Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Χορός

Ο θανατος τού’σπασε τη μεση.Του τσακισε την κεντρικη αρτηρια με μια κινηση καλα ζυγισμενη.

Ενα μηνα τωρα τον ειχε στο κατόπι,για να γραδάρει οσο μπορουσε καλυτερα την κοψιά,να πεσει ακριβως στο κέντρο της σπονδυλικής στήλης .Κι όλο του ξέφευγε.Και τον εβλεπε να κανει παραξενα πραγματα,αλλοκοτα.Με δυσκολια εδινε αναφορες στον Αρμόδιο για το τί και το πώς.Μεχρι που αναγκαστηκε ο Κατεπάνω να στειλει βοηθο ,γυναίκα αυτη τη φορα,μπας και βγει καποια ακρη ...
Ο Σωκρατης την ειδε.

Παλιας κοπής αρσενικό ,δεν του ξεφευγε μητε φάσμα γυναικας.
Την είδε να διασχίζει τον κήπο, με τους πανσέδες που φύτευε τ απόγευμα,και να χάνεται πίσω απ τον κισσό ντροπαλά.Οπως μια γυναίκα που έχει ελαφρύ εγκεφαλικό και διακριτικά το κρύβει.Μιλώντας σιγά ,με ιδιαίτερο τρόπο.

Δεν έδωσε σημασία.«Η Μαρθα θα ήταν»,είπε αργότερα στην Αφροδίτη, «ξερεις, του καπετανιου .Αλλα γιατι φορούσε μαύρη μπερτα με κουκουλα; Μπα ,θα της έστριψε της κακομοιρας,τρια χρόνια ειχε να δει τον αντρα της κι ειναι δεν ειναι τριάντα χρονων γυναικα κι άτεκνη».

Μετά άναψε τα καρβουνα.Εφερε τα δαδιά ,τις σχάρες και κοίταξε περήφανος την πρωινή του ψαριά.Γλέντι που θα γινόταν αποψε!Αργά το βράδυ της ιδιας μέρας κι ενω η παρέα των εβδομηντάρηδων ξεκαρδιζόταν κατω απ το κιόσκι και το τσίπουρο μεθούσε τα γιασεμιά και το αγιόκλημα,η Μάρθα εδωσε την εξης αναφορα στον Κατεπάνω.

Ονομα:Σωκρατης

Ετος γεννησης: 1923

Τόπος καταγωγης:Θεσσαλονικη

Ονομα πατρος:Αγνωστο

Ονομα μητρος:Αγνωστο

Γερή καρδιά

Καθαρός εγκέφαλος

Ιδιαιτερη κλιση :οι λεπτεπίλεπτες εργασίες.

Ιδιαιτερες αδυναμιες:τα παιδια,οι γέροντες,η οικογενεια.

Ιδιαιτερο χαρακτηριστικο:Σιωπηλος και ντροπαλος.

Εδω καπου ο Κατεπάνω την διέκοψε.«Μαρθα, κλαις;» «Θα επανέλθω» του ειπε με σεβασμο .
Έκατσε παλι πισω απ τον κισσο και κρυφοκοιταξε.

Η παρέα ειχε ερθει στο τσακιρ κέφι.Άκουσε να τον παροτρύνουν να χορέψει και συγκέντρωσε την προσοχή της για να καταλάβει καλύτερα.

«Ελα ,ελα...το βαρύ ζεϊμπέκικο» .

«Σωκράτη, σηκω»

Τα μάτια του έβγαλαν φωτιά.Κοίταζε το κενό πιά ,έφευγε.Ηταν ψαροπουλι που αρμυρίζονταν στις μύτες των βράχων.Το μέτωπό του στράφηκε ελαφρά προς τον ουρανό.Ενιωσε περηφάνεια για την έντιμη ζωή του...και τα μάτια του μισόκλεισαν.Ενοιωθε το ερωτευμένο βλέμμα της γυναίκας του να τον λούζει και σκούπισε με το ανάποδο της παλάμης του τον ιδρώτα που φύτρωσε στα χείλη του.

Αχ !ο ερωτας της γι αυτον! Κουρσούμι μαζί και πούπουλο,παρηγοριά μαζι και βάρος.

Ενώθηκαν τα πόδια του σε προσοχή στακάτη και σήκωσε την τσάκα του παντελονιού του με το δεξί του χέρι.

Υποταγή.

«Να!» της έλεγε. « Κοίτα!Στέκομαι μπροστά σου.Καρφώθηκα στην γείωσή σου.Σου τα δωσα ολα.Για νασαι η αφέντρα μου...η κυρά μου».Τίναξε το αριστερό του χέρι στο ύψος του ώμου,έσκυψε την πλάτη του μπροστά...κοίταζε την γη.Θόλωσαν τα μάτια του.Εστριψε το κορμί του αριστερα 90 μοίρες και πάλι μπροστά.Πόσες φορες η ζωή τον πήγε μιά μπρος , μιά πισω!
Ξαναστύλωσε το κορμί του κι ένοιωσε το λαιμό του να κουβαλάει όλη την σπονδυλικη του στηλη .Ανάλαφρα ,χωρις αγκομαχητό. Τα βήματα του γίναν μικρά,προσεκτικά,δίπλα δίπλα οι μύτες των παπουτσιων του κολλημένες ,ισα που να κουνιούνται.Ηταν ντροπαλός οταν ήταν παιδάκι ,ντροπαλός ηταν και στα εβδομηντα επτα του .Ηταν μόνος οταν ηταν παιδάκι ,μόνος και στον τελευταίο του χορό.

Τα πόδια του τινάχτηκαν σε πηδήματα ακρίβειας.Καταργούσαν την βαρύτητα.Αυτο ήθελε.Να φύγει η γη,να φυγει κι αυτός μαζί της.Το σώμα του σηκωνόταν κι έπεφτε στα τακούνια των παπουτσιών του.Χωρις ζόρι. Με σιγουριά...κερδισμένη απο καιρό...απο τότε που βρέθηκε πεταμένος ,παρατημένος ,στα κιτάπια του Ληξιαρχειου.Αγνώστου πατρος και μητρός.Απ την Σμύρνη οι θετοί γονείς ...εμαθε μαζι τους να σεβεται την ζωη...να την κερδίζει. Κι η Μάρθα σωπαινε, κοίταζε ...εβαζε τρέλες στο νού της για τον χαμένο της γιό.

Ανοιξε τα χέρια του διάπλατα...Να τα αγκαλιασει ολα ήθελε τούτο το βράδυ.Τα κύτταρα του σηκώθηκαν,το στηθος του προτάθηκε,έγινε τόξο κι η καρδιά του βέλος ετοιμο να εξακοντιστεί στο άπειρο.

Η Μαρθα το νοιωσε...ηταν η κατάλληλη στιγμή.Κι ο Κατεπάνω την άκουσε κι έδωσε την προσταγή.

«Τώρα »ειπε , «τωρα που χορεύει κι ο σκελετός του ειναι χαλαρός κι ευτυχισμένος.Για να μήν πονέσει».

Η ανάσα του θανάτου έπεσε πάνω του γλυκά κι έκοψε την μέση του οπως το τζάμι μια μαλακή πατούσα.Τον ξάπλωσε στο γρασίδι ,διπλα στους φρεσκοφυτεμένους πανσεδες του.Η κεντρική του αρτηρία διαλύθηκε και το αίμα της πλημμύρισε τα πνευμόνια του.
Κοίταζες τα αστρα πατερα μου όταν ξεψυχούσες .

Κοίταζες έκπληκτος τα μάτια της μάνας σου για πρώτη φορά.



Εγω ειμαι εδω με τους ζωντανούς,για ν ανοίγω την πέτσα μου καθε τόσο και να σε χώνω όλο και βαθύτερα στο είναι μου.Για να χορεύω και να μην φοβάμαι τον θάνατο.Για να χαρίζω τα εργαλεία σου στους φίλους και να φυλάγω τα παραγάδια σου για τον εγγονό σου.

Σαν έρθει η ώρα θα σε πλύνω με κρασί και θάλασσα ,θα φιλήσω τα χέρια σου που με τάϊσαν,που μ ε πότισαν και με ταχτάρισαν και θα κρατήσω προίκα μου την αγάπη σου για να σε ξανασυναντήσω.

Αθήνα, 24 Ιουλίου 2002

112 σχόλια:

Surrealist είπε...

Αχ πρωινή συγκίνηση με γέμισες καλή μου!!!!

Θα ξαναπεράσω προς το παρόν γεύομαι εκτός από την συγκίνηση και την πρωτιά μου

επιτέλους τα κατάφερα και αφ'ηνω στη φίλη μου πρώτη σχόλιο

μα δεν ξανάγινε :}}}}

και ένα τραγουδάκι για σένα

η αγάπη η αγάπη που (ΔΕΝ) χάθηκε στη σκόνη

Ανώνυμος είπε...

Καλέ τι είναι τούτο?
ΑΦΩΝΗ!!!
dromaki

rose είπε...

σαν τον ζορμπα βρηκε το σμαραγδι του κι εφυγε.
χορευοντας μοναχος γιατι ετσι χορευονται τουτοι οι χοροι..

μαρτυρία, αποτυπωση, αναβιωση, μνημη

περσεφονη που πλέκεις νηματα, και κομποσκήνια επικλήσεων

δικοι ανθρωποι
το σπιτι ειναι παντα εντός

και οι μνημες παντοτινες σαν μια αιωνιότητα

Γωγώ Πακτίτη είπε...

φτωχές και άφωνες οι λέξεις μου
σήμερα...

τον θαυμασμό μου!!!

καλημέρα φαραώνα μου...:)

υγ
δυστυχώς δεν πρόλαβα να συμμετάσχω
στα κοχύλια.

φιλιά πολλά...:)

witchofdaffodils είπε...

συγκλονιστικός χορός...

φιλιά κόρη βασιλική

Unknown είπε...

Καλημέραααα!
Πρωινή εμπειρία θα το έλεγα!
Έκπληξη!!!
Το διαβάζεις την πρώτη φορά, λες ένα ουπς...και το ξαναδιαβάζεις μια δεύτερη, δυνατή ανάγνωση για να το βιώσεις!
Ανατριχίλα, συγκίνηση και θαυμασμός!!!
Να σαι καλά!

Roadartist είπε...

Ανατριχιασα..
Ο κυκλος της ζωης..που μακαρι ολοι να είχαμε την σοφία για να τον νιώθουμε..καθώς περνάει..

mamma είπε...

Πολύ μεστό κείμενο, καλογραμμένο.
Καλημέρα :)

Artanis είπε...

Υπέροχο Φαραώνα μου....
Καλημέρα...

Ανώνυμος είπε...

δεν χρειαζεται να γραψω πως ειναι υπεροχο το κειμενο!

ειναι κατι παραπανω...κειμενο απο τα βαθη της ψυχης για μια ιερη μορφη της ζωης σου...

τα τελευταια σου λογια εκστατικα, με απειρο σεβασμο κι αγαπη...

ποσο πλουσια εισαι!!!

καλη σου μερα...σε φιλω!

Αλεξάνδρα είπε...

Λεβέντης!!!

Με συγκίνησες! Με έκανες να δακρύσω... Ωραίοι άνθρωποι που είχαν τελειώσει το πανεπιστήμιο της ζωής.

Είχαν αξίες και αξιώθηκαν απ΄την ζωή.

Κι έκαναν παιδιά διαμάντια.

Χθες, στην βεράντα μου κοιτώντας τα αστέρια σκεφτόμουν τον πατέρα... Πόσο μου λείπει...
Τι ψέμα που λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός...

Ο τρόπος, που έγραψες τον τελευταίο του χορό... δεν χρειάζεται να διαβάσω τις λέξεις ξανά... σαν να με μετέφερες στον χρόνο, εκεί...

Εχει μεγαλείο η ψυχούλα σου.

Οι κόποι του δημιούργησαν εσένα...
Τίποτα δεν χάνεται...

Να είσαι καλά!

Φιλιά

Skouliki είπε...

να μαι και εγω ...

μπραβο σου .. ο τροπος εκφρασης σου ειναι υπεροχος γεματος εικονες

ξανθίππη είπε...

Κοίτα τώρα τι τύχη ήταν αυτή να με βγάλει εδώ η πρωινή μου βόλτα...

Το κειμενό σου διαμάντι, καλή μου. Που φέρνει κόμπο στο λαιμό και υγραίνει τα μάτια. Πόσο περήφανος θα ήταν να ήξερε τι χρυσάφι έχεις στην καρδιά σου γι' αυτόν και από αυτόν. Αν και μάλλον θα το ήξερε.
Να είσαι πάντα καλά να τον θυμάσαι και να γράφεις τέτοια κείμενα να μοιράζεσαι.

Καλημέρα...

Juanita La Quejica είπε...

Ο τελευταίος χορός... όμορφο κείμενο, που αγγίζει.

Μηθυμναίος είπε...

Δεν έχω λόγια... Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω... Έτσι χωρίς λόγια. Είναι καλύτερα.
ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ!!!

Σταυρούλα είπε...

Φαραώνα μου, φιλί μεγάλο. Μόνο αυτό μπορώ σήμερα!

ζαφορα είπε...

Χορός αγέρωχος, αναπόφευκτος ,
αναμενόμενος.
Το μονοπάτι για το μετά,
και το άγνωστο.
Μια γεύση του τέλους
ή κάποιας άλλης αρχής άγνωστης.
Πόσο όμορφα το αποδίδεις.
Mοναδικά.
Χάρισμα γραφής , έμπνευσης, ταλέντου.
Το μπράβο λίγο.
Χαίρομαι που σε γνωρίζω και
μέσα από τα κείμενά σου.

Φιλί γλυκό ζαφορένιο

Leviathan είπε...

kai ego anatrixiasa...iperoxo!!!bravo!kalo mesimeri!

Ηλιαχτίς είπε...

Γλυκειά μου Φαραώνα μου.. διαμάντι μου στο βράχο..!
Με ανατρίχιασες και με συγκίνησες ως τα βάθη της ψυχής μου.. δεν έχω λόγια να σου πω..
Περήφανος και όρθιος έφυγε καλή μου, γεμάτος ζωή και αγάπη.. τυχερός πολύ..!
Να είσαι καλά ψυχή μου..!
Μεγάλο φιλί και μεγάλη αγκαλιά να μπεις μέσα!
Την αγάπη μου!

creationsbyeve είπε...

υπέροχο κείμενο!Καλωσήρθες!!
σε φιλώ

leondokardos είπε...

Δε θέλω να πω τίποτα, να εξάρω, να υμνήσω...
Συγκινήθηκα, μου τάραξες τις ευαισθησίες μου...
Αλλά το ήθελα τόσο πολύ...

Despoina Chatzipavlidou είπε...

δεν έχω τίποτα να πω

είχα περάσει το πρωί και ένιωσα ότι αυτό το κείμενο ήταν κάτι σημαντικό
το άφησα για το βράδυ

και τωρα

σε ευχαριστώ πολύ που διάβασα κάτι τόσο μα τόσο ζεστό και δυνατό

να είσαι καλά
να είσαι περήφανη για την συνέχεια...

Talisker είπε...

Τι ειναι αυτο το υπεροχο ?
-κοριτσι μου?
-ε??


!!!!!!!!!!!!!!!!!!

faraona είπε...

Surrealist μου
ξερω οτι συγκινηθηκες ...το καταλαβαινω απο την ροη των λεξεων σου που αλλαζουν θεσεις οποτε σου συμβαινει.
Δεν υπάρχει καμια περιπτωση ν αφησω καμμια αγαπη της ζωης μου να χαθει στην σκονη ...ποσο μαλλον αυτη του πατερα μου.
Σ ευχαριστω

faraona είπε...

Δρομακι μου
τι θα μπορουσα να απαντησω στην ερωτηση σου περα απο ενα πραγμα.
Αγάπη ειναι.

faraona είπε...

rose μου
αυτη η μνημη πέρασε πια μέσα στο κυτταρο μου.
Σ ευχαριστω

faraona είπε...

Γωγω μου
η σιωπη ,μού λεει παντα πολυ περισσοτερα απο τα λογια.
Σ ευχαριστω

Coco είπε...

Σπάνια μοίρα!

faraona είπε...

Μοργκάνα μου
ετσι ακριβως ειναι ο χορός του θανάτου.
Συγκλονιστικος.

faraona είπε...

Lily μου
σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Αρτιστα μου
ο κυκλος εκλεισε για τον πατερα μου εκεινο το βραδυ...και ακομη δεν ξερω ποσο σοφος ειναι ενας αντρας που φευγει χορευοντας.

faraona είπε...

mamma μου
σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Αρτανις μου
σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Una mama μου
σ ευχαριστω.
Για ο,τι εχει να κανει με τον πατερα μου το μονο που μπορω να πω συνειδητα, ειναι οτι νοιωθω γεματη και χωρις κανενα παραπονο.

faraona είπε...

Αλεξανδρα μου
ξερω την αγαπη σου για τον πατερα σου.Την εχω καταλαβει εδω και πολυ καιρο απο καποιες αναφορες σου σ αυτον.Και καταλαβαινω οτι περα απο την συγγενεια αιματος(που προσωπικα για μενα, νετη σκετη, δεν λεει τιποτα) ειχες μαζι του κυτταρικη συγγενεια και κοινο νου.Οι ανθρωποι που εχουν τετοιου ειδους δεσμο δεν χωριζουν ποτε.Μεταγγιζονται ο ενας στον αλλον και φτιαχνουν αλυσσιδα αγαπης παντοτινης.
Σ ευχαριστω απ την καρδια μου.

faraona είπε...

σκουλικακι μου
σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Ξανθιππη μου
το ηξερε ...γιατι ηταν πρωτα φιλος και μετα πατερας.Και του την εδωσα αυτη την αγαπη ,την γευτηκε,την ενοιωσε,την πηρε απο μενα χωρις μετρο.

faraona είπε...

juanita μου
σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Μηθυμναιε μου
ετσι χωρις λογια...καταλαβαινεις εσυ.
σ ευχαριστω

faraona είπε...

ρενατα μου
κι εγω μια αγκαλια για σενα σημερα ...μεγαλη.

faraona είπε...

ζαφορα μου
δυσκολο πραγμα να σ εμπνεει η ζωη ενος ανθρωπου,αλλα ακομη πιο δυσκολο να εμπνεεσαι απο τον θανατο του.Εχω φαινεται αυτη την τυχη.
Σ ευχαριστω

Νατασα είπε...

Με ξάφνιασες …

[μελαγχολείς το φθινόπωρο ή ιδέα μου είναι ;]
Καλό σαβ/κυρ

faraona είπε...

Leviathan μου
σ ευχαριστω

faraona είπε...

ηλιαχτιδα μου
ναι περηφανος κι ορθιος...οπως ηταν σ ολη του την ζωη.
σ ευχαριστω

faraona είπε...

Ευα μου
σ ευχαριστω

faraona είπε...

Λεοντοκαρδε μου
καταλαβαινω
Σ ευχαριστω

faraona είπε...

Δεσποινα μου
ετσι ζεστη και δυνατη ειναι η αγαπη μου για κεινον.
Σιγοκαιει μεσα μου σαν το καντηλακι που του αναβω.

faraona είπε...

Ταλισκερ μου
το μονο που μπορω να απαντησω ειναι οτι ειναι αγαπη.

faraona είπε...

νατασα μου
δεν ειναι μελαγχολια κοριτσι μου.
Μνημοσυνο ειναι.

faraona είπε...

Kοκό μου
ετσι λέω κι εγώ και χαμογελώ.

leila είπε...

εγω θα ελεγα ακριβως οτι τιποτα και κανεις δεν χανεται και οτι ο κυκλος της ζωης περιλαμβανει απο ολα..
θα ελεγα οτι η κληρονομια που αφησε ο πατερας σου πισω του εισαι εσυ και ολα οσα νιωθεις.. και αυτα ειναι πολλα..
μπορει ολοι να διαβασαμε το ποστ σου και αλλοι να ανατριχιασαμε η να συγκινηθηκαμε , εσυ ομως εχεις απο την πλευρα σου την αγαπη του και αυτο φαινεται..
να εισαι καλα..

faraona είπε...

leila μου
ετσι νοιωθω οπως λες.
Με την αγαπη του στο πλευρο μου.
σ ευχαριστω

dromaki είπε...

Ναι Φαραώνα μου αγάπη.
Τόσο ΥΠΕΡΟΧΟ,ΤΌΣΟ ΖΩΝΤΑΝΌ ΤΌΣΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΌ ΤΌΣΟ ΓΕΜΆΤΟ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ που όντως μου κόπηκε η λαλιά.
Εμεινα με το στόμα ανοιχτό διαβάζοντας ξαναδιαβάζοντας...
Καιξέρεις πως περίμενα την ανάρτηση σου...
Καλό βράδυ να έχεις ψυχή μου.

Ανώνυμος είπε...

Αρχόντισσα μου
πώς ξυπνάς
και το τελευταίο σου κύτταρο;
Πώς έτσι μεγαλόπρεπα υπηρετείς
την αγάπη;
Θαυμάσιο!!!!!!!! φαραόνα
προσκυνώ

faraona είπε...

Δρομακι μου
ξερω κοριτσι μου ...νοιωθω για σενα ποσο ευθαισθητη εισαι και καταλαβα το πρωι οταν μπηκες.
Σ ευχαριστω απο καρδιας.

faraona είπε...

Ποιω μου
δεν υπαρχει ζωη χωρις αγαπη.
Ακομη κι ο θανατος γινεται φως για χαρη της.
Σ ευχαριστω.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Φαραόνα μου................

panagiota είπε...

Δεν χάθηκα γλυκό γιαβρι΄μ!
Χορεύω!!!

Ονομα:Κωνσταντίνος
Ετος γεννησης:1920
του Δ. και της Δ.
Και Αναστασία του Π. και της Μ. έτος γέννησης 1928.

Μ'αυτους χορεύω!!!
Προδομένα πια σώματα,αδύναμες καρδιές,σκόρπιες αναμνήσεις,αναλαμπές μιας ζωής που ξέφτισε,εκρήξεις του εγκεφαλου που δεν θέλει να παραδοθεί στην λήθη,απροσδιόριστα όνειρα και εκείνη η βαριά οδύνη για το τέλος που είναι πια αναπόφευκτο.
Εδώ χάνομαι καρδιά μου...

Και η "Μάρθα" σου μ'εκανε να αναλογιστώ αν θα μπορέσουν ποτέ να κάνουν συνθήκη με τον Κατεπάνω...

. είπε...

Στη κούπα του καφέ έσταξε ένα δάκρυ. Για τον πατέρα σου.Για τον πατέρα μου.
Συγνώμη...
Δεν έχω λόγια...

faraona είπε...

ξυπολυτη μου
καλημερα...

faraona είπε...

panagiota μου
δωσε την αγαπη σου κοριτσι μου κι ας κουραζεσαι.Η αγαπη δεν χανεται ποτε.Ακομη και μεσα απο την αρρωστη κατασταση του εγκεφαλου τους ,νοιωθουν οσο χτυπανε οι καρδιες τους.
Ειμαι κοντα σου καρντασι μου.

faraona είπε...

ανασαιμια μου
καταλαβαινω καλη μου...
σ ευχαριστω

lakis είπε...

Γλυκόπικρο και συγκινητικό πολύ. Τι άλλο να πει κανείς; Μέρα καλή

Ανώνυμος είπε...

Είναι τόσο συγκινητικά αυτά που γράφεις... Εύχομαι να είναι πάντα ένα όμορφο κομμάτι από τη ζωή σου που δε χάθηκε και δε θα χαθεί ποτέ. Θα έχεις πάντα κάτι δικό του, την αγάπη του...

Καλή σου μέρα!!!

Παλμος είπε...

Καλη σου μερα Faraona μου.

Αν σχολιασω, θα ειναι τοσο πεζα σε ό,τι πω!!

Το μονο που θα καταφερω να σου πω...τετοιες θυμησες δεν ξεχιουνται!!!

Σε φιλω:)

faraona είπε...

Λακη μου
αυτη ειναι η γευση του χαμου αυτων που αγαπαμε.Γλυκοπικρη.
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

faraona είπε...

tina
σε καλωσοριζω και σ ευχαριστω

faraona είπε...

παλμε μου
αυτες οι θυμησες ...εγιναν ενα πια με την ζωη μου.

eleni είπε...

Faraona μου, πολύ με συγκίνησαν τα λόγια,η περιγραφή του τελευταίου χορού ενός λεβέντη,που λεβέντικα έφυγε.
Μ΄έκανες να κλάψω,γιατί μέσα μου έχω τη θύμιση του χαμού ενός άλλου θαλασσινού,που τον πήρε μαζί της σε σύντομο χρόνο η γυναίκα που μαζί της ένωσε τη ζωή του σε χρόνους χαλεπούς.

faraona είπε...

eleni μου
κοινοι οι δρομοι των συγκινησεων και της αγαπης για τα δικα μας προσωπα.Αγαπα τόν θαλασσινό σου,εχε τον μεσα σου και μην σκεφτεσαι τους χαλεπους καιρους.Ετσι ηταν να γινει...

eirini είπε...

Απλά τέλειο...πολύ συγκινητικό Φαραόνα μου, ειλικρινά.
Τί να σου πω...όταν με συγκλονίζουν κάποια πράγματα, δεν μου βγαίνουν οι λέξεις.
Φιλιά πολλά

ellinida είπε...

Της φλέβας η έκρηξη, νόμισα πως το ένοιωσα, πως είδα το αίμα να αναβλύζει. Κανείς σαν εκείνον.
Μου θύμισες αυτό.

Το σπίτι μ'αναμμένα όλα τα φώτα
ένα καράβι κινδύνευε μέσα στη νύχτα
κι'εμείς να τριγυρίζουμε στις κάμαρες ζητώντας σωτηρία
σκιές που πονούν, πονούν κι'αυτές
το ίδιο καθώς η σάρκα.

Βύρων Λεοντάρης

Σ'ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας.
φιλιά

faraona είπε...

eirini μου
καταλαβαινω
σ ευχαριστω.

faraona είπε...

Eβινα μου
Κανείς σαν εκείνον.
Κανείς.

Σ ευχαριστω απ την καρδια μου.

Ερατώ είπε...

Πολύ όμορφο, τρυφερό , συγκινητικό...

faraona είπε...

ερατω μου
σ ευχαριστω

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Δεν θυμάμαι πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που διάβαζα κι ανατρίχιαζα,και γω συνέχιζα να διαβάζω και να ανατριχιάζω...
Αμ, το είχα διαισθανθεί όταν διάβασα την ιστορία σου με τον γάτο σου. Δεν είσαι απλά τεχνήτρα Εσύ, γεννημένη είσαι...
Σήμερα βρήκε να με στείλει εδώ ,
σήμερα που σαν σήμερα ο θάνατος ήλθε στα χέρια με την ζωή μου και την νίκησε ?
Καλή νύχτα
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

faraona είπε...

Λυγερη μου
κοινοι οι δρομοι των θνητων σ ολα τα μηκη και τα πλατη αυτης της γης.
Σ ευχαριστω

Unknown είπε...

ένα ζεϊμπέκικο όλη η ζωή. γιατί να διαφέρει η μετάβαση;

ο καλύτερος χορός...για το πριν...και το μετά...

φιλιά βρόχινα...

faraona είπε...

νεραιδα μου
ετσι...
ολη του η ζωη ενας χορος.
σ ευχαριστω

Ra Ma είπε...

Το ζειμπέκικο είναι χορός χωρίς βήματα, μοναχικός και δεν σε κάνει μάγκα αλλά πρέπει να είσαι για να τον χορεψεις. Είναι μια μυσταγωγία που μόνο η καρδιά δηλώνει παρούσα. Οι παλιοί τον έλεγαν ο χορός των χορών, μια απ'ευθείας επικοινωνία με το Θεό, και κατ΄αυτήν την άποψη ήταν η καλύτερη στιγμή να τον συναντήσει.

Καληνύχτα.

faraona είπε...

Mαρκονι μου
μακαρι να τον συναντησε...το ευχομαι.
σ ευχαριστω

Χριστίνα είπε...

Καλημέρα, Φαραόνα μου και σε αυτόν τον χώρο...(περνάω κατά καιρούς από το aroma cooking)..
Αυτό που έγραψες ήταν υπέροχο και με άγγιξε βαθιά...έχεις πολύ όμορφο τρόπο να "κοινωνείς" την ψυχή σου..

Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή

faraona είπε...

christina
καλως ορισες κι απο δω.
Σ ευχαριστω.

Ανώνυμος είπε...

ειναι καταπληκτικό.. το κειμενο οι λέξεις το συναίσθημά σου.. ο πατέρας σου που έφυγε χορεύοντας..

faraona είπε...

σταγονα μου
σ ευχαριστω.

Surrealist είπε...

Πως με ξέρεις!!!! Φίλη γράφω λίγα τώρα για να μη με καταλάβεις πάλι από τον τρόπο γραφής :}}}}

καλησπέρα!!!!

faraona είπε...

surrealist μου
μμμ!
Σιγα μην εχεις προβλημα εσυ να σε καταλαβουν η να μη σε καταλαβουν.
Και ειδικα μ εμενα ...

Gynaika Tis Ammou είπε...

Δεν ξέρω τι να πω, το κείμενο σου είναι συγκλονιστικο!

faraona είπε...

Gyneka tis ammou
σε καλωσοριζω κι απο δω.
Νομιζω οτι ξερεις πως οταν τα αισθηματα ειναι πολυ βαθεια ακομη κι ενα «και» να γραψουμε ,αρκει.

Νασαι καλα και να μου ερχεσαι.

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Πολύτιμη προίκα σου η αγάπη Του !!!!

faraona είπε...

Αθηνα μου
ειναι οντως πολυτιμη.
Σ ευχαριστω

Κόκκινη Ομπρέλα είπε...

Νιώθω ότι αν μιλήσω θα βεβηλώσω τη στιγμή...
Θα σταματήσω το χορό...
Κι εγώ είμαι ακόμη εκεί...
Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Εσύ, εσύ γεννήθηκες μέσα από το χορό του, δε χρειάζεται να ξύσεις το δέρμα σου, είσαι λουσμένη από το φως του!
Πόσο θα ήθελα να σε είχα κοντά τούτη την ώρα.
Το πιο γλυκό φιλί μου! Και μια υπόκλιση στα μαγικά σου χέρια και στο αγέρωχο μυαλό σου.

faraona είπε...

κοκκινη ομπρελα μου
κι εγω σε φιλω κοριτσι μου και σ ευχαριστω απο καρδιας.

Ανώνυμος είπε...

Σεβασμός..
Ο χορός Του..
Σεβασμός..
Όχι υποταγή..
Σεβασμός σε Σένα η σιωπή μου..

L.N.E

LIA είπε...

faraona μου, με δυσκολία...βλέπεις τα δάκρια... διάβασα και ξαναδιάβασα το ιερό αυτό αφιέρωμα, στον πρώτο αγαπημένο της ζωής σου.Και η συγκίνησή μου διπλή, γιατί έτσι ξαφνικά και αγέρωχα έφυγε και ο δικός πατέρας πριν 3 χρόνια στα 73 χρόνια.Μεγάλη Δευτέρα, μας χαιρέτησε όλο γέλιο και χαρά, πήγε στον κήπο του που τόσο αγαπούσε, κάθισε σε μια άκρη να ξεκουραστεί κι από εκεί έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.Καθισμένος πάνω στη μάνα γη, που τόσο αγάπησε και δούλεψε.
Τόσο πολύ με συγκλόνισαν τα λόγια σου, που όλη τη νύχτα τα όνειρά μου, ζωντάνεψαν και φωτίστηκαν από την Άγια παρουσία του κοντά μου.Τόσο ζωντανά, που το πρωί έψαχνα με το χέρι μου να βρω το δικό του. Κι αν δεν το βρήκα ξέρω με κρατά σφικτά, όπως κι εσένα ο δικός σου.
Να είσαι πάντα καλά.
Σε φιλώ

faraona είπε...

lia μου
μεγαλη υποθεση η κοινη αισθηση που εχουμε οτι μας κρατα το χερι.Ετσι νιωθω κι εγω παντα και προσπαθω να κανω ετσι τα πραγματα γυρω μου που να καταλαβαινω οτι ειναι ευχαριστημενος.Αισθηση?Ψευδαισθηση?
Τι σημασια εχει?


Σ ευχαριστω απο καρδιας.

faraona είπε...

L.N.E μου
σ ευχαριστω κοριτσι μου...ξερω ποσο ευαισθητη εισαι και ποσο με νοιωθεις.

marianaonice είπε...

Φοβερόοο!! Υπέροχο αφιέρωμα ψυχής στον άνθρωπο που σ' έφερε στον κόσμο και μάλλον ήταν ο οδηγός σου στη ζωή σου και στα έργα σου!!
Να ζεις να τον θυμάσαι γλυκειά μου! Η αγάπη σου τον έκανε αθάνατο!! Είμαι βέβαιη!!
Φιλιά και καλό ξημέρωμα!!

faraona είπε...

Marianna μου
ειναι οδηγος μου ακομη και θα συνεχισει ναναι παντα.
Σ ευχαριστω πολυ καλη μου.

Side21 είπε...

Καλή μου Φαραόνα ...
αυτός δεν είναι θάνατος.
Σάλτος σ' άλλη διάσταση είναι.
Φιγούρα αέρινη στης στροφής το γύρισμα.
Η λέξη "Χαμός" παράταιρη είναι ...
Τέρμα του ταξιδιού πιότερο αρμόζει,
γι' άλλη διάσταση - άλλα λιμάνια ...
Για πάντα όμως μαζί και δίπλα σου θά 'ναι
στις αναμνήσεις καθάρια η συντροφιά του
Θα καμαρώνει, θα θωπεύει, θα οδηγεί ...
Χαμογέλα ...
Καλό ξημέρωμα !!!

faraona είπε...

side21 μου

Ακομη κι ο θανατος του ηταν λεβεντικος.
Χαμογελαω...

σ ευχαριστω

LAMBROS είπε...

Για άλλη μια φορά με ταξίδευσες σε μαγεικούς κόσμους. Αυτή την φορά με την βοήθεια του "χορού" ...
Συγχαρητήρια και πάλι ...

faraona είπε...

Λαμπρο μου
ηταν τοσο λαμπερη η παρουσια του στην ζωη μου που και μετα τον θανατο του ακομη με εμπνεει.Υπηρξε εφαλτηριο ζωης για μενα και του οφειλω παρα πολλα απο οσα απολαμβανω.Υλικα και αυλα.
Σ ευχαριστω.

mareld είπε...

Γλυκιά μου Γραντούκα!

Μου κόπηκε η ανάσα..!!

Το τοπίο γέμισε μοσχοβολιές της θύμησης και τα μάτια δάκρυα..

{Δω πέρα η κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα όνομα κάπου από
τρεις χιλιάδες τόσα χρόνια
κάθε λιθάρι έχει ζωγραφισμένον έναν άγιο μ' άγρια μάτια και
μαλλιά σκοινένια
κάθε άντρας έχει στο ζερβί του χέρι χαραγμένη βελονιά τη βε-
λονιά μια κόκκινη γοργόνα
κάθε κοπέλα έχει μια φούχτα αλατισμένο φως κάτου απ' τη
φούστα της
και τα παιδιά έχουν πέντε-έξι σταυρουλάκια πίκρα πάνου στην
καρδιά τους
σαν τα χνάρια απ' το βήμα των γλάρων στην αμμουδιά το απόγευμα}.

Πάντα να χαμογελάς!
Φιλιά και καλή σου βδομάδα!

faraona είπε...

mareld μου
σ ευχαριστω απο καρδιας.

Δήμητρα είπε...

Πανέμορφο,αληθινό και χρωματιστό...
Έχεις φοβερή γραφη(θα στο χουν πεί όμως όλοι)...
Σ ευχαριστώ.
Καλημέρα είπα;;

faraona είπε...

δημητρα μου
εγω σ ευχαριστω κοριτσι μου.

Μαργαρίτα είπε...

Θ' αφήσω κι εγώ
το Σεβασμό και τη Σιωπή μου
...........................

Έτσι θα Ζεί πάντα μέσα σου
και θα σου δείχνει τον δρόμο
προς τα αστέρια..να μη φοβηθείς..

Σε φιλώ γλυκά καλή μου!! ***

faraona είπε...

μαργαριτα μου
δεν θα φοβηθω...του τοχω υποσχεθει.

σ ευχαριστω

Ανώνυμος είπε...

Τι υπέροχη ωδή προς τον αγαπημένο σου Σωκράτη! Με έκανες να θυμηθώ τον δικό μου άγγελο στη ζωή και τώρα στον ουρανό που πέταξε πριν μερικά χρόνια για τον "Κατεπάνω". Να'σαι καλά και να τον έχεις πάντα μέσα στην ψυχή σου.

Σου στέλνω και ένα "σχετικό" σύντομο video http://www.thedashmovie.com/

Βασίλης, σύντροφος της Άσπας http://aspaonline.blogspot.com/

faraona είπε...

BΑΣΙΛΗ
καλωσορισες απο δω.
Να τους εχουμε στις καρδιες μας και στο μυαλο μας κι ειμαι σιγουρη οτι κι απο κει που ειναι βοηθουν οποτε υπαρχει αναγκη.
Νασαι κι εσυ γερος και να τον αγαπας τον αγγελο σου.
Με συγκινησες με τα λογια σου .
Σ ευχαριστω

Επαφές

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

του Nickie Zimov ενας νεαρός εξαιρετικά αισθησιακός καλλιτέχνης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις