Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

Πληρεξούσιο.
Η κυρία σήμερα στη Eurobank ,διευθύνουσα γαρ, προωθούσε ενα ολόγλυκο χαμόγελο δώθε κείθε και ολούθε γενικώς ,γάντια δεν φορούσε,μοίραζε όμως σκαμπίλια με το γάντι.
Ενα κακόμοιρο μπλε κλασικό κι άχρωμο συνολάκι συνολικά φορεμένο στο λυγερό της κορμί που το μετέφερε πέρα δώθε κι αυτό ,ολοφάνερα κατα τα άλλα βαριεστημένη Δευτεριάτικα.
Αν είχε σοβαρό και απαθές ύφος δε θα μ ένοιαζε καθόλου.
Ισα ισα.
Ομως η μοχθηρία κι η αναποδιά της βγαλμένα προς τα έξω με μελιστάλαχτο τρόπο μ εξαγρίωναν.
Παρ όλα αυτά έκατσα ήρεμα ,ατάραχα,ανέκφραστη, ακίνητη , ακουμπώντας την πλάτη μου σε μια παγωμένη απο τον πολικό παγετό του κλιματιστικού κολόνα και περίμενα υπομονετικά την σειρά μου.
Γραφειάρα μπροστά της ,καφέδες,φωτογραφίες,οθόνη,πληκτρολόγιο,ο Αγιος βοήθειά μας πίσω απο το φρέντο καπουτσίνο κι αυτός εκεί,μάτι μπλέ σε μπολάκι,χαρτούρα μπόλικη ,δύο καρέκλες γραφείου δεξιά κι αριστερά της βασιλομήτορος κι ενα ταλαίπωρο κορίτσι που κάτι συζητούσε μαζί της και κάτι της έδειχνε επι τρία τέταρτα.
Οπως το ακούτε.
Κάτι την ενόχλησε σε μένα όμως.
Δεν ξέρω τι.
Η ακινησία μου; ισως ...
Αρχισαν λοιπόν οι ερωτήσεις ενω δεν είχε τελειώσει με την κοπέλα ακόμη.
Εσείς τι θα θέλατε;
Τι ηταν ν απαντήσω;
το χαμόγελο μέχρι τ αυτιά αλλά το σώμα της χόρεψε κλακέτες στην καρέκλα.
Ξέρετε όμως θα αργήσω τουλάχιστον μισή ώρα ακόμη.
Βούβα εγω.
Μετά απο πέντε λεπτά πάλι διακόπτοντας με την έρημη την κοπελίτσα.
Ξέρετε όμως για την κατάθεση πληρεξουσίου πρέπει να πληρώσετε και 20Ε.
Βούβα πάλι εγω.
Ακίνητη.
Μετα απο λίγο πάλι.
Εχετε μήπως να κάνετε και κάποια άλλη συναλλαγή; γιατι εγω θα αργήσω.
Βουβή εγω σα να μη συμβαίνει τίποτε.
Την κοίταζα μονο την ώρα που με ρωτούσε.Μετά έστρεφα το κεφάλι μου και κοίταζα απ τo παράθυρο την παιδική χαρά.
Μία ώρα και δέκα λεπτά όρθια στην παγοκολόνα κι αυτή να κάνει όλου του κόσμου τις πιρουέτες προκειμένου να καθυστερεί.Μέχρι και εξω βγήκε με την δικαιολογία οτι λείπει το προσωπικό κι άλλαξε χαρτί στο μηχάνημα.
Στο μεταξύ της έφεραν δαμάσκηνα απ το χωριό,μετέφρασε φαρσί τις ανάγκες μιας κυρίας με ελαφρύ εγκεφαλικό,έβγαλε φωτοτυπίες τουλάχιστον δέκα φορές διασχίζοντας όλο το κατάστημα και χτυπώντας τα τακουνάκια της με σπανιόλικο ταμπεραμέντο,σήκωσε το τηλέφωνο άλλες τόσες μιλώντας εξασκημένη στην χαμηλόφωνη διάλεκτο των καθωσπρέπει υπαλλήλων και έβρασε μέσα στο ζουμί της βρίζοντας την μοίρα της που την έστειλε στην τράπεζα κι οχι στας Μπαχάμας αρχές του Σεπτέμβρη.
Εγω στη βουβαμάρα μου.
Οπότε ήρθε κάποια στιγμή η σειρά μου.
Εκατσα προσεκτικά στην καρέκλα μπρος απο τον θρόνο της, της έδωσα όλα τα παλιόχαρτα υπογεγραμμένα μέχρι κεραίας ,όλα τα φωτοαντίγραφα έτοιμα,ταυτότητες,εκκαθαριστικά ,ουρολογικές εξετάσεις, πιστοποιητικά των πιστοποιητικών κι άλλα κολοκύθια που ζητούν συνήθως ...έψαξε μάταια να βρεί κάτι που δεν υπήρχε ,ξαναέψαξε ,κοκκίνισε το ασπράδι απ το μάτι της ,δάγκωσε τα χείλη της ,έφαγε όλο το κραγιόν της και στο τέλος οταν συμπλήρωσα και την τελευταία υπεύθυνη δήλωση είπε:
Α! έχετε και email;
Βούβα εγώ.
Μόνο την ώρα που σηκώθηκα της ευχήθηκα
καλή βδομάδα, καλό μήνα και καλά κέρδη σε όλους.
Οπως το ακούτε.
Και έφυγα.
                                            
                                       

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Επαφές

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις