Natassa Fokianidou

17 Μαρτίου 2018

Singer
To 1962 κάπου στη Βενιζέλου ψηλά προς την Εγνατίας , κοντά στη στοά Μπεζεστένι ήταν η αντιπροσωπία της Σίνγκερ.
Επτά εγώ, τριαντα τριών εκείνη.
Μ έπαιρνε και πηγαίναμε με το λεωφορείο,κατεβαίναμε στάση Αλκαζάρ και κατηφορίζαμε λίγο την Βενιζέλου.
Καθόμουν για δύο ώρες περίπου σε μια καρέκλα ακίνητη σχεδόν και παρακολουθούσα την δασκάλα να της εξηγεί και να της διδάσκει τα μυστικά της ραπτομηχανής .
Φιλτιρέ,πουαντερί,πλακέ,κουμπότρυπα,πουαντόμπρ,γαζί,ζίγκ ζάγκ ,καπιτονέ,καρίκωμα.
Η μητέρα μου έλαμπε απο χαρά .
Μάθαινε τα εξαρτήματα ,τις μασουρίστρες,τις σαϊτες.

Μάθαινε πως να την λαδώνει να την καθαρίζει.

Μαζί της μάθαινα κι εγώ.
Απο μακριά.
Τα ήξερα όλα απ έξω.
Σπάνια υπόθεση το 62 μια ηλεκτρική αυτόματη του είδους.
Η ραπτομηχανή γυάλιζε,μύριζε,μιλούσε,θύμωνε,κεντούσε, μερικές φορές μου φαινόταν οτι ταξίδευε.
Μετά ξεκουραζόταν στο λακαρισμένο ξύλινο σπιτάκι της και σώπαινε.
Η μάνα μου καμάρωνε .
Γύριζε με κοίταζε ,χαμογελούσε και τόνιζε με σιγανή φωνή :
«Εσύ μικρό από μακριά»
Υπάκουα κι έβραζα στο ζουμί μου.
Ώσπου μια μέρα στα οχτώ μου χρόνια έμεινα μόνη στο σπίτι για μια ώρα.
Την άνοιξα .
Ηταν βαριά για μένα ,το θυμάμαι, αλλά τα κατάφερα.
Την έστησα ,έβαλα την πρίζα ,στρογγυλοκάθησα κι άρπαξα το πρώτο ύφασμα που βρήκα μπροστά μου.
Εστησα την κλωστή ,η μασουρίστρα ηταν έτοιμη και γεμάτη και πάτησα με το πόδι μου στο κάτω μέρος όπως πατάμε πρώτη φορά το γκάζι όταν μαθαίνουμε οδήγηση.
Ηξερα οτι έπρεπε να το κάνω μαλακά,απαλά .
Στην αρχή μόλις που το άγγιξα.
Δεν ακούστηκε τίποτε.
Μετά πίεσα το πεδιλάκι μου πιο πολύ κι η Singer ανταποκρίθηκε ,η βελόνα ανεβοκατέβαινε,η κλωστή βούταγε πάνω κάτω ,το γαζί έγινε άσπρο δρομάκι κι εγώ ταξίδευα σ έναν κόσμο άπιαστο πρωτόγνωρο ευτυχισμένη.
Ένοιωσα απαλή την παλάμη της στον ώμο μου.
Πετάχτηκα και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα.
Συνάντησα τα δικά της γαλάζια ,καθαρά ,έκπληκτα να με κοιτούν ορθάνοιχτα και την άκουσα να ψιθυρίζει.
«Συνέχισε κορίτσι μου μόνο πρόσεχε τα δαχτυλάκια σου στη βελόνα»

Σήμερα χάρισα τη μηχανή της σε μια νέα γυναίκα.
Μια άξια γυναίκα που σπούδασε στο Πολυτεχνείο.
Που έχασε την δουλειά της.
Ανεργη και πικραμένη.
Που παλεύει με τη ζωή γενναία.
Που δεν το βάζει κάτω κι αποφάσισε να ράβει.
Και ξέρω πως η γαλανομάτα Αφροδίτη μου στα δικά της τ αλώνια χάρηκε.

Γι αυτό Σοφία μου κάθε φορά που το πόδι σου πατάει εκεί στο χνάρι το δικό της, να την σκέφτεσαι μ αγάπη.
Μόνο η αγάπη την οδηγούσε σε κάθε τι που έκανε στη ζωή που έζησε, τίποτε άλλο.

                                 

                              

                   

                                                        

Γενικά, η απαίτηση μια ερωτική σχέση να είναι μονοθεϊστικού τύπου,

 απόλυτη και στο στυλ «ουκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν εμου» 

δουλεύει ίσως σε μια αυταρχική κοινωνία (σαν αυτή που μας χτίζουν),

 στις ερημιές ή με μέσο όρο συμβίωσης καμιά εφταετία το πολύ.

 Η Ζ. το έχει θέσει λίγο διαφορετικά:

 «Αν θες να έχεις τον έλεγχο του άλλου, δεν χρειάζεσαι σχέση: να πάρεις έναν σκύλο.»

https://www.facebook.com/sraoshadeamore

O Sraosha γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Εμφανίστηκε στα μπλόγκ το 2005, αργότερα και αλλού. Γράφει για την απορία να είσαι Έλληνας, για την πολιτική και για την κοινωνία και για όσα τον βουρλίζουν. Σαρκάζει.

 Ασχολείται με την ιστορία της ζωής του και με την Ιστορία. 

Τον απασχολεί η μουσική, ο θάνατος, οι γοργόνες, η φωτογραφία, οι τρελές και οι όμορφες, η Ορθοδοξία, η έκθεση ιδεών, πολλά πολλά βιβλία.

 Αγαπάει τρελά την Αθήνα· προτιμάει τον χειμώνα και το λοξό και διάχυτο φως του Βορρά.

Αυτό είναι το τρίτο του βιβλίο, πάντοτε στις Εκδόσεις Bibliotheque, μετά τα Νάφε και μέμνασο απιστείν (2015) και Κυρίως το σεξ (2017).

Το ανέβαλες.

Κακοκαιρία μεγάλη,
πέσανε χιόνια
κλείσανε οι δρόμοι, πάγοι,
μεγάλη ολισθηρότης.

Καλά έκανες.

Εάν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία
προς τι να έρθει;

Κική Δημουλά, 

Η Κακοκαιρία των Προσχημάτων, 

ΠΟΙΗΜΑΤΑ, 

Εκδόσεις Ίκαρος,

 2011

Υποθέτω ο λόγος για τον οποίο
Οι παππούδες μας κράτησαν 50 χρόνια μαζί,
Ήταν επειδή δεν είχαν 3,573 φίλους
Στην ίδια διάθεση ως "ακόλουθοι"
Δίνοντας γνώμες, συμβουλές και προσωπικά μηνύματα.

Σήμερα, όταν μια σχέση έχει
προβλήματα, απλά παρηγορούμε τον εαυτό μας
με το γεγονός ότι έχουμε "περισσότερες επιλογές"
και περισσότερους ανθρώπους που μας αρέσουν.
Έχοντας αυτό το ψεύτικο αίσθημα ασφάλειας.
Πιστεύουμε στην "Ευχαρίστηση για πολλούς".

Κανείς δεν παλεύει πια να κρατήσει
κάτι!
Όλα αντικαθίστανται.
Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι
μια σοβαρή σχέση αυτές τις μέρες
λόγω της κατάχρησης της τεχνολογίας και των
πληροφοριών έχει μέγιστη διάρκεια μόνο 2-3 χρόνια.

Επειδή γνωρίζουμε πόσο εύκολο και
φυσιολογικό είναι η ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Χωρίς να καταλαβαίνεις ότι η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που αξίζει να ζεις.

Kostadinos Diamadopoulos

Αυτοί που γελούν δυνατά, έχουν περάσει δύσκολα

Οι άνθρωποι αυτοί δε φύτρωσαν έτσι. Μπορεί εσύ να τους βλέπεις να γελούν δυνατά χωρίς δισταγμό, αλλά τώρα δεν έχουν να χάσουν κάτι. Έχουν περάσει από τη Σκύλα και τη Χάρυβδη, έχουν πονέσει, έχουν ματώσει και τώρα έχουν φτάσει σε σημείο ανοσίας. Αυτό που εσύ γνωρίζεις είναι το αποτέλεσμα μιας μεγάλης μάχης κι ο νικητής είναι μπροστά σου.

Πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό σου, πόσο κοστίζει ένα χαμόγελο; Για να μάθεις να γελάς αληθινά, έχεις γνωρίσει, τι σου έχει κλέψει το δάκρυ. Ζεις έναν πόλεμο με τον ίδιο σου τον εαυτό κι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι. Όσο πιο στιγματισμένος είσαι, τόσο πιο δυνατά θα γελάσεις. Γιατί τότε θα ξέρεις την αξία που έχει να παίρνεις και να δίνεις χαρά.

Δε θα θέλεις να σπαταλήσεις ούτε λεπτό σε μάταιες σκέψεις κι άσχημα συναισθήματα. Δε θ’ αφήσεις την πραγματικότητα να σε θάψει, γιατί ξέρεις πολύ καλά πως χειρότερος εχθρός απ’ τον εαυτό σου, δεν υπάρχει. Κι αν μπορεί ο ίδιος σου ο εαυτός να σε καταστρέψει, γιατί ν’ αφήσεις κάποιον άλλο να το κάνει;

Οι άνθρωποι με τα δυνατά χαμόγελα κρύβουν χειμάρρους δακρύων στην καρδιά τους. Κάθε βράδυ, πριν τους πιάσει ο Μορφέας στα χέρια του, χαϊδεύει τις πληγές τους και τους παρατηρεί να γλείφουν τα τραύματά τους. Σκέφτηκες ποτέ πως τα χαμόγελα που μοιράζουν είναι η δύναμη τους για να συνεχίσουν; Πως η ελπίδα που σου δίνουν με ευκολία, ίσως είναι η μόνη τους ελπίδα για να μείνουν στο φως;

Δεν υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι με εύκολο παρελθόν. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα γνωρίσεις κάποιον και θα τον θαυμάσεις για την ενέργειά του, τις συμβουλές του, την ηρεμία που αποπνέει, τη σταθερότητα στις κινήσεις του, να ξέρεις πως είναι άλλος, ένας καπετάνιος που γλύτωσε από μεγάλη φουρτούνα. Κανένας δεν έγινε σοφός, χωρίς να συρθεί στο πάτωμα, κανένας δε γίνεται χαρούμενος, αν δε γνωρίσει το δυστυχισμένο εαυτό του.

Άνθρωποι-κράχτες της ευτυχίας, οι οποίοι έχουν πληρώσει το τίμημα για να δουν την παράσταση που παίζουν σαν μαριονέτες οι άνθρωποι γύρω τους. Χαμόγελα φορεμένα, με σκοπό να παρασύρουν, να βοηθήσουν, ν’ απλώσουν το χέρι σ’ όσους ζουν τώρα. Όσα αυτοί έζησαν λίγο νωρίτερα.

Να το ξέρεις, λοιπόν, να μη τους παρεξηγείς. Δε σνομπάρουν, ούτε αγνοούν την πραγματικότητά σου.

 Ίσως είναι πιο χωμένοι στην κυνικότητα του κόσμου αυτού, απ’ όλους εμάς μαζί. Αλλά αυτή είναι η μαγκιά. 

Να είσαι λερωμένος με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα από πάνω ως κάτω, κι ακόμη να χαμογελάς. 

Εσύ μπορείς;

Χαρά Βλαχοδήμου

Ψυχολόγος- Κλινική Υπνοθεραπεύτρια 

Αλιέ Πεμπέ | Η φίλη μου

Η φίλη μου, αυτή που με κάνει να νιώθω εγώ.

Αυτή που με βγάζει από τα ρούχα μου, αυτή που συγχωρώ και με καταλαβαίνει.

Που κάνω λάθη και τα αναγνωρίζει, που θυμώνει και με συγχωρεί.

Εκείνη που με κάνει  να λέω όσα νιώθω, όπως τα νιώθω ακόμα και αν είναι λάθος.

Που ξέρει τις αδυναμίες  μου και το σκατό-χαρακτήρα μου.

Που με  συγχωρεί που ξέρει ακόμα και η πίκρα μου πόση αγάπη κρύβει.

Είναι εκείνη που ξέρει ότι και με λάθος τρόπο δείχνω την αγάπη μου και την ανταποδίδει.

Που είναι εγώ και άλλες φορές εγώ είμαι αυτή, που μπορεί να μην λέω αλλά ξέρει,

που μπορεί να μην γράφω, αλλά εκείνη διαβάζει.

Που δεν μπορώ να κρυφτώ η να μην θέλω, είναι αδελφή μου, είναι η ψυχή μου.

Είναι η φίλη μου, είναι όλα όσα ήθελα να έχω, την έχω ανάγκη, να με αγκαλιάσει να με μαλώσει , να μου ‘’βάλει’’ μυαλό.

Είναι πολλές φορές η φωνή της συνείδησης  μου, είναι άλλες φορές ο  κακός μου χαρακτήρας και  πάντα μου φανερώνει  όλες όσες καλές  πλευρές  μπορεί να έχω.

Είναι εκείνη που ξέρει τι θέλω και προσπαθεί μαζί μου, που θα λυπηθεί και θα χαρεί μαζί μου.

Είναι η φίλη μου πάντα ήθελα να έχω, είναι η φίλη μου έψαχνα να βρω και ήρθε τυχαία, την βρήκα μπροστά μου και με άφησε να την ακολουθήσω,  που περπάτησε μαζί μου.

Είναι η φίλη μου και είμαι η δική της, είναι όλα αυτά και αλλά τόσα που λέξεις δεν έχω να γράψω και να πω.

Αυτή είναι η φίλη μου.

Πλακούντας.

Να το κρατήσω αυτό.
Να το φυλάξω.
Αυτό το υγρό.
Το σκιερό.
Το μέσα μέσα.
Το άλυτο.
Αυτό που ένωσε τα διαχωρισμένα.
Εκεί να επιστρέφω.
Όταν το μυαλό αναδιπλώνεται.
Όταν τα χέρια ψάχνουν να τσακίσουν την ύλη δημιουργώντας.
Όταν τα «θέλω» φωνάζουν και ζητούν πράξεις ηδονών.
Όταν η ζωή δαγκώνει και ματώνει για να σταθεί όρθια.
Εκεί να επιστρέφω.
Η μήτρα που μ έθρεψε κατέχει το μέτρο.
Η μήτρα κατέχει τις σιωπές και τους ρυθμούς.

Τ άλλα είναι υπεροψίες.
Άνακριβείς υπερβολές.
Περίσσιες ,περαστικές.
Τα άλλα είναι «oι μητέρες».
N.Φ

20/11/2019

                                                         

foto Gianni Ranati 1957

Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που η ευτυχία
δεν είναι πάντα
και τόσο διασκεδαστική
αν δεν σας νοιάζει μια δόση κόλασης
που και που
όταν όλα πάνε καλά
γιατί ακόμα και στον παράδεισο
δεν τραγουδούν
όλη την ώρα.
Ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιάζει που μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν
όλη την ώρα
ή έστω απλώς λιμοκτονούν
κάποιες ώρες
στο κάτω κάτω δεν πειράζει
αφού δεν είστε εσείς.
Α, ο κόσμος είναι ωραίο μέρος
για να γεννηθείτε
αν δεν σας νοιαζουν
λίγα ψόφια μυαλά
στις ψηλότερες θέσεις
ή μια δυο βόμβες
που και που
στα ανεστραμμένα σας πρόσωπα
ή άλλες τέτοιες απρέπειες
απ’ τις οποίες μαστίζεται η κοινωνία μας
με τους διακεκριμένους άνδρες της
και τους κληρικούς της
και τους λοιπούς αστυφύλακες
και τις διάφορες φυλετικές διακρίσεις της
και τις κοινοβουλευτικές ανακρίσεις της
και τις άλλες δυσκοιλιότητες
που η τρελή μας σάρκα
θα κληρονομήσει.
Ναι ο κόσμος είναι το καλύτερο μέρος
για ένα σωρό πράγματα όπως το να κάνεις κουταμάρες
και να κάνεις έρωτα
και να είσαι λυπημένος
και να τραγουδάς φτηνά τραγούδια και να έχεις εμπνεύσεις.
ΛΩΡΕΝΣ ΦΕΡΛΙΝΓΕΤΙ

16 ΣΚΑΛΟΠΆΤΙΑ

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012

16 ΣΚΑΛΟΠΆΤΙΑ

16  ΣΚΑΛΟΠΆΤΙΑ
Ησύχασε, δεν είναι τίποτα.
Τα 16 σκαλοπάτια φταίνε και το μπετόν που είναι άφθαρτο.
Και οι μυγοπαγίδες του μυαλού σου.

Κολλάνε οι σκέψεις η μία πάνω στην άλλη .
Αφού το ξέρεις.
Στο δρόμο για την εφορεία αναγκαστικά περνάς απ τις ίδιες γειτονιές.
Βασιλίσσης Ολγας ,Αγία Τριάδα,Παρασκευοπούλου,Φάληρο,Μπότσαρη,Σαλαμίνα.
Τι κι αν έκλεισαν τα  θερινά σινεμά.
Ο Βαρδάρης ,ακόμη σφυρίζει ανάμεσα στις πολυκατοικίες.
Ο Θερμαϊκός γίνεται κόκκινος κάθε απόγευμα.
Ηταν να μην γίνει η αρχή.
Τώρα δεν έχεις πια ενδοιασμούς.
Εκοψες την κοτσίδα σου μια μέρα το 88.
'Αδειασες το κεφάλι σου.
Ένα χιλιοστό πια η σκέπη σου.
Ακάλυπτη πήδησες στο κενό του έρωτα.
Ησύχασε, δεν είναι τίποτα.
Τα 16 σκαλοπάτια σας είναι εκεί .
Αθανασίου Διάκου και Κύπρου.
Στο τοίχο με τα ενοικιαστήρια υπάρχει ακόμη η σκιά του.
Στο τοίχο με τα ενοικιαστήρια υπάρχουν ακόμη τα ίχνη .
Απ την πλάτη σου,απ τις παλάμες του. .
Ξυσμένη,σημαδεμένη  η ώχρα .
Όλα  εκεί.
Μετά από 26 χρόνια πως γίνεται η μνήμη να έχει την μυρωδιά σου κρατημένη μέσα της?
Ησύχασε ,δεν είναι τίποτα.
Ακόμα κι ο θάνατος ,τίποτα.

Αφιερωμένο στη μνήμη του  Γιώργου Εζίκη. 1953-2002.

                                   “Kindness is a language the deaf can hear and the blind can see.”
                                                                             ― Mark Twain

Art by Gustav Vigeland

                                                              

                                                         

|                                                       Big Things Going Down  κλικ

Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές.

 Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. 

Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.

Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας.

 Άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα.

 Άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι. 

Άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά. 

Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που – αλίμονο – τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος, έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.

Θέλουμε – δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ’ αυτό που μας συντηρεί και σ’ αυτό που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο, που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό, το θνησιμαίο, αείζωο.

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.

Ο.Ελύτης

Τώρα, είσαι στ' αλήθεια Ξωτικό...


Τη γνώρισα πριν μερικά χρόνια τυχαία, κάπου στο διαδίκτυο. Είχε ανοίξει blog και έγραφε στίχους. Στίχους νυχτωμένους, κάπου δειλά ξεμύτιζε κι ένα φεγγάρι σε φάση δρεπανιού, να σου ξεσχίζει αργά τις φλέβες και την ψυχή...

Αγαπηθήκαμε σαν φίλοι. "Με θαύμαζε" έλεγε, την κορόιδευα, μπέρδευε την ευχέρεια με το ταλέντο μάλλον, μα όποτε της το επισήμαινα θύμωνε κι επέμενε. Τη θαύμαζα κι εγώ, της το έλεγα, λάτρευα το πόσο γρήγορα μπορούσε από τη θλίψη να περάσει στη χαρά, αρκούσε ένα πείραγμα, ένα όνειρο, μια ευχή, ένα "όλα θα πάνε καλά" κι αμέσως άλλαζε και σε γέμιζε φιλιά κι "ευχαριστώ".

"Δεν υπάρχει ευχαριστώ μεταξύ φίλων..." απαντούσα. Χαμογελούσε.

Και μια μέρα τη γνώρισα από κοντά. Έμενε τότε σ' ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα. Θυμάμαι είχα χαθεί καθώς πήγαινα, την πήρα τηλέφωνο και βγήκε τρέχοντας στην άκρη του χωματόδρομου, στάθηκε πάνω στα βράχια στην ακροθαλασσιά για να τη δω. "Ξωτικό" την είχα αποκαλέσει, γελούσε, της άρεσε να τη λέω ξωτικό, μα κι αυτή με φώναζε "Άγγελο", ξέροντας ότι το πραγματικό μου όνομα δεν ήταν αυτό...

Σ' αυτή την πρώτη μας συνάντηση θυμάμαι, απ' την πολλή χαρά της είχε αγοράσει ένα φούρνο για να μας κεράσει! Τσουρέκια, κέικ, κουλούρια Θεσσαλονίκης, κρουασάν, θυμάμαι καθώς έμπαινα στο σπίτι της ένα τραπέζι γεμάτο καλούδια, έκανα να βγάλω λεφτά, "τι κάνεις εκεί;" με ρώτησε, "ν' αγοράσω κάτι" της είπα και γελούσε, γελούσε, μας αγκάλιαζε σφιχτά.

Έπειτα έπιασε να μας κάνει ελληνικό καφέ, στο μπρίκι, στο καμινέτο. Δεν έχω δει άνθρωπο να πετάει απ' τη χαρά του πιο πολύ από τη Μαρίνα εκείνη τη μέρα! Έβαλε το μπρίκι στο γκαζάκι, ερχόταν να πει κάτι, έφευγε πάλι,  κουνούσε χέρια όλο ευτυχία, τόσο, που πήγε ν' ανάψει το γκαζάκι με το σπίρτο κι έβαλε φωτιά στο χαρτί κουζίνας! Από τη χαρά της έβλεπε το χαρτί να καίγεται και γελούσε! Όρμηξε η καλή μου και το έριξε στο νεροχύτη να το σβήσει, "είπαμε να το κάψουμε αλλά όχι κι έτσι βρε" της είπα και δεν σταματούσε να γελάει! Όταν έγινε ο καφές καθίσαμε δίπλα δίπλα κι αρχίσαμε να μιλάμε. Μιλήσαμε για τους φίλους, για τα όνειρα, για τις ζωές μας λίγο, πολύ λίγο, όσο να νιώσουμε σιγουριά πως δεν θα προδώσει ο ένας τον άλλον, αν και με κάποιους ανθρώπους η εμπιστοσύνη κερδίζεται από τα μάτια, την πρώτη φορά που συναντιούνται.

Έπειτα θέλησε να φάμε. Πήρε τηλέφωνο, έδωσε μια παραγγελία και κατέφτασαν γύρω στις 10 μπριζόλες! Γελούσα, γελούσε, της είπα "καλά, είσαι τρελή; Ποιος θα τις φάει όλες αυτές;" Γελούσε, γελούσα, "δεν πειράζει" έλεγε, "θα δώσουμε και στους γείτονες, θα φάει κι ο σκύλος, χαμένες δεν θα πάνε!" Φάγαμε, ήπιαμε μπίρα (την ιστορία με το βαρέλι μπίρα που το άδειασα κατά λάθος στο ταβάνι θα σας την πω μια άλλη φορά). Στο τέλος κατεβήκαμε στη θάλασσα, να παίξει ο μικρός λίγο, να χωνέψουμε.

Τη θυμάμαι να στρίβει τσιγάρο καθισμένη σ' έναν ψηλό βράχο ενώ τα κύματα προσκυνούσαν κι έλιωναν στα πόδια της. Είχα μείνει λίγο πιο πίσω, να προσέχω το μικρό μη χτυπήσει κι έβγαζα φωτογραφίες. Θαρρείς κι εκείνη τη μικρή στιγμή, δίπλα στο στοιχειό, γινόταν κι εκείνη ξωτικό και χανόταν στις δικές της σκέψεις.  Την άφησα για λίγο μόνη, όσο κρατάει ένα στριφτό τσιγάρο, έπειτα σηκώθηκε και ήρθε ξανά κοντά μου.
"Μη φύγετε" είπε σχεδόν παρακαλώντας με.
"Πρέπει. Ο μικρός δεν θα αντέξει άλλο. Εξάλλου είμαστε εδώ από το πρωί!" της απάντησα.
"Θα ξανάρθετε; Πότε θα ξανάρθετε; Θα έρθετε το επόμενο Σάββατο πάλι;" με ρώτησε σαν μικρό παιδί.
Ανταλλάξαμε εκατοντάδες mails από τότε. Φιλοσοφίες για τη ζωή, για τις δυσκολίες, νουθετήσεις, σκέψεις, όνειρα, μια μέρα μου είπε να τα εκδώσουμε, όποτε το έλεγε αυτό την κορόιδευα, γελούσε, γελούσα, κι η θλίψη έφευγε. Το είχα γράψει κάποτε, για εκείνη, πως
 "όταν οι άνθρωποι συναντιούνται, ακόμα κι ο Θεός σωπαίνει".
Η μοίρα τα έφερε να γίνει στ' αλήθεια ξωτικό.
 Έφυγε ξαφνικά μια μέρα για το αιώνιο ταξίδι, αυτό που νομίζουμε μάταια οι θνητοί πως θ' αποφύγουμε.
 Τα τελευταία λόγια της που θυμάμαι στο τηλέφωνο λίγες μέρες πριν, ήταν τρία "σ' αγαπάω".
 Ακόμα και τώρα μερικές φορές, τις νύχτες, νομίζω πως την ακούω να τα λέει με τη βραχνή φωνή της. Ακόμα και τώρα μερικές φορές, τις νύχτες, νομίζω πως ακούω το γέλιο της να γεμίζει την έρημη δύση...
Η ιστορία με τη φίλη μου τη Μαρίνα μου έδωσε ένα μεγάλο μάθημα.
 Δεν αξίζει να μην εκδηλώνεσαι, δεν αξίζει να μη συναντάς, δεν αξίζει να μην αγκαλιάζεις, δεν αξίζει να μη δίνεσαι ολοκληρωτικά στους φίλους σου, στους ανθρώπους που αγαπάς.
 Το σύμπαν κάνει πάντα τα δικά του σχέδια, κι ό,τι αξίζει σ' αυτό το γέρικο πλανήτη είναι οι μικρές στιγμές. Αυτές οι στιγμές, που αν χαθούν "επειδή είσαι πολύ απασχολημένος με μαλακίες", δεν θα γυρίσουν ποτέ ξανά.
Κι η αγάπη, αυτή η άναρχη αγάπη που ένιωθε για τους ανθρώπους, αυτή έχει μείνει ακόμα να γεμίζει την ψυχή μου.
Είμαστε όλοι ξωτικά, φτιαγμένα από συναισθήματα και σκόνη.
Και για τα ξωτικά, ξέρεις, "τέλος" δεν υπάρχει ποτέ.

http://www.aggelosspyrou.net

Πού θα βρείτε τα 'Αλατισμένα της Φαραώνας"

ΣΤΕΓΗ Bibliotheque 

Θεμιστοκλέους 76 και Βαλτετσίου, Εξαρχείων
10681 Athens
[ώρες λειτουργίας 10.00 π.μ με 10.00 μ.μ.]

τηλ. : + 21 0822 3067

 

e mail : info@bibliotheque

 

Eπίσης :

TERRIA BOOKS, Ελένη Τζεβελέκου,Ζαλόγγου 6, 10678 Αθήνα
τηλ : 210.3844588

 

ΟΝΑΡ, Δημήτρης Τσάνας & Σωτήρης Δημόπουλος, Μαυρομιχάλη 1,
10679 Αθήνα, τηλ. 210.3306124 – 210.3815574

 

Παρ’ Ημίν, Ε.Τζανακάκης, Χαρ.Τρικούπη 11α,
1678 Αθήνα, τηλ. 210.38112021ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ, Αχιλλέας Σίμος, Μαυροκορδάτου 9,
Αθήνα, 10678, τηλ. 210.3831450

 

 

Χονδρική πώληση για Βόρεια Ελλάδα:

 

ΤΒΑ

 

και τα βρίσκετε στα εξής σημεία πώλησης

 

από το internet

http://www.e-shop.gr/search?q=bibliotheque&x=0&y=0
http://www.politeianet.gr/ekdotis/bibliotheque-7612
http://www.ebooks.gr

στην Αθήνα:

BOOK PLUS, Πανεπιστημίου 37, Αθήνα 105 64, τηλ. 210.322 2300
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΛΕΜΟΝΙ, Ηρακλειδών 22, Θησείο, Αθήνα, τηλ.: 210-3451390
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΑΤΑΚΗ: Ακαδημίας 65, 106 78 Αθήνα, τηλ.: 210.38.11.850, 210.38.11.740
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ, Διδότου 18, 10680 Αθήνα, τηλ.: 213-0350737
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ LITTLE TREE, Καβαλλότι 2, 11742 Αθήνα, τηλ : 210.9243762
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, Καλλιδρομίου 30, Αθήνα 114 73, τηλ: 210 3818840.
ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ, Ακαδημίας 32. τηλ: 2103388054
ΜΩΒ ΣΚΙΟΥΡΟΣ, πλ.Καρύτση 3, 10651 (Κέντρο Αθήνας), τηλ.:210 -3251872
ΝΑΥΤΙΛΟΣ, Χαριλάου Τρικούπη 28, 10679 Αθήνα, τηλ. 210-3616204
ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ, Μαυρομιχάλη 18, 10680 Αθήνα, τηλ. 211-1845583
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ, Μάρκου Μουσούρου 22, 11636 Μετς, Αθήνα, τηλ. 210.9240619
ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ασκληπιού 1-3, 10679 Αθήνα. τηλ: 210 3600235
ΙΑΝΟΣ, Σταδίου 24, τηλ: 2103217810
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ,  Ανδρέα Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι, τηλ : 21 0681 3661
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ,  Λ. Κηφισίας 310 , Κηφισιά, τηλ : 210 80 75 792
ΕΝΑΣΤΡΟΝ, Σόλωνος 101, 10678 Αθήνα, τηλ : 210-3828161
ΕΜΕΙΣ, Τσακάλωφ 29 & Βουκουρεστίου,  Κολωνάκι, τηλ. 210.3616.676
ΛΕΞΙΚΟΠΩΛΕΙΟ, Στασινού 13, 11635 Αθήνα, τηλ. 210-72317231
ΠΛΕΙΑΔΕΣ,  Σπυρίδωνος Μερκούρη 62, Παγκράτι, τηλ : 21 0724 9604
ΡΟΔΑΚΙΟ, Κολοκοτρώνη 59β, 10560 Αθήνα, τηλ. 210-3839355
ΧΑΡΤΕΣ, Γράμμου 40, Βριλήσια, 15235 Αθήνα, 210-8137942

 

 

στη Θεσσαλονίκη:ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ, Πατρ. Ιωακείμ 8 & Σκρα, Αγία Σοφία, τηλ : 231 022 0545
ΙΑΝΟΣ,  Αριστοτέλους, τηλ : 231 028 2121
Ακυβέρνητες Πολιτείες, Αλεξάνδρου Σβώλου 28, τηλ : 231 027 3207
Γιάφκα, Γρηγορίου Παλαμά 21, τηλ : 2310-244902

 

στη Ξάνθη:
Βιβλιοπωλείο ΣΠΑΝΙΔΗΣ, Θερμοπυλών & Πλάτωνος 10, ΤΚ 67100, τηλ. 2541 027544
Βιβλιοπωλείο 2, Βενιζέλου 29, τηλ. 2541027777

 

στην Άρτα
ΚΙΜΩΛΙΑ, Βενιζέλου Ελευθερίου 5 & Γραικού Μάξιμου, Τ.Κ. 47132, τηλ. 2681073761

 

στη Πάτρα:
ΧΑΡΑΜΑΔΑ, Τσαμαδού 39, ΤΚ 26222, τηλ. 6978415843
ΦΙΛΙΠΠΑΤΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, Μαίζωνος 7 και Ζαϊμη 22, 2622, τηλ. 2610‐270845
ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ [Παπαχρίστου Αγγελής Χ.], Αγίου Νικολάου 32, Τ.Κ. 26221, τηλ. 2610223688

 

στη Λάρισα
PROSPERUS [Τσιάρας Πελοπίδας Κ.], Διάκου Αθανασίου 2, ΤΚ41222, τηλ. 2410539282

 

στο Βόλο
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ [Τσινίδης Χριστόφορος], Δημητριάδος 94, ΤΚ 3822, τηλ. 2421024278ΕΠΙΛΟΓΗ [Φτίκας Νικόλαος],, 28ης Οκτωβρίου 135, Τ.Κ. 38221, τηλ. 2421034987

στα Χανιά
ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ / Πολυράκη Μαρία, Δασκαλογιάννη 59, Σπλάντζια, τηλ. 2821 401648
ΤΥΠΟΒΙΒΛΙΟΧΑΡΤΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΕΛΕΚΑΝΑΚΗ, Χάληδων 89, Τ.Κ. 73132, τηλ. 2821092512ΠΟΛΥΕΔΡΟ [Τενεκετζή Ελένη], Μπονιάλη 26, Χανιά, 73134, τηλ. 2821057790

στο Ρέθυμνο

Βιβλιοπωλείο “Κλαψινάκης”, Ηγουμένου Γαβριήλ 59, Ρέθυμνο, τηλ. 2831050200
Βιβλιοσκόπιο, Πλ. Αγνώστου Στρατιώτη 38 Παλιά Πόλη 74100, τηλ. 2831030301

 

στο Ηράκλειο

ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ /Δραμουντάνης Στέργιος, Κοραή 21, 71202 Ηράκλειο, τηλ. 2810341158

ΑΒΡΑΑΜ / Χριστοδουλάκης Ανταλκίδας, Μοίρες, 70400, τηλ. 2892022243

 

στην Ιεράπετρα
Playbook / Κουνενού Χριστίνα, Λασθένους & Σφακιανάκη Ιεράπετρα, τηλ. 2842501730
ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, Θεοτοκοπούλου 14, Τ.Κ. 72200, τηλ. 2842022281

 

στον Άγιο Νικόλαο
Βιβλιοπωλείο Άννας Καρτέρη Ρούσου Κούνδουρου, Άγ. Νικόλαος, τηλ.28410 22272

ΓΡΑΦΗ [Κτενιαδάκης Στυλιανός Γ.], Πολυτεχνείου 1, Τ.Κ. 721 00, τηλ.2841024747

στη Τρίπολη
ΩΡΑ / Μπουγιούκου Δάφνη Κομνηνού Ουάσιγκτον 21, τηλ. 2710238928

 

στη Καλαμάτα
ΑΦΟΙ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ, Πλατεία 23ης Μαρτίου 10, 24100, τηλ.2721022509

 

στη Σπάρτη
ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ / Γεώργιος Καλοδήμος, Ευαγγελιστρίας 41, 23100, τηλ. 2731083636

 

στη Κόρινθο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Λεωφόρος Πατρών 83, Τ.Κ. 20100, τηλ. 2741073030
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Σικυώνος 26 Κιάτο, Τ.Κ. 20200 Δήμος Σικυωνίων,  τηλ : 2742022423
ΚΙΒΩΤΟΣ [Μπισμπίκη Πηνελόπη], Κολιάτσου 58, Κόρινθος, Τ.Κ.20131, τηλ. 2741029776

 

στο Αίγιο
ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ / Μαρίνα Κρούσκα, Σολωμού 1, 25100, τηλ. 2691300509

 

στην Αμαλιάδα
ΒΙΒΛΙΟΠΑΝΟΡΑΜΑ [Δημητρόπουλος Γεώργιος], Διάκου Αθανασίου 4 & Ερμού, Τ.Κ. 27200, τηλ. 2622021221

 

στα ΙΩΑΝΝΙΝΑ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, Πυρσινέλλα Βασ. 11, Τ.Κ. 45332, τηλ. 2651034911

 

στο Πύργο
Σταθοπούλου Βασιλική, Ερμού 45, Πύργος Ηλείας, 27100, τηλ. 26210-22194

 

στη Κυπαρισσία
ΛΟΓΟΠΑΙΓΝΙΟ / Γιάννης Ασημακόπουλος, 1ο χλμ Εθνικής Οδού Κυπαρισσίας – Πύργου, 24500, τηλ. 2761022420

 

στη Μεγαλόπολη
ΕΠΙΛΟΓΗ / Χρήστος Γεωργακόπουλος, Παπαναστασίου 18, 22200, τηλ. 2791025007

 

στο Ξυλόκαστρο
ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ / Μαρία Παπακώστα Μαρία, Τσαλδάρη Κωνσταντίνου 43, 20400, τηλ. 2743024828

 

στη Μεσσήνη
Δημήτρης Τζώρτζης, Μπούκας 23, Μεσσήνη, 24200, τηλ. 2722025977

 

στο Ναύπλιο
ΔΙΑΛΟΓΟΥΑΦΟΡΜΕΣ / Αναστασία Βενετσάνου, Σιδηράς Μεραρχίας 34, Τ.Κ. 21100, τηλ.: 2752024674

 

στο Αργοστόλι
ΚΥΒΟΣ, Λεωφόρος Βεργωτή 13, Αργοστόλι, 28100, τηλ. 2671026872
ΒΙΒΛΙΟΔΕΝΤΡΟ [Μελάς Παναγής], Κοσμά Αιτωλού 10, Τ.Κ. 28100 , τηλ. 2671100789

 

στη Ζάκυνθο
Νικόλαος Τεμπονέρας, Βενιζέλου Ελευθερίου 5, Ζάκυνθος, 29100, τηλ. 2695048329

 

στη Κέρκυρα
ΠΥΞΙΔΑ / Δημήτρης Κούγκλης, Ιακ.Πολυλά 17, τηλ. 26610 45182

 

στη Ρόδο
βιβλιοπωλείο ΑΚΑΔΗΜΙΑ, Αμερικής 93, τηλ : 2241030256

 

 

.''Το τραγούδι της μάσκας''

Άμα το είναι σου δέσει δεσμό με το είναι του άλλου, μένει δικός σου ακόμα και όταν σου δηλώνει φεύγω, ακόμα κι όταν φεύγει. 

Τον ξέρεις ακόμα και άμα κάνει τα πιο ακατανόητα.

Μια πρώτη εντύπωση που μας δίνει ο άλλος και συχνά αποδεικνύεται σοφή, είναι μια εντύπωση που φτιάχτηκε πριν από τα λόγια του και τις πράξεις του. 

Πριν πει ή κάνει το παραμικρό .

 Με το που μπήκε στο δωμάτιο.
Γιατί ο έρωτας είναι πιο απρόσωπος παρά προσωπικός, τον σφιχτοδένουμε μ ένα πρόσωπο γιατί έτσι έχουμε αποφασίσει να είναι.

 Όσα μαθαίνουμε, όσα μας επιβάλουνε, όσα ο δεδομένος ρομαντισμός της καρδιάς μας αποζητά, μας βάζουν να πιστεύουμε πως ο άλλος, ο μοναδικός, είναι που μας εμπνέει την αγάπη.
Αλλά ο έρωτας είναι μέσα μας, στοιχείο υγρό, παλλόμενο, εκρηκτικό, που πιέζει τα τοιχώματα του κορμιού μας. 

Έρχεται κάποιος, μας αγγίζει με τη ματιά του, με το χέρι του, με το σώμα του, με τη φωνή του κι αναβρύζει σιντριβάνι.
Οι σπουδαίοι έρωτες, οι σπουδαίες μοναξιές, οι σπουδαίες ελευθερίες θέλουν αίμα. 

Όλοι ονειρεύονται τη λάμψη τους αλλά τρέμουν και την παραμικρή αμυχή στο κορμί τους.

Αν ποτέ ξαναερωτευτώ , θα είναι επειδή θ΄αγαπώ το πρόσωπο , αυτό το συγκεκριμένο πρόσωπο .

 Όχι επειδή θα έχω ανάγκη την κατάσταση.......

Μ.Βαμβουνακη

Τα εξωτερικά ιατρεία και οι υπερφυσικές ικανότητες ενός γιατρού.

Πρώτη φορά ,ελπίζω και τελευταία ,χρειάστηκε να πάω σε Εξωτερικά Ιατρεία Εφημερεύοντος Νοσοκομείου για προσωπικούς λόγους.

Υποθερμία ,γύρω στο 35 έδειχνε η θερμοκρασία μου την νύχτα , η πίεση ανεβοκατέβαινε περίεργα,ρίγος φυσικά,τάσεις λιποθυμίας ,το χρώμα μου λευκό προς το πεθαμενί και τέτοια.

Με τα πολλά ξημερώθηκα είπα να μην πάω πουθενά γιατί το πρωί όλα ήταν φυσιολογικά.

Άρχισαν οι φίλοι ,2-3 έχω πολύ κοντά μου ,πάνε ,κάνε ,ράνε.

Πήγα.

Κόσμος και κοσμάκης,βροχή τουλούμι έξω,γιαγιούλες με μάσκες οξυγόνου μέσα ,αγκομαχητά να τρελαίνεται το μυαλό του ανθρώπου σε δευτερόλεπτα.

Πήρα αριθμό απ το μηχάνημα.

 Ελεγε 198.

Το ταξί μου είχε φύγει ήδη .Θα την κάνω είπα με τα πόδια κι ας γίνω μούσκεμα.

Ένας γιατρός ,νέο παιδί, με κοίταξε και δεν ξέρω γιατί με ρώτησε τι συμβαίνει.

Σκέφτηκα ποιος ξέρει τι χρώμα έχω και με ρωτάει ,αλλά το μυαλό μου ήταν στο φευγιό.

Με τράβηξε ελαφρά από το μπράτσο.Ελάτε μου λέει.

Έκλεισε τις κουρτίνες ,με εξέτασε από δω, από κει,βήξε, ανάσαινε,πίεση οξυγόνωση,καρδιά όλα φυσιολογικά.

Ερωτήσεις .

Εχετε ζάχαρο?Οχι.

Εκτός κι αν έχω και δεν το ξέρω.

Καμιά κληρονομική ασθένεια? Όχι.

Εκτός κι αν έχω και δεν το ξέρω.

Ολα καλά μου λέει.

Παρακολουθήστε την πίεση πρωί ,μεσημέρι, βράδυ,φάτε ελαφρά.

Κι έφυγα.

Βρήκα ταξί και τότε θυμήθηκα ότι ξέχασα να του πω ότι τους τελευταίους 8 μήνες μου πεσαν κατά λάθος 2 ελέφαντες στο κεφάλι.

Ένας θηλυκός κι ένας αρσενικός.

Η αρρώστια της θείας μου κι ένας χωρισμός.

Έχω την εντύπωση ότι ο νεαρός γιατρός είχε υπερφυσικές ιδιότητες και τους έβλεπε.

Εξ ου και το απαλό του τράβηγμα στο μπράτσο μου.

Νατ.Φωκιανίδου

8 Νοεμβρίου 2014.