Συναντήσεις.
Σε ένα ταξίδι αστραπή Θεσσαλονίκη-Καβάλα-Θάσο.
Μέσα στο φέρυ της επιστροφής μου.
Συνάντησα μια γυναίκα για όσο διαρκεί το ταξίδι ,μια ώρα περίπου.
Ήμουν τότε 32 χρονών.
Εκείνη γύρω στα 53 ,όσο είμαι εγώ τώρα.
Καθόταν σ ένα απ τα ακρινά καθίσματα της αίθουσας των επιβατών.
Ήταν σαν να χε δραπετεύσει από καρτ ποστάλ αλλοτινών καιρών.
Μαύρο λεπτό φόρεμα, μακρύ μέχρι τη μέση της γάμπας.
Απαλές γραμμές σ όλο το σώμα και το πρόσωπο.
Ευρύ μέτωπο,τοξωτά φρύδια ,μάτια ήρεμα μα ταυτόχρονα διαπεραστικά.
Πουθενά γωνίες ,παρά μόνο στους αγκώνες λίγο,και στους αστραγάλους που έστεκαν κέρινοι μέσα στα μαλακά ίσια παπούτσια της.
Γύρω απ το λαιμό της άσπρη χειροποίητη δαντέλα.
Λίγες ατίθασες τούφες απ τα άβαφα μαλλιά της ξέφευγαν από τον χαμηλό κότσο της.
Μιλήσαμε διστακτικά στην αρχή.
Μετά επι μία ώρα την άκουγα βουβή να μου διηγείται με μπάσα φωνή και σχεδόν ανέκφραστο πρόσωπο την ζωή της.
Τον νεανικό της γάμο ,τον σύζυγο που έγινε τύραννος μετά την τρίτη της γέννα ,τον θάνατό του,το μεγάλωμα των παιδιών και των εγγονιών της.
Ήθελε κάπου να τα πει.
Πότε πότε η ματιά της έφευγε έξω απ το παράθυρο προς την θάλασσα κι ήταν σα να με ξεχνούσε και να μιλούσε στον αέρα.
Τα δάχτυλά της δε σταμάτησαν να πλέκουν το εργόχειρό της.
Η εμπειρία της επέτρεπε να μην το κοιτάει καν.
Τα χέρια της πετούσαν.
Ήξερε,φαινόταν αυτό.
Ήξερε την τεχνική της δαντέλας της και την "ψίχα" της ζωής της.
Ήμασταν οι τελευταίες που σηκώθηκαν όταν το φέρυ έφτασε στο λιμάνι.
Μου δωσε το χέρι της.
Ανεπαίσθητο ,αέρινο,διακριτικό.
Μόλις που μ ακούμπησε.
Το αντίο της ήταν χωρίς υστερόγραφο με τηλέφωνα και διευθύνσεις.
Μέσα στο φέρυ της επιστροφής μου.
Συνάντησα μια γυναίκα για όσο διαρκεί το ταξίδι ,μια ώρα περίπου.
Ήμουν τότε 32 χρονών.
Εκείνη γύρω στα 53 ,όσο είμαι εγώ τώρα.
Καθόταν σ ένα απ τα ακρινά καθίσματα της αίθουσας των επιβατών.
Ήταν σαν να χε δραπετεύσει από καρτ ποστάλ αλλοτινών καιρών.
Μαύρο λεπτό φόρεμα, μακρύ μέχρι τη μέση της γάμπας.
Απαλές γραμμές σ όλο το σώμα και το πρόσωπο.
Ευρύ μέτωπο,τοξωτά φρύδια ,μάτια ήρεμα μα ταυτόχρονα διαπεραστικά.
Πουθενά γωνίες ,παρά μόνο στους αγκώνες λίγο,και στους αστραγάλους που έστεκαν κέρινοι μέσα στα μαλακά ίσια παπούτσια της.
Γύρω απ το λαιμό της άσπρη χειροποίητη δαντέλα.
Λίγες ατίθασες τούφες απ τα άβαφα μαλλιά της ξέφευγαν από τον χαμηλό κότσο της.
Μιλήσαμε διστακτικά στην αρχή.
Μετά επι μία ώρα την άκουγα βουβή να μου διηγείται με μπάσα φωνή και σχεδόν ανέκφραστο πρόσωπο την ζωή της.
Τον νεανικό της γάμο ,τον σύζυγο που έγινε τύραννος μετά την τρίτη της γέννα ,τον θάνατό του,το μεγάλωμα των παιδιών και των εγγονιών της.
Ήθελε κάπου να τα πει.
Πότε πότε η ματιά της έφευγε έξω απ το παράθυρο προς την θάλασσα κι ήταν σα να με ξεχνούσε και να μιλούσε στον αέρα.
Τα δάχτυλά της δε σταμάτησαν να πλέκουν το εργόχειρό της.
Η εμπειρία της επέτρεπε να μην το κοιτάει καν.
Τα χέρια της πετούσαν.
Ήξερε,φαινόταν αυτό.
Ήξερε την τεχνική της δαντέλας της και την "ψίχα" της ζωής της.
Ήμασταν οι τελευταίες που σηκώθηκαν όταν το φέρυ έφτασε στο λιμάνι.
Μου δωσε το χέρι της.
Ανεπαίσθητο ,αέρινο,διακριτικό.
Μόλις που μ ακούμπησε.
Το αντίο της ήταν χωρίς υστερόγραφο με τηλέφωνα και διευθύνσεις.
Φυσικά δεν την ξαναείδα ποτέ.
Την θυμάμαι πάντα σαν να είχα ζήσει μαζί της τουλάχιστον 20 χρόνια.
Κι όμως έχω ξεχάσει ανθρώπους που υπήρξαν ενεργά στη ζωή μου πολλές δεκαετίες.
Πιστεύω ότι οι κλωστές δένουν με πολλούς τρόπους το παρελθόν , το μέλλον και τους ανθρώπους μεταξύ τους.
Και αυτό είναι παρηγοριά.
Την θυμάμαι πάντα σαν να είχα ζήσει μαζί της τουλάχιστον 20 χρόνια.
Κι όμως έχω ξεχάσει ανθρώπους που υπήρξαν ενεργά στη ζωή μου πολλές δεκαετίες.
Πιστεύω ότι οι κλωστές δένουν με πολλούς τρόπους το παρελθόν , το μέλλον και τους ανθρώπους μεταξύ τους.
Και αυτό είναι παρηγοριά.
102 σχόλια:
Καλημέρα Γραντούκα μου!
Μπήκα σε κήπο με κρίνα και γαλάζιες πεταλούδες!
Δεν είδα τις ρίζες ούτε τους μίσχους, αλλά τους ανθούς και μέθυσα από το άρωμά τους.
.."ηταν σαν να κατσε μια πεταλουδα στην ψυχη μου...Ανεπαισθητο ,αερινο,διακριτικο σχεδον αυλο.. το άγγιγμά της"..
Φιλιά και τρυφερές γαλάζιες αγκαλίτσες!
χάθηκα..
απο που να ξεκινήσω?
είναι εκείνο το συναίσθημα το παντοτινό.. που μένει στον χρόνο.. απο το πουθενά.. όπως ακριβώς το είπες..
είναι και εκείνο το απαλό θρόισμα της δαντέλας, που φτάνει μια φορά να το νιώσει κανείς, για να αλλάξει ολόκληρη η ζωή του..
είναι και εκείνη η παραλία της mareld που είδα, ελάχιστα πριν προσπαθήσω να φέρω τισ σκέψεις μου στα δάχτυλα, να πληκτρογραφήσω..
σου έχει τύχει να θέλεις να γράψεις και να μη βγαίνει τίποτα?
ξέρεις? είναι και η μουσική του Μπρέγκοβιτς, οι εικόνες εκείνες οι καταπληκτικές που αλλάζουν στον δικό τους ρυθμό, είναι και το συναίσθημα της ημέρας, είναι και οι τρείς ώρες μοναχά ύπνο, έπεσα και πάνω στην πανέμορφη περιγραφή σου, σε όσα ένιωσες, σε όσα κράτησες..
να μην κοιταει καν αυτο που επλεκε..
έτσι έγραψες.. και έτσι το κράτησα.. και δεν θα με ρωτήσω, πόσες φορές μου έχει τύχει κι εμένα, να κάνω κάτι χωρίς να το κοιτάζω.. δεν θα βρώ καν και απάντηση..
μα.. εκείνο το συναίσθημα της στιγμής αυτής.. το κρατάς μέσα σου..
η πίστη.. το θέλω..
δυο έννοιες που είναι απο μόνες τους ικανές, να πλέξουν και να κεντήσουν με κλειστά μάτια, εκείνη την δαντέλα που θα σου μείνει αξέχαστη..
όμορφη Κυριακή σου εύχομαι, γεμάτη χαμόγελα..
Mareld μου
ειναι μερικοι ανθρωποι που εχουν αυτο το διακριτικο αγγιγμα της πεταλουδας .
Που δεν το ξεχνουμε ποτε μετα γιατι αγγιζει πολυ ευαισθητες χορδες μας.
Πολλα φιλια
Καλη
Υ
Ρ
Ι
Α
Κ
Η
Τακη μου
μου εχει συμβει απειρες φορες να μην μπορω να μιλησω για κατι που μου αρεσει πολυ.Συνηθως αυτο μου συνβαινει...
Σ ευχαριστω πολυ για το περασμα σου
εισαι παντα τοσο ευαισθητος και τρυφερος!!!
Καλη
Υ
Ρ
Ι
Α
Κ
Η
Kαλημέρα Φαραώνα...Το κείμενο υπέροχο, προσπάθησα να δω και τις φωτό, αλλά δεν τα κατάφερα...Καλή Κυριακή και σε σένα...
...Την θυμαμαι παντα σαν να ειχα ζησει μαζι της τουλαχιστον 20 χρονια.
Αντιθετα εχω ξεχασει ανθρωπους που υπηρξαν μεσα στη ζωη μου πολλες δεκαετιες...
Έτσι νιώθω με μερικούς ανθρώπους μέσα από τα βλογς.
Είναι πιο πραγματικοί στη ζωή μου, από μερικούς πραγματικούς ανθρώπους στη ζωή μου.
Τι σημασία έχει το πώς γίνεται αυτό; Το θαυμάσιο είναι πως γίνεται!
πω πω πω...
καλε τι ομορφια που βρηκα σ αυτο το μπλογκ!!!!
πως και μου ειχε ξεφυγει εμενα που ψαχουλευω συνεχεια??!!!
φαραονα μου τι ομορφες δαντελες!!!
μου θυμισες ενα ταξιδι μου στην Μπριζ του Βελγιου που ειδα να φτιαχνουν με τα ξυλαρακια ονειρικες δαντελες.
θα ξαναρθωωωωωωωωωωωωωωωωωω
μην χαθουμε :)))))
φιλακια
Καλησπέρα καλή μου Faraona, πολύ όμορφο blog και πολύ όμορφο ποστ.
Μαγευτικά όμορφο θα μπορούσα να πω. Ένα ποστ που όλοι βρίσκουμε κάτι από τον ευατό μας. Έτσι είναι. Μέσα μου έχουν μείνει τα λόγια μιας γιαγιάς που στη ουσία ποτέ δεν γνώρισα. Ποτέ δεν συνάντησα, ποτέ δεν είδα παρά μόνο σε φωτογραφίες.
Μιας γυναίκας που δεν είχα καμιά συγγένεια , εντελώς ξένη. Κι όμως κατά ένα περίεργο τρόπο, τη φωνάζω γιαγιά όταν της μιλώ, και την έχω πάντα μέσα μου...
Μια γυναίκα που ποτέ δεν συνάντησα. Καλό απόγευμα και πολλά φιλιά!
Ζητω συγγνωμη που αναγκάστηκα να αλλαξω την δομη του ποστ,βαζοντας λιγοτερες φωτογραφιες και καταργωντας ενα αφιερωμα που ειχα γραψει για τις χειροποιητες δαντελες.Η αλλαγη εγινε εξ αιτιας καποιας δισλειτουργιας του υπολογιστη μου.Το αφιερωμα στη δαντελα θα γινει στο επομενο ποστ.
Σας ευχαριστω ολους για την κατανοηση.
Artanis μου
εξηγησα λιγο πιο πανω,ειχα ενα προβλημα με τον υπολογιστη με αποτελεσμα να μην μπορω να δω τις φωτογραφιες.Τουλαχιστον διαβασες το κειμενο και σε ευχαριστω για τα καλα λογια.
Σε φιλω
Lemon μου φυσικα και σημασια εχει οτι γινεται κατι τετοιο,το αποτελεσμα μετραει παντα.Ειναι ομως ασυνηθιστο...και κατα την γνωμη μου παραξενο να θυμαται κανεις ,καποιον η κατι που περνα φευγαλεα απ τη ζωη μας και να ξεχναει εντελως καποιες καταστασεις που ηταν καποτε η ιδια η ζωη του.
Σε φιλω.
Αλικη
χαιρομαι που σου αρεσε εδω.Καλωσορισες.
Και φυσικα δεν θα χαθουμε.
Καλο βραδυ
Sobraluz μου
ειναι οντως μεγαλη παρηγορια να υπαρχουν τετοιοι δρομοι ενωτικοι.
Σε φιλω.
ILive2LoveMe
καλωσορισες στο φαραονοσπιτο.
Ειδες συμβαινει σε πολλους απο μας τελικα,φαινεται οτι ειναι καποιοι ανθρωποι που μας σφραγιζουν με εναν περιεργο τροπο.
Σε φιλω
Φαραονα..δεν εχω λογια.
Ειναι απο τις λιγες φορες που ενας κομπος εχει σταθει στο λαιμο μου.
Θαυμασα (ξανα) τις δημιουργιες σου, 'ταξιδεψα' στο χρονο (και παλι), ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι.., με συνεπήρε η αφήγηση σου, και ενα δάκρυ κύλησε στο τέλος..
Αυτος ειναι ενας απο τους λογους που το blogging αποκτα νοημα
, όπως περιγραφεις για τη σχεση με αυτη τη κυρια που της μιλησες για 1ωρα και δεν την ξαναειδες και ηταν σαν να την ηξερες 20 χρονια, καπως ετσι κάποιες στιγμές αισθάνομαι, όταν διαβαζω τοσο προσωπικα, τοσο κείμενα ψυχης.
Μοιραζομαστε στιγμές, αισθήματα που δύσκολα θα το κάναμε διαφορετικά. Δεν ξερω ίσως είναι ο γραπτός λόγος.
Να εισαι καλα, καλο σου βραδυ.
Αρτιστα μου
Εδω στα μπλογκς γινονται και καταθεσεις ψυχης.Συμφωνω.
Μονον ετσι λειτουργω...
τουλαχιστον εγω προσωπικα θα βαριομουν αφορητα αν δεν το εκανα.
Ναμαστε καλα και να περναμε καλα λοιπον.
Το δακρυ σου το κραταω μεσα μου...
φιλια
Η λεπτότητα και η φινέτσα είναι δύσκολο να ξεχαστούν..
Μη μου πείτε κόρη βασιλική πως αυτές οι δαντέλες είναι δικά σας δημιουργήματα..Είναι όνειρο!
To γιατι υπαρχει μονο μεσα στη ψυχοσυνθεση σου...
αν κρινω απο το ταλεντο σου και το δω συνειρμικα ...
ισως γιατι η ζωη μας
μοιαζει συχνα με πλεκτο
(για μενα ιστο)
που οταν τα επιδεξια χερια
χειριζονται με σεβασμο
παντα υπαρχουν καποιοι να την καταγραφουν.....
οπως εσυ κατεγραψες αυτη στη μνημη σου..
-ειναι υπεροχο να εισαι ενας ανθρωπος που αφηνεις μνημη ..
για μενα αυτοι οι ανθρωποι ..
είναι άγγελοι ..που κατι θελουν να μας πουν ..γι αυτο μενουν στη μνημη μας ..και χρονια μετα ...
-βρισκουμε το κλειδι!
Δαντέλες....
Ποιοτικές, ντελικάτες όπως εσύ.
Με μνήμες από γιαγιάδες και προγιαγιάδες, ιερές...
Που καλύπτουν κι αποκαλύπτουν...
Αυτή η γυναίκα...
θα συμφωνήσω με την talisker...
Δεν είναι τυχαίο το σμίξιμο.
Η μνήμη σου λυτρώθηκε και βγήκε σεργιάνι σε μονοπάτια νέα, να μας συναντήσει, να μας αγγίξει!
Γράφεις υπέροχα, γιατί το μελάνι είναι της ψυχής σου!Με συγκίνησες.
Πάω να ξεθάψω τις δαντέλες μου...
Σε φιλώ γλυκά
Φ αντασία
Α σύστολη
Ρ ευστή
Α αγγίζει
Ο ράματα
Ν ιότης
Α ακριβής
Καληνύχτα και καλή εβδομάδα!
Πανέμορφες και φίνες οι δαντέλες σου!
Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς να τους γνωρίζουμε ιδιαίτερα, η προσωπικότητά τους μένει ανεξίτηλα χαραγμένη σε ψυχή ή μνήμη.
Καλή σου εβδομάδα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ειλικρινά, ήταν το καλύτερο ποστ που εχεις κανει ποτε.. Πολύ ωραίο.. με επιρρέασε πάρα πολύ. Ποπο απίστευτο..
Ένα ταξίδι είναι η ζωή μας Φαραόνα. Συνταξιδιώτες είναι πολλοί. Μερικοί από αυτούς συνταξιδεύουν χρόνια μαζί μας, αλλά μένουν ξένοι για μας... Κάποιοι κατεβαίνουν στον αμέσως επόμενο σταθμό, αλλά η συνάντησή τους μας συντροφεύει μέχρι το τέλος του ταξιδιού μας...
Είσαι απίθανη κεντήστρα του νήματος και του λόγου!!!
Στο 'χω ξαναπεί άραγε;; Θα στο λέω πολλές φορές απ΄ ό,τι φαίνεται!!!
Καλή εβδομάδα να έχουμε.
Επειδή με πήρε το βράδυ και βοβάμαι ...μην ξυπνήσω κανένα με τα ντάπα-ντούπα, θα ξαναπεράσω αύριο! (μη μου την πες όμως άμα αργήσω!!!)
Όνειρα γλυκά.
Mοργκανα μου
εχεις δικιο ...εκεινη η γυναικα το ειχε αυτο.Φινετσα.
Το μεσαιο κομματι της δαντελας ειναι της πεθερας μου.Ειναι ενα μικρο κομματι απο το βελο που ειχε φτιαξει για τον γαμο της.Και φυσικα το φυλαγω ως κορην οφθαλμου.
κ
α
λ
ημερα
Talisker
κι εγω το πιστευω.
Ειναι αγγελοι...κουβαλουν ενα μηνυμα.
Υπαρχουν φορες που αποκωδικοποιω
κι αλλες που δεν μπορω ομως.
Ολα θελουν τον χρονο τους...
κ
α
λ
ημερα
Κοκκινη ομπρελα
οι συνομιλιες μου με το παρελθον δρουν παντα επικοδομητικα για το παρον μου.
Αυτο εγινε προχθες που θυμηθηκα αυτη την γυναικα.Την εβαλα ξανα στο παρον μου και μου ξαναμιλησε .
Μουπε πολλα.
Τακτοποιησε πολλα μεσα μου.
Κι ισως αργοτερα να μου πει κι αλλα.
Σου αρεσουν οι ακροστοιχιδες κι εσενα ε?κι εμενα!
κ
α
λ
ημερα
Γλαρενια μου
ετσι ειναι.
Μενει η παρουσια τους στη ζωη μας παντα.
κ
α
λ
ημερα σου
Journaliste Πανο
νεαρο παιδι εσυ ...τι να πω?
Με τιμαει η παρουσια σου εδω.
Αληθεια!!!
κ
α
λ
ημερα
Marianaoice μου
ναι ετσι ειναι...αυτο το ιχνος που μου αφησε αυτη η γυνακα με ακολουθει...και το ακολουθω κι εγω.
Σ ευχαριστω Μαριανα μου
κ
α
λ
ημερα
Θυμιο μου
να ερθεις οποτε θελεις κι αν θελεις.
κ
α
λ
ημερα
Καλημερα Φαραονακι μου :) καλη βδομάδα.. οι μνήμες είναι πολύ καλές ιδιαίτερα όταν έχουν αποτυπωθεί μέσα μας απο όμορφες καταστάσεις.:) φιλια
ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΟΥΛΑ
Δεν εξηγούνται τα αγγίγματα ψυχής.
Είχες ένα τέτοιο συναπάντημα και η μνήμη σου το κρατά γερά φυλαμένο γιατί ξέρει πως είναι σπουδαίο.
Την καλημέρα μου
Ααααα, ωραία...Ξαναπέρασα και τις είδα τις φωτό, πολύ ωραίες οι δαντέλες αυτές...Καλημέρα Φαραώνα...
Σπυρο μου ..ετσι,σ αυτην την περιπτωση βεβαια δεν ηξερα αν ηταν καλη η κακη κατασταση.Μετεωρη ημουν.Αλλα με τον καιρο διαπιστωσα οτι τελικα ηταν καλη.
Ευχαριστω για την προσκληση.
Εκανα ηδη αναρτηση.
φιλια.
Μήπως γιατί ήταν πέρα για πέρα αληθινή;
Καλημέρα Φαραόνα! :)) Συγκινητική η σημερινή σου ιστορία... Ταξίδια στις ψυχές ανθρώπων η γραφή σου...
Nοτα μου ναι δεν μπορουσα κι εγω να ο εξηγησω το συγκεκριμενο μεχρι προσφατα...πιθανως αργοτερα κι ακομη περισσοτερο η και καθολου.
Φιλια
Κα
λ
ημερα
Χαιρομαι που ξαναηρθες και σου αρεσαν.
Artanis καλημερα!
Νικο μου
στην αρχη μου μοιαζε με ονειρικη κατασταση μετα καταλαβα και μαλιστα προσφατα ,ποσο αληθινη ηταν!
φΙΛΙΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Όπως πλέκεις τις δαντέλες με το βελονάκι σου, πλέκεις και τις λέξεις και μας λες καλημέρα!!!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο πράγμα με τον προλαλήσαντα. Σύμπτωση..... φιλιά, γλυκειά καλημέρα, καλή εβδομάδα.
..κάποιοι άνθρωποι κατοικούν στην καρδιά μας.. έτσι απλά.. χωρίς εγγυήσεις και όρους.. είναι αυτοί που μας συντροφεύουν στο μονοπάτι της ζωής μας..
..όσο για την δαντέλα.. η γιαγιά μου κάθε πρωτοχρονιά, μας έκανε δώρο και κάτι φτιαγμένο από δαντέλα, φτιαγμένο ακριβώς με τον τρόπο που περιέγραψες.. τότε δεν μπορούσα να καταλάβω.. σήμερα που δεν την έχω.. έχω τις δαντέλες σαν πολύτιμο θησαυρό κρυμένο σε σεντούκι!!!!
καλημέρα και καλή εβδομάδα..!!!
Είδες πως σε στιγματίζουν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι??? Το έχω κι'εγώ αυτό το "ελάττωμα"...
Η δανδέλα μου θύμισε τη γιαγιάκα μου, έπλεκε ατέλειωτες ώρες..
Ρομαντισμός, αέρινα πλάσματα άλλης εποχής, είναι φοβερό ποσο επηρεάζουν τη ζωή μας κάποιοι άνθρωποι κι ας στάθηκαν μέσα σ'αυτή μονο για μια στιγμή..Σε φιλώ
Όλο αυτό το κείμενο εξηγούσε το γιατί. Καλημέρα. Να σαι και συ καλα και ευχαριστώ για τις επισκέψεις.
αχχχχχ...
ξέρω τι λες.
δεν είναι τυχαίο που η γυναίκα μου είναι από κει πάνω...
άλλοι άνθρωποι ρε γαμώτο.
η πεθερά μου, γλυκός άνθρωπος, σαν τη φίλη που "ονειρεύτηκες", σε κείνο το φέρρυ.και το εργόχειρο μεράκι της και αναπόσπαστο κομμάτι της.και ο αέρας γύρω της ανάλαφρος.
όχι σαν και μας τους χαμουτζήδες (πωπω τι λέω).
καλή εβδομάδα να έχουμε.
όσο πιο ζεστή, τόσο πιο καλά.
για το νερό, θα ανησυχήσουμε μετά :)
Θυμιο μου δεν αργησες.
Με καλομαθαινεις το ξερεις?Αλλα σε συμπαθω τοσο που... χαλαλι μου...ΧΙΧΙ!Σ ευχαριστω πολυ,πολυ.
φιλια
Κερασοζουζουνο
εμ ετσι ειναι με τους φιλους αυτα παθαινουμε...συνταυτιζομαστ στις αποψεις.
Εισαι πολυ ζουζουνο εσυ το ξερω εγω...
φιλια
Ζαχαρουλα
μην τυχον και σου πειραξει κανεις το μπαουλο τον σκοτωσα.Θα ερθω να σε δω και θα μου τα δειξεις ολα ναι?Να βγαλουμε τα σχεδια σε δειγματακια και μετα παλι στο μπαουλο...Πες ναι!!!
φιλια γλυκια κοπελα!
Πατσιουρι
αν εχεις εργοχειρα απο την γιαγια να τα φυλαξεις ,ετσι κοριτσι μου?
Ειναι ανεκτιμητα πραγματα αυτα κι ας μην τα στρωσεις ποτε.Καποιος αλλος θα βρεθει.Δεν χανουν ποτε την αξια τους.
Φιλια πολλα
Το ξερω οτι "τοχεις" αυτο.Ξερεις εσυ τι εννοω.
φιλια.
Βροχη μου
οπως το λες, αυτοι οι ανθρωποι μενουν για παντα μεσα μας.
καλο απογευμα
Alittlewhisper μου
ε! πως....!Να μην σου ευχηθω για την ανοιξη?
Χαιρομαι που εισαι καλα ,αυτο μονο ...
φιλια
Panopti μου πολυ χαιρομαι που σ εχω εδω.
Ωστε η γυναικα σου ειναι απο τα δικα μας μερη.Ναι ο κοσμος στα Βορεια διαφερει σε αρκετα πραγματα ,οχι ομως οτι κι ολοι οι χαμουτζιδες ειναι σκαρτοι.Απλα εχουν αλλη νοοτροπια.
Σε φιλω
Έχεις πρόσκληση κι από μένα, για το παιχνίδι που έχω ανεβάσει...Αν δεν το έχεις παίξει, πέρνα να πάρεις μια ιδέα, κι αν σ' αρέσει, αποφασίζεις πότε θα αναρτήσεις...
Artanis
σου απαντησα ηδη.
Σ ευχαριστω.
Είναι η στιγμή που φεύγει, αλλά δεν χάνεται, είναι η σύνδεση, η επικοινωνία μ' έναν άνθρωπο που έρχεται από το πουθενά και στο πουθενά ξαναχάνεται... και σου μένει το άρωμα της στιγμής που στάθηκε ακίνητη στον χρόνο κι άφησε την καρδιά χορτάτη...
Ευλογημένοι όσοι βιώνουν τέτοιες στιγμές!
Καλή εβδομάδα :))
Evaggelia-p
Αυτο το αρωμα εμεινε ...θαρρω το μυριζω ακομη και τωρα ...
Σ ευχαριστω κοπελα μου.
καλο βραδυ
Συντονισμος και βιοι παραλληλοι, που λενε, και το "πιατο" ειναι σχεδον ασημαντο μπροστα σε μια αλλη, παλαιοτερη, γνωριμια:
Συναντησα επισης στα 27 μου μια Κυρια, την αξεχαστη Τερεζα, που ευτυχως δεν την εχασα. Επαιξε με θερμη το ρολο της στοργικης μανας για πολλα χρονια, με στηριξε οσο κανεις αλλος, μεχρι που αφησε τα ματαια. Οχι απλως τη θυμαμαι, την κουβαλαω μεσα μου.
-->> οι νταντελλες υπεροχες!:-)))
(δεν ξερω να φτιαχνω, αν και κληρονομησα τα κοπανελια της γιαγιας μου)
Ροδια μου
ειδες αυτες οι γνωριμιες με καποιους ανθρωπους ποσο διαχρονικα λειτουργουν μεσα μας.!
Τα κοπανελια της γιαγιας φυλαξε τα σαν τα ματα σου.Τα παλια σχεδια εινα πολυτιμα!
Σε φιλω και σ ευχαριστω και για το "παρλεβου φρανσε"
Καλο βραδυ
είναι σαν να ετοίμασε η μοίρα αυτό το ταξίδι, για να μείνει η ομορφιά της εικόνας από τις ιστορίες της ζωής της...
για να θυμάσαι πάντα μια νεράιδα που ήρθε και σε χτύπησε με το μαγικό ραβδάκι της...το βελονάκι...
σου έδωσε πολλά γι'αυτό τη θυμάσαι...
καλό σου βράδυ...:)
Επρεπε να επισκευτώ τις εικόνες σου στο flickr, faraona, για να καταλάβω αυτή την τρυφερότητα για τις δαντέλες, τις δικές σου και εκείνης.
Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου όπως και η υπέροχη εκτη Τασκενδη σου!
Γωγω ,
νεραιδα,αγγελος πολλα μπορει να πει κανεις.
Ηταν μια δυνατη κι ιδιαιτερη παρουσια στη ζωη μου παντως.
Σ ευχαριστω που ηρθες
Καλωσορισες
ralou
ειμαι συνδεδεμενη με το ονομα σου συναισθηματικα.Δεν ξερω αν ειναι το πραγματικο σου,αλλα ειναι πολυ ωραιο ονομα.
Σ ευχαριστω που μπηκες στο flickr και ειδες την δουλεια μου.
Η "Τασκενδη Νο 6" ειναι ενα κοσμημα που το εφτιαξα με πολυ μερακι κι αγαπη.Ειναι φτιαγμενο με το βελονακι με χρυσοκλωστη και μετα κεντημενο με μαργαριταρια και παλιες περλες.
Θα τα λεμε συχνα
Καλο βραδυ
Απροσδιόριστος ο τόπος και ο τρόπος που οι άνθρωποι συναντιούνται....κι οι θύμισες γίνονται παρόν....!!!
Καλήν Εσπέρα!
ααα..ολα κι ολα και το δικο σου αγγιγμα σα αγγιγμα πεταλουδας ειναι πιστεψε με..
λες να το εχει η ηλικια;
λες οι δαντελλες και τα χειροποιητα γουστα;
η εμπειρια ζωης;
ποιος ξερει;
φιλι στα φτερα της πεταλουδας
πολυχρωμα κι εμπνευσμενα παντα ευχομαι
Σχολιαζεις σαν πραγματικη...Kirki.
Καλωσορισες κι απο δω.
Σε φιλω
Φεγγαραγκαλιασμενη μου
δεν νομιζω οτι ειναι θεμα ηλικιας,ειναι νομιζω θεμα ψυχικης συγγενειας.
Και αντιληψης των γεγονοτων της ζωης.
Χρωματιστο χαμογελο
και φιλι καλης νυχτας.
Δεν ξέρεις τι είναι Γραντούκα..
Είναι ένα ανθάκι λευκό που μοσχοβολάει εκπληκτικά και μοιάζει με το μπουγαρίνι αλλά είναι πιο γεμάτο, σγουρό θα έλεγα..σαν φουστανάκι δανδελωτό..
Όταν μπήκα μου το θύμησες..
Σίγουρα κατανόησες..γελαώ..
Κάποια στιγμή θα το βάλω σε ανάρτηση και θα σε φωνάξω..
Φιλιά και γραντούκες!
Μαρινεττα ευχαριστω πολυ που με ενημερωσες.Δεν ηξερα τι ειναι,
αλλα τωρα που μου το εξηγησες καταλαβα ποιο λες.
Μυριζει και πολυ ομορφα νομιζω.
Νασαι καλα σε φιλω με γραντουκες κι εγω.
Καλο βραδυ
Κάπως έτσι δεν είναι και ο έρωτας; Κεραυνός ανεξήγητος από το πουθενά; Μια παράξενη έλξη, μια χημεία, ανάμεσα σε πρόσωπα που πριν λίγο ήταν άγνωστα;
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τις φιλίες. Και με τη γραφή στα μπλογκς. Μπαίνεις στο ένα και σου είναι αδιάφορο έως βαρετό, μπαίνεις στο άλλο και σε συνεπαίρνει. Έρωτας είναι η ζωή όλη τελικά. Κι όποιος έχει ερωτευθεί τρελά, έτσι είναι και στις φιλίες του και στη δουλειά και στις σχέσεις του. Θα μπορούσες με αυτή τη γυναίκα να έχεις γίνει πραγματική φίλη. Μια συστολή μας κρατάει, ένας φόβος να μην παρεξηγήσουν τις προθέσεις μας. Γιατί είμαι σίγουρη πως και από πλευράς της ήταν έτσι. Απλά είναι δύσκολο να εκδηλωθείς γιατί φοβάσαι τι θα σκεφτεί ο άλλος. Μου έχει συμβεί μερικές φορές στη ζωή μου ακριβώς αυτό. Με ζευγάρι στην Ισπανία σε συνέδριο, ζήσαμε 5 μέρες κάνοντας τα τυπικά. Διαλέξεις, γεύματα, επισκέψεις σε σχολεία, μουσεία κτλ. Όταν ήταν να φύγω αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε και οι τρεις. Έκτοτε είμαστε αδέρφια. Εννιά χρόνια τώρα βρισκόμαστε απαραίτητα 3-4 φορές το χρόνο ή εκεί ή εδώ ή Αθήνα ή διακοπές σε νησιά. Κεραυνοβόλα φιλία και νιώθουμε πως γνωριζόμασταν σε όλη μας τη ζωή! Και με τους δυο! Η γυναίκα μπορώ να πω πως είναι το άλλο μου μισό, ο άντρας ότι αγνότερο, εντιμότερο και γλυκύτερο έχω συναντήσει στη ζωή μου. Τρελή ζωή! Vida loca! ;)
Οι δαντέλες άπαιχτες! Η αφήγηση το ίδιο! Εσύ, δεν το συζητώ...
Φιλάκια πολλά και καλησπέρα!
ΥΓ. Η γραντούκα είναι ένα όνειρο καλοκαιρινό! Νοστάααααλγησα το Τζάντε!!!! Φιλιά και στο Μαρελντάκι!
αδύνατο να μη σου γράψω faraona :)
είμαι από εκείνα τα μέρη
μεγάλωσα μέσα σε δαντέλες και βυζαντινά εργόχειρα... και οι δαντέλες συνδέονται και με μια πολύ σημαντική απόφαση στη ζωή μου...
έχουν μείνει πολύ λίγοι άνθρωποι σαν και την κυρία που περιγράφεις... στην Αθήνα σχεδόν δεν υπάρχουν
κι εμείς, εγώ, σβήσαμε τα ίχνη...
αλήθεια σβήνονται τα ίχνη ;
Μαριανα μου
Τι ομορφα που τα λες και τα γραφεις!!!
Ποσο μ αρεσει που εκφραζεσαι οταν ερχεσαι εδω και νιωθεις αυτα που αφηνεις!
Πιστευω ξερεις οτι καμμια φορα πρεπει να αφηνουμε τα πραγματα οπως ερχονται.Αυτη η γυναικα στον χαιρετισμο της αυτο μου μετεφερε.
Οτι ολη αυτη η ωρα ηταν αρκετη μεταξυ μας για να παρουμε αυτο που επρεπε η μια απ την αλλη.Φυσικα δεν ειναι ολες οι σχεσεις ετσι.Υπαρχουν σχεσεις που κρατανε χρονια με πολυ καλους ρυθμους και αισθηματα.
Ομως αυτη η σχεση ηταν μονο αυτο ,το ξερω.Αυτο το ταξιδι απο τη Θασο μεχρι την Καβαλα .
Κι επρεπε να μεινει ετσι.Σχεδον ονειρικο για μενα ισως και για εκεινη, για να αντηληφθω οτι στις σχεσεις δεν χρειαζεται να φτανεις μεχρι το μεδουλι και να εξαντλεις τον αλλον και τον εαυτο σου.
Το μετρο στις σχεσεις δεν το ηξερα μεχρι τοτε.
Το εμαθα ομως.Και ειδα και ποσο απαραιτητο ειναι.
Σε φιλω
Καλο βραδυ Γητευτρια μου.
desapoin3ison4
"αδύνατο να μη σου γράψω faraona :)"
Και φυσικα αδυνατον να μην σου απαντησω desapoin3ison4.
Ο Χ Ι ΤΑ Ι Χ Ν Η ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ...
κι εσυ αφησες ηδη το δικο σου εδω.
Μοιαζει με ιχνος πλουμιστης αγριογατας της λοχμης που εχασε τον δρομο της κι εφτασε στο συνορο μιας πολης...κι αυτο την τρομαξε για λιγο.
Ξερει ομως τον δρομο να γυρισει πισω.
Αυτο ηταν το ιχνος που ειδα εγω μεσα σε 54 λεξεις που ειχαν το σχημα της πατουσας σου...
Καλο σου βραδυ
Είναι το γνήσιο, το καθαρό το αμαγάριστο που θέλουμε και γι αυτό μένει στη μνήμη μας όπως αυτές οι όμορφες δαντέλες.
Καλημερα χελωνα μου!
Ευχαριστω που περασες για βολτα κι απο δω.
Νασαι καλα!
μου εγινε μια χαρουμενη συνηθεια,να μπαινω να διαβαζω και να βλεπω τι καινουργιο εχεις και οχι μονο,μεσα απο τα σχολια ολων βλεπω τοσο ζεστους,προικισμενους και φιλικους ανθρωπους ....Γαρυφαλλια
Γαρυφαλλια μου
να ανοιξεις κι εσυ λοιπον ενα μπλογκ και να μας κανεις παρεα.Ειμαι σιγουρη οτι θα σε αγκαλιασει ολος ο κοσμος γιατι εισαι πλασμα χαρισματικο και πανεμορφο.
Αν δε ,αποφασισεις να μας δεχνεις κατα καιρους και την δουλεια σου,αυτον τον υπεροχο τροπο που εχεις να μιλας με τον ουρανο...τοτε να δεις.
Ειπαμε ομως ,ολα τα πραγματα θελουν τον χρονο τους.
Καλη σου μερα Γαρυφαλλο μου.
Εισαι και θα εισαι παντα στο "ιδιο θρανιο" για μενα.
Πολύ παραστατική η περιγραφή σου. Με έκανες να ταξιδέψω μέσα στον χρόνο. Η αλήθεια είναι πως αυτές οι γυναίκες που έπλεκαν δαντέλες, όπου στέκονταν και όπου βρίσκονταν ήταν καταπληκτικές.
Πανέμορφες οι φωτογραφίες
Καλώς σε βρήκα
φαραώνα ΜοΥ
η πεταλοΥδα στρογγυλοκάθισε στη δική μου καρδιά... όχι απλά έκατσε... από την πρώτη στιγμή που σε "συνάντησα"
αυτές αποκαλώ "ευλογημένες στιγμές"
δεν είναι μόνο χειροποίητα μα... ψυχοποίητα τα όσα μας μοιράζεσαι
το νανούρισμα του bregovic λατρεμένο κι αυτό
ό,τι υπάρχει εδώ μέσα είναι απίστευτα αρμονικό, γαλήνιο, εκλεπτυσμένο, τρυφερό & βαθιά θεραπευτικό
σ'ευχαριστώ από καρδιάς... σου φιλώ τα απίστευτα χέρια που ποιούν θαύματα & γράφουν λόγια χάδια
το μωβ δε φόντο με λίγωσε εντελώς!
Τζιβαέρι. :)
dyosmaraki
καλωσορισες κι απο δω.
Εχουν κοινα μυστικα πιθανως γι αυτο.
Την υπομονη,την καρτερια, την αυτοσυγκεντρωση...και τοσα αλλα.
καλο βραδυ
ευχαριστω που περασες,να τα λεμε.
Μωβ
ελπιζω να μην σε απογοητευσω οταν με το καλο συναντηθουμε απο κοντα!
Χαιρομαι που νιωθεις ηρεμα οταν ερχεσαι εδω...
νασαι καλα συνονοματη.
jason
μου ειναι αδυνατον να πιστεψω οτι ενας αντρας 21 χρονων που ασχολειται με την μηχανικη (φοιτητης να υποθεσω?),
γραφει οπως εσυ
(πηγα στο μπλογκ σου και ειδα)
κι εκτος αυτου αφηνει σε μια γραια σαν εμενα το μηνυμα "τζιβαερι"!!!
Χιλια ευχαριστω εχω να πω.
Με τιμαει εδω η παρουσια των νεων ανθρωπων ,παρα πολυ.
Τι να πω βρε Φαραονούλα μου για την ιστορία?Την γιαγιά μου μού θύμισε(και συγκινήθηκα) που πάντα την φέρνω στις αναμνήσεις μου να πλέκει δαντέλες με το κροσέ και την βελόνα του ραψίματος.Χώρια τα ασπροκέντια με τις τρυπούλες και τους ατρατέντεδες και στα μαξηλαροσέντονα.
Να είσαι πάντα καλά κορίτσι μου για να δημιουργείς τούτα τα θαυμάσια με τα χρυσά σου χεράκια!!!!
Πάντα αγαπούσα τις δαντέλες και έχω άπειρες από αυτές και θα σου πω το λόγο.Η μητέρα μου ήταν γιατρός μικροβιολόγος σε συνοικία της Θεσσαλονίκης, κοντά της ήταν ένα δημόσιο γηροκομείο, πήγαινε λοιπόν μία φορά την εβδομάδα ,κάθε Πέμπτη θυμάμαι και έκανε ΔΩΡΕΑΝ εξετάσεις σε όσες γριές είχαν ανάγκη.Όταν λοιπόν μαθεύτηκε οτι παντρεύτηκε η κόρη της γιατρούλας ,όπως την έλεγαν , γέμισε το σπίτι από άπειρα πετσετάκια, δαντέλες με το μέτρο, σεμεδάκια , καρεδάκια δαντελωτά απο τα χεράκια τους.Τ α έχω μέχρι τώρα , έδωσα και στις δύο κόρες μου στη προίκα τους και νοιώθω απέραντη τρυφερότητα όταν τιε κολαρίζω γιατί σκέπτομαι οτι τις έφιαξαν με απέραντη αγάπη για τη μητέρα μου και μένα σαν προέκταση της.
Παναγιωτα μου
αχ αυτες οι γιαγιαδες μας...και τι δεν εχουμε να θυμηθουμε απ αυτες.Τι δαντελες ,τι κεντηματα, τι φαγητα...την θυμοσοφια τους και τοσα αλλα,τοσα...Θυμαμαι που μικρο ανοιγα ματια και αυτια κι ακουγα,ακουγα εκθαμβη παραμυθια,ιστοριες της προσφυγιας,διηγησεις απιθανες που ευτυχως ειναι καταγεγραμμενες ολες.
Προνοησαμε και κρατησαμε γραμμενα τα παντα ευτυχως.
Νιωθω γλθκια ηρεμια οταν με κατακλυζουν αυτες οι σκεψεις...σαν ναρχετε κοντα μου η ιδια ειναι...
φιλια κοπελα μου και καλο βραδυ.
Αχτιδα κορη της γιατρουλας
οταν ερθω θα μου τις δειξεις ολες και θαβγαλω δειγματακια απο οσο πιο πολλες μπορω,να σωσουμε τα σχεδια.Ναι?
Εισαι τυχερη που τις απεκτησες.Νομιζω οτι καθε μια τους, μεταφερει μεσα στον χρονο την παρουσια ολων αυτων των γυναικων και θα την μεταφερει για παντα.
Πολλα φιλια.
Αχ φαραώνα μου,
"Κι ολα αυτα, με τα μακρια της δαχτυλα να κινουνται πανω σ ενα πλεχτο λευκο αριστουργημα"
κι εγώ θα έλεγα "καλλιγραφικώς καμωμένα"
Είδες που πολλές φορές ο χρόνος δεν ξεθωριάζει μνήμες?
Είναι αυτό που λέμε "συναντιόμαστε,φεύγουμε,αγαπιόμαστε"
Καλό βράδυ,
και μη ξεχνάς ότι έπλεες σε καθηγιασμένα νερά:))
Ti ωραίες ταντέλες , σαν παραμύθια . Και σαν μνήμες από άλλες εποχές. Μπράβο Faraona μου.
Δρομακι μου πολυ χαιρομαι που εισαι εδω...αυτο ειναι καλο σημαδι.
Ναι ετσι ειναι που το λες.
Ειναι οντως καλα τα νερα εκει το ξερω.
Σε φιλω πολυ
Κατερινα μου εσυ με του πειρατες σου και τις κυραδες τους,εγω απο δω με τις δαντελες ,αντε να δουμε τι θα γινει.Οντως παραμυθενιο το τοπιο...
φιλια πολλα
Τόσο ζεστά και γλυκά λόγια εδώ, μα δεν χορταίνονται. πάντα όλοι μας έχουμε ανάγκη από τις μικρούλες αυτές γλυκές στιγμές-ζωές κι από τους ανθρώπους-σταθμούς.
Το περασμένο καλοκαίρι, κεντούσα έναν μικρό πίνακα, περισσότερο για πλάκα εκεί που ήμουν λίγες μέρες με τις γιαγιάδες να πλέκουν και τα νιάτα να τις πειράζουμε ότι πάνε αυτά πια ειναι παλιομοδίτικά. Θυμάμαι μόνο την καζούρα των φίλων μου όλη την χρονιά!
Αλλάζουμε!
freedula μου
καλημερα
...ανθρωποι σταθμοι.
Πολυ καλα το ειπες.
Οι βραδυνες σου βολτες ευχομαι ναναι αναζωογονιτικες για σενα αυτη την εποχη...
Οσο για τους φιλους σου ...ε! αφορμη ζητανε για να κανουν πλακα...στο βαθος ομως εχουν σιγουρα μια καλη γευση για σενα και το κεντημα σου.Ακου με που σου λεω.
φιλια πολλα
παρε ανασες ,μοσχοβολαει εξω η ανοιξη
Υπομονή, αυτοσυγκέντρωση μα και πολλή αγάπη στην ψυχούλα τους είχαν αυτές οι γιαγιάδες....
Και βέβαια θα περνάω να τα λέμε, τώρα που βρήκα αυτή τη ζεστή γωνίτσα.....
Καλημέρα εύχομαι
faraonaki,περνώ μόνο για καλημέρα,φιλιά κι αγκαλιά,
αλλά εδώ γίνονται θαύματα!
μου άρεσε πολύ η ανάρτηση!
Dyosmaraki
καλως να ορισεις αγαπητη μου φιλη
αφου σ αρεσουν οι ζεστες γωνιες οπως λες.
Καλημερα κι απο μενα
Φαιδρα μου
φιλια κι απο μενα ,ελα ξερω οτι εχεις δουλειες αυτες τις μερες.
Σ ευχαριστω που με σκεφτεσαι παντα.
καλημερα και καλη ευκολια σε ολα.
θαρρώ, πως πρώτη φορά αξιώνομαι να επισκεφτώ τη σελίδα σου,
με εντυπωσιάζει η τόση φινετσάτη ομορφιά…
που να ξεκινήσω να διαβάζω κιόλας….
φιλι φιλι
φαινόταν πως μέλλεται να γράψω και το 100οστό σχόλιο…
όμορφη η μνήμη σου, καθαρή, ανθρώπου που βλέπει πίσω απ’ τις κινήσεις,
δε μου κάνει εντύπωση που θυμάσαι έναν άνθρωπο τόσο καλά,
τέτοια όμορφα παιχνίδια μου κάνει κι η δική μου μνήμη…
ξανά φιλι φιλι
υγ. το θέμα υπέροχο κι αγαπημένο. έχω γράψει μ’ αυτό….
Γιαννη μου
ειναι μεγαλη η τιμη που μου κανεις.Πρωτα απ ολα γιατι εισαι πολυ νεαρο ατομο κι εχω τονισει, εδω ,πολυ συχνα οτι η παρουσια των νεαρων ανθρωπων με συγκινει και με τιμαει πολυ.
Θαυμαζω το καθαρο φρεσκο αερακι που αναδυεται απο την παρουσια σου...και νιωθω πως δεν υπαρχει καλυτερο σχολειο στη ζωη απο το να κοιτουν οι νεοι ...λιιιγο προς τα πισω και οι μεγαλυτεροι πολυ προς τα μπρος.Και το εμπρος ειστε εσεις.
Εσυ.... Γιαννη, που γραφεις,που σ ενδιαφερουν τα βιβλια ,το διαβασμα,το θεατρο,ο κοσμος,τα γεγονοτα...εσυ εισαι η ζωη η ιδια.
Χαιρομαι που βρικες εδω φινετσα κι ομορφια.Οπως κι εγω οποτε ερχομαι σε σενα νιωθω πολυ τρυφερα να το ξερεις.Βλεπω αυτα που γραφεις ,τα διαβαζω ,κοιταω τον τροπο που τα ποσταρεις ,που τα σηματοδοτεις,πηγαινω στις παραπομπες σου παντα και εχω καταλαβει την διαθεση σου να δινεσαι και να αγγιζεις ψυχες.
Εχω να σου πω πως σε χαιρομαι που εισαι δοτικος και φιλικος με ολους ,ευγενικος μεχρι τελικης πτωσεως.Ετσι Γιαννη ...ετσι να μεινεις αγορι μου.
φιλι φιλι
και ζεστη αγκαλια.
.
χαίρομαι αλλά και νιώθω τρομερά αμήχανος με όσα γράφεις για μένα, δεν κρύβω τίποτ’ απ’ τα δύο…
είχα έναν εξαιρετικό πατέρα, μια ειρηνική μάνα, που πάντα θα προσπαθώ να μοιάσω στην ειρηνική της ψυχή, μια υγιέστατη σχέση,
και τον βασίλη τον ρίτσο, που μου δίδαξε εκτός από θέατρο, ήθος, πειθαρχία και βαθιά σεμνότητα…
κι ένα τρελό μυαλό, να παρατηρεί τις λεπτομέρειες, να τρέφεται με συνειρμούς, να χαίρεται την ομορφιά που μπορούμε να μεταφέρουμε παρακάτω…
τη γνώση που χάνεται, όσο φτωχαίνει η γλώσσα μας…
όμορφο μεσημέρι φαραόνα μου
κι ευχαριστώ θερμά για όλα
Δημοσίευση σχολίου