Βυθός ,ρήγμα,χάος.

Πάντα ο,τι και να γίνεται εκει μέσα ,το μέσα -μέσα μου μένει ατάρταχο... Οσα τούνελ κι αν εχω περάσει το φως ειναι φως .
Στο τέλος.
Οπως και στην αρχή.
Μ εχει νευριάσει αυτό σε μένα
μα οσες φορές κι αν προσπάθησα να φτιάξω ρήγμα εντός μου, έρχεται μια απαλή χούφτα αλεύρι απ το πουθενά και ΠΑΦ,κάθεται στην μαγιά μου κι αρχίζει τις ζυμώσεις...που μοσχοβολάνε τελικά κι οσο κι αν νευριάζω ....χαίρομαι κιόλας και γίνεται μια σαστιμάρα μέσα μου ...χαρά,νεύρα,ξανά θυμός ξανά χαρά...«τάπαιξα μαζί μου ».
Αϊ και σιχτήρ.
ΧΑΟΣ.