Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Ο έρωτας,ο βάτραχος και μία πέτρα.



Ο φίλος είναι απ τα παλιά.
Χανόμαστε και ξαναβρισκόμαστε εδώ και χρόνια μεταξύ Αθήνας –Θεσσαλονίκης –Κέρκυρας. Μεταξύ πολλών γεννήσεων και θανάτων, σχέσεων και χωρισμών, καταστροφών και θαυμάτων.
Γεννημένοι κι οι δυό την ιδια χρονιά ,μοναχοπαίδια, έχουμε κοινά βιώματα αλλά πάνω απ όλα μας ενώνει το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός.
Αν έχω γνωρίσει  πέντε ανθρώπους με ανεξάντλητο χιούμορ ,ενας απ αυτούς είναι κι ο Κ. Εχουμε τέτοια ταυτοσημία στην άποψη  ότι η ζωή ακόμη και στις πιο σοβαρές της φάσεις είναι μόνο για γέλια,  που στάθηκε αδύνατον ακόμη και να ερωτευθούμε μεταξύ μας.Οποτε  συναντιόμαστε, αρκεί να κοιταχτούμε στα μάτια και αυτομάτως αναλυόμαστε σε γέλια μέχρι δακρύων.Αν μας ακούσει κάποιος τρίτος να μιλάμε, δεν μπορεί να καταλάβει ποιό απ αυτά που λέμε είναι αληθινό , φανταστικό,σοβαρό ,αστείο η τραγικό.Αφού καμμιά φορά μπερδευόμαστε κι εμείς οι ίδιοι. 
Τον ρώτησα κάποτε γι αυτό  το χιούμορ.Και μου διηγήθηκε  ένα γεγονός που αναποδογύρισε το μέσα του και τον έμαθε να αυτοσαρκάζεται από τότε. 
Ο Κ. λοιπόν κάποτε στα νιάτα του ερωτεύτηκε. 
Ερωτεύτηκε μια ύπαρξη ντελικάτη,μια κοπέλα διάφανη σχεδόν, με λεπτούς τρόπους ,ολιγόλογη,που έπαιζε πιάνο,μάθαινε μπαλέτο,γαλλικά, είχε μακριά ξανθά μαλλιά και αλαβάστρινα λεπτά άκρα. Ένα κορίτσι με εξαιρετική ευγένια,με τρόπους και καλή ανατροφή. Ο φίλος μου έψαχνε να βρεί κάθε τι που θα την ευχαριστούσε.Της πήγαινε λουλούδια σε κάθε τους συνάντηση,της άνοιγε την πόρτα του αυτοκινήτου,της τραβούσε το κάθισμα για να καθήσει,την άγγιζε με αβρότητα και σεβασμό κι εν πάση περιπτώσει ενοιωθε όμορφα μαζί της κι ηταν πολύ ευτυχισμένος.Και μέχρι εδώ όλα κυλούσαν μεταξύ τους αρμονικά.Σχεδόν παραμυθένια.
Ωσπου αποφάσισαν εκείνη την εκδρομή στην Κέρκυρα.Ηταν προχωρημένη άνοιξη και το νησί σχετικά ήσυχο από τουρίστες.Ο Κ. έκρινε ότι δεν θα υπήρχε πάνω στον πλανήτη καλύτερο μέρος για να πάει με την καλή του κι ετσι κι έγινε.
Οι πρώτες μέρες τους κύλησαν εξαίσια.Βόλτες στην θάλασσα το πρωί, κολύμπι, συζητήσεις  περι ανέμων και υδάτων και τα βράδυα περίπατοι και  ρομαντζάδες στα καντούνια.
Τις νύχτες ο Κ. κοιμόταν στην άκρη του κρεβατιού και το μόνο που επέτρεπε στον εαυτό του ηταν ένα απαλό χειροφίλημα κι ένα ελαφρύ χάδι στους κροτάφους της. Απο μέσα του έβραζε ο έρωτας και η σάρκα του την αποζητούσε κολασμένα αλλά  πίστευε ότι μια τέτοια ύπαρξη ήθελε παλαιάς κοπής συμπεριφορές και δεν ήθελε επ ουδενί να την τρομάξει. Επιθυμούσε να της δώσει ό,τι καλύτερο από τον εαυτό του και την θεωρούσε  α πριόρι ανέραστη ,πράγμα που τον εκανε ιδιαίτερα προσεκτικό τις ιδιαίτερες στιγμές τους.
Ενα  πρωινό αποφάσισαν να μην κατεβούν σε παραλία. Ακολούθησαν μια διαδρομή στο δάσος ,βρήκαν ένα ποταμάκι κι απ το σκηνικό  έλειπαν μόνον ο Πήτερ Πάν και οι Νεράιδες. 
Η Ελίζα με λυτά τα μαλλιά της έκατσε δίπλα του κι άρχισαν να μιλούν για μουσική, λογοτεχνία,ποίηση…ονειρεύτηκαν τα μέρη που θα θελαν να ταξιδέψουν μαζί ,τα μάτια της ηταν υγρά κι ερωτευμένα κι ο καλός μου φίλος ελυωνε σαν το κεράκι της Λαμπρής .Ωσπου ακούστηκε το πρώτο βρεκεκέξ κουάξ κουάξ.Σταμάτησαν την συζήτηση και είδαν έκπληκτοι ένα  πράσινο βατραχάκι να κάθεται σε μια πέτρα πολύ κοντά τους. Ο βάτραχος ευτυχής καλούσε το ταίρι του και κάθε τόσο επαναλάμβανε το βρεκεκέξ και το κουάξ φουσκώνοντας την κοιλιά του επιδεικτικά. Η Ελίζα έδειχνε  ελαφρώς ανήσυχη κι ο Κ. συνέχιζε να χαμογελά μακάριος αγγίζοντάς την καθησυχαστικά  τα ακροδάχτυλα.
Μετά  την είδε να σηκώνεται και διέκρινε στην κίνησή της κάτι από αιλουροειδές,που του σήκωσε μια ανατριχίλα στη ραχοκοκκαλιά. 
Η Ελίζα …η Ελίζα του, άλλαξε όψη σε δευτερόλεπτα.
Τα μαλλιά της έφυγαν προς τα πίσω ανακατωμένα, τα μάτια της αγρίεψαν ,στέγνωσαν,τα χείλη της σφίχτηκαν κι είδε τούς μύες απ τα απαλά εκείνα  μάγουλα να συσπώνται απανωτά.
Την είδε να σκύβει μαλακά προς το έδαφος καμπουριάζοντας το κορμί  με μια κίνηση ύπουλης κρυμμένης επιθετικότητας, που του κοψε την ανάσα.
Η Ελίζα …η Ελίζα του… σήκωσε μια μεγάλη πέτρα,έκανε σχισμές τα μεγάλα υγρά μάτια της, σημάδεψε τον βάτραχο,ακούστηκε το σχλάτς από  σάρκες που συνθλίβονταν, αυτή μισοχαμογέλασε με την δεξιά γωνία των χειλιών της καθώς τον έβλεπε να ψιλοκουνιέται μέχρι να  ξεψυχήσει τελειωτικά και μετά ανακάθησε δίπλα του.
Τα μαλλιά της ξανάγιναν ολόξανθος χείμαρος ,το προσωπάκι της έλαμψε κάτω απ τις σκιερές φυλλωσιές και τα μάτια της τον κοίταξαν αθώα και υγρά όπως πρίν. 
Μέσα σε λίγα λεπτά.
Η ζωή όμως ,η ζωή του, έφυγε μέσα απ τα πόδια του που τά νοιωσε να κόβονται απ τα γόνατα.Τα λίγα αυτά λεπτά στάθηκαν ικανά να  αναποδογυρίσουν όλο τον κόσμο μέσα του.
Σηκώθηκε ,της γύρισε την πλάτη κι έφυγε.
Για πάντα.
Δεν την ξαναείδε.
Ούτε  αυτή τον αναζήτησε.
Ο Κ. από τότε έκανε τρόπο ζωής το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό.
Μερικοί τον βρίσκουν κυνικό και τον σιχαίνονται.
Εγώ  πιστεύω ότι είναι τρυφερός ,ευαίσθητος και ειλικρινής.

αναδημοσίευση απο το HOMEFOOD

28 σχόλια:

rose είπε...

τι υπέροχη ιστορια!

Teteel είπε...

Μετά απο αυτη την ψυχρολουσία; το βίαιο γκρέμισμα σχεδόν όλου του κόσμου που είχε σχηματίσει στο μυαλό του για αυτήν την ύπαρξη... νομίζω δικαιολογημένα βρήκε καταφύγιο στο "χιούμορ" και τον αυτοσαρκασμό.

Η νεράϊδα του, μπροστά στα μάτια του έγινε ψυχρή εκτελέστρια ενός αθώου και χαριτωμένου πλάσματος.
Λίγοι θα το άντεχαν και θα συνέχιζαν.

Χαίρομαι που μοιράστηκες μαζί αυτή την ιστορία.

Καληνύχτα.

Side21 είπε...

Καμιά φορά δεν πρέπει
να κρίνουμε τον άνθρωπο
απ' αυτό που δείχνει εξωτερικά από
πρώτη άποψη γιατί δεν ξέρει κανένας
τι μπορεί να κρύβει μέσα του ...
Εύχομαι Καλή Βδομάδα ...

faraona είπε...

Χα !
rose είναι ε?
Είδες τι μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος?Να χάσει εναν έρωτα αλλά να κερδίσει εναν κομμάτι του εαυτού του που ίσως να μην το ανακάλυπτε και ποτέ.

faraona είπε...

Τeteel
τελικά
ήταν καταφύγιο?
Η μήπως το σοκ που δέχτηκε του ξεκλείδωσε έναν ολόκληρο κόσμο?

faraona είπε...

side
οχι "καμμια φορά"
αλλά πάντα θα έλεγα.

marilise είπε...

μου θύμησες ένα βιβλιο των παιδιών , είμαι ένας βάτραχος μικρούλης ο Εμμανουήλ Α Μπακακούλης . Ο βατραχούλης έψαχνε σε όλους τους δήθεν μεγάλους και τρανούς , να του εξηγήσουν τι ήταν το Α στη μέση του ονόματος του και όλοι αδιαφορούσαν και τον απόπερναν , έως ότου βρέθηκε μια ασκημούλα βατραχίνα που τον λάτρεψε και του αποκάλυψε πως το Α σήμαινε αγαπημένος ..
Νάναι καλά ο φίλος σου Κ που ξεδίπλωσε νωρίς την ασκήμια

Ra Ma είπε...

Κανονικά την πετριά θα έπρεπε να την ρίξει σε αυτόν για να μάθει τι πάει να πει ...παλαιάς κοπής συμπεριφορά!!!! Έπρεπε η κοπέλα κάπου να διοχετεύσει την έντασή της!

Μπορείς να είσαι πρίγκιπας τη μέρα και το βράδυ ...σάτυρος! :)))

PS. Κάτι μεταξύ σοβαρού και αστείου αυτά ε?

faraona είπε...

marilise σ ευχαριστώ.
Νομίζω πως θα είναι καλά ,γιατί ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ βοηθάνε πολύ στα δύσκολα.
Καλη σου ημέρα.

faraona είπε...

Μαρκόνι μου το θέλει κι η περίσταση...
για το "μεταξύ σοβαρού κι αστείου" λέω...
:))
ε ναι...όταν μου το διηγήθηκε, αυτό του είπα κι εγω...
Τον έφαγαν οι αβρότητες και η άλλη πλάνταξε και ξέσπασε στο βατραχάκι...
χαχαχα!
Το καημένο.

Ζέτα είπε...

Κάποιες πριγκίπισσες φιλούν το βάτραχό τους κι άλλες απ' ότι φαίνεται τον πολτοποιούν :)

Μακάρι όλους μας τα χαστούκια που τρώμε να μας γυρίζουν το κεφάλι προς το χιούμορ και όχι προς το χειρότερο...

faraona είπε...

Ζέτα άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Θα μπορούσε όπως λες και στον φίλο μου να λειτουργήσει εντελώς αρνητικά η όλη κατάσταση και να του αφήσει κάποιο χοντρό κουσούρι που λένε αλλά ευτυχώς!
Σε χαιρετώ κι ευχαριστώ για το πέρασμα απο δω.

ποιώ - ελένη είπε...

Συναρπαστικό αυτό που διάβασα φαραώνα μου και με ένα τέτοιο ανατρεπτικό επίλογο ευτυχώς που λειτούργησε θετικά στον φίλο σου ή τουλάχιστον απελευθερωτικά
Πόσα λίγα γνωρίζουμε τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους άλλους
δύσκολος ο δρόμος της αυτογνωσίας και της ετερογνωσίας
έχω ζήδει κι εγώ ένα τέτοιο περίπου περιστατικό με φίλο κι έριξα μαύρη πέτρα πίσω μου (πολτοποίησε ένα λαγό με το αυτοκίνητο και κυνικά γέλαγε το απόλαυσε ο τύπος)
άβυσσος σου λέω άβυσσος η ψυχή μας
και ανεξερεύνητο τοπίο που δύσκολα φτάνεις εκεί

έχεις τα φιλιά μου κοντέσα μου

Teteel είπε...

Tου ξεκλείδωσε έναν ολόκληρο κόσμο, αλλά μήπως του κλείδωσε και ένα κομματάκι από τον δικό του; Το κομμάτι εκείνο που πληγώθηκε και που φαντάζομαι δεν θέλησε να το μοιραστεί με κανέναν μετά.
Λέω, μήπως;

Τελικά το να τοποθετούμε τους άλλους σε ένα βάθρο, που ούτε το ζήτησαν ούτε το θέλησαν μας βγαίνει σε κακό.
Γιαυτό μιλάμε, ζητάμε, επικοινωνούμε για να δώσουμε στον άλλο το σωστό μύνημα.
Για να μην χάνουμε τον κόσμο κάτω απ'τα πόδια μας, όταν ο άλλος κατέβει από τον θρόνο του, που εμείς τον βάλαμε.

Σε ζάλισα...

Καλό απόγευμα.

faraona είπε...

Ελένη μου
συμφωνώ μαζί σου.Η συμπεριφορά ενός ανθρώπου σε μια δεδομένη στιγμή πολύ ΚΑΙΡΙΑ, μπορεί να σφραγίσει για πάντα και την δική μας συμπεριφορά.
Είναι κάποια πράγματα που δεν συγχωρούνται και που σε κάνουν να παγώνεις ολόκληρος οπότε...

σε φιλώ και να μου είσαι καλά.

faraona είπε...

Τeteel εχεις δίκιο και συμφωνώ απολύτως μαζί σου στο να μιλάμε ωστε να δίνουμε το στίγμα μας στον άλλον όσο σαφέστερα μπορούμε.Διευκολύνουμε νομίζω ετσι αρκετά τα πράγματα αλλά όχι εξ ολοκλήρου.Τουλάχιστον μ αυτό τον τρόπο μπορούμε εκ των υστέρων να μην κουβαλάμε τις δικές μας ενοχές οτι δεν μιλούσαμε η οτι κρύβαμε αυτό που είμασταν.
Είναι όμως κάτι ηλικίες ,όπως εδω του φίλου μου ας πούμε...που ερωτευόμαστε κι είμαστε ακόμη παιδιά.Δεν ξέρουμε ακόμη απο κανόνες επικοινωνίας και πιστεύουμε οτι ο έρωτας είναι πανάκεια που μπορεί να υπερκεράσει τα πάντα και να τα καταργήσει,κι οτι μέσα απ αυτόν μπορούμε να γίνουμε ΕΝΑ με τον άλλον.Αμ δε...
κι εκεί την πατάμε...όπως κι ο εν λόγω...
σε φιλώ.

Ιφιμέδεια είπε...

Ας πούμε λοιπόν ότι η θυσία αυτή του βατράχου είχε ένα νόημα. Έσωσε την ψυχούλα του από τραυματισμούς που σίγουρα θα του επέφερε η αιθέρια ύπαρξις...
Χωρίς αστεία, θεωρώ πολύ ενδεικτικές τέτοιες συμπεριφορές (όπως και τις αντίθετές τους) για να κρίνεις έναν άνθρωπο. Σωστά απομακρύνθηκε λοιπόν ο ευαίσθητος άνθρωπος.

faraona είπε...

Κι εγώ έτσι πιστεύω Ιφιμέδεια. Οτι δεν χρειάζονται πολλά πολλά για να νιώσεις τι είναι ενας άνθρωπος.Το πιθανότερο είναι κάποιος άλλος στη θέση του να μην έδινε καμιά σημασία.
Προσωπικά εκτιμώ ιδιαιτέρως τους ανθρώπους που οχι μόνο είναι ευαίσθητοι αλλά που προσπαθούν να προστατεύουν τις ευαισθησίες τους.Είναι ενα καλό σημάδι για να καταλαβαίνουμε οτι θα μπορούν σε μια δεδομένη στιγμή να σεβαστούν και τις δικές μας.

Tali είπε...

Οντως δεν φταει η Ελιζα
ειμαι κι εγω αυτης της αποψης στο υπεροχο αυτο κειμενο

φταιμε εμεις που εξιδανικευουμε ανθρωπους και καταστασεις...

κι υστερα περιμενουμε αναλογες συμπεριφορες..

απιστευτο κειμενο
απολυτως αληθινο ...?"
ολοι εχουμε τα κακα μας σημεια

εγω θα τον θαυμαζα
αν εμενε
της σκουπιζε το αιμα απο τα χειλη
και της ελεγε..........

"ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΙΛΑ ΜΟΥ..ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΕΛΙΖΑ..."

Αλεξάνδρα είπε...

Μου αρέσει η γραφή σου.

Τέτοιες ιστορίες κινούνται ανάμεσα στους ανθρώπους...

Ολοι έχουμε τις ευαισθησίες μας και τις αλήθειες μας, που όμως διαφέρουν απ΄τις ευαισθησίες και τις αλήθειες αυτών που νομίζαμε ότι γνωρίζαμε ή αγαπούσαμε...

Ευτυχώς για τον Κ. ανακάλυψε νωρίς ότι ήταν μεγαλύτερο το χάσμα απ΄την γέφυρα που μπορούσε να φτιάξει ανάμεσα στις καρδιές τους...

faraona είπε...

Τάλι ναι αυτό που περιγράφω στο κείμενο είναι πραγματικό γεγονός.
Και βέβαια όλοι μας έχουμε τα αρνητικά μας σημεία κανείς δεν αντιλέγει.Η ηλικίες όμως των 21 και 22 που ήταν τότε ο φίλος μου ,με τις ορμόνες να χτυπάνε κόκκινο,δεν νομίζω οτι βοηθούν στο να είναι κάποιος η και κάποια τόσο ώριμη/ος ώστε να κουβεντιάσει κάτι τέτοιο.
Σκέψου το λίγο...αυτός 21 στα 22 τότε κι αυτή 18.Τι να απομυθοποιήσεις και τι να συζητήσεις...
Οχι οτι δεν υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ε?προς θεού δεν λέω αυτό.Αλλά ο κανόνας είναι σ αυτές τις ηλικίες να ζεί κανείς περισσότερο με τον μύθο και λιγότερο με την πραγματικότητα που συνήθως οδηγεί και σε πιό ψύχραιμες συμπεριφορές.
Σε φιλώ.

faraona είπε...

Καλησπέρα Αλεξάνδρα!
Συμφωνώ οτι δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ευαισθησίες.Και νομίζω οτι είναι και καλό απο μιά μεριά γιατι μπορεί αυτό να δράσει συμπληρωματικά και να ωφελήσει αμφίδρομα.Αρκεί να είναι αρκετά ώριμοι οι άνθρωποι που για μένα προσωπικά σημαίνει πολλά κυρίως όμως το να μπορεί κάποιος να βλέπει πολύπλευρα μια κατάσταση ,ενα γεγονός ,ενα πρόβλημα.
Στην περίπτωση του Κ. δεν υπήρχε ωριμότητα μεν είμαι σίγουρη όμως οτι υπήρχε καλό μπακ ράουντ χαρακτήρα, γιατί ναι μεν σοκαρίστηκε όμως δεν του βγήκε αρνητικά για τον εαυτό του.Τουναντίον.
Νάσαι καλά Αλεξάνδρα μου και να τα λέμε.

ellinida είπε...

Μα τι φρίκη!!!!! Θα πάθαινα τουλάχιστον υστερία!

faraona είπε...

Εβίνα ...και δικαίως!

ruth_less είπε...

Συμφωνώ με Teteel... του άνοιξε ένα νέο κόσμο, αλλά ένα κομματάκι του το κλείδωσε - και μιλάμε χωρίς να ξέρουμε και τον άνθρωπο :)

Αχ αυτός ο αυτοσαρκασμός... πως μας σώζει και τι κρύβει!

Κι αυτές οι ξανθές νεράιδες, τι κρύβουν πίσω απ΄την αθωότητα τους... χα χα

faraona είπε...

ruth_less
ετσι που το λές.
Πίσω απο κάθε τι ,μα απο κάθε τι υπάρχει ενας ολόκληρος κόσμος που δρά και έχει άμεση σχέση με τις εξωτερικές μας αντιδράσεις.

kryos είπε...

Ήθελα να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και να πω μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι έχασε την ευκαιρία ο φίλος σου να κάνει σπουδή πάνω σε μια ιδιαίτερη ψυχή :)

( Τι όμορφη μουσική ακούω ?? !!! )

Όμως έχεις δίκιο , είναι θέμα ηλικίας το να ανταποκριθείς σε τέτοια "καλέσματα" :) ... χρειάζεται να καλλιεργηθεί πρώτα εκείνος ο γοητευτικός μαζοχισμός που απαιτείται :)



Ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο θα ευχηθώ Αναστασία μου !!!

Φιλιά !!!

faraona είπε...

"χρειάζεται να καλλιεργηθεί πρώτα εκείνος ο γοητευτικός μαζοχισμός που απαιτείται"


Πολύ πολύ εύστοχο Ηλία μου.

Επαφές

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις