Για όλα αυτά

Για τις μουσικές που περπατήσαμε

Για τις λέξεις που μοιραστήκαμε

Για τους δρόμους που σφραγίστηκαν άδικα

Για τα δάκρυα χαράς που γύρισαν προς τα μέσα

Για την αφή και τα μάτια που έμειναν διψασμένα

Για τη σάρκα που ρυτίδιαζε στ ακούσματά μας

Για τα ταξίδια που κράτησαν τα ονόματά μας

Γι αυτή τη στιγμή που γλυστράω.

Γι αυτήν που θρυμματίζω το εγώ μου και ρωτάω

Για το ελάχιστο δευτερόλεπτο που ημουν κάτι για σένα

Για τις άπειρες ώρες που είσαι όλα για μένα

Πές μου ποιός  μέσα απο σένα αντέστρεψε;

Ποιός απειλήθηκε;

Ποιός φοβήθηκε;

Ποιός έκλαψε;

Ποιός πάγωσε την τρυφεράδα;

Ποιός σταύρωσε με  ευκολία τον πόθο;

Ποιός έθαψε με  έπαρση την αίσθηση;

Ποιός  έκοψε;

Ποιός μάτωσε;

Ποιός περιφρόνησε την τύχη που μακάριζε;

Ποιός  κατάργησε τον έρωτα που ζητούσε;

Ποιός τη νύχτα μύρωνε 

και το πρωί τίναζε 

νεκρή σάρκα στα σκουπίδια;

Ποιός έμεινε ψυχρός κοιτάζοντάς την;

Ποιός δίκασε;

Ποιός υπέγραψε;

Ποιός ειν αυτός που δεν γνώρισα;

Κι αν αυτός ηταν εκει αγκαλιά με τον ίσκιο του 

εγω τι γύρευα στο αριστερό του στήθος;

Ποιόν καθρέφτη φώτιζα ανέμελη;

Σε ποιό σκηνικό εξαθλίωσης ήμουν ταγμένη εξ αρχής;

 Ασε με ν αναρωτιέμαι.

Aκίνητος .

Αγέρωχος.

Επαναλαμβανόμενος τραγικά.

Η ακινησία κι η σιωπή, τιμωρία και μάθηση.

Η λύπη κι  ο χρόνος, λήθη.

Ν.Φ
17/11/2017
https://www.facebook.com/natassa.fokianidou