Χρωματιστες υφαντες δημιουργιες

Ο λαιμος της τεντωθηκε,δεχτηκε τα φιλια του...

το τοξο της πλατης της -καμπυλο ελασμα -και

η μεση της δαχτυλιδι ...ετοιμο να σπασει....

Στολισε το στηθος της αποψε.

Αγριεμενο το βλεμμα της κοιταζε το

στεφανωμενο στερνο.

Αυτη τη νυχτα τα παιζε ολα για ολα.

Κι ομως εκεινος ,δεν ηρθε ....

Εμεινε να κοιταζει απ το παραθυρο.

Εδυε ο ηλιος σιγα -σιγα κι ο δρομος

γεμιζε σκιες.....

Την πηρε ο υπνος στον καναπε,

ονειρευτηκε οτι κολυμπουσε αναμεσα σε

ασπρα κοχυλια και βραχια απο φιλντισι.

Μετα περασε μεσα απ τ ονειρο της

στον αγνωστο κοσμο των γκειζερ.

Ζεστα νερα ελουζαν την κοιλια και τα λαγονια της.

Ξυπνησε λουσμενη στο φως της μερας.

Η γλαστρα στο περβαζι ειχε ανθισει.

Μεσα σε μια νυχτα γεμισε μπλε μικρα λουλουδακια,

μ ασημενιους στημονες.

Θυμηθηκε τ ονειρο της.

Να ειχε ενα απο κεινα τα οστρακα...!

Εστω ενα κομματακι απο κεινους τους

φιλντισενιους βραχους...!Μεχρι το βραδυ η ψυχη της ειχε λιωσει απ τον πονο.

Οι φιλες της ειχαν φυγει ....

Ντυθηκε στα μαυρα και βγηκε να μεθυσει....

Αγρια μεσανυχτα γυριζοντας ,το κεφαλι της
βουιζε και το στομαχι της
ηταν κομπος...
Το κλαμα της ακουγοταν σαν ουρλιαχτο
λυκαινας μες το δωματιο....

Ομως το πρωι ξαναγυρισε στη ζωη...
Σκεφτηκε οτι επρεπε να ζησει ισως και
χωρις εκεινον.
Αν πηγαινε διακοπες-σε καποια θαλασσα -ισως
να αισθανοταν λιγο καλυτερα.

Ανοιξε ενα σακκο κι ερριξε μεσα μερικα ρουχα .
Μετα αρχισε να διαλεγει κοσμηματα.
Αυτο θα το φορουσε μ ενα μαλακο αμανικο
μαυρο,κολλητο στο μπουστο...θα
πηγαινε θαυμα σκεφτηκε.

Κι υστερα αυτο το χρωματιστο με τα ψαρακια.
Ηταν οτι επρεπε για το μωβ παντελονι της
και το μαυρο μπλουζακι της.

-Α! κι αυτο ειπε...
ενιωσε να της ξαναρχεται το κεφι.
Παντα τα φολκλορ κοσμηματα της εφτιαχναν το μεσα της.
Η καταγωγη της εφταιγε.Το ξερε αυτο καλα.....

Αποφασισε να παρει κι ενα ακομα.Τεσσερα ηταν
αρκετα.Διαλεξε ενα με τα χρωματα που λατρευε.
Τυρκουαζ,μαυρο,μελανι με ασημενιες
χαντρες

-Αφησε το αυτο, ειπε στον εαυτο της.
Αυτα τα κοσμηματα ηταν γι αλλες
στιγμες.
Επρεπε να χει καλη ισορροπια στην ψυχη
για να φορεσει κατι τετοιο.

Ουτε κι αυτο .
Αυτο θα το φορουσε οταν θα ανοιγε ξανα
την πορτα της στον ουρανο.

Κι αυτο παραηταν αισιοδοξο ισως και λιγο εξαλλο
στη φαση που περνουσε .

Το κιτρινο της θυμιζε παντα τη μανα της.

Δεν ηθελε να τη θυμαται.

Εσφυζε απο ζωη και αισιοδοξια παντα...

Και μετα ειδε το τελευταιο κατω κατω

στο συρταρι.Τα ματια της γεμισαν δακρυα.

Μαζι του στο βαθος του συρταριου ηταν

ο σελιδοδειχτης που της χαρισε ,το διαστημομετρο του

και κατι αλλα δικα του ξεχασμενα.....

Πεταξε τα πραγματα στο πατωμα.....

Η καρδια της εσπασε σε χιλια κομματια.

Γονατισε πανω στα μαρμαρα κι εμεινε εκει.

Μονη μεσα στο κλαμα της.......