Iστος

Tα νηματα ειναι μια ακρως γοητευτικη περιπετεια για μενα.Καθε ειδους υφανση τραβαει την προσοχη μου παντα και όπου.Αρκει να δω ενα μεταξωτο σαλι η μια ολοβαμβακη μπλουζα κι αμεσως το ματι μου παει εκει ...

Δηλαδη
στον τροπο που ειναι υφασμενο,πλεγμενο ...ειτε ειναι χειροποιητο κατι ειτε οχι. Το μυαλο μου αρχιζει και φτιαχνει αμεσως σεναρια .Πως θα ηταν σε αλλο χρωμα, με τι αλλο υφασμα θα ταιριαζε, τι προελευση εχει...κι ολ αυτα γινονται σε κλασματα δευτερολεπτου εδω και πολλα χρονια. Αποτελεσμα αυτης της τρελλας που εχω με τα νηματα και τις υφανσεις ειναι ο πειραματισμος μου να συνταιριαξω τα νηματα με αλλα υλικα...Ξυλο , πετρες, χαντρες, κοκκαλο, αποξηραμενα φυτα, κοχυλια, ασημια, χρυσο, μπρουντζο, απλο συρμα, γυαλι, δερμα, πεπιεσμενο χαρτι. Εκει που την βρισκω πραγματικα ειναι οταν τα υλικα ειναι εντελως αντιθετα στην υφη τους και οι χρωματικοι συνδιασμοι τολμηροι , ευφανταστοι και ασυνηθιστοι.Κυριως ομως ειναι κατι αλλο που αισθανομαι βαθεια και με ικανοποιει απολυτα.Ο,τι κι αν κανω ενα κομματι του εαυτου μου ειναι πανω στον παγκο του εργαστηριου μου κι ενα αλλο πεταει ακρατητο πανω απο θαλασσες, βουνα, ηφαιστεια, δαση, λιμνες, ποταμια, καταρρακτες, λοχμες, ζουγκλες που ειναι λουσμενα στο φως της δυσης , του μεσημεριου, της ανατολης, η που βρεχονται απο κατακλυσμους, που χιονιζονται, που ζουν ...μονα τους με ρυθμους μυστηριους κι ανεξιχνιαστους.
Εκει μαζι μ αυτα ολα ανασαινω...εκει αγαπω ...εκει μαζι τους δημιουργω.

Δειτε το Video νομιζω αξιζει τον κοπο.

Αέρας

Ο αερας αυτων των ημερων δροσισε λιγο τις καφτες νύχτες του καλοκαιριου.
Εφερε την αρμυρα μαζι του ο Μαϊστρος.
Ανεβηκε σιγα σιγα προχτες το απογευμα απο τον Αη Γιωργη των Πάγων και μυριζε φυκια κι ανθισμενες λυγαριες.
Αρχισε να δυναμωνει κατα το βραδακι καθως ανηφορισε κυματιστος προς τους λοφους των Χωρεπισκοπων.Ακουγα τον καλπασμο του ολη νυχτα.Σαρωνε τα λιοδενδρα και τις πορτοκαλιες,τα περβολια ,τα αμπελια και το μικρο λαγκαδι της Γλυφαδας .
Ετριζαν τα πετροκτιστα του χωριου και το καμπαναριο σειόταν ολακερο πανω στου Βούλγαρη το αρχοντικο.
Σαν να ανέβαιναν εκατονταδες ελευθερα αλογα απ τη θαλασσα ...ηταν.
Δεν κοιμήθηκα ολη νυχτα .Αφουγκραζομουν τα ποδοβολητα τους.
Το χαραμα εφτιαξα καφε ,μαζεψα τις χαντρες μου κι αρχισα να φτιαχνω ενα βραχιολι...

Κύμα

Η γέννησή σου στο βυθο κι ο θάνατος σου στης κορύφωσης σου το ξεσπασμα
κουβαλώντας την γνωση αιωνων για το περατό του ερωτα,

δέχεσαι την αγκαλιά του εραστη σου αφοβα ,
σπας στο αγκαλιασμά του σε χιλιαδες υγρες φυσσαλιδες,
αφριζουν τα κυτταρα σου ,

αναδεύονται τα σπλαχνα σου καθε που σε ανασηκώνει.
Αλλαζεις τα σχηματα σου στα χαδια του ,

τολμηρά ανατρέπεσαι ...
σου αρκει που σε τεντωνει προς τον ουρανο
σου αρκει που τον υποδεχεσαι.
Στον ανεμο νά μοιαζαν οι άνθρωποι κι οι αλλοι μισοι στο κυμα.