾ όσα εσύ θα τολμούσες να ονειρευτείς. Έτσι έχει μάθει.

Θα σπάσει για σένα σε χίλια κομμάτια αλλά δε θα επιτρέψει να της κλέψεις ούτε ένα. Ή θα την αγαπήσεις όπως ακριβώς είναι ή θα τη μισήσεις ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

 Δε θα μπει στη διαδικασία να αλλάξει, δε θα σου αφήσει το παραμικρό περιθώριο να την ψαλιδίσεις και να τη φέρεις στα μέτρα σου.

Δεν θα σε εκμεταλλευτεί, δεν θα καταφύγει σε παιχνίδια ύπουλα.

Έχει μάθει να είναι γυναίκα κι όχι γατούλα του σαλονιού που θα γουργουρίσει στα πόδια σου, περιμένοντας να τη χαϊδέψεις.

Μια Κυρία αναγνωρίζει τα λάθη της και ξέρει να μετανιώνει έμπρακτα για αυτά. Δεν θα υψώσει μύτη, δε θα φορέσει τον εγωισμό καπέλο, δεν θα μπλέξει με τερτίπια για να βγει από πάνω και να σε κάνει να παρακαλέσεις. Έχει τη δύναμη να σε έχει του χεριού της, αλλά δεν θα δεχτεί να σε δει στα γόνατα.

Όταν, λοιπόν, την ακούσεις να χτυπάει το κουδούνι για να ζητήσει συγγνώμη, μη φερθείς σαν μαλάκας. Μην τολμήσεις να βάλεις την αλαζονεία πάνω από την αγάπη σου, μη διανοηθείς να το παίξεις ψευτόμαγκας για να πάρεις ικανοποίηση.

Όσο εύκολα σέρνει τα βήματά της ως την πόρτα σου, άλλο τόσο παίρνει φόρα και την κλείνει.

 Δεν είναι από εκείνες που ζητιανεύουν τον έρωτα, δεν είναι από εκείνες που έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις και να απορρίπτεις σύμφωνα με τις διαθέσεις σου.

Κυρία θα πει μάγκας γένους θηλυκού. 

Μάγκας από εκείνους που τραβούν μόνοι τους το σταυρό και δεν ασχολούνται να ψάξουν για φταίχτες. Είτε έχει ένα παιδί στην αγκαλιά, είτε κρατά την καρδιά της στα χέρια, ραγισμένη ή σπασμένη, θα βρει τη δύναμη να στερεώσει τα πόδια της και να περπατήσει στην ευθεία.

Θα σφίξει τα δόντια στη δυσκολία, θα κόψει τα χείλη σαλεμένη από τον πόνο της απώλειας αλλά θα προχωρήσει. Θα φορέσει μπροστά στον κόσμο το πιο λαμπερό και φωτεινό πρόσωπο και μόνο όταν θα πάει να ξαπλώσει βράδυ στο κρεβάτι της, θα επιτρέψει στον εαυτό της να λυγίσει.

Στα στενά τετραγωνικά της κρεβατοκάμαράς της θα αφήσει το λυγμό να ξεσπάσει και το πρωί, σαν να μην έχει γίνει τίποτα, θα βγει στο φως να διεκδικήσει τη ζωή της.

Δεν την τρομάζει η μοναξιά, δεν αναζητά ένα κορμί να ζεσταίνει το δικό της.

 Δεν αφήνει να την καταπίνει η ανάγκη της να ανήκει κάπου.

 Ή θα βρει εκείνο που πραγματικά την ολοκληρώνει ή θα σμιλέψει τα παράταιρα κομμάτια της ώστε να γίνει από μόνη της ολόκληρη.

Είναι δύσβατος ο δρόμος της, γεμάτος αγκάθια και στροφές απότομες, μα αυτό δεν τη φοβίζει. Έχει τη σιγουριά και τη δύναμη να φτιάξει την τύχη της, ακόμα κι αν αυτή της γυρνάει την πλάτη στα δύσκολα.

Μια Κυρία παραμένει όμορφη ακόμη κι όταν τα χρόνια περνούν βάναυσα από πάνω της. Κι ας της αφήσουν σημάδια και ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Εκείνη θα συνεχίσει να λάμπει γιατί, κάνοντας τον απολογισμό, θα ξέρει πως έπιασε τη ζωή από τα μαλλιά και την έφερε βόλτα. 

Μόνη. 

Χωρίς κάποιον να τη στοιβάξει στους ώμους.

Λένε πως είσαι ό,τι δηλώνεις κι είναι πολλές αυτές που αγοράζουν τίτλους τιμής από τα πανέρια της λαϊκής για να κάνουν εφέ ή για να παραστήσουν κάτι το σπουδαίο.
Το μαγικό, όμως, με μια αυθεντική του είδους, είναι πως η ίδια δεν έχει ιδέα πόσο κυρία είναι στα αλήθεια. Και εδώ που τα λέμε, δε χρειάζεται να το αποδείξει.

Μιλάει για αυτήν η ιστορία της και ο τρόπος που περπατά με το κεφάλι ψηλά. 

Μιλάει αντί για εκείνη, η νοσταλγία με την οποία τη θυμούνται όσοι, ηλίθια, την έχασαν.

Κείμενο: Έλενα Φλώρου
Πηγή: ilov.gr

Τον θαυμασμό μου στην Ελενα Φλώρου.

Kική Δημουλά | 

Αυτό που ισχύει στον έρωτα είναι ό,τι έχει ειπωθεί αφού τελειώσει...

Ο έρωτας όπως ξέρει μοναδικά να τον εκφράζει με λόγια, η ανεπανάληπτη ποίητρια που αγγίζει ακόμα και την πιο σκληρή καρδιά.-Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Αν κάποια Ελληνίδα συγγραφέα θαυμάζω και θα ήθελα έστω και λίγο να "αγγίξω" το ταλέντο της, είναι η Κική Δημουλά. Λατρεύω να διαβάζω τα δημιουργήματά της, ξανά και ξανά... Δεν είναι λίγα αυτά, δε, που έχω απομνημονεύσει... 

Σήμερα στα 86 της χρόνια, με 67 έτη ενεργής πορείας στον γοητευτικό κόσμο της ποίησης και πολλά, σπουδαία αποφθέγματα ζωής, έρωτα, προδοσίας κι εκδίκησης, αγάπης, αγκαλιάς, μνήμης και ληθης που μοιράστηκε με τους αναγνώστες της, έχει καθιερωθεί ως μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες και ακαδημαϊκούς της Ελλάδας.

Ο "Πληθυντικός Αριθμός", τα λόγια της για τον έρωτα, την αγάπη είναι τόσο αληθινά που νομίζεις ότι ταυτίζεσαι μαζί τους...Σε πολλά από αυτά, κάπου βρίσκω τον εαυτό μου... Σκέφτομαι πόσο δίκιο έχει... Συναισθήματα, αναζητήσεις που οι περισσότεροι έχουμε ζήσει.

"Αυτό που ισχύει στον έρωτα είναι ό,τι έχει ειπωθεί αφού τελειώσει..." γράφει η Κική Δημουλά. Ο πληγωμένος εγωισμός, έχει τη δύναμη να μας κάνει να απαρνηθούμε ακόμα και τα ωραιότερα συναισθήματα που μπορεί να έχουμε βιώσει. Νομίζω όμως, ότι δικαιολογία δεν υπάρχει... Ή ζήσαμε έναν αληθινό έρωτα και το παραδεχόμαστε, ή όχι. Δεν υπάρχει μέση λύση. Ίσως κάποια στιγμή τελειώσει, όχι απαραίτητα γιατί πρόδωσε ο ένας τον άλλον, αλλά γιατί έτσι τα έφερε η ζωή... Τότε όμως κρίνονται όλα... Τότε βγαίνουν οι πραγματικοί χαρακτήρες στην επιφάνεια...

Επέλεξα κάποια από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα για τον "έρωτα" της Κικής Δημουλά... Ακόμα και αν τα έχετε ξαναδιαβάσει, πάντα κάτι νέο θα ανακαλύψετε μέσα σε αυτά...

"Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός από το ότι το ένα μέρος παραπροσφέρει, παραπροσφέρεται, παρά είναι παράφορο.

Αλλά είναι και τόσο απίθανο να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, παρά ενδεχομένως για μία μόνο στιγμή. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα κι αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός, να μικραίνει του άλλου, και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό είτε παιχνίδι, είτε κυνηγητό, είτε μαρτύριο, αλλά οπωσδήποτε συναρπαστικό!

Τώρα, αν με ρωτήσετε από πού έχω βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, και από πόσα όρη και βουνά ερώτων πέρασα κι ανεβοκατέβηκα, θα σας πω ελάχιστα…

Αλλά έχω μια εμμονή με το θέμα και την αξία του, και το γεγονός ότι δεν το εξήντλησα, δεν το έζησα όσο έπρεπε, όσο το ήθελα κι όσο ήμουν προορισμένη ίσως να το ζήσω, μ΄ έχει κάνει να αισθάνομαι ολίγον μελετήτρια του πράγματος σαν να έχω μία πείρα (…)"

Ο έρωτας,

όνομα ουσιαστικόν,

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού,

γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες...

 "Έρωτας είναι αυτό που δεν είχες. Το θλιβερό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι ερωτεύτηκαν ενώ δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ."

"Υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος θέλει κάποιον να τον αγκαλιάσει χωρίς να υπάρξει συνέχεια. Αυτή η στιγμή του αγκαλιάσματος είναι πάρα πολύ μεγάλη στιγμή, περιεκτική. Η αγκαλιά σε παίρνει ολόκληρο και σε προστατεύει. Σχεδόν δεν έχει σχέση με τον σαρκικό έρωτα."

"Ο έρωτας δε θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Είναι απόκτηση, μονοπωλιακό είδος. Θέλεις τον άλλο δικό σου. Δεν τον μοιράζεσαι. Είναι ένα μυστικό γι’ αυτό και πρέπει να μένει στα σκοτεινά. Είναι πάρα πολύ ωραίο όταν συμβαίνει, σε όποιον από τους δύο συμβαίνει και για όσο συμβαίνει. Αλλά πάντα τελειώνει. Είναι αδύνατο να συντονιστούν δύο άνθρωποι στον έρωτα. Μπορεί να συμβεί για ένα μήνα. Μέχρι εκεί. Μετά, ο ένας επιμένει. Είναι απαραίτητο ένας από τους δύο να παραμείνει ερωτευμένος. Η ζήλεια, βέβαια, είναι κριτήριο του αισθήματος. Ο έρωτας είναι φθαρτός και εφήμερος. Ο πρώτος σταθμός όταν εκείνος φεύγει είναι η λύπη. Λύπη και γι’ αυτόν που αγαπάει και ίσως και για εκείνον που δεν αγαπάει γιατί χάνει ένα αφοσιωμένο πρόσωπο. Δεν επιτρέπεται να αποφέρεται κανείς για τον έρωτα όσο είναι εν δράσει. Αυτό που ισχύει για τον έρωτα είναι ό,τι ειπωθεί αφού τελειώσει."

"Ο έρωτας είναι σαφέστερος και ειλικρινέστερος από την αγάπη. Η αγάπη είναι μια λέξη η οποία προσφέρεται για πάρα πολλές χρήσεις. Αγάπη μητρική, συζυγική, αγάπη προς τον ανήμπορο ή προς αυτό που ονειρευόμαστε. Η αγάπη έχει πάντα τις εξηγήσεις της. Ο έρωτας δεν τις έχει. Αυτή η αγάπη δεν μας παρατάει σύξυλους να φύγει όπως μας παρατάει ο έρωτας. Είναι λέξη μεγάλης αντοχής. Δεν τη βλέπεις ξαπλωμένη κάτω και διαψευδόμενη όπως βλέπεις τον έρωτα. Η αγάπη είναι κι αυτή ένα αίσθημα που δε συμβαίνει ποτέ ταυτόχρονα και στους δύο και πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει. Αγάπη και έρωτας είναι μια διεκδίκηση, όχι μια κατάκτηση. Είναι μια πάλη."

"Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας. Αυτοί που αγαπάμε είμαστε ζωντανοί νεκροί. Επί πόσο μπορείς να αγαπάς κάποιον που δεν σ’ αγαπάει; Ο βασανισμός κάνει πολύ καλό στα αισθήματα αλλά όχι για πολύ. Θα πρέπει ο βασανιστής να ξέρει τις δόσεις. Δεν τις ξέρει όμως. Πληγώνομαι, σημαίνει, κοντά στα άλλα, αποκτώ γνώσεις. Ε, με λίγη παραπάνω μελέτη της ματαιότητας, ένα Lower σοφίας κουτσά στραβά το παίρνεις. Σε έναν χωρισμό κλαίμε μόνο για μας. Όταν είσαι ερωτευμένος θέλεις να δώσεις στον άλλο. Αυτό είναι ο έρωτας. Υπάρχει όμως και η τραγική κατάσταση ο άλλος να μην θέλει να πάρει αυτό που του δίνεις. Εκεί αρχίζουν οι μεγάλες συγκρούσεις."

"Δεν επιτρέπεται να αποφέρεται κανείς για τον έρωτα όσο είναι εν δράσει. Αυτό που ισχύει για τον έρωτα είναι ό,τι ειπωθεί αφού τελειώσει."