Ο μοιρασμένος ύπνος
Γράφει η Χαρά Κουλοπούλου
Έναν ύπνο μοιρασμένο, αυτό ζητάω.
Δύο σώματα το ένα δίπλα στο άλλο.
Να νιώθω την παρουσία σου, πλάι μου.
Να ακούω την αναπνοή σου, να νιώθω το χέρι σου να ακουμπά πάνω μου απαλλαγμένο από δυνάμεις.
Να νιώθω το σώμα και το πνεύμα σου να ηρεμούν.
~
Βλέπω τη στάση σου, τα στοιχεία που συνθέτουν το ποιος είσαι.
Κοιμάμαι δίπλα σου πιο ήρεμη γιατί ξέρω ότι είσαι εδώ.
Ο ύπνος. Ο μοιρασμένος ύπνος, έχει άλλη αξία. Περικλείει το κοινό...
Τα κρύα πόδια μου που ακουμπούν στα δικά σου και συ τα αγκαλιάζεις για να ζεσταθούν.
Τα δάχτυλά μου που περνούν στα μαλλιά σου για να σε νανουρίσω. Για να σου δείξω τρυφερά πως σ’ αγαπώ.
Οι μύτες μας που ακουμπούν στο σκοτάδι και απελευθερώνουν χαμόγελα και γέλια.
Τα φιλιά για καληνύχτα. Φιλιά πιο γλυκά, πιο μελαγχολικά λες και αποχωρίζεσαι τον άλλο για πάντα.
Κι ύστερα... τα πρωινά. Γιατί ο μοιρασμένος ύπνος φέρνει αυτά τα υπέροχα πρωινά. Που το πρώτο πράγμα που αντικρίζω είσαι εσύ. Να τεντώνεσαι, να χουζουρεύεις, να ανοίγεις διστακτικά τα μάτια. Να με παίρνεις αγκαλιά, να μου λες καλημέρα.
Ο μοιρασμένος ύπνος.
Η καληνύχτα.
Τα πρωινά.
Η καλημέρα.
Έχουν άλλη αξία.
~
Όταν είσαι γαλήνιος δίπλα μου. Όταν όλες σου οι άμυνες κι οι στρατηγικές είναι ακουμπισμένες στο κομοδίνο. Όταν το επιβλητικό βλέμμα σου παύει να έχει επιρροή πάνω μου. Όταν τα χέρια σου χάνουν την ορμή που με μαγνητίζει.
Όταν είσαι απλά ένα κουρασμένο πλάσμα δίπλα μου. Που αποζητά ανάπαυση κι ασφάλεια. Όταν κουρνιάζεις κι αγκαλιάζεις σα μικρό παιδί το μαξιλάρι σου.
Όταν με κρατάς συνειδητά σφιχτά στο σκοτάδι πριν αποκοιμηθούμε. Όταν ασυνείδητα τα σώματά μας ψάχνουν το ένα το άλλο και αγγίζονται έστω και λίγο όποια θέση κι αν έχουμε.
Ο μοιρασμένος ύπνος. Το μοιρασμένο κρεβάτι. Τα μοιρασμένα όνειρα.
Όταν διεκδικείς τη μεριά σου κι όταν την παραχωρείς. Όταν με σκεπάζεις προστατευτικά και όταν μου χαϊδεύεις τρυφερά την πλάτη, τα μαλλιά.
Έχεις κατακτήσει πολλά όταν κατακτήσεις έναν μοιρασμένο ύπνο. Σου έχουν παραχωρήσει είσοδο σε έναν άλλο κόσμο.
Επιτρέπεις στον άλλο να δει έναν άλλο σου εαυτό. Λιγότερο φτιασιδωμένο, προσποιητό και τυπικό. Το ροχαλητό, το χασμουρητό, τα πρησμένα μάτια, το τέντωμα. Ανθρώπινα χαρακτηριστικά που δεν απορρέουν από λογοτεχνικές και ρομαντικές περιγραφές ενός έρωτα.
Ο μοιρασμένος ύπνος έχει μεγαλύτερη δύναμη από μια έντονα ερωτική συνεύρεση.
«Να ξαπλώνεις με μια γυναίκα και να κοιμάσαι μαζί της, να δύο πάθη όχι μόνον διαφορετικά αλλά και αντιφατικά σχεδόν. Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με το να κάνεις έρωτα (αυτή η επιθυμία ταιριάζει σε αναρίθμητο πλήθος γυναικών) αλλά με την επιθυμία του μοιρασμένου ύπνου (αυτή η επιθυμία δεν αφορά παρά Μία και μόνη γυναίκα)».
Μίλαν Κούντερα
