Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Η θεία Ελβίρα (συνέχεια)****


«Κατάλαβες παιδί μου;» μου είπε κάποια στιγμή.

«Εμείς τότε δεν είχαμε τίποτε. Μήτε φουστανάκι να φορέσουμε. Ένα είχαμε για κάθε μέρα, που το πλέναμε το βράδυ και το φορούσαμε το πρωί, πολλές φορές και βρεμένο.Κι ένα ακόμα, στο κρεμαστάρι για την εκκλησιά το Πάσχα και τα Χριστούγεννα ,κρεμασμένο εδωνά, πίσω από την πόρτα και κουκουλωμένο με ένα άσπρο πανί να μη σκονίζεται. Παντόφλες ή «λάστιχα » για κάθε μέρα στα πόδια κι ένα ζευγαράκι παπούτσια διπλοσολιασμένα για τις γιορτές.Εμένα το μάτι μου όμως στην εκκλησιά ήταν στην αρχόντισσα την Πωλίνα.

Ζήλευα τις δαντέλες της , τα φορέματά της, μα πιο πολύ από όλα εκείνο το σεντεφένιο το τσαντάκι που κρατούσε.Και το μαντηλάκι της το ζήλευα. Το έβγαζε κάθε τόσο από μέσα από το τσαντάκι και το ακουμπούσε στο μέτωπό της και μοσκοβολούσε ο τόπος γιασεμί. ΄Ομως εκεί που μ’ ήρθε να σκάσω ήταν μια μέρα έξω από την εκκλησιά που η Πωλίνα η αρχόντισσα έκατσε γιατί της ήρθε λιγοθυμιά. Αφού τη συνεφέραμε με νερό και της τρίψαμε τα χέρια,έβγαλε από αυτό το τσαντάκι που σας λέω, ένα κατιτίς που γυάλιζε μικρούτσικο τόσο δα.Και τι ήταν λέτε βρε κορίτσια; ΄Ενα καθρεφτάκι. ΄Ενα μικρό καθρεφτάκι με χερούλι φιλντισένιο ,με σκαλίσματα ένα γύρο , και στολισμένο με κοράλια. Εμένα έμεινε το μάτι μου εκεί, μαζί κι η καρδιά μου.Απο τότε εχω μανία με τους καθρέφτες. Δεν βλέπετε εδώ τι γίνεται; «Από τότε με έμεινε το χούι» είπε η θεία Ελβίρα με ένα μικρό γελάκι και σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε.

Είδα τότε μέσα στο βλέμμα της πάλι εκείνη την φλογίτσα που έλαμπε σαν νάταν ξεπεταρούδι εφηβάκι που κάνει σκανδαλιές.

« Και μη με κοιτάς έτσι δά» συνέχισε. «Σας είπα .Εμείς τότε τίποτα δεν είχαμε». Και κατέβασε μια γερή γουλιά τσίπουρο, κουνώντας το κεφάλι της.

Η φίλη μου που ήξερε λίγο πολύ αυτές τις διηγήσεις της θείας Ελβίρας κι από άλλες φορές την διέκοψε.

«Άντε θκειά» της είπε γελώντας.» Πες μας τώρα πως γνώρισες τον θείο. Αξίζει τον κόπο» .

Με το που το άκουσε η Ελβίρα , θες από τα τσίπουρα θές από τα γεγονότα αυτής της γνωριμίας που κατέκλυσαν μεμιάς το μυαλό της, έσκασε στα γέλια. Γέλασε τόσο πολύ που δάκρυσαν τα μάτια της, χτυπούσε τα γόνατα της με τα χέρια της πιάνοντας ταυτόχρονα το φουστάνι της κι άφηνοντας να φαίνονται γυμνά τα γόνατά της.Γύρισε σε μένα σκουπίζοντας τα μάτια της και είπε γελώντας πάντα. «Τούβλο.Τούβλο όνομα και πράμα αυτός ο έρωτας παιδάκι μου».

Γύρισε πάλι πρός την μεριά μου και με κοίταξε.«Τυχερές εσείς οι νέες κοπέλες ...τυχερές» είπε.«Εμείς τότε ήμασταν δεμένες πισθάγκωνα ,φυλακισμένες μας είχαν οι γονιοί μας. Άντε να ξεμυτούσες τότε απ την πόρτα.Δεκαεννιά χρονών ήμουνα κι ακόμα ξύλο έτρωγα απ τον πατέρα μου.Έλα ομως που ο έρωτας τρυπώνει απ τα παράθυρα.Κάθε πρωί τον έβλεπα τον έρωτα απο δωνά, περνούσε καβάλα στ άλογο. Ξάδερφος της Πωλίνας της αρχόντισσας ,πρώτος του χωριού,γαμπρός περιζήτητος.Κι εγώ να λυώνω σαν το κεράκι.Κι είχαμε και τον καημό που δεν μπορούσαμε να συναντηθούμε.Εκει στο περβάζι απ το παραθύρι ειχα μια πέτρα τάχα να κρατάει το παντζούρι κι έβαζα απο κάτω κανένα σημείωμα με δυό λόγια να το βρεί το βράδυ όταν γύριζε απ τα κτήματα.Αφηνε κι εκείνος άλλο δικό του μόλις το διάβαζε και πάει λέγοντας.Βάσανο παιδάκι μου ,σκέτο βάσανο .

Εσείς τώρα τα χαίρεστε όλα.Έχετε τα τηλέφωνα,τις καφετέριες,τα πάρκα κι ενα σωρό άλλα» ειπε η θεία Ελβίρα κι έσκασε πάλι στα γέλια με τα πονηρά ματάκια της να βγάζουν φωτιές.

«Και νάταν μόνο αυτό καλά θά ταν »πρόσθεσε.«Η γειτόνισα απέναντι μας πήρε χαμπάρι.Έφερε τα χαμπέρια στον πατέρα μου και που σε πονεί και που σε σ’κώνει Ελβιρα!Μ έκοψε τις κοτσίδες μου ο αθεόφοβος και με κλείδωσε μέσα σαν τον ποντικό.Η μάνα μου; Κουβέντα.Που να τολμούσε.Έκλαψα με μαύρο δάκρυ τότε.Εκανα να κοιταχτώ στον καθρέφτη οκτώ μήνες ,απ τον φόβο μη και δω τα μούτρα μου.»Σ αυτό το σημείο της διήγησής της η θεία Ελβίρα έγινε απότομα σκυθρωπή.Και μου φάνηκε οτι πιό πολυ απ όλα ,αυτό που της κόστισε περισσότερο, ήταν που δεν ήθελε να κοιταχτεί στον καθρέφτη.Αλλά μπορεί να ήταν κι η ιδέα μου. «Και μετά ;μετά τι έγινε ο έρωτας;» ρώτησα μ ενδιαφέρον.

Η θεία Ελβίρα σηκώθηκε σβέλτα σβέλτα ,έφερε στο τραπέζι ένα πιάτο με ντολμαδάκια που είχαν γίνει στο μεταξύ και συνέχισε.«Μετά τα πράγματα ήταν ακόμη πιό δύσκολα.Ο Παναγιωτάκης μου άλλαξε δρόμο για να μην αγριέψει κι άλλο η κατάσταση .Να με γυρέψει απ τον πατέρα μου ούτε λόγος αφου είχε τρείς αδερφές να παντρέψει.Κι ετσι τον έχασα.Για λίγο όμως.Γιατί ο έρωτας παιδί μου δεν κρατιέται.Έστιβα το μυαλό μου μέρα νύχτα να βρώ τον τρόπο να τον ξαναβλέπω.Και μιά μέρα μού ρθε η ιδέα.Κεντούσαμε τότε όλες οι κοπέλες ,ξέρεις ,τα προικιά μας.Διασχίζαμε λοιπόν την πλατεία του χωριού για να πάμε στο μαγαζάκι του μπαρμπα Αλέκου και να πάρουμε μουλινέδες και κουβαρίστρες.Δίπλα απο τον μπαρμπα Αλέκο ήταν και το μπακάλικο του χωριού.Είχα επομένως δυό καλές ευκαιρίες.Έλα όμως που έπρεπε να βλέπει κι όλο το χωριό οτι κάτι κουβαλούσα.Κι εδώ μπαίνει το τούβλο που είπα στην αρχή.Έπαιρνα το λοιπόν μια πάνινη τσάντα, έβαζα μέσα ένα τούβλο απ τον φράχτη και την κρατούσα για να βλέπουν οι χωριανοί οτι πάω κάπου η οτι έρχομαι απο κάπου οπου ψώνισα.

Τι ψωνιζα;Τίποτα.

Είχα το τούβλο και το πήγαινα και το έφερνα πέρα δώθε.

Ο σκοπός μου ήταν να περνάω απ την πλατεία γιατί εκεί καθόταν ο Παναγιωτάκης τ απογεύματα κι έπινε τον καφέ του.Ετσι κουβάλησα πολλά τούβλα.Έκτιζες κοτζάμ σπίτι αν τά βαζες το ένα πάνω στ άλλο.Κι έτσι κι έγινε δηλαδή γιατί στο τέλος το κτίσαμε το σπίτι με τον Παναγιωτάκη.Το βάρος όμως απο κείνα τα τούβλα έμεινε θαρρώ μέσα μου, εδώ να» είπε η Ελβίρα κι έδειξε με το χέρι της το στήθος της. «Και νομίζω οτι και τώρα να ερωτεύομουν πάλι τούβλο θά ψαχνα για να μη φανερωθώ.Τι τα θές παιδάκι μου...κακό πράγμα ο άνθρωπος να μη χορτάσει λεύτερος την νιότη του.

Κι ακόμη χειρότερο ...να γεράσει κι αντί νάναι αλαφρύς σαν τ αεράκι νάχει αυτό το βάρος εδώ».Και ξαναδειξε το στήθος της.
Πέρασα πέντε αξέχαστες μέρες τότε στο σπίτι της θείας Ελβίρας.

Γεμάτες μέρες.

«Τούβλα »πήγαν κι ήρθαν πολλές φορές σ όλα τα μήκη και τα πλάτη και του δικού μου βίου.Κι ας πίστευε η θεια Ελβιρα οτι εμεις οι νεοτερες βιωνουμε αποενοχοποιημένα και ελεύθερα τις σχέσεις μας.

Αμ δε!
********πρώτη δημοσίευση στην στήλη μου του homefood τον Σεπτέμβριο του 2008.

108 σχόλια:

faraona είπε...

Ο/Η anepidoti άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η θεία Ελβίρα (συνέχεια)****":

αυτά τα τούβλα φαραώνα μου έκτισαν τις ασκήμιες μας, πόσο σοφά το λες!
κι ήρθαν κι οι καθρέφτες και άντε να κοιταχτούμε!
θέλει κότσια ο καθρέφτης, μεγάλα κότσια!
υπέροχα γράφεις κορίτσι μου, ζεστά σαν κι εσένα, ανθρώπινα!
πάλι με συγκίνησες...
να λατρέψουμε τους καθρέφτες μας, γίνεται; κι ας μην είναι κι από φίλντισι..
φιλί κι από δω!

faraona είπε...

Ο/Η Φαιδρα Φις άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η θεία Ελβίρα (συνέχεια)****":

έχει ζεστασιά αυτή η ιστορία,
ανάλογες θυμάμαι κι εγώ από τη γιαγιά μου

πάντως,έχεις έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να μας βάζεις μέσα
στις γραφές σου και να κοινωνούμε
την παλιά εποχή,
ν'αφουγκραζόμαστε συνήθειες και τρόπους ζωής,
ακόμα και στάση βίου,

ίσως εκείνοι οι έρωτες οι παλιοί
να ήταν πιο μυστηριακοί,
λαχταρούσες τον άλλον περισσότερο
έκανες θυσίες για κείνον,
και η συνάντηση αποτελούσε τελετουργία

σήμερα έχουμε καταλύσει όλα αυτά
τα αθώα και αυθεντικά συναισθήματα
λειτουργούμε κι εμείς
μ'ένα μυαλό,ψηφιακό λες,

δεν ξέρω...
μ'έπιασε νοσταλγία πάλι πρωί πρωί

ωραία αίσθηση αλλά μελαγχολική
πολλές φορές έχω ευχηθεί
να είχα γεννηθεί σε παλιότερη εποχή
τότε που γίνονταν "θαύματα"...

αλλά είπαμε,είσαι κάτοχος της μηχανής του χρόνου και μας μεταφέρεις εκεί!

ευχαριστώ γι'αυτό το ταξίδι

σε φιλώ πολύ
να έχεις χαρούμενη μέρα

faraona είπε...

Ζητω συγγνωμη απο την anepidoti και την Φαίδρα φις για την αναδημοσίευση των σχολίων τους αλλα ειχα παραλείψει κάτι στο κείμενο και το απέσυρα την ωρα που σχολίαζαν.Ετσι χάθηκαν τα σχόλια τους απ την ανάρτηση.
;)))

faraona είπε...

Anepidoti μου
θα τους λατρεψουμε ρε γαμώτο μου που θα μας πάει?
Ας ειμαστε και γιαγιάδες αλλα θα τους λατρέψουμε!

πολλα φιλια κορίτσι μου και μια μεγάλη αγκαλια.

faraona είπε...

Φαιδρα μου
μέλημα μου πάντα η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» και η επικοινωνία σ αυτα που γράφω.
Αν το πέτυχα οπως λες να χαρω τότε διπλά.
Μια γιαυτό και αλλη μία για τα καλα σου λόγια που με τιμουν πραγματικα!
Οι ερωτες κι οι αγαπες ειναι ιδιες πιστεύω αλλα οι τρόποι προσέγγισης ειναι διαφορετικοι.
Ο Πετε πολλες φορες μου λέει οτι ναι ναι «και τα ράσα κάνουν τον παπά».
Και στην αρχη δυσκολευόμουν να το καταλαβω.
Τωρα πια αντιλαμβάνομαι τι θέλει να πει μ αυτο.
Σου στελνω τα φιλια και την αγάπη μου.
Νασαι καλα.

Sophia Kollia είπε...

Φαραόνα,
έχει δίκιο ο κυρία Ελβίρα. Είμαστε πολύ τυχερές που ζούμε τώρα παρά τα προβλήματα.
καλημέρα

rose είπε...

Faraona
υπεροχη η συνεχεια όπως και το πρωτο μερος της ιστοριας

πολλα τουβλα οντως μεταφεραμε και εμεις :-)

μελενια η θεια΅Ελβίρα

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφη γραφή! Ζεστή, μεστή γεμάτη σοφία και μυρωδιές από παλιά σεντούκια.
Καλή σου μέρα

Adamantia είπε...

Yπεροχη αναρτηση Φαραωνακι. Εχω γνωρισει ανθρωπους σαν την θεια Ελβιρα και πηρα τοσα πραγματα απ αυτους. Τους σκεφτομαι παντα αν καμμια φορα η σημερινη ζωη μας μου φαινεται δυσκολη..
Καλη σου μερα!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Σίγουρα είναι οι εκάστοτε εποχές μα θαρρώ πως είναι και στον άνθρωπο.
Πόσοι ερωτευμένοι και τότε και σήμερα συμβιβάζονται σε μια άλλη κατάσταση απλά και μόνο για να μην ταράξουν τα νερά...
Εναπόκειται, στο πάθος και στον πόθο του καθένα για την κατάκτιση, είτε ερωτική, κοινωνική επαγγελματική...
Στο πρόσταγμα της ψυχής...

Και δηλαδή τι τώρα τέλειωσε;;
Αααα... εδώ μας τα χαλάς!
Κάτσε να πάρω εκείνο το φιλντισένιο καθρεφτάκι, να παιχνιδίσω με τις αχτίδες του σημερινού όμορφου ήλιου και στις αντανακλάσεις να δω κι άλλες προσόψεις αυτής της ιστορίας.
Είθε να μην τέλειωσε εδώ με ταξιδεύει η γραφή σου...

Καλημερένια είπα;;

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Γεμάτη γυναίκα. Γεμάτη συναίσθημα και πάθος. Ακόμη και για τα σαρμαδάκια της.
Πάω παρέα με την καναρινένια να δω μέσα από το καθρεφτάκι....

Θέλω κι άλλο....

Φιλιά πολλά.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Παραμυθένια η πένα σου
μας άγεις και μας φέρεις
σε μονοπάτια αλλοτινά
θα πρέπει να το ξέρεις.
Κι' εκστατικά στεκόμαστε
μετρώντας σου τις φράσεις
που βγαίνουν απ' τις πένας σου
τις μαγικές χαράξεις...

"...κακό πράγμα ο άνθρωπος να μη χορτάσει λεύτερος την νιότη του..."

΄Εχω γίνει κουραστική ίσως να το επαναλαμβάνω για όσους νέους επιμένουν εν έτει 2009, σε πολύ νεαρή ηλικία ννα δεσμεύονται επίσημα .
Λειτουργεί μόνον ο ενθουσιασμός που δεν επιτρέπει να δουν βασικά πράγματα
Και ύστερα τί;
Θα φτύνονται μπροστά στον καθρέφτη;
Πόσες από εκείνες τις κοπέλες ανακάλυψαν στην πορεία σκοτεινές πλευρές του συντρόφου τους, που υποχρεωτικά και και μαρτυρικά υπέμεναν, προκειμένου να αποφύγουν την κατακραυγή της κλειστής κοινωνίας
Η λύση ενός γάμου βεβαίως, δε μου λέει τίποτε. Αν όμως υπάρχουν παιδιά λέει πολλά, γιατί το θέμα διαφοροποιείται.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

VAD είπε...

Καλά σας τα λέει η θεία Ελβίρα,"εμεις τότε δεν είχαμε τίποτα", και σεις το...μακρύ σας και το...κοντό σας!
Γεια σου ,θεία Ελβίρα,καλά τους τα λες,αλλά ποια να σ'ακούσει; :))))
ΥΓ.Αν δω να πέφτουν ντουφεκιές,δεν ξαναμπαίνω εδώ μέσα:)))

Ανώνυμος είπε...

Ευρηματική η θεία Ελβίρα! :D

Κι η δική μου γενιά ως τα 25 τουλάχιστον έχει κουβαλήσει ελαφρά πάντα αλλά "τούβλα".

Μπράβο, Φαραώνα μου! :)

ποιώ - ελένη είπε...

Θεός ο έρωτας φαραωνάκι
ξεκλείδωσες μνήμες με αρώματα μεθυστικά
Εμπνευσμένη η Ελβίρα σου
Περιμένω την επόμενη γραφή σου....ανυπόμονα

ILive2LoveMe είπε...

Τι γλυκιά που είναι η Ελβίρα σου Αναστασία μου :) Οι αλήθειες του παρελθόντος επί του παρόντος. Μ'αρέσει πολύ η θεία Ελβίρα:)

faraona είπε...

Sofia μου μα και βέβαια ειμαστε τυχερές.Αρκει να το καταλαβαινουμε και να το εκτιμούμε δεόντως.
φιλια

faraona είπε...

rose
πολλα κορίτσι μου πολλα ...τ'οσα που αναρωτιέμαι ακομη...στην εποχη της Ελβίρας ζούσαμε?
πολλα φιλια

faraona είπε...

Πανδωρα μου χαιρομαι που σου αρέσει!!!

Νατασα είπε...

Καλησπέρα !!!

faraona είπε...

Αδαμαντία μου κι εγω.Ιδιαιτερως την γιαγια μου η οποια ηταν πολυ μπροστα στις ιδέες της για την εποχη της.
Σε φιλω και σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Kαναρινί μου χαιρομαι πολυ που σου άρεσε τόσο!!!

faraona είπε...

Vad μου
πες τα πες τα!!!


Και μην ακούσω ντουφεκιές...γιατι τον θελουμε εδω.

faraona είπε...

Κοκκινομπρελίνο μου
σ ευχαριστω πολυ καλη μου.

πολλα φιλια

faraona είπε...

Αχ βρε Γλαρένια μου «στερνη μου γνωση να σ ειχα πρώτα» λέει ο λαός κι εχει δίκιο!

καλο βραδακι κουκλα μου

faraona είπε...

Ρενατα μου ετσι ε?
Κι εγω που νόμιζα οτι μετα απο την δική μου άλλαξαν εντελως τα πράγματα...για κοίτα τι τραβήξαμε δηλαδη και πόσα χρόνια....!

faraona είπε...

Ποιώ μου
σ ευχαριστω πολυ πολυ!!!
Καλο σου βραδακι.

faraona είπε...

Τζενούλα μου σ ευχαριστω πολυ !!!!
Χαιρομαι πραγματικα!

faraona είπε...

Καλησπέρα Νατασούλα μου!

Μαύρος Γάτος είπε...

Γλύκα...

faraona είπε...

Mαυρε μου γάτε
ευχαριστω για το γλυκο λογακι!

Μαρία Δριμή είπε...

Υπέροχη η συνέχεια της ιστορίας. Δυναμική η θεία Ελβίρα στα πλαίσια της εποχής της. Όσο βαριά κι αν είναι τα τούβλα, είναι πολύ ωραίο να παλεύεις για έναν έρωτα, ιδιαίτερα όταν υπάρχει ανταπόκριση...
Φιλιά, Φαραώνα
Υ.Γ. Πότε ξεκινάει καινούρια ιστορία;

faraona είπε...

Μαρια μου να δούμε ,να δούμε...εχουμε χρόνο μπροστά μας ε?!
Σ ευχαριστω.

Δήμητρα είπε...

Aπίστευτη η θεία Ελβίρα...απίστευτη η γραφή σου Φαραώνα...Ταξιδιάρικη νοσταλγική και στολισμένη...
Φιλί...Καλησπέρα είπα;;

Αλεξάνδρα είπε...

Γράφεις υπέροχα. Λες κι ήμουν εκεί δίπλα σας....

Υπέροχη κι η Θεία Ελβίρα. Κι αυτή η ανελευθερία της εποχής βάσανο μεγάλο...

Αλλά ο έρωτας πάντα βρίσκει τρόπους να ενώσει...

Να είσαι καλά βρε faraona να μας γράφεις ιστορίες ανθρώπινες και να μας ταξιδεύεις πάντα με συναίσθημα.

Φιλιά

Phivos Nicolaides είπε...

Η θεία Ελβίρα ξέρει! Ξέρει κάτι περισσότερο από εμάς!

Δημιουργία είπε...

Πολύ ομορφη η ιστορια σου, αλλα κι εγω σαν τη θεια Ελβιρα, αν και πολλες φορες δεν θελω να κοιταζομαι στους καθρεφτες, παρολ' αυτα τους λατρευω κι εχω αρκετους στο σπιτι.

EVISSA είπε...

Η θεία ελβίρα είχε και μια φανερή αιτία να παλέψει για να κερδίσει τον έρωτά της κι αυτό ήτανε από πάντοτε μεγάλη ανακούφιση ,με τους ανεμόμυλους άμα πολεμάς τότε τι γίνεται Δον Κιχώτες και Δουλτσινέες μου.?

φιλί ζεστό και τρυφερό πολύ

Artanis είπε...

Ωραία Η Θεία Ελβίρα...
Καλό σου βράδυ Φαραώνα μου...

Coco είπε...

αχ το΄χα διαβάσει αυτό στο homefood αλλά πάλι τ΄απόλαυσα

μ΄άρεσε κι αυτό το αμ δε! στο τέλος!

κι ακόμη παίζουν διάφορα
πολλές φορές έγινα άλλοθι
για φίλες, μέχρι που ήμουν στην Κρήτη αλλά υποτίθεται πως είχα πάει Χαλκιδική!!
θα τις σκό-τω-ναν! σαφάρι με τζιπ όλο το σόι, και ενέδρες και πολλά απίστευτα

βέβαια προσωπικά είμαι στο άνετο και τελειώνει το ζήτημα

άραγε αυτή η λαχτάρα για το καθρεφτάκι γιατρεύτηκε ποτέ με τους πολλούς καθρέφτες; γιατί το πρώτο είχε τη μαγεία

H.Constantinos είπε...

Εχεις πέννα...!

faraona είπε...

Δήμητρα μου
προσπάθησα να την μεταφέρω εδω την θεία Ελβίρα οσο πιο αφθεντική γινόταν...τωρα αν το πέτυχα ....

σ ευχαριστω
καλημέρα απ το Ιόνιο.

faraona είπε...

Ναι ο ερωτας Αλεξάνδρα μου τρυπώνει απο παντού και μάλιστα οσο πιο πολυ τον «στριμώχνει» κανείς τόσο πιο έντονα σκουντάει αυτός απ έξω...
χαχα!!!Νασαι καλα μάτια μου σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Φοιβο μου καλημερα!Ναι ετσι νομιζω κι εγω ...ολες οι Ελβίρες ξέρουν...

faraona είπε...

Αικατερίνη μου
κάποια στιγμή θα κοιταχτείς ...ειμαι σίγουρη γι αυτό.
πολλα φιλια

faraona είπε...

Evissa μου ααα!!! μη μου λες για ανεμόμυλους γιατι εκει ειναι μεγλαλος ο αγώνας .Σώμα με σώμα θα μπορούσα να πω και μάλιστα σε μαρμαρένια αλώνια.Οπότε....ασε ...!

φιλια

faraona είπε...

Αρτανάκι μου
καλημερα περα ως πέρα στην Νέα Ζηλανδία απο την Κέρκυρα!!!
Φιλια πολλα

faraona είπε...

Κοκο μου αχ ναι μωρε αυτα τα σαφάρι τα εχω ζησει κι εγω και κατ ιδίαν αλλα και με φίλες αστα να πάνε δηλαδη...
τωρα για τον καημό της με τους καθρέφτες θα σε γελάσω γιατι δεν ξαναείχα ποτε νέα της απο τότε...

φιλια

Ανώνυμος είπε...

Καθρεφτάκια, μαντιλάκια, τσαντάκια...
Πράγματα όμορφα, κομψά, λεπτοδουλεμένα, που εξοστρακίσαμε από τη ζωή μας.
Εχουμε πέσει στα είδη ΄μιας χρήσης΄, στις ζωές μιας χρήσης.
Καλώς σε βρήκα.
Καλημέρα.

Ra Ma είπε...

Η θειά Ελβίρα, αποδεικνύει πόσο έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία: Πλέον οι κοπέλες δεν χαζεύουν τον έρωτα να περνά απέναντι καβάλα στο άλογό του αλλά φουριόζος τη πόρτα του δωματίου τους!

Ο κάθε ένας κουβαλά τα δικά τους τούβλα. Αν τάχει στο στήθος λίγο το κακό, στο κεφάλι είναι το χειρότερο!

Καλημέρα faraona μου!!!

faraona είπε...

houlk καλως όρισες.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις ομως ε?Αυτες ειναι που φτιάχνουν τον κανόνα θα μου πεις μα απ την άλλη ειναι κι αυτες που κρατάνε και τα μποσικα οπως ελεγε κι η γιαγιά μου.
Να τα λέμε ...!
καλο μεσημέρι.

faraona είπε...

Markoni μου
τωρα να σου πω μ άλογο θαταν και λίγο δύσκολο αλλα με καμμια BMW νταρντάνα μηχανή δεν θαλεγα ουτε κι εγω οχι....!χεχεχε!!!

Μακριά απ τα τούβλα Μαρκκονι μου μακρια οσο μπορεις ...

Aspa είπε...

Άξιζε η αναμονή για το δεύτερο μέρος. Γέλασα και με τα τούβλα και με τις κομμένες κοτσίδες! Γράφεις υπέροχα! Φιλιά πολλά!

Margo είπε...

Τι καλή η θεία Ελβίρα! Την έχεις παρουσιάσει τόσο όμορφα Faraona, μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Τώρα τελευταία ανακάλυψα και αυτή σου την ιδιότητα. Καλό απόγευμα να έχεις.

faraona είπε...

Aspa μου
σ ευχαριστω κορίτσι μου.
Νασαι καλα!

faraona είπε...

Margo μου
δεν ειχες ερθει απο εδω ισως γι αυτο.Εννοω απ απ το ΥΦΑΔΙ.
Σ ευχαριστω πολυ για τα καλα λογια.
φιλια

dromaki είπε...

Μαρέσουν τόσο πολύ οι ιστορίες σου,ο τρόπος που η γραφή σου κυλάει...
Με γυρνάς πίσω Φαραώνα στα παιδικά μου χρόνια στην εποχή που σε κάθε γειτονιά σχεδόν υπήρχε και μια Ελβίρα.
Νάσαι καλά και να γράφεις...να γράφεις...

. είπε...

Απόλαυση σκέτη Φαραόνα μου τόσο η θεία Ελβίρα όσο και η γραφή σου. Χείμαρώδης και γεμάτη εικόνες ακόμα και μυρουδιές (εκείνα τα σαρμαδάκια να,εδώ στη μύτη μου τα έχω).
Όσο για το "τούβλο",όλο και κάποιο ή κάποια κουβαλάμε όλοι μας και το πάμε πέρα δώθε.
Για άλη μια φορά πένα σου με καθήλωσε λέμε!!
Θέλω κι άλλα τέτοια!

faraona είπε...

Dromaki μου
τις έζησα κι εγω αυτες τις Ελβίρες.Ετσι ηταν κι οι γιαγιαδες μου κι απο ιστορίες ουτε κι εγω θυμαμαι πια πόσες εχω ακούσει.
Σ ευχαριστω Μαρακι μου ο λόγος σου πάντα ειναι για μένα πολύτιμος.

φιλια!

faraona είπε...

Ανασαιμιά μου
αχ αυτα τα «τούβλα» παπαπα ...οπως λέει και το Μαρκόνι μόνο στο κεφάλι μας να μην ειναι...ε τα αλλα παλεύονται.
Πολλα φιλια και πολλες ευχαριστίες καρντάσι.

Olga είπε...

faraona,συμπτωματικά,εντελώς,και στη τύχη, για να είμαι ειλικρινής,βρέθηκα στις σελίδες σου,και στάθηκα στους Χωρεπισκόπους!Ζω στην Ξάνθη, αλλά η μισή μου καρδιά είναι στην Κέρκυρα,γιατί ο πατέρας μου ήταν μεγαλωμένος στην Κέρκυρα όταν ήρθε πρόσφυγας,και το σπίτι του παππού ήταν εκεί.Ολες οι αναμνήσεις οι παιδικές, όλα τα καλοκαίρια , τι να πρωτοθυμηθώ!Τέλος, σαν..καπάκι,παντρεύτηκα...Κερκυραίο!!!Θα ήθελα να τα ξαναπούμε! Σε χαιρετώ...

faraona είπε...

Ολγα χαίρομαι που σε βρίσκω.Αγαπω πολυ την Κερκυρα και μένω εδω, αλλα ειμαι γέννημα θρεμα Θεσσαλονικια.Η Θρακη ειναι μια απ τις πολυαγαπημένες μου περιοχες οχι μονο για τις ομορφιες της αλλα και για τους ανθρώπους της.
Να τα λέμε!

venceremos είπε...

Ωστε έτσι η΄θεία Ελβίρα λοιπόν εεε??
"Τούβλα".....
και παλιά και τώρα και αύριο.
μ'αρεσει η ιστορία σου.
καλο σαβατοκύριακο
φιλια καρυστινά

faraona είπε...

Καρυστινή μου όμορφη
τούβλα δεν λές τίποτα...δεν ειδες?Μέχρι και ΄σπίτι έχτισαν.
Φιλια πολλα

✿ margarita είπε...

Τούβλο το τούβλο..δεν έχασε τον Παναγιωτάκη της όμως!

Καλημέρα :)

faraona είπε...

edelweiss μου
καλημερα κοπέλα μου
χαχαχα!!! ήταν ξύπνια γυναίκα η Ελβίρα δεν ηταν παίξε γέλασε.Απο δω τον ειχε απο κει τον είχε τον πήρε στο τέλος.
φιλια πολλα

ποιώ - ελένη είπε...

καλημέρα φαραόνα

nikiplos είπε...

πόσο σοφά είναι τα λόγια της Ελβίρας... κι αν δεν υπάρχουν σήμερα οι γονείς με τα αυστηρα ήθη, υπάρχουν τόσες άλλες "αλυσίδες"...
Προσυπογράφω το σχόλιο της Γλαρένιας για τις νεαρές δεσμεύσεις... Οι ψυχές ιδιαίτερα των νέων πρέπει να είναι λέυτερες... δύσκολο αλήθεια ιδιαίτερα ότσν δεν τους δίνονται και πολλές πρωτοβουλίες...

φιλιά

panagiota είπε...

Αμ δε, Φαραωνούλα μου
Αμ δε...
Σωστήηηηηηηηηηηηη
Φιλούδια κοριτσάρα μου!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Aυτές οι ιστορίες των ηλικιωμένων ανθρώπων , για τα νεανικά τους χρόνια , κρύβουν μια γοητεία , μια ομορφιά !! Καθένας τους έχει μια διαφορετική ενδιαφέρουσα ιστορία να πει !!
Και πάντα τις ακούω με μεγάλο ενδιαφέρον !! Ή τις διαβάζω !!!!
Να το επαναλάβεις (πρότασή μου) αφού έχεις άνεση στην γραφή , με άλλες αληθινές ιστορίες με την γοητεία του παρελθόντος !!
Σκέψου το , αυτές οι διηγήσεις έχουν ένα άρωμα γιασεμιού σαν το μαντηλάκι της αρχόντισσας , που δεν το βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας !!!!!
καληνύχτα

Tina είπε...

Αχ! τι όμορφο κείμενο! Γράφεις πάρα πολύ ωραία! Τούβλα πάνε κι έρχονται σ' όποια εποχή κι αν βρισκόμαστε... Για διάφορους λόγους.
Καλό βράδυ!!!

faraona είπε...

Kαλυνήχτα Ελένη μου!

faraona είπε...

nikiplos μου
καλησπερα.
Εχεις απολυτο δίκιο για τα νέα παιδιά...τουλάχιστον εμεις ,οσοι ,οι όσοι,ειμαστε υπερ της ελευθερίας τους και των ίσων ευκαιρίων για την ζωη τους να το προσπαθούμε.

καλο βραδακι

faraona είπε...

Αμ δε Παναγιώτα μου
Αμ δεεεεε!!!!
Χαχαχαχααα!!!!
φιλια πολλα!

faraona είπε...

Αθηνούλα
μου μύρισες κι εσυ το γιασεμί της αρχόντισσας Πωλίνας ε?
Μ αρέσουν πολυ κι εμένα οι παλιές ιστορίες ...σ ευχαριστω πολυ για τα καλα λόγια Σαμιώτισσα!

faraona είπε...

Τίνα μου σ ευχαριστω πολυ κορλιτσι μου για τα καλα σου λόγια.Χαίρομαι που σου άρεσε!

L.N.E (Ελένη Γ.) είπε...

Με τούβλα έχτισα το στήθος μου
Φορές θαρρώ, πως διάλεξα καλό υλικό
Έχουν μια ελαφράδα
μια κοκκινίλα
κι ένα ψήσιμο κεραμικού
Εύθραυστα ναι, μα είναι τα μόνα
που σαν βάλεις κοντά το αυτί σου όταν φυσά ο άνεμος
θα ακούσεις τους παλμούς της καρδιάς μου
αν κοιτάξεις μέσα από τις οπές
θα δεις τη ψυχή να παίζει κυνηγητό
με τα σπλάχνα μου
κάπου εκεί θα ανταμώσεις και τον Παναγιωτάκη
ποτέ δεν έφυγε
τον μάντρωσα, μια για πάντα μέσα μου
τι κι αν πέρασαν τα χρόνια
ακόμα πάω κι έρχομαι
ακόμα τον κουβαλάω..
έρωτας, αναπνοή..
η Ζωή μου..

Ανώνυμος είπε...

ελα να πάρεις το οσκαρ σου
http://glaykiyou.wordpress.com/2009/02/01/and-the-oscargoesto/

eirini είπε...

Εκπληκτική ιστορία!
Τί τραβούσαν τότε οι άνθρωποι για τον έρωτα... και τί σκαρφιζόντουσαν!
Καταπίεση όμως βρε παιδί μου... όλα αυτά τα "πρέπει" και τα "όχι" ήταν ανυπόφορα! Ευτυχώς δεν υπάρχουν σήμερα!
Σήμερα έχουμε περάσει στο αντίθετο άκρο, όλα ελεύθερα! Δεν ξέρω όμως τί είναι πιο όμορφο... πλέον έχει χαθεί το μέτρο!
Καλημέρα Φαραόνα μου! Φιλιά πολλά!

marianaonice είπε...

Ιστορία της ζωής!!
Αληθινό σενάριο από εκείνα που μόνο η ζωή ξέρει να γράφει!!

Κόλλησα σ' αυτό που η γυναίκα αυτή αισθανόταν: ότι δεν έζησε τη ζωή της όπως εκείνη θα ήθελε...

Και σκέφτηκα Φαραόνα μου, μήπως κι εμείς σήμερα αναλογιζόμενες τη ζωή μας μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τη ζήσαμε όπως εμείς θα θέλαμε;;

Εγώ μάλλον όχι...

Καλό μήνα @φίλη μου!!

faraona είπε...

Eλένη Γ. μου
θα έλεγα να τον κρατήσεις εκει πάντα μα θα το κάνεις ετσι κι αλλιως...κι εγω ετσι θα εκανα.
Πολλα φιλια

faraona είπε...

Γλαύκη μου τι μήνυμα ειν αυτο που δεν με παραπέμπει στο μπλογκακι σου?
Στο φεγγαράκι ησουν όταν μου τό στειλες?
Ερχομαι.

faraona είπε...

Ειρήνη μου ετσι γίνεται τραβάει η μια κατάσταση η παλιομοδίτικη απ την μιά κι η άλλη απ την άλλη.Κάπου στην μέση θα ισορροπήσουν που θα πάει?

πολλα φιλια

faraona είπε...

Μαριανα μου νομίζω οτι όποιος πει οτι έζησε την ζωή του όπως ακριβώς ήθελε δεν θάναι ανθρωπος αλλα κάτι αλλιώτικο.
πολλα φιλια κοπέλα μου.
Καλο μήνα!

Άστρια είπε...

Πολύ ωραία η γραφή σου Φαραώνα.

Την ώρα που διάβαζα δεν ξέρω γιατί στάθηκα λίγο στο "..Και μου φάνηκε οτι πιό πολυ απ όλα ,αυτό που της κόστισε περισσότερο, ήταν που δεν ήθελε να κοιταχτεί στον καθρέφτη.." Ένιωσα ότι όλη η γυναικεία φιλαρέσκεια κλείνεται εδώ μέσα .

Και μου θύμισες την αγαπημένη αδελφή της γιαγιάς μου που μου είχε πει μικρή και ακόμα το θυμάμαι (σκέψου τί εντύπωση θα μου έκανε) ότι όταν ανέβαιναν στο αμάξι, οι άνδρες έριχναν ματιές να δουν τον αστράγαλό τους από τα μακριά φορέματα.

Φιλιά, καλό μήνα!

faraona είπε...

Αστρια μου
Ευχαριστω πολυ κοπέλα μου νασαι καλα!
καλημέρα και καλο μας μήνα!

Artanis είπε...

Kalo mhna Faraona mou...Filia...

faraona είπε...

Artanis μου!!!
Καλο μήνα κοριτσάκι μου απ την άλλη άκρη της γης!!!
Και μόνο που το σκέφτομαι βρε το ΠΟΥ βρίσκεσαι κι απο που επικοινωνούμε με πιάνει κάτι...νασαι καλα ,όλα να πηγαίνουν καλά ευχομαι.

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Φαραόνα μου,

σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σου! Να είσαι πάντα καλά!
Μεγάλη αγκαλιά!

faraona είπε...

Kokkinobrelino μου?!
Μακια σου!!!
:))))

Daria είπε...

καλημέρα Faraona,
αλλάξανε τα πράγματα από τότε αλλά ακόμα ισχύει το "αμ δε..." σε πολλές περιπτώσεις. Πάντα υπάρχουν φάσεις που θες δεν θες θα πας βόλτα τα τούβλα...
Φιλιά

faraona είπε...

Daria μου ναι υπάρχουν.
Εμεις τις κάνουμε να υπάρχουν ε?
Οχι ο διπλανός μας .
Θελω να πω οτι φυσικα συμβαίνουν και σήμερα τέτοιες φάσεις.
Αλλα τις θελουμε.
Δεν ειναι θες δεν θες.

Θες θες...και καλως κάμεις δηλαδη....
χαχαχα!!!!!

MenieK είπε...

Βέροια, Ελασσόνα, Δράμα - πόλεις που αγάπησα, κλειστές
ανάμεσα σε υψώματα ή σε μικρούς καταυλισμούς
σπίτια που ανοίγονται κρυφά στον κάμπο
...λέει ο Αλέξης Ασλάνογλου

faraona είπε...

MenieK
ετσι που το λέει ειναι...γεμάτη κρυφά σπίτια ειναι η Ελλάδα.

καλησπερα

stalamatia είπε...

΄Πρώτη η κυρία Ελβίρα απίθανη και για εκείνες τις εποχές μπράβο της.
Πολύ τούβλο πέρα δώθε αλλά άξιζε!!!!
Και το απωθημένο όμως με τους καθρέφτες ,μάλλον ποτέ δεν το ξεπέρασε εκείνο το καθρεπτάκι που πρωτοείδε.

faraona είπε...

stalamatia μου
ετσι ετσι!!!

Φιλια πολλα καλο σου μήνα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Καλημέρα φίλη μου , πέρασα να πω ένα γειά!

faraona είπε...

Γεια σου Αχτίδα μου!
Καλημέρα και καλή δουλειά.

eva είπε...

Υπέροχη γραφή, αγαπησιάρικη, νοσταλγική. Μπορεί στα χρόνια γης θείας Ελβίρας να έλειπε η πολύ ελευθερία και η ανεμελιά, η ζεστασιά όμως στην ψυχή περίσσευε. Και ό,τι πάσκιζε να απολαύσει, ήξερε να το εκτιμά και άντεχε στον χρόνο. Όλα για καλό, λοιπόν!
Να' σαι καλά φαραώνα μου, μας ταξίδεψες!

Alkmini είπε...

...και καθισμενη και γω εκει διπλα στο τζακι,ακουγοντας με προσοχη την ιστορια απ τα παλια, βουρκωμενη είπα στη θεια Ελβιρα:
-εχουμε κουβαλησει και μεις αν οχι τουβλα -γιατι εχουνε πια χαθει κι αυτα- πετρες βαριες και κροκαλες και να αλλες κατσαν στην καρδια και αλλες στο λαιμο, να μην μπορεις να καταπιεις.
κι αν τις ειχαμε θα χτιζαμε πυργο...

ομορφη ιστορια Φαραονα μου και ομορφο και το τσιπουρακι που ηπιαμε. σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Evaggeli μου
ετσι...η ζεστασια αυτων των παλιών ανθρώπων αρχιζει πια και χάνεται...
σ ευχαριστω κορίτσι μου για τα καλα λόγια!
πολλα φιλια

faraona είπε...

Αλίκη μου κατανοώ πλήρως τι λες!!!!
Ταχω κουβαλήσει κι εγω αυτα τα πετρώματα και στην καρδιά και στο μυαλό χρόνια ολόκληρα ...τόσο που δεν την πάλευα αλλο...κι ετσι τα πέταξα ολα μια ωραία πρωία και ησύχασα!

barel είπε...

faraona στο είχα πεί και στο πρώτο μέρος της ιστορίας. η γραφή σου είναι απίστευτα αφηγηματική. πολλά μπράβο.

faraona είπε...

Barel μου
καλημεραααα!
Ευχαριστω για τα καλα λόγια ...
Καλο μήνα είπαμε?

Κούκος είπε...

Σου γράφω χωρίς να διαβάσω τα άλλα σχόλια και επιρρεαστώ.
Είναι ένα καταπληκτικό διήγημα, τόσο ανθρώπινο και τόσο όμορφα δοσμένο!
Ένα μόνο θα σου πω. Ήταν σαν να ήμουν εκεί...

faraona είπε...

Κουκάκο μου σ ευχαριστω πολυ!
Ηταν κι η Ελβίρα ετσι πολυ γηινη κι ανθρώπινη γι αυτο μου βγήκε ετσι.
Φιλια πολλα

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δεν θέλω τίποτα να πώ ,τίποτα να σχολιάσω μη και σπρώξω άθελά μου
έστω κι ένα τουβλάκι και χαλάσω το υπέροχο style που έδωσες στην ιστορία σου ,τόσο αληθινή, τόσο
ανθρώπινη κι αγκυλωτή για τα φυλλοκάρδια μας ,που αν ψάξει κανείς θα δει θαμμένες ιστορίες από
τουβλάκια που γκρέμισαν, κομμάτια απ' την ζωή μας.
Με τον θαυμασμό μου
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

faraona είπε...

Λυγερη μου
χαιρομαι παρα πολυ που σου αρεσε.
Να μου εισαι πάντα καλα!

Επαφές

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις