Οταν ο λόγος.

Ποσο μαλακός γίνεται ο λόγος οταν τα συναισθήματα ησυχάζουν...

Οταν οι λέξεις για να βγούν κυλούν και δεν τρέχουν.

Οταν οι σκέψεις αποκτουν τον ρυθμο της καρδιας και αποτυπώνονται ανέμελα και χαλαρά στην οθόνη.

Οταν αυτο πούχεις να πεις το γράφεις,οπως οταν θελεις να ζωγραφίσεις .
Οπως οταν θέλεις να πιεις νερο.

Οπως οταν θελεις να ανοίξεις την πόρτα του σπιτιου και να βγείς στην απογευματινη λιακάδα.

Οπως οταν κοιτας μια φωτιά και η ραχοκοκκαλιά λύνεται απ την θαλπωρή. Οπως οταν χώνεσαι ήρεμα σε μια αγκαλια για να κοιμηθεις.

Οταν αυτο που γράφεις δεν σε νοιαζει αν εχει
αποδέκτη,παραλήπτη,αναγνώστη .
Οταν αυτο που γράφεις ειναι απελευθερωμένο απ αυτο
που χρόνια τωρα οι ανθρωποι ονομάζουν «χειρισμό της γλώσσας».

Ποσο λιτα ήμερος γίνεται ο λόγος οταν τον απογυμνώσεις απο σένα .

Οταν απογυμνώσεις εσενα.

Απλά ...οπως το φίδι αφήνει το πουκάμισο του στη γη για να ανανεωσει το δέρμα του.

Οταν δεν εχεις τιποτα να κρύψεις και τιποτα να φανερωσεις γράφοντας,
... πόσο εύκολος γίνεται ο λόγος.
Και πόσο κοντά ειναι αυτο στο να μη γράψεις πια τίποτα και ποτέ.

Δεν φοβάμαι.

Ξέχασα

Ξέχασα το μουγκρητό των πόλεων.
Την μυρωδια του καυσαέριου και της πίσσας στην άσφαλτο.
Την μυρωδιά της ανθρωπίλας στο μετρό.
Αυτη την ανάμικτη με αποσμητικα Axe η Versace, gel ,χέρμπαλ σαμπουαν και ιδρώτα διαφόρων PH.
Ξεχασα τη μυρωδιά της ταγγίλας και του πλαστικού εξω απ τα Fast Food και του καμένου λίπους στα γυράδικα .
Ξέχασα την μπόχα των σκουπιδιών με καύσωνα και του γράσου μες τα στενά των Εξαρχείων.
Ξέχασα την γεύση που αφήνει η σκόνη κι η μουτζουρα των καλοριφερ στο στόμα.
Ξέχασα το πολτώδες γκρίζο του ουρανού τον χειμώνα και το χρωμα του αρρωστημένου ήλιου μεσα απ το νέφος.
Χθες το βράδυ στις εννιά βγήκα μια βόλτα στο χωριό.
Θεατρικό σκηνικό πριν την παράσταση.
Οι γάτες κουλουριασμενες στα περβάζια .Ακίνητες.
Κάπνιζαν οι καμινάδες ,μοσχοβολιά φρεσκοκομένου ξύλου και μυρωδιά βρασμένων χόρτων απ τα σπίτια.
Ησυχία απόλυτη.Ψυχή στα καντούνια.
Ψιλόβροχο πάνω στο δέρμα μου δροσερό ,πεντακάθαρο.Κάπου στα δυομιση χιλιομετρα απ το απέναντι χωριό ακούστηκε το ρολόϊ.Ανηφορισα προς την Παναγιά την Κουκιώτισσα.Στα δεξιά της το κοιμητήριο. Χόρευαν οι φλογίτσες απ τα καντηλάκια στο φύσημα του Νοτιά.Ηταν το μοναδικό πράγμα που είδα να κινείται απόψε στο χωριό.
Γύρισα στο σπίτι ...
Θυμήθηκα ...χαραματα στη Σαλονικη τον αγαπημενο μου φίλο ...τον ποιητη Μιμη Σουλιωτη να μου γράφει κάτι σ ένα χαρτάκι.
Τόχω φυλαγμένο απο τότε ...
«Ποσο τάφο μου
χωράει ο τάφος σου
και πόσο θάνατό μου η ζωή σου»

Ενας χρόνος blogging

Ενας χρόνος.

Ενας χρόνος κοντά σας.

Για ενα χρόνο ηταν

Μ οιρασμενες οι χαρές

Π λούσιες οι εμπειρίες

Λ ατρεμένες οι στιγμές με

Ο λόφωτες τις παρουσίες σας

Γ ενναίες οι προσφορες σας

Κ αταπληκτικά τα σχόλια σας

Α γαπημένες οι καλημέρες σας

Ρ οές θετικης ενέργειας οι σκέψεις σας

Ω ρες γεμάτες χρώματα οι συνομιλίες μας

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Γ έφυρες σφιχτοδεμένων χεριών οι σχέσεις μας

Ι άματα ψυχης τα κείμενά σας

Α λησμόνητα τα γέλια και το χιούμορ σας

Τ εράστια η αγκαλιά σας

Ι διαίτερες και πολύτιμες οι συμβουλες σας

--------------------------------------------------------------------------

Γ εμάτη εκπλήξεις η γραφή σας

Ο μορφη η συμμετοχή μας στα κοινα

Υ πέροχες κι αξέχαστες οι συναντήσεις μας

Σ ταθμοί ζωης οι ταυτοσημίες μας

Τ ων πόνων μας οι δρόμοι κοινοί

Α γαπης κάλεσμα τα αόρατα αγγίγματά μας

Ρ υάκια επικοινωνίας οι συνδέσεις μας

Ω κεανος ειναι κι εδω...αφήνομαι και κολυμπάω μαζί σας.

σας ευχαριστω ολους σας για τις στιγμές που μου χαρίσατε.

<--------------------------------------------------------------------------------------------->

Με την ευκαιρια , θελω να σας πω οτι η Φαραωνα-το υφάδι θα φιλοξενει πια μονον κείμενα.

Δίπλα ακριβως θα λειτουργεί το νέο μπλογκ

Φαραωνα -Arts and crafts -Gallery.

Eκει θα βρισκετε εκτος απο τις δικες μου δημιουργιες σε κοσμήματα και αξεσουαρ: Links με την δουλεια ολων των φίλων που ασχολουνται με χειροτεχνιες ,ζωγραφικη,φωτογραφια και μαγειρικη. Επίσης πληροφορίες για αυτα τα θεματα σε εκθέσεις,περιοδικά,μαθήματα ,εργαστηρια,σχολές κλπ. οπως και βίντεο σχετικά με ολα αυτα.

Το μπλογκ επισης θα λειτουργει και σαν εκθεσιακός τόπος ανάρτησης των έργων όλων των φίλων.Οσων θέλουν φυσικά.

Σας φιλω όλους και εύχομαι νάμαστε μαζί για πολλά χρόνια.

Ενα ζευγάρι κόκκινα πέδιλα.

Πάσχα ηταν ,
δεμένο με κορδέλες κι αυγά κόκκινα παντού.
Στο τραπέζι με τη γυάλινη φρουτιέρα ,στο παλιό Χιώτικο σκρίνιο και το ράφι με το λουλουδάτο χάρτινο πετσετάκι.
Κι εξω οι ιβυσκοι πρόθυμοι και κόκκινοι κι αυτοι.
Ξεκούμπωτα στα πόδια της κι η αγκραφα να κουδουνίζει στα τρεξιματά της πάνω κάτω στην ξύλινη σκάλα .
Τα κόκκινα πεδιλάκια της βρεμένα ,μικρά ενυδρεία με χώμα στους πάτους που έβαφε τις πατούσες της σοκολατένιες.
Κολυμπούν τα παχουλά δαχτυλάκια της ενα ενα στη σειρά ,το γέλιο της σπάει τα τζαμια .
Οι εφημερίδες γράφουν για τον Μέρτεν και τον Καραμανλή ,το πρωί η μάνα της καθάριζε μ αυτές τα τζάμια ,βρεμένες και κουρελιασμένες οι ειδήσεις στην αυλή.
Αδολα τα τεσσερα της χρόνια κι ανίκανα να της συμπαρασταθούν για να καταλάβει τότε.
Αργότερα κατάλαβε.
Ενα βράδυ.
Με τα κόκκινα ψηλοτάκουνά της στο χέρι .
Ετρεχε με βρεγμένα μάγουλα στο πουθενά...
και το όνειρο λαβωμένο, ειχε βάψει τα πόδια της κόκκινα.

X-FACTOR ....με άλλη γεύση.

Νοιώστε...


Γιατι τα χαρίσματα της φύσης ειναι πανω απο την εμφάνιση και το ντύσιμο.
Γιατι το ταλέντο δεν χρειάζεται ξετσιτσίδωμα και εκχυδαϊσμό του ανθρώπου για να αναδειχθεί...
Γιατι η ποιοτητα δεν βρίσκεται στα λίφτινγκ και στις άψογες οδοντοστοιχίες.
Γιατι η «χάρις» ,δεν εχει καμμια σχέση με τα γυμναστηρια και τα ανάγλυφα κορμιά.
Γιατι το θείο δωρο της φωνης ριζώνει στη καρδια των ανθρωπων και δεν χαϊδεύει τις αισθήσεις.

**Οι φωνητικές χορδές κινούνται με 16 μυς, που μπορούν να πάρουν 170 διαφορετικές θέσεις. Για να δονηθούν, πρέπει να περάσει μέσα τους ορισμένη ποσότητα αέρα.
Αν οι χορδές τεντωθούν έτσι ώστε να κινηθούν με συχνότητα περίπου 80 δονήσεων το δευτερόλεπτο, παράγονται μπάσοι ήχοι. Για να δημιουργηθεί ένας λεπτός τόνος, οι χορδές πρέπει να δονηθούν με συχνότητα περίπου 1.000 δονήσεων το δευτερόλεπτο. Για να ακουστεί η φωνή μας, πρέπει να λειτουργήσει ένας ολόκληρος μηχανισμός που αποτελείται από οστά, μυς, βλεννώδεις μεμβράνες και χώρους αντηχήσεων, όπως είναι ο λάρυγγας, οι πνεύμονες, ο θώρακας, οι κοιλότητες του στόματος και της μύτης. Ο τόνος και η ποιότητα της φωνής εξαρτώνται από το σχήμα και το μέγεθος των χώρων αντηχήσεως. Οι άνθρωποι που διαθέτουν πολύ ωραία φωνή είναι προικισμένοι από τη φύση με τέτοιους χώρους, αλλά επίσης γνωρίζουν πώς να τους χρησιμοποιούν καλλιτεχνικά. Οι τραγουδιστές χρησιμοποιούν ολόκληρη τη φωνητική συσκευή όταν τραγουδούν, από το διάφραγμα μέχρι και τα κοιλώματα της μύτης.