Κύμα

Η γέννησή σου στο βυθο κι ο θάνατος σου στης κορύφωσης σου το ξεσπασμα
κουβαλώντας την γνωση αιωνων για το περατό του ερωτα,

δέχεσαι την αγκαλιά του εραστη σου αφοβα ,
σπας στο αγκαλιασμά του σε χιλιαδες υγρες φυσσαλιδες,
αφριζουν τα κυτταρα σου ,

αναδεύονται τα σπλαχνα σου καθε που σε ανασηκώνει.
Αλλαζεις τα σχηματα σου στα χαδια του ,

τολμηρά ανατρέπεσαι ...
σου αρκει που σε τεντωνει προς τον ουρανο
σου αρκει που τον υποδεχεσαι.
Στον ανεμο νά μοιαζαν οι άνθρωποι κι οι αλλοι μισοι στο κυμα.