Για το κορίτσι μου.

Δυο χέρια.
Η καρδιά μας περνάει μέσα απ τις φλέβες τους .
Ζεσταίνονται οι σφυγμοί μας.
Θηλυκώνουμε τα μάτια μας.
Σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα.
Την ίδια στιγμή.
Χωρίς να μιλάμε.
Κι ύστερα αφρίζουν οι λέξεις στα χείλια μας.
Ωρες ατέλειωτες μέχρι το χάραμα.
Και τα γέλια λιγώνουν τα στήθη μας.
Τα κλάματα σπάνια.
Η αποδοχή κι η εμπιστοσύνη αμέριστη.
Απο μένα για σένα όλα δικά σου.
Απο σένα για μένα εσύ ο,τι θελήσεις.
Γιατί μου είσαι ακριβή.
Μοναδική μου, να ζήσεις.
Να γεράσεις βαθιά.
Να λάμπεις.
Το αξίζεις.
Ν.Φ 
3/6/2017