Αέρας

Ο αερας αυτων των ημερων δροσισε λιγο τις καφτες νύχτες του καλοκαιριου.
Εφερε την αρμυρα μαζι του ο Μαϊστρος.
Ανεβηκε σιγα σιγα προχτες το απογευμα απο τον Αη Γιωργη των Πάγων και μυριζε φυκια κι ανθισμενες λυγαριες.
Αρχισε να δυναμωνει κατα το βραδακι καθως ανηφορισε κυματιστος προς τους λοφους των Χωρεπισκοπων.Ακουγα τον καλπασμο του ολη νυχτα.Σαρωνε τα λιοδενδρα και τις πορτοκαλιες,τα περβολια ,τα αμπελια και το μικρο λαγκαδι της Γλυφαδας .
Ετριζαν τα πετροκτιστα του χωριου και το καμπαναριο σειόταν ολακερο πανω στου Βούλγαρη το αρχοντικο.
Σαν να ανέβαιναν εκατονταδες ελευθερα αλογα απ τη θαλασσα ...ηταν.
Δεν κοιμήθηκα ολη νυχτα .Αφουγκραζομουν τα ποδοβολητα τους.
Το χαραμα εφτιαξα καφε ,μαζεψα τις χαντρες μου κι αρχισα να φτιαχνω ενα βραχιολι...

Κύμα

Η γέννησή σου στο βυθο κι ο θάνατος σου στης κορύφωσης σου το ξεσπασμα
κουβαλώντας την γνωση αιωνων για το περατό του ερωτα,

δέχεσαι την αγκαλιά του εραστη σου αφοβα ,
σπας στο αγκαλιασμά του σε χιλιαδες υγρες φυσσαλιδες,
αφριζουν τα κυτταρα σου ,

αναδεύονται τα σπλαχνα σου καθε που σε ανασηκώνει.
Αλλαζεις τα σχηματα σου στα χαδια του ,

τολμηρά ανατρέπεσαι ...
σου αρκει που σε τεντωνει προς τον ουρανο
σου αρκει που τον υποδεχεσαι.
Στον ανεμο νά μοιαζαν οι άνθρωποι κι οι αλλοι μισοι στο κυμα.

Διακοπες

Bυθος

Αβυσσαλέο μπλε φόρεμα
Διαφανο το σΏμα που ντυνεις
Στον κοσμο του ιππόκαμπου ο χορος κι η γιορτη σου.
Βυθός....
βλεμμα γυναικας που ερωτευεται ,
Ψυχη Γυναικας που κυοφορει μες το υγρο της μητρας της τα αστρα.

Αμμος

Υγρη,θερμή,μετάξινη,λευκή και χρυσαφένια
ΑνασηκΏνεται στου ανεμου το φιλί ...ερωμένη που φΈυγει κι ερχεται με γΉινες μορφες
Άμμος
Σφραγισμένη με του έρωτα τις γραφές
ΑθΆνατη στον χρονο...

Αρμενιζοντας ...

Να σκυψω εκει στην πλωρη σου ,οπως θα σχιζεις τα νερα
Να βουταω τα χερια στο νερο μικρα καραβια να τα κανω...
Τα χειλη μου ναναι αρμυρα ,τα ματια ορθανοιχτα στο διαφανο
Να μυριζει το ξυλο σου φρεσκια μπογια κι αλατι
Κι ολοδροσο το κορμι μου να λικνιζεται στου παφλασμου σου την κουνια.