Απολογισμοί. 

Αυτό τον Οκτώβριο θα τον θυμάμαι:
1- γιατί μια τεράστια προσπάθεια απεξάρτησης από το τσιγάρο που με ταλάνιζε χρόνια , έλαβε τέλος με ένα χράστ οχι με μαχαίρι απλό μα με φαλτσέτα.
Είχε μπρος - πίσω πολλές φορές , μ άφηνε πάντα ηττημένη ,απογοητευμένη και λυπημένη για τον εαυτό μου μα πάει ξεχάστηκε.
Πρώτη φορά ακολούθησε τέτοια αίσθηση τέλειας αδιαφορίας για το γεγονός.
Τέλειας όμως .
2- γιατί επέστρεψε η Εφη στη ζωή μου.
Απλά κι όμορφα.
Σαν δροσερό αεράκι.
Μετά από είκοσι χρόνια.
Μάλιστα είκοσι.
Η αγάπη δεν αφήνει τους ανθρώπους να χαθούν.
Και η συγχώρεση επίσης.
Οταν είναι αληθινή.
3- γιατί άρχισα το δεύτερο βιβλίο μου.
Δεν ξέρω ακριβώς πώς γίνεται αυτό.
Σηκώθηκα το χάραμα άνοιξα τον υπολογιστή κι άρχισα να γράφω.
Το μόνο σύμπτωμα που είχα ήταν ότι εδώ και δύο μήνες ξυπνούσα τη νύχτα και κοίταζα πολλές ώρες το σκοτάδι.
Δε σκεφτόμουν τίποτα απ αυτά που γράφω.
Σκεφτόμουν μόνο ένα πρόσωπο.
4- γιατί μούρθε ξανά έντονα η επιθυμία να φτιάξω πράγματα με τα χέρια μου.
Τρελά χρωματιστά πράγματα.
Πήρα σημειωματάριο ...όχι αυτά δεν γράφονται στον υπολογιστή ναι ναι ,αυτά σημειώνονται και σημειώνοντας τα σχεδιάζεις κιόλας.
Το τι έχω να φτιάξω αυτό το χειμώνα δεν περιγράφεται.
Θα τα φωτογραφίζω και θα σας τα δείχνω στις άλλες σελίδες μου.
Ο κόσμος μυρίζει μπαρούτι,η γη πεθαίνει μέρα με τη μέρα,η ανθρωπότητα αφανίζεται.
Ο μικρόκοσμός μας όμως είναι γεμάτος πάντα με το εγώ μας.
Αυτό που μας κρατάει στη ζωή.
Με νύχια;
Με δόντια;
Δεν έχει σημασία.
Μας κρατάει.
Α ! να φυτέψετε τους βολβούς σας αυτή την εποχή προλαβαίνετε ακόμη.

#κείμενο δημοσιευμένο και στο fb :https://www.facebook.com/natassa.fokianidou