Οι εραστές

Μια πέτρα έβαλα για νου

Έναν βράχο για ψυχούλα

σκληρά να είναι και ψυχρά

να μην καταλαβαίνουν

Και έτσι κάθε βράδυ

πουλάω και τα δυο

μισή τιμή τα έβαλα

χωρίς να τα ρωτήσω

Μισή βραδιά

ένα κρεβάτι

δυο κορμιά

και τρεις οι αμαρτίες

Μία για μένα

μία για αυτόν

και μια για την αγάπη

που σήμερα εξαιτίας μας έπαψε αλήθεια να θυμίζει.

Πόρνες γίνανε οι στιγμές

που ο έρωτας πουλάει

και οι ρομαντικοί ποιητές

θυμίζουν απόψε απαγορευμένοι.

Ατέρμονη η σειρά αυτών των απόψε

Αιώνια και εκείνη αυτών που αύριο ξεχνιούνται

καθημερινή και η μοναξιά

που όλοι αυτοί μου χάρισαν.

Γράφει η Σίλεια Παπαδημητρίου