Ενα κειμενο γραμμενο για σενα...φιλη κι αδερφη μου.
Οκτωβρης 2000 .
Η Θεσσαλονικη ζουσε τον αποηχο καποιων παρακμιακων καθιερωμενων γιορτων της.
Ακουσαμε τυχαια για μια εκθεση γλυπτικης που θα γινοταν στο Παλιο Αρχαιολογικο Μουσειο της πολης κι αποφασισαμε να παμε.
Συνηθως μετα απο τετοιες εκδηλωσεις καταληγαμε σε καποιο συγκεκριμενο μπαρακι της πολης,βαριεστημενοι,μεσα σε χαλαρη διαθεση για ποτο κουβεντα και απειρα τσιγαρα.
Αλλωστε ειχε περασει ανεπιστρεπτι η εποχη που ασχολουμασταν με τον εαυτο μας .
Η καινουργια γενια που ερχοταν ειχε αρχισει να αναλαμβανει αυτο το ρολο κι εμεις αυτο το βλεπαμε με μεγαλη ανακουφιση .
Η Αντιγονη ηρθε σαν κομητης στη ζωη μου .
Εκεινο το βραδυ.
Προβαλε απο το κεντρο της αιθουσας μεσα απο τα μαρμαρα.
Μεσα απο το στημενο σκηνικο που θα πλαισιωνε την εκδηλωση.Μεσα απο ενα ιριδιζον φως που σταμπιλαριζε ενα κομματι λασπης κατω στο πατωμα της αιθουσας.
Στον αυλογυρο του Γενι Τζαμι τα κινητα χτυπουσαν ασταματητα.
Τα προσωπα ηταν τα ιδια,αυτα που με εμμονη συχναζαν σε μικροεκδηλωσεις κουλτουρας μονο και μονο για να βλεπονται μεταξυ τους.Η εκθεση ηταν ανιαρη.
Καποια γλυπτρια εβγαζε τη σιχασια για τον εαυτο της πανω στον πηλο και περιφεροταν με τσιτωμενο χαμογελο και υφος ικεσιας για την αποδοχη του εργου της.
Για την Αντιγονη ομως ειχαν αποφασισει, αλλοι.
Αν ηταν αγγελοι η δαιμονες δεν ειχε σημασια.
Σημασια ειχε οτι αυτο το θειο πλασμα οταν αρχισε ν αναδευεται μεσα απο την λασπη εκοψε τις ανασες.
Ειναι αυτο το απειροελαχιστο χρονικο σημειο που το κοινο σωπαινει .Οχι απο σεβασμο προς τον καλλιτεχνη .Σωπαινει γιατι ο καλλιτεχνης διδασκει με εναν μαγικο τροπο στο κοινο να σεβεται τον εαυτο του.
Ενιωσα οτι η σπονδυλικη μου στηλη ανοιξε στη μεση ,οταν ανασηκωσε το στερνο της ,κανοντας μια μικρη τοξοειδη κινηση, ανεπαισθητη,προς τα πανω.
Το στηθος που ξεπροβαλε δεν ειχε τιποτα σκληρο μυωδες και ακαμπτο αλλα χυνοταν σαν ωριμο φρουτο,ετοιμο ν ανοιξει τη σαρκα του,να δειξει τις ινες του με τη σιγουρια γυναικειας γυναικας.
Η Αντιγονη αποσχιζόταν απ τη λασπη αργα...
Με πονο...
Οι κινησεις της θυμιζαν καρδιογραφημα ετοιμογεννητου η ετοιμοθανατου οντος.
Εβγαζε με δισταγμο τους αστραγαλους της ,τεντωνε τα δαχτυλα των ποδιων της οπως κανουν οι πεταλουδες οταν πετουν το κουκουλι τους.
Το σωμα της εκλαιγε στους ηχους του φλαουτου.Η μεση της ξεκολλουσε και ξαναγυριζε στη λασπη με σπασμους μαλακους.Γέννας.
Σαν να ηθελε να σπρωξει απο μεσα της ενα εμβρυο που δεν ηθελε να γεννηθει.
Το προσωπο της δεν υπηρχε ,ηταν ενα με τη λασπη.
Ο λαιμος της εμενε κολλημενος στο εδαφος και συγκρατουσε το κεφαλι της σταθερα λες κι ηθελε να το στειλει στο κεντρο της γης.
Οι μηροι της ανοιγμενοι ελαφρα οπως τα πισω ποδια μιας ακριδας εκλειναν κι επεφταν στο πλαι με απογνωση, με κουραση...
Και τα χερια της....εφευγαν απο το υψος του τρικεφαλου προς τα πισω με κλειστες τις παλαμες και ξαναγυριζαν μπρος ,με δαχτυλα ανοιχτα αγκαλιαζοντας την κοιλια της .Προσπαθουσε κατι να προστατεψει,ηλπιζε κι απελπιζοταν ,κι εκλαιγε.
Εκλαιγε τοσο βουβα και σπαρακτικα που ηταν σαν να γελουσε.
Ολο της το ειναι ηταν ενας λυγμος βαθυς και ζορικος.Μετα σηκωθηκε αργα αργα ορθια με το κεφαλι της να κρεμεται προς τα πισω.
Παλι ομως το προσωπο της δεν φαινοταν.Το σκεπαζαν τα λασπωμενα μαλλια της .
Μετα η μικροκαμωμενη αυτη γυναικα τιναχτηκε και χαθηκε τρεχοντας στο πισω μερος του σκηνικου.
Το φλαουτο σωπασε.Τα φωτα αναψαν και τοτε καταλαβα οτι τα δακρυα ειχαν φτασει μεχρι τον λαιμο μου.
Ρωτησα που μπορω να δω την Αντιγονη και μου δειξαν ενα μικρο σπιτι στην πισω μερια του Μουσειου που χρησιμευε προφανως για τους καλλιτεχνες.
Μετα απο λιγο ειδα μια γυναικα με μακρυ μωβ φορεμα και με μαλλια βρεμενα να βγαινει απο την πορτα και προς στιγμην αναρωτηθηκα ...
Η γυναικα που εβλεπα , δεν εμοιαζε καθολου με το πλασμα που χορευε πριν.
Με πλησιασε σαν κοριτσακι , με πεταχτο βημα ,γρηγορο, και μονον οταν εφτασε κοντα μου την αναγνωρισα .Ειδα μεσα στα ματια της το φως που εχει το νερο οταν πεφτει απο ψηλα και στραφταλιζει.Ειδα ενα προσωπακι παιδικο και ενα χαμογελο με απαλες γωνιτσες στις ακρες του.Με ρωτησε αν μου αρεσε και δεν μπορουσα να αρθρωσω λεξη.
Αν μ αρεσε?
Ηθελα ναμουν μανα της,αδερφη της,φιλη της,ηθελα ναμαι κατι στη ζωη της ...
Αυτο το ατακτο μικρο ξωτικο ,εδενε με περιτεχνους κομπους την καρδια μου διπλα στη δικη της...
Θυμαμαι πενταχρονη να ζηταω χιλιοπαρακαλωντας την μανα μου να με στειλει να μαθω χορο...
Θυμαμαι οτι η αρνηση και η αδιαφορια της τοτε, σφραγισαν μεσα μου καθε εκφραση,καθε εμπνευση,καθε επαφη με τους ουρανους της δημιουργιας.Ξερω οτι εκεινο το παιδικο μου παραπονο εκανε την ζωη μου να γεμισει με πολλες σακατεμενες σχεσεις και με φοβους που εμειναν επι χρονια ανεκφραστοι.
Ξερω πια ομως, οτι για ολους οσους αποφασιζουν να τραβηξουν το καπακι και να καουν στο προσωπικο τους καμινι,οι ουρανοι στελνουν μια Αντιγονη ,που γλυστραει μεσα τους σαν ιαμα,σαν λαδακι σ ανοιχτη πληγη και τους κανει να μπορουν ν αντεχουν να μπορουν να ξαναβρουν τα κομμενα νηματα της ψυχης τους...
Νασαι καλα οπου και νασαι Αντιγονη μου...
92 σχόλια:
Σε αναγνώρισα στην περιγραφή των κινήσεων, σε αναγνώρισα σε κάθε πόντο του κορμιού της, σε κάθε λίκνισμά της, σε κάθε στάση που συντάραζε αυτό που μέσα σου διψούσε.
Σε αναγνωρίζω σε κάθε Αντιγόνης περιγραφή, σε κάθε εικόνα που ανεβάζεις, σε κάθε λέξη που χρωματίζεις μωβ.
Και να ξέρεις ότι αυτό το ουράνιο πλάσμα που περιγράφεις κι εγώ σε ταύτισα, έχει δώσει τις άκρες του σε μας, ακόμα και μέσα από μια γυαλιστερή χάντρα χρωματισμένη με λούστρο που αστράφτει σαν βάλσαμο στις παλιές πληγές.
Και τη δική μου κολλητή και κουμπάρα Αντιγόνη τη λένε.
Γλυκειά μου με μαγεύεις όταν περιγράφεις κάτι τέτοιο που έχει την εικόνα της δημιουργείας. Έχω ένα συνάδελφο και φίλο που θεωρώ τον εαυτόμου σκόνη στα πόδια του μπροστά στο δικό του ταλέντο, είναι ένας άνθρωπος χαρισματικός ,θεού πνοή τα χέρια του και η έμπνευσή του κι όμως αυτό το ταλέντο είναι ένα σεμνό χαμομήλι, ιδιόρρυθμος ,παράξενος αποκομμένος από το κόσμο με μόνη φίλη.. τιμή μου ..εμένα!Φανταστείτε οτι με κάνουν ενδιάμεσο μόνο για να τον μιλήσουν. Όταν περιέγραφες τη φίλη σου ήταν σα να έβλεπα εκείνον. Ένα τέτοιο παράξενο δεσμό έχω μαζί του, ασκητική μορφή , τα γλυπτά του μιλούν πόνο και κραυγή , κάποτε μας ξύπνησε στις 3 το βράδυ για να τον δω αλλαφιασμένο ν' ανοίγει μπροστά μου ένα τεράστιο ρολό μουσαμα ,το έργο του .. θέλω να κάνω την Άνοιξη, μου ψελλησε...΄Ενοιωσα τα δάκρυα μου να κυλούν όταν είδα το έργο και το δωμάτιο μέσα στη νύχτα γέμισε λουλούδια και ανοιξιάτικη δροσοσταλιά και τότε την είδα, ΗΤΑΝ η Ανοιξη. Αυτός είναι ο φίλος μου, ο καλύτερος μου φίλος.. Δεν πίνουμε καφέ, δεν κάνουμε χαζές συζητήσεις καθημερινές, μπορεί να κάνω και μήνες να τον δω, δέχομαι τις ιδιορρυθμίες του γιατι δεν ΘΕΛΩ να τον αλλάξω,γιατί θαυμάζω αυτό που ξεπηδά από τη ψυχή της τέχνης του .Σε καταλαβαίνω λοιπόν απόλυτα..
Καλημέρα αγαπητό μου Φαραονάκι :)..
Τι τίτλο να δώσεις σε αυτή την περιγραφή ΑΚΡΩΣ ΕΡΩΤΙΚΟΝ :).
Κάθε λέξη και περιγραφή κίνησης, παρουσίας , ροής και εξέλιξης. Τελικά ο έρωτας βρίσκεται παντού στις λέξεις στν περιγραφή στην παρουσία στην ενέργεια την γνωριμία το χορό την γλυπτική την λάσπη και όλα αυτά σε μια αρμονία. Πως φαίνεται ο βαθμός ερωτικότητας που έχεις μέσα σου ; αρκεί να διαβάσει κάποιος αυτό το κείμενο. Μπήκα να γράψω σχόλια και όταν ακούμπησα τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο για βα γράψω απάντηση, αναφώνησα: Δεν υπάρχουν άξιες λέξεις για απάντηση....
Καλημέρα Φαραονακι :)
Εχεις πασα για παιχνιδακι στο DeeDee2
Ζηλεψα κι αυτο που περιεγραψες εσυ κι αυτο που περιγραφει η αχτιδα!
Και περισσοτερο μου αρεσε αυτο:
"Σωπαινει γιατι ο καλλιτεχνης διδασκει με εναν μαγικο τροπο στο κοινο να σεβεται τον εαυτο του."
δεν εχω γνωρισει τετοιο ανθρωπο!
Διαβασα προσφατα την επιγραφη με την οποια προλογιζει ο μεγαλος ισπανος ζωγραφος Γκογια το εργο του "Τα Καπριτσια":
Οταν η φαντασια εγκαταλειπεται απο τη λογικη, οδηγει σε απιθανα τερατουργηματα. Οταν συνενωνεται με τη λογικη, ειναι η μητερα των τεχνων και η πηγη των θαυματων τους.
..νομιζω οτι κολλαει "γαντι" στη περιπτωση..
Ωραια περιγραφη:-)
Freedula
χιλια ευχαριστω.
Ελπιζω μονο αυτο.
Το βαλσαμο.Σ αυτους που το χρειαζονται.
Εχεις τα φιλια και την φιλια μου.
Χελωνακι μου
Τα ειπαμε και στο μειλ.Να προσεχεις.
Αχτιδα μου
σ ευχαριστω που με καταλαβαινεις.
φιλια.
Lockheart
Λατρευεις το φως...
Ασπαζεσαι τους ουρανους...
και εισαι και τοσο νεος ακομη!
Το βλεπω στο μπλογκ σου,στα θεματα σου,στον τροπο που απαντας γεματος μ ευγενεια ...παντα.
Ευχαριστω απο καρδιας.
Deedee μου
Εχω γνωρισει πολλους καλλιτεχνες που το διδασκουν αυτο.Κανουν τον θεατη αμηχανο και τον βαζουν σε διαδικασιες ερωτηματικων.Τον οδηγουν σε αυτοκριτικη,τον διδασκουν ανθρωπια και ευγενεια.
Αντιθετα υπαρχουν αλλοι που εξ αιτιας της προσωπικης τους εγωπροβολης ,σε αδειαζουν η σε γεμιζουν με επιφανειακους ενθουσιασμους.
Εαν ο δημιουργος δεν αφησει κατω το τομαρι του οταν αρχισει να δημιουργει δεν μπορει να εμπνευσει τιποτα υψηλο και λεπτοφυες.
Γι αυτο η πραγματικη δημιουργια ειναι καψιμο του εγω,και βωμος θυσιας για το κοινο.
Δεν μπορει να μην το συναντησες ποτε αυτο στη ζωη σου!!!
Ειμαι σιγουρη πως το συναντησες.
Απλα δεν το αποτυπωσες ισως γλυκια μου.
Χιλια ευχαριστω απο καρδιας για τα λογακια σου και για την προσκληση σου στο παιγνιδι.Την αποδεχομαι φυσικα με τετοιο ωραιο θεμα πουχει.
φιλια.
Ροδια μου
Με τιμουν τοσο πολυ τα λογια σου!
Και η παρουσια σου εδω αλλο τοσο!
Δεν θελω να σου πω πολλα... να ευχαριστισω μονο απο καρδιας και να σου στειλω πολλα φιλια.
Φαραώνα μου...
το διάβασα με εναλασσόμενη ταχύτητα...
ήτοι...
ήρχισα ως συνήθως ταχέως...
επιβραδύνοντας το ρυθμό γραμμή με γραμμή...
φτάνοντας στα σπάσίματα της μέσης με ρυθμό απελπιστικά αργό...
σαν σε αργή σκηνοθετική επανάληψη...
σχηματίζονται πίσω από τους βολβούς μου οι κινήσεις των μηρών...
και ορώ την αύρα που αφήνει το όλο είναι της σα λυγμός βαρύς και ζόρικος...
...και μπορώ να καταλάβω τι ένιωσες για να βγάλεις αυτό με τον μαγικό τρόπο που το έχεις αποδώσει...
Φιλιά φαραώνα μου, και με τιμά εξόχως το ότι με τίμησες τόσο πολύ βάζοντας δικούς μου στίχους στο μπλογκ σου. Σε φιλώ, σε φιλώ. Δε θα δω την Κλειώ απόψε. Έχω μάθημα και μετά είμαι καλεσμένος σε ένα φιλικό σπίτι. Θα γυρίσω πολύ αργά και σίγουρα τσαλακωμένος. Όμως αύριο υπόσχομαι να την περάσω απο δω.
Δεν αμφεβαλα καθολου για την προσεγγιση που θα εκανες.
Το αισθησιακο μερος του χορου της Αντιγονης υπηρχε οντως ομως ειχε αμεση σχεση με ολη της την κατασταση την ωρα του χορου κι αυτη η κατασταση ηταν της γυναικας που πονα.
Σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια,την αγαπη και τη φιλια σου.
Διαβάζοντάς το, έζησα τη δημιουργία της Αντιγόνης με την ίδια σαν τη δική σου έξαψη. Μου ήρθε στο μυαλό η μάννα γη και η Αντιγόνη με το δώρο της δημιουργίας που κληρονόμησε μαζί με όλα τα άλλα τα άσχημα.
Καλό βράδυ!
Απόλαυσα το γραπτό σου από την αρχή ως το τέλος.. και χάρηκα ιδιαίτερα το σχόλιό σου, αυτό που απαντάς στον Deedee... :))
Ένα όμορφο βράδυ να έχεις! :))
radio marconi
Μα η Αντιγονη η φιλη μου ειναι σαν μανα γη και στην ζωη της.
Μετα οταν την γνωρισα καλυτερα καταλαβα οτι αυτο ηταν το κυριοτερο χαρισμα της.
Καλωσορισες εδω στα μερη μας .Να μας ερχεσαι.
Aνεμοσκορπισματα
καλησπερα!
Χαιρομαι που το απολαυσες.
Αυτο και μονο αρκει.
Καλο βραδυ.
την είδαμε κι εμείς μέσα από τα δικά σου υπέροχα μάτια & τη ολότελα δική σου καθοριστική ματιά!
πόσο ζωντανά περιγράφεις τη φιγούρα, τις κινήσεις, την (ανα)πνοή της
πολύτιμα τα φίλτρα των ματιών σου
πολύτιμη κι εκείνη που σου έδωσε το ερέθισμα
τυχεροί εμείς ν'απολαμβάνουμε και τις δυο σας
φιλί όλο γλύκα κερασμένο
Νατασσα Μωβ
αφου μπορεσα να περιγραψω ετσι ωστε ... να την δεις...δεν θελω τιποτε αλλο!
Η Αντιγονη οταν χορευει εχει τετοια εκφραση σωματος που μοιαζει με φτερωτο αιλουροειδες.
Και δεν ειναι μονο δικη μου αποψη αυτη...
Σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια αγαπημενη μου φιλη.Καλο βραδυ.
...για ολους οσους αποφασιζουν να τραβηξουν το καπακι και να καουν στο προσωπικο τους καμινι...
Μη γελάσεις, η δική μου Αντιγόνη ξέρεις τι ήταν; Μη γελάσεις, τα μπλόγκς ήταν.
Μια ζωή νόμιζα πως είμαι λίγη. Δεν είχα σχέση με κανένα είδος δημιουργίας.
Και μετά ήρθε αυτό όπως το λες: "σαν ιαμα,σαν λαδακι σ ανοιχτη πληγη και τους κανει να μπορουν ν αντεχουν να μπορουν να ξαναβρουν τα κομμενα νηματα της ψυχης τους".
Βρήκα ανθρώπους, μα κυρίως βρήκα εμένα. Σαν κουβάρι ήμουνα, μπερδεμένη και άχρηστη, σιγά-σιγά ξεμπερδεύομαι και γνωρίζω τον εαυτό μου.
Lemon
Πως θα μπορουσα να γελασω τη στιγμη που μου ανοιγεις την ψυχη σου?Αστειευεσαι βεβαια.
Ολοι μας καποια περιοδο της ζωης μας αισθανομαστε λιγοι.
Πιστευω καλη μου οτι οταν ερχεται κατι στη ζωη μας ,ερχεται γιατι εμεις πρωτοι του ανοιγουμε την πορτα.
Απο κει και περα ολα τα καθοριζει η στοφα του καθενα μας.
Χαιρομαι που ξετυλιγεις το κουβαρι του εαυτου σου και Σε ξαναβρισκεις.
Σ ευχαριστω.
[Εχω αφήσει ανοιχτή πρόσκληση, θα ήθελα όμως να συμμετάσχεις στο bloggo-παιχνιδο που έχω απαντήσει περί 7 κακών χαρακτηριστικών μας]
Lockheart
Ευχαριστω και με τιμα ''η ιδιαιτερη'' προσκληση που μου κανεις.Ειναι και το θεμα της πολυ γαργαλιστικο για μενα.
Αμεσα προσεχως ομως, γιατι εκανα την αναρτηση του κειμενου μολις την Τεταρτη το βραδυ αργα(και ξερεις οτι εγω μεγαλα κειμενα δεν αναρτω συχνα ,λογω της ιδιομορφιας του μπλογκ μου),κατοπιν δε προσκλησεως της αγαπημενης μου Deedee(Message in a bottle) παιζω απο χθες και στο αλλο μπλογκ που γραφω ''Ανωνυμοι μελαγχολικοι''το παιγνιδι με ''τα αποσπασματα απο βιβλια που μας αρεσουν''.
Εχω ηδη προσκαλεσει να το παιξουν η Μαριαλενα ,ο Σακης,η Παναγιωτα κι ο Ωσηε.Οποτε η ευγενεια μου απαιτει να περιμενω να γραψουν ολοι τους αν θελησουν φυσικα και μετα ν αρχισω κατι καινουργιο.
Ελπιζω σ ολη αυτη τη διαδικασια των παιγνιδιων να ειμαστε ολοι χαλαροι και ηρεμοι πρωτιστως ετσι δεν ειναι Σπυρο μου?
Κι εχουμε ολο τον καιρο μπροστα μας για ολα τα παιγνιδια του κοσμου.
Σε φιλω και σου στελνω και μειλ τωρα.
Ξερω πια ομως, οτι για ολους οσους αποφασιζουν να τραβηξουν το καπακι και να καουν στο προσωπικο τους καμινι,οι ουρανοι στελνουν μια Αντιγονη...
κι εκείνες οι αναμνήσεις που δεν θέλω να θυμάμαι...οπισθοχώρησαν.
Για τα ορφανά της αγάπης,τα παραμεθόρια ορφανά,τα αξιοπρεπή,τα δίχως έμφαση,τα ορφανά που δεν έχουν μάθει να παίζουν ομαδικά,
είθε πάντα να ακτινοβολεί μέσα στις λάσπες μια Αντιγόνη.
Θα έπρεπε να γράφεις συχνότερα μεγάλα ποστ. Πραγματικά σα να βλέπει κανείς μπροστά του την Αντιγόνη σε κάποιον μαγικό αυτοσχεδιασμό...
Δρομακι μου
Αχ αυτη η εκπληκτικη σου ευθυκρισια να πιανεις βαθεια τα νοηματα.Μπραβο σου κοπελα μου.
Τοσο απλα ,τοσο πονετικα,τοσο γηινα
που με εκπλησσεις παντα.
Ετσι!Να φωναζεις γι αυτα που πονας .Να ποναμε μαζι γι αυτα που μας τραυματισαν,να γελαμε με οσα θελουμε να ερθουν στη ζωη μας.
Σε φιλω και σε εκτιμω βαθυτατα.
Δεν μπορούσα να φανταστώ πως η αφήγησή σου θα με έκανε να ζήσω νοητά αυτά που μας περιγράφεις...
Υπήρχε τόση ομορφιά στην περιγραφή σου!
Σε φιλώ, Μ.
Synas
ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ
ξερω οτι βρισκεσαι σε κατασταση μετακομισης και ο χρονος σου ειναι πολυτιμος.
Θα αναρτω μεγαλα κειμενα μια φορα καθε 20 του μηνος.
Το χορο της Αντιγονης δεν θα τον ξεχασω ποτε στη ζωη μου.Ηταν εφαλτηριο ζωης για μενα.
Σε φιλω και νασαι παντα καλα.Οπου και νασαι.
Μαριαλενα μου
Ειμαι πολυ χαρουμενη που μπορει η περιγραφη μου να αποδιδει ενα γεγονος με τετοια σαφηνεια,που λες.
Σ ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Τι όμορφο κείμενο..ξεχειλίζει συναισθηματισμό..
Πάντα να έχεις ανθρώπους αληθινούς στη ζωή σου..Να μιλάτε δίχως λέξεις..αλλά με συναισθήματα..
Roadartist
Ναι η ανταλλαγη συναισθηματων χωρις λεξεις ειναι πολυ γοητευτικη διαδικασια.Μονο που μερικες φορες υπαρχει κινδυνος αυτη η διαδικασια να δημιουργησει παρεξηγησεις.Γιατι μπορει να νιωθει κανεις και πραγματα που στον αλλον δεν θ αρεζαν καθολου.
Αδικο που δε σε άφησαν οι γονείς σου να κυνηγήσεις το όνειρό σου..να δοκίμαζες τουλάχιστον να πιάσεις τους αγγέλους. Ετσι βλέπω την εμπειρία σου με το πνεύμα του Φοίνικα που αναδύθηκε απο τις λασπες.
Μαρινα μου
Πολλα πραγματα δεν μ αφησαν να κανω οι γονεις μου και πολλα αλλα μ αφησαν.
Ομως καποια απ αυτα λειτουργουν περιεργα μεσα μας.
Ειναι σαν δυναμιτης που τον κλεινεις με αναμενο φυτιλι στα εγκατα σου.
Ε...αυτο το αναμενο φυτιλι καιει μετα κι αλλα πραγματα ετσι που μενει εγκλωβισμενο.Επομενο δεν ειναι?
H Aντιγόνη θα έρθει άν την καλέσουμε, την ομορφιά θα τη δούμε αν έχουμε άξια μάτια.
Πολύ όμορφο κείμενο Faraona.
Σύμφωνοι, οι δικοί σου δε σε άκουσαν, αλλά εσύ βρήκες άλλο τρόπο να εκφραστείς, και τι τρόπο..
Μαγισσουλα μου
σ ευχαριστω πολυ για τα καλα λογια .
Ευτυχως βρηκα αυτο τροπο να εκφραζομαι και να δημιουργω.
Αφησες ενα αρωμα καραμελας και λεμονιου σημερα πισω σου....!
φιλια.
Το πιο όμορφό σου, από όσα δικά σου έχω διαβάσει. Τόσο περιγραφικό και ζωντανό, σαν να το έβλεπα να αποκολλάται από τον πηλό, το μικρό ξωτικό σου. Και με πόση γενναιοδωρία μιλάς για εκείνη, χρυσοχέρα μου!
Φιλώ σε
(όταν θα βρεθούμε, θα φέρω παπουτσάκια μπαλέτου, ροζ, να στα χαρίσω).
καλησπερούθκια! Όλα καλά;
Νinac
Με σας εδω παντα η χαρα μου ειναι τοσο μα τοσο μεγαλη.
Σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια!!!
Προσπαθησα να περιγραψω τη μαγεια της Αντιγονης και φαινεται το αποτυπωμα που αφησα ηταν δυνατο.Ομως το μικρο ξωτικο μου, οπως το λετε, ηταν πραγματικα ενα χαρμα οφθαλμων οταν χορεψε εκεινο το βραδυ...
Πως να μην μιλω με γενναιοδωρια λοιπον.Κανω το ελαχιστο...
Αλλα κι εσεις...Παπουτσακια μπαλετου...για μενα.Θα χαρω και θα τα εχω εδω κοντα μου στο εργαστηριο μου μετα για να σας θυμαμαι συνεχως την ωρα της δουλειας μου.
Χιλια ευχαριστω για την τρυφεροτητα που μου αφησαν εδω τα λογια σας.
Σας φιλω.
Ωσηε μου ολα καλα ,ηρθα απο σενα ,σου αφησα και μηνυμα αλλα ποιος ξερει που εισαι...
φιλια.
Φίλη μου, Faraona... το κείμενό σου αριστοτεχνικό!
Δομημένο από συνθήκες και συμπεριέχοντα, ώστε ν’ αποδοθεί ο τελεστικός χαρακτήρας της επικοινωνίας του μοντέλου του και να λειτουργήσει κωδικοποιημένα η περιγραφή της πραγματικότητας ανά αναγνώστη.
Χωρίς καταχρήσεις, με σπουδαίες καταλύσεις, με μορφική πληρότητα και εξαιρετικό πλεγματικό σχήμα, μας οδηγεί σε αποδεκτές που θα πρέπει να εντοπίσουν τα άρρητα της διήγησης, αυτό το κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρον!
Τα σημαίνοντα επιδιώκουν ν’ αποσπάσουν τα σημαινόντα τους και έτσι δημιουργείται , εσωτερικός ρυθμός με σημασία και η κάθε σημαναγωγή ιδρύει τη σημασιοδότηση της εντός ρυθμικού σχήματος χωρίς άστοχες υποθεματικές υποκρίσεις.
Δηλ. η αιφνίδια διαδραματική εισβολή των εκφραστικών σου μέσων, αφήνουν να δούμε ως φωτοσκιασμένα όλες τις σημασίες και τα γεγονότα …
και έτσι να συμβεί το επιδεικτικό και αποδεικτικό της εσωτερικής σύγκρουσης με τα μέσα της αφήγησης…
Τα δομικά στοιχεία του μύθου είναι διεσπαρμένα μεταμφιεσμένα εύστοχα σε μεταθέσεις, ζωντανεύοντας έτσι το λόγο. Το επίπεδο λόγου άψογο χωρίς περιττά.
Οι αλληγορίες σου εκφέρουν μόνο εσωτερικές αλήθειες εσωτερικές και ενδιαφέροντες.
ηχεί η δράση σε ένα όμορφο συνεκτικό σύστημα που η αισθητική του το καταλογίζει σε καλλιτεχνική υπόσταση (Substance) αξιοσημείωτο, εντός κειμενικού χρόνου!
Η απόσταση των λέξεών σου φράσεων ν διαμορφώνει εικόνες με σημασία και το υποκείμενο με το αντικείμενο συνδέονται σε μία επιδίωξη βαθιά και συναισθηματική άμεση.
Νομίζω θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα, και να αναφερθώ σε συγκεκριμένες εικόνες, φράσεις, αλλά μόνο αν μου το επιτρέψεις, καλή μου φίλη...
Πραγματικά εντυπωσιασμένη! Σ΄ ευχαριστώ πολύ...
Μία όμορφη καληνύχτα Faraona μου!!
Surrealist
Σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια.
Και γιατι το κειμενο στεκεται μεσα σου...ικανο και ενδιαφερον.
Αν θελεις να γραψεις κατι...οτιδηποτε ακομη...για να νιωσεις πρωτα εσυ καλα...να το κανεις.
Δεν νομιζω να υπαρχει φραγμος...οταν βγαζει κανεις την ψυχη του δημοσια.
...και η κριτικη ,καλη η κακη,καλοπροαιρετη η κακοπροαιρετη
...απο μενα παντα ευπροσδεκτη...
Ειναι το τιμημα που πληρωνει κανεις οταν εκτιθεται...
Καλημερα.
καλά έκανες..
σε ένιωσα να χαμογελάς..
ένιωσα το χαμόγελό σου.. έτσι απλά..
και θέλω.. σαν ξωτικό κι εγώ..
να σου χαρίσω τους στίχους απο ένα τραγούδι του Δημήτρη Ζερβουδάκη, καθώς του έχω ιδιαίτερη αδυναμία..
Σαν τις σκιές τα ξωτικά έρχονται νύχτα με φιλιά
χορεύουν γύρω απ' τη φωτιά είναι της φύσης τα στοιχειά
Μοιάζουν με κρίνα μ' άλογα με πνεύματα παράλογα
σου λένε λόγια μαγικά αλλόκοτα συμβολικά
Γύρνα την πλάτη σου στο φως
σε όσα έμαθες μικρός
δες πως σου λείπει ο χορός
ο έρωτας και ο καημός
Μέσα απ' την τρέλλα η λογική
μέσα απ' τον θάνατο η ζωή
ένα ταξίδι ο λυτρωμός
ένα χαμόγελο ο θεός
Σαν τις σκιές τα ξωτικά έρχονται νύχτα με φιλιά
ζητούν ν' αλλάξεις πια ζωή ν' αλλάξεις πια διαδρομή
Πρόσεξε όμως τι θα πείς ποιό πάθος θες να γεννηθείς
Να' σαι τρελλός ή ποιητής σ' αυτόν τον κόσμο θεατής
Γύρνα την πλάτη σου στο φως
σε όσα έμαθες μικρός
δες πως σου λείπει ο χορός
ο έρωτας και ο καημός
Μέσα απ' την τρέλα η λογική
μέσα απ' τον θάνατο η ζωή
ένα ταξίδι ο λυτρωμός
ένα χαμόγελο ο θεός.
Τάκης
Τακη μου
''Μέσα απ' την τρέλα η λογική
μέσα απ' τον θάνατο η ζωή
ένα ταξίδι ο λυτρωμός
ένα χαμόγελο ο θεός.''
Ετσι ακριβως!
Σ ευχαριστω,
παντα
και το ξερεις.
Faraona μου για μια στιγμή νόμιζα ότι ήμουν εκεί και έβλεπα και εγώ την Αντιγόνη!!! Την ένοιωσα και την αγάπησα όπως εσύ!! Και αυτό οφείλεται στο ζωντανό σου λόγο και την τέλεια αφήγησή σου!! Σ΄ ευχαριστώ γι΄ αυτό που διάβασα.
Καλό σου Σ/Κ.
Ζήτωωωωωωωωωωω! Μπήκα στο Πάνθεον!
χχχ
υγ Γιούπι!
χχχ
Mariana μου
Καλημερα
Ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Ειναι συγκινητικο που ενοιωσες ετσι!
φιλια.
Διαναθηνης καλημερα
Δεν στηνω κανενα Πανθεον καλη μου.
Απλα σ ενα χωρο, που τον σεβομαι οπως το σπιτι μου,θελω να εχω την παρουσια των ανθρωπων που με τιμουν με τον λογο τους, να με συντροφευει.
Να εχετε μια ομορφη Κυριακη.
Καλή μου Faraona
Είναι ευλογία δοσμένη από θεούς ή δαίμονες (όπως λες), δεν ξέρω, να μπορείς να ενσαρκώσεις στις λέξεις τα συναισθήματα και αυτό που αιωρείται στην ατμόσφαιρα γύρω σου αλλά οι περισσότεροι δεν μπορούν να το εκφράσουν…. Εντυπωσιασμένη από την περιγραφή σου…
Ήταν τόσο πολλά αυτά που μου ξύπνησες με την περιγραφή της Αντιγόνης σου…..
1)Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον έρωτα, έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα.
(Οδ. Ελύτης)
2) Μπορείς να βρίσκεσαι σε ένα πολύβουο χώρο και να αισθάνεσαι μόνος, γιατί συχνά κανείς δε βρίσκεται δίπλα να μοιραστεί αυτό που σπαρταράει μέσα σου. «Όσο πιότερο φορτίζεις τη μοναξιά σου, τόσο πιο πολλούς ανθρώπους έχεις μέσα σου. Νιώθεις πολύ μόνος, όταν είσαι με πολλούς(Οδ. Ελύτης)».
3)Στο μέρος μου υπάρχουν πολλοί θολοκουλτουριαραίοι που ακριβώς συχνάζουν σε διάφορες εκδηλώσεις- πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι- μόνο και μόνο για να βλέπονται και να επιβεβαιώνουν την ματαιοδοξία τους….. Με πιάνει ναυτία…
4)Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη που η ζωή μου έστειλε κι εμένα μια Αντιγόνη πριν 3 χρόνια. Να με ξεσφραγίσει, να με απλώσει στον ήλιο να στεγνώσω και να ακτινοβολήσω τους ιριδισμούς του, ύλη μπερδεμένη με την άμμο που έφερνε με τα χάδια του ο αέρας, να γίνω μαγνήτης του εαυτού μου, που τόσο τον είχα υποτιμήσει… και ξεχάσει...
Ένα μικρό βοτσαλάκι με συγκρατούσε για να μη δραπετεύσω μαζί του και εξαυλωθώ…. Ένα τόσο βικρό βοτσαλάκι που κουβαλούσε την ιστορία αιώνων…. Φουρτούνες, αλμύρα, άμπωτες και παλίρροιες… Τι περίεργο, το σμίλεψαν ώστε να γίνει λείο…. Πρώτη φορά είδα ρυτίδες να λειαίνουν τόσο καλά μια επιφάνεια…. Και αυτή να λαμποκοπάει η τρελή στο πρώτο φως του ήλιου….έτοιμη να ανταποδώσει χωρίς όρους τον έρωτα της σ’ αυτό που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ως η προαιώνια ύλη. Το φως….
votsalo
Βοτσαλο καλημερα
Χαιρομαι που ειχες την ιδια εμπειρια πριν 3 χρονια.
Οπως λεει ομως και η Witch of daffodils ''ερχεται κατι οταν του ανοιγουμε εμεις την πορτα''.
Αυτο ειναι σιγουρο.Φαινεται οτι κι εσυ αυτο εκανες.Ανοιξες την πορτα της ψυχης σου.
Κι ειναι επισης κι ακομη κατι πολυ σημαντικο.Οταν ειμαστε σε μια φυλακη και βγουμε αποτομα στο φως υπαρχει περιπτωση να μην μπορεσουμε ν αντεξουμε και να μας στραβωσει.
Αν ομως ειμαστε αποφασισμενοι κι ετοιμοι να πληρωσουμε το τιμημα, χωρις να βαλουμε γιαλια ηλιου,τοτε το φως ερχεται και προσαρμοζεται σιγα σιγα στα ματια μας και δεν μας κανει κακο.
Η ευγνωμοσυνη που αισθανεσαι και μονον ,μου δειχνει ποσο ευεργετηθηκες απο εκεινη ,που εγινε αφορμη να αναγεννηθεις και να βρεις τα σπασμενα σου κομματια...
Να μου ερχεσαι,να μιλαμε...νιωθω πως ξερεις ν ακουμπας τα πραγματα βαθεια με την ψυχη σου.Αυτο για μενα μετραει μονο τιποτε αλλο...
Τί ήταν αυτό που μόλις διάβασα; Πώς να το περιγράψω χωρίς να χρησιμοποιήσω τα κλισέ, θηλυκή ευαισθησία, άγγιγμα ψυχής, και τα λοιπά;
(καλά που δεν τα χρησιμοποίησα...)
Καλημέρα, όμορφη Κυριακή στο Φαραωνόσπιτο εύχομαι
Μαυρε γατε μμμμ!
...μολις ειδα το ιχνος απο τα πατουσακια σου ...
...και την ασπρη γατα μου να φευγει τρεχοντας...
Το φαραωνοσπιτο σε χαιρετα συσσωμο!!!
Καλή μου Φαραώνα μην με παρεξηγείτε..κάνετε εσείς αυτό που νομίζετε και αφήστε με εμένα να λέω τα δικά μου..Δεν έχετε καταλάβει ότι τριγυρίζω παντού και αφήνω τους δράκους μου να βγουν από το στόμα μου;Δικό μου πρόβλημα είναι το πάνθεον, όχι δικό σας. Και γιατί με βγάλατε; Σαν παρακαλώ να με βάλετε πάλι αμέσως! Μου άρεσε που είδα το ονοματάκι μου. Παλιονάρκισσος είμαι,διότι.
Faraona μου , άκουσα ότι κουνηθήκατε εχτές στην Κέρκυρα .Είστε καλά;
Η εξεταστική τελειώνει την Τρίτη.
Όλα καλά σχετικά.
Ωραία εμπειρία αυτή που περιγράφετε.
Γράφω πολλά και διάφορα άλλου είδους-δεν πρόφτασα κάτι σχετικό με το μπλόγκ.
Εσείς πώς είστε;
ελίζα ( δεν ξέρω γιατί δεν με συνδέει,πάει με ξέχασε)
Dianathenes
δεν σας παρεξηγησα καθολου.Τουναντιον.Αλλωστε αυτο φαινεται απο την απαντηση μου στο σχολιο σας.
Σας επαναλαμβανω με πολυ αγαπη οτι σ εναν χωρο που τον σεβομαι οπως το σπιτι μου,αναρτω σχολια φιλων που εχουν την ευγενεια και την καλωσυνη να μοιραζονται καποια πραγματα μαζι μου.Ελπιζω να αντιλαμβανεστε οτι αυτο ρυθμιζεται μονον απο μενα.Αν προσεχατε καλυτερα θα βλεπατε οτι καθε μερα αναρτω τρια με τεσσερα σχολια με σκοπο να δω σε ευλογο χρονικο διαστημα ολους τους γνωστους και φιλους που μου εκαναν την τιμη.
Σας ευχαριστω.
Κατερινα μου
Μην ανησυχεις .Σχεδον τιποτα δεν καταλαβαμε.Ισως επειδη ειμαστε σε μονοκατοικια ,ισως επειδη ηταν το ειδος του σεισμου τετοιο...
Σε ευχαριστω που μας σκεφτηκες...
Φιλια πολλα.
Ελιζα μου
Σε ξεχασε και δεν σε συνδεει η κατι λαθος συμβαινει και αρνειται?
Ελπιζω να πηγες καλα με τα μαθηματα.
Ε! ΦΥΣΙΚΑ προηγουνται τα αλλα που γραφεις.Το μπλογκ σου και η παρεα παντα εδω θα ειναι...
Ελα σε φιλω.Πολλα φιλια στη μαμ.
Πόσο καθαρά μπορούμε να δούμε κάτι που αγαπάμε...
Ονειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν μα μας κάνουν χαρούμενους όταν τα δούμε να ζωντανεύουν σε άλλους...
Λάθη γονιών αδιόρθωτα που καίνε για πάντα μέσα μας...
Ενιωσα έναν κόμπο και στον δικό μου λαιμό διαβάζοντάς σε.
Καλο σου βράδυ
Καλή μου Φαραόνα με σχετική αργοπορία σου λέω πως αυτοί που μας αλλάζουν τη ζωή είναι πάντα μέσα στην καρδιά μας. Σε καλώ κι εγώ σε ένα παιχνίδι, από ότι βλέπω έχεις πολλές προσκλήσεις!
Φιλιά!
Αλεξανδρα μου
Ναι κοπελα μου ετσι που τα λες ειναι...
αλλα υπαρχει παντα ενας τετοιος ανθρωπος να αλλαξει κι ολη τη ζωη μας .Φτανει να ειμαστε δεκτικοι και μ ανοιχτα ματια και μυαλο.
Σευχαριστω που περασες.
Φιλια.
Πετρουλα μου
για μενα η Αντιγονη υπηρξε φως στη ζωη μου και θαναι παντα ετσι.
Θα ερθω απο σενα να δω το παιγνιδι.
Σ ευχαριστω πολυ και για τα καλα λογια και για την προσκληση.
Πολλα φιλια.
σου έστειλα και μέηλ...ελπίζω να το έστειλα στη σωστή διεύθυνση...!!!
To mail μου ειναι:faraonat22@hotmail.com kai
Fokianidou.A@gmail.com
Θα δω μηπως ηρθε στο μεταξυ.
ΦΑΡΑΟΝΑΚΙ...
Εχεις προσκλησούλα :) . . :)!
Καλημέρα και καλή βδομαδα :)
Σπυρο καλημερα
ευχαριστω
ερχομαι να δω...!
Ένα γρήγορο πέρασμα...
μια γλυκιά καλημέρα και να σου πω, ότι αυτό το δικό μου.. .που είχες κρατήσει και βάλει στο blog σου, πραγματικά με τιμάει...το είδα μέσω internet από το κινητό μου καθώς για τεχνικούς λόγους δεν είχα πρόσβαση...
Δεν το βλέπω όμως τώρα... πάντως να ξέρεις πως σου χαμογέλασα και χάρηκα τόσο πολύ που το είδα....
Φιλιά πολλά.. θα περάσω άλλη στιγμούλα που θα έχω χρόνο να διαβάσω με την ησυχία μου.
Γλυκιά μέρα να έχεις faraona μου!!!
Kalynama μου
καλη μερα
ερχομαι απο σενα, να σου πω...
καλη εβδομαδα φαραονα μου!
Deedee μουουου!
Μ εφτιαξες!!!
φιλι.
Σε ευχαριστώ πολυ που ανάρτησες τις αμπελοφιλοσοφίες μου δεξιά στη σελίδα σου.
Αλήθεια φτιάχνεις και μάσκες?
Μαρινα μου
γιατι αμπελοφιλοσοφιες?μια αποψη εξεφρασες και μια αισθηση σου για το χρωμα της δυστυχιας...
Οσο για τις μασκες ερχομαι σε σενα νασου πω.
Φιλια.
Απόψε είμαι σπίτι. (προς το παρόν δηλαδή. Θα τσουγκρίσουμε κανένα ποτηράκι αργότερα;) φιλάκια χχχχχχχχχχ
Ωσηε ?
Μπα?
Που εισαι?
Χαθηκες.
Αποψε ναι ,θα κατσω αργα!
Φιλι!
Περασα να σου αφησω τη καλησπερα μου και πολλα φιλια :)
roadartist
καλησπερα κι απο δω και φιλακια κοριτσι μου.
Σε ευχαριστώ πολύ :)
Έκανα ένα μικρό διάλειμμα από τη δουλειά για μικρή βεγγέρα.
witch βιοπαλεύουσα :)
Morgana
μοσχομυρισε ο τοπος!
Καλη βδομαδα.
Σαν Σαλώμη στράγγιξε τον εαυτό της στο χωμα ....πλάθοντας μετάξένιες είκονες στο έδαφος .
Σαν μεταξοσκωλικας ατενίζοντας τη πεταλούδα του τελους .
Ιωαννα
ΥΓ. κρατώ την άργητα της ζωής σου που σημαδεύεται απ τον επίλογο
Σε φιλω
κερνάωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
Αγαπημενη μου Ιωαννα...
Εσυ ...καταλαβαινεις.
Ξερεις τι ειναι συντριβη ψυχης.
Και γω απ εδω ...σε φιλω και σου στελνω το αερακι του Ιονιου να σου παρει τα συννεφα.
'',,,,Ιω αννα,,,, μου''
Ωσηε Ωσηε !!!!
ερχομαι απο σενα ειδα την καινουργια αναρτηση.
που είσαι; σ' έχασα!!!
Σε σενα ημουν.Ωσηε ταχασες?
Καλημερα!
Δεν έχω λόγια να περιγράψω το υπέροχο κείμενό σου.
Μέσα από αυτό εκτός του ότι κατάφερες να μας κάνεις να δούμε και μεις την Αντιγόνη να χορεύει...
είδαμε και κάτι άλλο που αφορά την ψυχή σου.
Θα χρησιμοποιήσω τα λόγια μιας άλλης "Αντιγόνης" που είπε απευθυνόμενη στον Κρέοντα.
"Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν' αγαπώ".
Ανασα μου
Σ ευχαριστω πολυ για τα λογια σου.
Ευχομαι να ζει στην ψυχη καθε γυναικας μια τοσο καλη φιλη,οπως ειναι η Αντιγονη για μενα!
Σε φιλω.
-Eιναι πανεμορφο το κειμενο αυτο!!!
δεν το διαβασα ολο το τρεξα ανυπομονα
να δω ποιος το εγραψε α
λλα με τραβαει πισω να το δω ολο ...ξανα..
πανεμορφο και δικο σου απο οτι καταλαβαινω!!
Δεν λεω τιποτα που δεν νιωθω..
(ειναι σκληρο κειμενο και κανακεμενο... και τα σκληρα σε αγγιζουν μονο αν ειναι αυθεντικα
κι αυτο ειναι..
...τα αλλα μοιαζουν επιδεικτικα και ψευτικα ...παντα προσεχω την διαχωριστικη γραμμη )
-σε ευχαριστω Φ.!!:)
Ετσι συμβαινει...παντα
...οταν ενα κειμενο εχει καταθεση
ψυχης...
τραβαει εκλεκτους αναγνωστες.
Και,,,για μενα,,,
εισαι
εκλεκτη
ιδιαιτερη
και προπαντος...
αυθεντικη.
ΘΑΡΘΕΙ
Κάποτε θα 'ρθει κι ας αργεί του λυτρωμοϋ η ώρα.
Ίσως και αύριo vα 'ρθεί- ίσως να 'ρθει και τώρα.
Μην ψάξεις ίσως να τη βρεις-είναι καλά κρυμμένη'
και θα 'ρθει μόνη της αρκεί κανείς να περιμένει.
Ίσως να 'ρθεί σα μιαν αυγή' σαν άγρια μια μπόρα'
ίσως σαν ήλιος' σα βροχή' σαν αύρα μυροφόρα.
Μα όπως να 'ρθει θα το δεις-θα 'ναι στο φως λουσμένη'
θαρθεί-θαρθεί του λυτρωμού η ώρα η βλογημένη.
Γ. Χολιαστός
να γιατί έχουμε μάτια .
για να βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής
υπέροχη !!!
Δέσποινά μου!!!
φιλι!!!
Δημοσίευση σχολίου